เปลือกมุกสีชมพู บทที่ 15 : Trash Can ถังขยะ

เปลือกมุกสีชมพู โดย ขวัญอินทร์ นวนิยายดราม่าเข้มข้นที่อ่านเอานำมาให้ได้อ่านออนไลน์ เรื่องราวที่จะแสดงให้เห็นว่าเราอาจไม่เคยมองเห็นเนื้อแท้ของใครได้เลย ถ้าเราเลือกมองแค่เพียงเปลือก ความสำเร็จ ความล้มเหลว และภาพจำที่ผู้อื่นตีกรอบให้ เราจึงไม่ควรด่วนตัดสินใคร เพราะสุดท้ายผลกรรมจะเปิดโปงทุกอย่างไม่ช้าก็เร็ว

วอดก้า,จิน, เตกีล่า, รัม, ทริปเปิลเชค,บลูคูราเซา, กระทิงแดง

ฟ้าพราวใช้นโยบายปัญหาดอกเบี้ยเงินกู้รายวันในการหาเสียง เพื่อโจมตีนายทุนใหญ่โดยตรง ซึ่งใครๆ ก็รู้ว่าคือคุณสมร ภรรยานายกฯ กรณ์ เป็นเจ้าใหญ่ในพื้นที่นี้ ดังนั้นนโยบายนี้จึงเหมือนการตีหัวใจนายกฯ กรณ์อย่างจัง และมันก็ได้ผล เธอได้ใจได้คะแนนจากชาวบ้านมาแบบเต็มๆ

แต่หากมองจากคนนอก โค้งสุดท้ายของการหาเสียง ม้าตีนเร็ว ออกตัวแรงอย่างเธอ  ดูเหมือนกำลังแผ่วในโค้งสุดท้าย เนื่องจากไม่มีอะไรใหม่ และแนวทางการแก้ปัญหาเพื่อเสริมเรื่องเศรษฐกิจเพื่อไม่ต้องให้คนไปกู้รายวันก็ไม่ชัดเจน ทำให้เธอได้กลุ่มคะแนนเสียงกลุ่มเดิม ซึ่งมันก็ไม่เพียงพอที่จะเป็นนายกเทศบาลนครหาดบุรีนี้ได้

ประกอบกับก้องเกียรติฮึดสู้ลุกขึ้นมาตีตื้น ด้วยการเล่นสกปรกโจมตีเธอกลับอย่างหนักหน่วงโดยเฉพาะเรื่องที่เธอลงสมัครเพื่อตัดคะแนนญาติตัวเองแลกกับเงิน เพื่อช่วยพยุงธุรกิจที่กำลังล้มละลาย

ขนาดพี่น้องที่ช่วยเหลือมา พี่สาวผมยังหักหลังได้ แล้วชาวบ้านตาดำๆ จะเหลืออะไร

จริงอยู่ก้องเกียรติอาจพูดไม่เก่ง แต่เรื่องเทคโนโลยีทันสมัยเขาถนัด เขาโจมตีเธอผ่านสื่อโซเชียล และข่าวดรามาแบบนี้ชาวบ้านชอบ และพากันแชร์ยกใหญ่ ไม่นานก็กลายเป็นข่าวดัง

“สกปรกที่สุด เล่นยิงแอดเข้ากลุ่มเป้าหมายแบบนี้ฟ้าก็แย่สิคะ” ฟ้าพราวกล่าวพร้อมวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะประชุมอย่างมีอารมณ์ ยิ่งเมื่อเห็น ส.ส.เจนภพดูไม่เดือดร้อนกับปัญหาที่เธอกำลังเผชิญก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด

“ใจเย็นเถอะคุณฟ้า ขนาดคุณยังรู้สึกว่าเล่นสกปรก ชาวบ้านก็ต้องรู้สึกเหมือนกันนั่นแหละ” ส.ส.เจนภพบอก มือยังเลื่อนไถไปตามฟีดหน้าจอมือถือ

“แล้วเราจะปล่อยให้ก้องเกียรติโจมตีอย่างนี้หรือคะ”

“คุณมีอะไรที่จะโจมตีญาติคุณอีกบ้างล่ะ นอกจากที่ภรรยาคุณกรณ์เป็นเจ้าแม่เงินกู้ เอาแบบเจาะจงไปที่ก้องเกียรติเลยก็ได้” ส.ส.เจนภพถาม

