ฝุ่นในสายลม บทที่ 4 : เกาะประหลาด
โดย : ม.มธุการี
ฝุ่นในสายลม โดย ม.มธุการี เรื่องราวของลัทธิประหลาดกับความเชื่อของคนที่กระตุ้นสัญชาตญาณนักข่าวของภาวิน เขาจึงแฝงตัวเข้าไปสืบความลับของลัทธินี้ แต่ตัวคนเดียวอาจทำไม่สำเร็จ มีเพียงฝนดาว หญิงสาวที่สูญเสียญาติสนิทไปกับลัทธินี้ที่อาจจะช่วยเขาไขปริศนาอันดำมืดนี้ได้ อ่านนิยายสนุกๆ เรื่องนี้ได้ที่เพจอ่านเอาและเว็บไซต์ anowl.co
ภาวินนอนมาราธอนและไปลืมตาตื่นตอนบ่ายแก่ๆ เนื่องมาจากเสียงตอกไม้ดังโครมคราม เพราะมีการก่อสร้างไม่ไกลกันนักจากโรงแรมห้าดาวแห่งนี้
เสียงจากโลกภายนอกดังรบกวนโดยไม่มีการเก็บเสียงแต่อย่างใด นี่ไม่นับเสียงคำรามจากเครื่องปรับอากาศที่สั่นระรัวราวกับเจ้าเข้านั่นอีก เห็นทีจะต้องหาทางย้ายหนี ถ้าภายในอาทิตย์นี้ขบวนการชำแหละลัทธิอุบาทว์ยังไม่เห็นผล แต่ท่ามกลางวิกฤติทางด้านการเงินที่เป็นอยู่ เขาไม่มีทางเลือกอะไรมากมาย รายได้ประเภทยุบหนอพองหนอจากเว็บไซต์ที่ทำอยู่ก็แทบจะไม่พอยาไส้อยู่แล้ว ไหนจะต้องมาจ่ายเบี้ยเลี้ยงรายวันให้กับผู้ร่วมงานคนใหม่ ที่ท่าทางยังไม่ประสีประสาอะไรเลย แตกต่างจากกานนที่พอจะรู้งานบ้างแล้วและเคยมีผลงานปรากฏ ถึงขั้นว่าออกไปทำข่าวที่ไหน ก็มักจะมีแฟนๆ รอติดตาม
เข้าห้องอาบน้ำอาบท่า ปรากฏว่าน้ำไหลบ้างไม่ไหลบ้าง หลังจากสระผมไปได้ครึ่งหัวน้ำก็หยุดนิ่ง อะไรก็ไม่ร้ายเท่ากับที่เขาเห็นแมลงสาบตัวใหญ่ยักษ์ คืบคลานฉวัดเฉวียนเข้ามาในสายตา ก่อนที่จะหายวับไปอย่างรวดเร็วราวกับความเร็วแสง เมื่อมีหนึ่งตัว ก็ต้องมีอีกหนึ่งกลุ่มใหญ่ๆ ที่ยังไม่มาปรากฏตัวให้เห็นอย่างเป็นทางการอีกแน่ๆ
ความที่เป็นคนกลัวแมลงสาบมาตั้งแต่เด็ก และวิ่งหนีป่าราบในทุกครั้งที่เห็น เลยกลายเป็นความกลัวที่ฝังในจิตใต้สำนึกมาจนทุกวันนี้ เขาคิดว่าอาจจะต้องรีบย้ายหนี ก่อนที่จะช็อกตายไปเสียก่อน
ชงกาแฟจากหม้อต้มอัตโนมัติ แม้รสชาติจะแย่ยิ่งกว่าน้ำล้างจาน ยังมีความหวังว่าแม่แว่นจะหิ้วกาแฟขวดใหม่มาให้ตามที่สัญญาเอาไว้ พร้อมกับอาหารเย็นมื้อเดียว เพื่อการประหยัดสำหรับทุกคน ราคาหัวละห้าสิบบาทน่าจะได้อาหารมาหลายอย่าง สำหรับค่าครองชีพในต่างจังหวัดที่ผู้คนยังมากไปด้วยน้ำใจ…
เอากล้องส่องทางไกลออกไปที่เทอเรซและส่องมองไปทั่วทิศ มองเห็นเกาะสีเขียวอยู่ไกลโพ้น เป็นเกาะเดียวที่ยังไม่เคยอยู่ในแผนที่ประเทศไทย เนื่องจากมันเพิ่งจะโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเมื่อไม่นานมานี่เอง สันนิษฐานกันว่าน่าจะเกิดจากภูเขาไฟใต้น้ำระเบิด หรือไม่ก็ระดับน้ำทะเลลดลงจนปรากฏมีเกาะโผล่ให้เห็น
มีการประกาศแจ้งเตือนไปทั่วโลกเกี่ยวกับปรากฏการณ์แปลกประหลาดทำนองนี้ สาเหตุอันเนื่องมาจากโลกร้อนโลกรวน ก็ว่ากันไป…