ฟ้าพราวนิ่งคิด ตาวาวโรจน์ เมื่อนึกถึงเรื่องก้องเกียรติสมัยเรียนต่างประเทศด้วยกัน เขาเคยทำแฟนท้องแล้วพาไปทำแท้ง เธอรู้เรื่องนี้เพราะฝ่ายหญิงเป็นรูมเมตของเพื่อนเธออีกที

“ขอเงินสักห้าล้านสิคะ ฟ้าจะทำให้ก้องเกียรติจมดินเลย” ฟ้าพราวยิ้มเหี้ยมเมื่อบอก ส.ส.เจนภพ

“ใจคอคุณจะไม่ให้เงินตัวเองกระเซ็นออกสักแดงเลยหรือครับ” ส.ส.เจนภพพูดกระเซ้าแต่แววตาเยือกเย็น เขาดูคนไม่ผิดจริงๆ ผู้หญิงคนนี้มีเปลือกนอกสวยงามน่าชื่นชม แต่ผีย่อมเห็นผีด้วยกัน เขาเห็นความทะเยอทะยาน เห็นแก่ตัว นึกถึงแต่ผลประโยชน์ตัวเอง ผ่านท่าทางเรียบร้อยสง่างามนี้มาตลอด

“ฟ้าต้องเอาไปหมุนในโครงการนี่คะ” ฟ้าพราวตอบ

ส.ส.เจนภพหัวเราะร่า ทำไมจะไม่รู้ว่าโครงการเธอยังไม่มีการก่อสร้างใดๆ เพิ่มเลย ทั้งที่ได้เงินจากเขาไปร่วมสามสิบล้าน

“เอาละ ผมจะจัดการจ้างบัญชีม้าเข้าไปคอมเมนต์ในเพจคุณเอง ส่วนคุณก็พยายามเป็นคนดีเข้าไว้” ส.ส.เจนภพบอก ไม่ตอบรับข้อเสนอของเธอ

ฟ้าพราวค้อนขวับ อยากย้อนว่าเธอเป็นคนดีอยู่แล้ว แต่วันนี้เธอวีนใส่เขามากพอแล้วจึงพยายามระงับอารมณ์ ช่วงนี้เธอเจอมรสุมชีวิตมากพอแล้ว ทั้งเรื่องหาเสียงและเรื่องหัวใจ ถึงแม้จะบอกตัวเองว่าคนอย่างมุกอันดาไม่สามารถเอาชนะเธอได้ แต่ใครจะไปรู้ต้นบุญอาจตาต่ำคว้ามุกอันดามาเป็นแฟนก็ได้ ก็เหมือนกับพ่อเธอกับอาจ่างที่แพ้เสน่ห์ผู้หญิงกลางคืน ซึ่งเธอจะไม่มีวันให้เป็นเช่นนั้นเด็ดขาด

และตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกว่าเส้นทางที่เธอตะลุยมานั้นมันช่างโดดเดี่ยว ยามนี้เธอต้องการกัลยาณมิตรที่เป็นคู่คิดและส่งเสริมเธอได้ ดั่งเช่นคำโบราณไว้ว่า นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อน บินสูงไม่ได้ และตอนนี้เธอไม่เห็นว่าใครจะดีไปกว่าต้นบุญ

กลับจากบ้านของ ส.ส.เจนภพเธอโทร.นัดต้นบุญ ขณะนั้นเธอขับรถผ่านออฟฟิศชั่วคราวของเขาพอดี และเห็นรถของเขาจอดอยู่ เธอจะแวะไปชวนเขาด้วยตัวเองก็ได้ แต่อยากลองใจว่าเขาจะแกล้งบอกว่าอยู่กรุงเทพฯ หรือเปล่า จึงเลือกที่จะโทร.มานัดแทน

อีกอย่างเธอทำใจไม่ได้ที่ตอนนี้โครงการก่อสร้างของเขาดูคืบหน้ากว่าเธอมาก ทั้งที่เธอเซ็นสัญญาก่อสร้างก่อนเขาเสียอีก เธอให้เหตุผลกับตัวเองว่ารอให้เสร็จจากการเลือกตั้งก่อน เธอไม่อยากพลาดอะไรอีกแล้ว

“ตกลงครับคุณฟ้า”

คำตอบของเขาทำให้เธอยิ้มออก นึกสบายใจที่เขายังมีไมตรีตอบรับคำชวนนั้นโดยไม่ลังเล

“อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ฟ้าไม่ได้จะพาไปบาร์จับจิตนะคะ” เธอบอกชื่อบาร์หรูซึ่งตั้งอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมห้าดาวของที่นี่ เป็นการบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาแต่งกายอย่างไร ในการไปสถานที่เอ็กซ์คลูซีฟสำหรับแขกวีไอพีเท่านั้น ซึ่งตอนนี้เธอเป็นสมาชิกอยู่ที่นั่น

หนึ่งทุ่มตรงต้นบุญไปรับฟ้าพราวที่บ้าน แม้รู้สึกตงิดใจในนิสัยเธอหลายเรื่อง แต่เขาก็ยอมรับโดยดุษณีว่าคืนนี้ฟ้าพราวสวยมาก เธออยู่ในชุดราตรีสั้นสีดำกำมะหยี่ พาดเฉียงเปลือยไหล่ ผมยาวเกล้าสูงเผยคอระหง ใบหน้าตกแต่งสวยงาม จนเขาลอบมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นความภูมิใจอย่างหนึ่งของผู้ชายยามได้ควงสาวสวย

ฟ้าพราวแสดงบัตรก่อนเข้าไปในบาร์ บริกรพาหญิงสาวไปยังที่นั่งซึ่งดีที่สุดของที่นี่  เธอเลือกไวน์ราคาขวดละไม่ต่ำกว่าสองหมื่น ซึ่งเป็นไวน์ที่ ส.ส.เจนภพฝากไว้ที่บาร์ และให้สิทธิ์เธอชวนใครมาดื่มก็ได้

“เป็นยังไงบ้างคะ พอจะสู้บาร์จับจิตได้มั้ย” ฟ้าพราวถามหลังจากตกลงเลือกที่นั่งตรงโซนกระจกบานใหญ่เห็นวิวท้องฟ้าสีดำเป็นกำมะหยี่นอกหน้าต่างจนเห็นดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า จนเขารู้สึกยิ่งใหญ่เหมือนได้นั่งอยู่ท่ามกลางจักรวาล

เขาไม่ตอบ แต่สายตาพอใจเมื่อมองรอบๆ และวิวด้านนอกบนตึกสูง 30 ชั้นนี้ตอบคำถามนั้นได้ดี ไวน์รสเลิศถูกนำมาเสร์ฟก่อนเมนูอาหารเพื่อเรียกน้ำย่อย เพลงบรรเลงจากการเล่นเปียโนสดยิ่งเสริมให้บรรยากาศชวนฝัน ฟ้าพราวในคืนนี้ก็ดูสวย สง่า เสื้อผ้าอาภรณ์และทุกสิ่งรอบตัวยิ่งส่งเสริมให้เธอดูแพงยิ่งขึ้น

“คุณฟ้ามาบ่อยหรือครับ” เขาชวนคุยหลังจากดื่มด่ำกับทุกสิ่งจนอิ่มเอมแล้ว

“เวลาเครียดๆ ก็มาบ่อยค่ะ มาคนเดียว ฟ้าชอบนั่งมองท้องฟ้าตอนกลางคืน มันทำให้นึกถึงตัวเอง” ฟ้าพราวพูด อาจเป็นด้วยไวน์เกรดพรีเมียมที่นอกจากรสชาติละเมียดแล้วยังส่งให้อารมณ์ละมุนละไมไปด้วย เธอจึงคุยกับเหมือนคนเปิดใจกว่าทุกครั้ง

“แม่บอกว่าตอนฟ้าเกิดท้องฟ้ามืดสนิท แต่แสงดาวเป็นระยับเต็มท้องฟ้า แม่เลยให้ชื่อว่าฟ้าพราว”

“แล้ววันนั้นนางฟ้าก็มาจุติ” ต้นบุญพูดกระเซ้ายิ้มกริ่มจนเห็นลักยิ้ม

“ดีใจจังเลยค่ะ ที่คุณต้นยังเห็นฟ้าเป็นนางฟ้า ไม่ใช่นางยักษ์นางมารอย่างที่คนอื่นเค้ากล่าวหา” ฟ้าพราวพูดเสียงขื่น เธอไม่เคยรู้สึกอ่อนแอแบบนี้มาก่อน