นอกจากนี้ยังจะมีข่าวลือเรื่องวันสิ้นโลกที่กำลังใกล้เข้ามา ข่าวนั้นกระเพื่อมแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งข่าวที่ปล่อยมาจากบรรดานักก่อตั้งทฤษฎีสมคบคิดทั้งหลาย
จึงเป็นเหตุให้ลัทธิต่างๆ ตื่นตัวกันขึ้นมาอีกวาระ เกี่ยวกับเรื่องวันสิ้นโลก และใช้เป็นเครื่องมือหลอกล่อ ล้างสมองเหล่าบรรดาสาวกให้จมปลักอยู่กับความหวาดกลัว ส่งผลพลอยได้ให้เจ้าลัทธิกอบโกยหาผลประโยชน์จนเต็มคราบ จากเหล่าบรรดาแสนยานุศิษย์ทั้งหลาย ที่หลวมตัวเข้ามาจากความงมงายสถานเดียว
เป็นลัทธิอุบาทว์ต่างๆ นานาพวกนี้ มีมาพร้อมกับโลก จะเปลี่ยนไปก็แค่เจ้าลัทธิที่มากไปด้วยเล่ห์กล
ยิ่งรายที่เขากำลังสงสัยนี้มาแปลกกว่าใครๆ ตั้งตัวเป็นศาสดาลูกผสมจากต่างดาวไปโน่นเลย อะไรจะขนาดนั้น…
เกือบห้าโมงเย็น ลูกน้องสองสหายถึงได้กลับมาที่โรงแรม หน้าตามอมเป็นลูกหมามาเลย ภาวินได้กลิ่นอาหารโชยมาก่อนถึงกับทำจมูกฟุดฟิด
“ได้อะไรมามั่ง”
“จะเอาอะไรก่อนล่ะครับหัวหน้า ข่าวรึว่าอาหาร” กานนถามก่อน
“อาหารสิ บ๊ะ” ลงมือรื้อถุงใส่อาหารก่อนอื่น “ปล่อยให้หิวมาทั้งวันไม่ได้กินอะไรเลย”
“ข้างล่างมีร้านข้าวแกงค่ะหัวหน้า” ฝนดาวช่วยรื้ออีกแรง
“บอกแล้วว่าเราต้องประหยัดรายจ่าย แล้วพวกเรากินอะไรตอนกลางวัน ห้ามเบิกค่าอาหารนะ เบิกได้มื้อเย็นมื้อเดียว”
“ที่ศูนย์ต่างดาวเขาเลี้ยงอาหารกลางวันฟรีค่ะ เราเลยฟาดกันมาเต็มที่”
“อาหารฟรีด้วย ไม่เลวนี่นะ” ภาวินว่า “สิ่งแรกเพื่อจูงใจคน กองทัพเดินได้ด้วยท้อง แล้วมีอะไรที่ฟรีอีก”
“ค่าสมาชิกก็ฟรีด้วยค่ะ ตลอดชีวิตจนกว่าจะถึงวันสิ้นโลก เขาบอกไว้ด้วยว่าเมื่อไหร่”
ภาวินเริ่มสนใจ แต่ยังไงเรื่องกินต้องมาก่อน
ลงมือรื้ออาหารในถุงออกมากองรวมบนโต๊ะ มีข้าวสามถุง นอกนั้นเป็นถุงแกงกับผัดอะไรสักอย่าง
ยกขึ้นดูเพื่อความแน่ใจ
“นี่ผัดอะไร”
“ผัดสะตอใส่หมูกรอบค่ะ เรากลัวว่าหัวหน้าจะทานเผ็ดไม่ได้”
“ให้สะตอมากี่เม็ดกัน แล้วนี่หมูกรอบรึว่ากากหมูกันแน่” ใช้ส้อมพลาสติกเขี่ยๆ ดู
“หมูแพงค่ะ เขาเลยปนมาให้ เพื่อความอยู่รอดของแม่ค้า”
ฝนดาวเทแกงสองถุงใส่ชามพลาสติกที่แนบมาด้วย น้ำแกงขลุกขลิกจนมองแทบไม่เห็นสารอาหารชนิดอื่น
“นี่คืออย่างละห้าสิบบาท” ภาวินแทบไม่เชื่อตาตัวเอง
“ไตปลาก็แพงค่ะ ผักทุกอย่างแพงหมด แกงไตปลาเผ็ดมากหัวหน้าคงทานไม่ได้”
“รู้ได้ไง”
“จากความอดทนค่ะ คนขี้บ่นมักจะทนอาหารรสชาติแรงไม่ไหว ตามหลักจิตวิทยาสากล ว่าด้วยเรื่องของความอดทนต่อสภาพแวดล้อม”
ภาวินเงียบ รู้จักกันไม่ทันข้ามวันอีกฝ่ายอ่านเขาออกถึงขนาดนี้…
มองดวงตากลมใหญ่หลังแว่นที่ซ่อนแววขบขันเอาไว้ล้ำลึก เห็นท่าจะต้องระวังตัวให้หนักต่อหน้าเจ้าเด็กแว่นนี่…