“คุณฟ้าโอเคมั้ยครับ” เขาหุบยิ้มถามเสียงอ่อนโยน รู้สึกเหมือนเธอมีเรื่องไม่สบายใจ

“ฟ้าโอเคค่ะ โอ๊ย ทำเสียเรื่องบรรยากาศกร่อยเลย” ฟ้าพราวยืดตัวตรงพยายามทำตัวให้สดชื่น

“คุณฟ้าคงเหนื่อย” เขาอยากพูดต่อว่า ปล่อยวางบ้างนะครับ ก็ไม่อยากจุดประเด็นขึ้นมาอีก จึงได้แต่ส่งสายตาปลอบใจ

“ฟ้าเหนื่อยจริงค่ะ โค้งสุดท้ายแล้วต้องประชุมทีมทุกวัน หลังจากวันนี้คงไม่มีเวลามานั่งชิลล์แล้วละค่ะ ขอบคุณคุณต้นมากนะคะที่อุตส่าห์มานั่งเป็นเพื่อน ตอนนี้ฟ้าไม่มีเพื่อนที่ไว้ใจได้เลยค่ะ” ฟ้าพราวพูดเสร็จก็ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มรวดเดียว

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีเสมอ” เขาตอบยิ้มน้อยๆ เริ่มรู้ตัวว่าเธอต้องการระบายความในใจ และเขาต้องเป็นฝ่ายต้องฟัง

“จริงสิ งานคุณต้นเป็นยังไงบ้างคะ ถ้ามีอะไรให้ฟ้าช่วยก็บอกได้นะคะ”

คำพูดของฟ้าพราวทำให้เขาตื่นจากภวังค์ นึกถึงเรื่องบริษัทรับเหมาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“ขอบคุณครับ ตอนนี้ทีมงานที่กรุงเทพเริ่มลงมากันแล้ว”

“อยากทำงานกับคุณต้นบ้างจัง ฟ้าขอมาสมัครร่วมทีมด้วยได้มั้ยคะ” ฟ้าพราวพูดทีเล่นทีจริง ใบหน้าสวยเข้มดูหวานซึ้ง ทว่านัยน์ตาคมกริบภายใต้รอยยิ้มนั้นดูจริงจัง

“โอ้โห ถ้าอย่างนั้นผมคงรออีกแปดปีเลยนะครับ” คำพูดของต้นบุญเป็นเหมือนคำอวยพรว่าเธอต้องได้เป็นนายกฯ สองสมัย หญิงสาวยิ้มรับคำอวยพรนั้น ความรู้สึกเชื่อมั่นปลอดโปร่งเกิดขึ้นอย่างประหลาด

“อวยพรแบบนี้ ฟ้าไม่ปฏิเสธนะคะ ฟ้าทุ่มหมดตัวจริงๆ”

จากนั้นเธอเล่าเรื่องนโยบายหาเสียง ปัญหาที่เจอ แม้ว่าบางเรื่องจะดูหนัก แต่คนเล่ากลับมีชีวิตชีวาไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อย เขาจิบไวน์ราคาแพงฟังเธอเล่าเรื่องการเมือง ซึ่งก็…เข้มข้นดี เขาเพิ่งเข้าใจคำพูดของมุกอันดาที่บอกว่า ถ้าเครียดก็อย่าดื่มให้เสียรสเหล้า ตอนนี้เอง

“ฟ้าคิดว่า ตอนนี้ฟ้าขาดที่ปรึกษาเศรษฐกิจค่ะ อยากชวนคุณต้นมาร่วมทีม ถ้าทีมฟ้าได้เป็นนายก บริษัทภูวดลจะเติบโตที่นี่แบบยั่งยืนเลยนะคะ”

ต้นบุญสะดุ้งจนแทบสำลักไวน์ เขาเหมือนเด็กกำลังเคลิ้มขณะนั่งฟังอาจารย์เลกเชอร์ แต่แล้วจู่ๆ อาจารย์โยนคำถามมาให้

“เอ่อ ไม่ดีกว่าครับ ผมห่างไกลจากคำว่าเก่งมาก”

อารามตกใจ ทำให้เขาปฏิเสธโดยมิพักคิดนาน หรือต่อให้มีเวลาคิดเขาก็คงตอบเช่นนี้ เขาไม่ชอบเส้นทางการเมือง ชอบอยู่เงียบๆ รวยเงียบๆ และที่สำคัญต้องมั่นคง

คำปฏิเสธของเขาทำให้ฟ้าพราวอึ้งไปเล็กน้อย เธอนิ่งไป บรรยากาศรอบตัวอึมครึม

“ฟ้าเข้าใจค่ะ” ฟ้าพราวถอนหายใจเบาๆ ก่อนตอบเสียงเศร้า จนเขารู้สึกผิดที่ด่วนปฏิเสธ เขาน่าจะมีชั้นเชิงกว่านี้ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะหาคำอื่นมาปลอบใจ

“งั้นฟ้าขอแค่ชื่อบริษัทได้ไหมคะ พูดกันตามตรง จุดอ่อนฟ้าคือขาดทีมเศรษฐกิจที่น่าเชื่อถือ ฟ้ารู้ว่าบริษัทภูวดลไม่ได้ทำธุรกิจตามลำพัง แต่บริษัทคุณยังอยู่ในกลุ่มเชนกรุ๊ป กลุ่มพัฒนาอสังหาระดับประเทศ”

ต้นบุญกลืนคำพูดปลอบใจลงคอพร้อมกับไวน์ราคาแพง ดูเหมือนเธอเตรียมตัวปลอบใจตัวเองมาแล้วเช่นกัน

“เอาไว้ผมจะลองคุยกับพ่อดูนะครับ ผมเป็นแค่พนักงานต๊อกต๋อย ไม่มีอำนาจตัดสินใจหรอกครับ ยิ่งกับกลุ่มเชนกรุ๊ปด้วยแล้ว ผมแทบไม่มีตัวตน”

ต้นบุญใช้ยันต์คาถา ‘ถามพ่อ’ ใบเดิม ปิดประตูปฏิเสธเธออีกครั้ง เป็นครั้งแรกที่เขาดีใจที่ยังอยู่ใต้ปีกพ่อ ใครจะมองว่าไม่โตสักทีเขาก็ไม่แคร์ เพราะเขาเน้นปลอดภัยไว้ก่อน รวยเงียบๆ รวยนานๆ

“ค่ะ เอาไว้ฟ้าจะเรียนปรึกษาอาภูด้วยตัวเอง” ฟ้าพราวตอบพลางฝืนยิ้มให้เขา ซ่อนสีหน้าผิดหวังด้วยการยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ ถ้าจะมีสักเรื่องในตัวต้นบุญที่ทำให้เธอลังเลว่าควรจะรักเขาแบบคู่ครองหรือเปล่าก็คงเป็นเรื่องนี้ เธอกับต้นบุญต่างกันตรงที่พ่อแม่ปล่อยให้เธอตัดสินใจในเรื่องบริษัทเองตั้งแต่อายุยังน้อย แต่เขายังต้องอยู่ภายใต้การปกครองของพ่อ แต่เธอก็มั่นใจว่าจะพาเขาออกจากปีกครอบครัวเอง รอให้เธอสมัครเลือกตั้งเสร็จก่อนเถอะ

เวลาผ่านไปต้นบุญก็รู้สึกเหมือนกำลังตกจากสวรรค์ เมื่อนางฟ้าเลิกร่ายเวทมนตร์ทั้งที่ไวน์กำลังออกฤทธิ์ เขาควรสนุกและผ่อนคลาย ดูเหมือนเมื่อไม่ได้ดั่งใจฟ้าพราวก็พูดขัดคอเขาหรือแสดงความคิดเห็นต่าง จนเขาต้องเงียบและเป็นฝ่ายฟังเธอเสียมากกว่า

หญิงสาวเมาไวน์จนเขาต้องประคองมาที่รถ เธอซุกซบไหล่เขามาตลอดทาง กลิ่นหอมจากเรือนร่าง นุ่มนวลชวนให้กอดรัด บ่อยครั้งที่เขารู้สึกเหมือนกับว่าเธอทิ้งตัวเกินจำเป็น แต่ก็แปลกที่เขารู้สึกหนักใจ มากกว่าหวามใจ เขาพาเธอไปส่งที่บ้าน จากนั้นก็ตรงดิ่งไปที่บาร์จับจิต ร้านคงใกล้ปิดแล้ว แต่ไม่เป็นไรเขาจะขอให้บาร์เทนเดอร์เลี้ยงข้าวต้มรอบดึกสักมื้อ

ตอนนี้เขารู้แล้วว่า บาร์เทนดี้ผมสีชมพูของบาร์จับจิต น่ารักที่สุด