เปลือกมุกสีชมพู บทที่ 17 : Taste The Rainbow ลิ้มรสสายรุ้ง

เปลือกมุกสีชมพู โดย ขวัญอินทร์ นวนิยายดราม่าเข้มข้นที่อ่านเอานำมาให้ได้อ่านออนไลน์ เรื่องราวที่จะแสดงให้เห็นว่าเราอาจไม่เคยมองเห็นเนื้อแท้ของใครได้เลย ถ้าเราเลือกมองแค่เพียงเปลือก ความสำเร็จ ความล้มเหลว และภาพจำที่ผู้อื่นตีกรอบให้ เราจึงไม่ควรด่วนตัดสินใคร เพราะสุดท้ายผลกรรมจะเปิดโปงทุกอย่างไม่ช้าก็เร็ว

วอดก้า เกรนาดีน น้ำสับปะรด เหล้าพีช ส้ม

หนึ่งสัปดาห์หลังจากการประกาศผลเลือกตั้ง ฟ้าพราวโทร.มาเชิญเขาไปงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จและขอบคุณน้าลีที่ช่วยหาเสียงจนชนะในเขตนั้น

“ฟ้าได้เป็นรองนายก ฝ่ายประสานงานค่ะ คุณนาคอยากให้คนมาช่วยประสานงานภายในองค์กร” ฟ้าพราวบอกน้ำเสียงเธอแจ่มใส และยิ้มกว้างเมื่อปลายสายอุทานด้วยความดีใจ

“ว้าว ยินดีด้วยนะครับคุณฟ้า ผมดีใจด้วยจริงๆ”

“ฟ้าโทรไปเชิญลุงภูและป้ารัตน์ด้วยนะคะ ได้ข่าวว่าท่านจะลงมาพอดี ฟ้าไม่ได้เชิญใครมากหรอกค่ะ มีเฉพาะคนที่สำคัญๆ เท่านั้น”

ฟ้าพราวยิ้มกริ่มหลังจากวางสาย ภารกิจเรื่องเลือกตั้งเสร็จแล้ว เหลือแค่ภารกิจหัวใจ ถึงแม้ต้นบุญจะไม่เพอร์เฟกต์ทุกอย่าง แต่เธอก็เชื่อว่าหากมีโอกาส เธอก็สามารถปั้นเขาได้

แม้แต่ ส.ส.เจนภพกับคุณนาคยังต้องถึงกับพึ่งเธอ นับเป็นความฉลาดของคุณนาค เขารู้ว่าพรรคพวกของทีมเก่ายังทำงานที่เทศบาลอีกหลายคน ซึ่งกว่าจะล้างบางหมดก็ต้องใช้เวลา เธอจึงเป็นตัวประสานได้ดีที่สุด และเธอก็จะฉวยโอกาสนี้สร้างฐานการเมืองในอนาคตด้วยเช่นกัน

“อารมณ์ดีเชียวคุณฟ้า”

ฟ้าพราวยิ้มเมื่อได้ยินเสียง ส.ส.เจนภพเอ่ยทัก วันนี้เขานัดให้เธอมาเจอที่ร้านกาแฟโรงแรมห้าดาว ระหว่างรอเขาเธอจึงโทร.คุยกับต้นบุญพลางๆ จากคะแนนเสียงที่ออกมาดูเหมือนว่าตอนนี้เธอได้รับการยอมรับจาก ส.ส.เจนภพมากขึ้น และเขาจะเป็นกำลังสำคัญในเส้นทางการเมืองของเธอต่อไป

“ผมได้ข่าวจากพรรคพวกว่าทางมหาลัยจะมีโครงการสร้างศูนย์บ่มเพาะ ต้องใช้ที่ดินอย่างน้อยสามร้อยไร่ ผมจำได้ว่าแม่คุณเป็นนายหน้า ถ้าคุณสนใจระหว่างนี้คุณกว้านซื้อที่เอาไว้ โครงการอนุมัติเมื่อไหร่ก็เสนอขายมหาลัยได้เลย ถ้าจังหวะดีผมอาจหาคนมาลงทุนด้วย”

เมื่อเธอคิดตามคำพูดของเขาแล้วก็ต้องทำหน้านิ่วคิ้วขมวด การกว้านซื้อที่ดินต้องใช้เงินลงทุน และที่สำคัญไม่รู้ว่ามหา’ลัยจะสนใจหรือเปล่า

“เรื่องมหาลัยเอาไว้ผมจัดการเอง คุณหาที่ให้ได้ก่อน ที่สำคัญต้องทำเงียบๆ อย่าให้ใครรู้ เดี๋ยวราคาจะพุ่ง” ส.ส.เจนภพเอ่ยสำทับ ดูเหมือนงานนี้เป็นการตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ จากเขาเท่านั้น

“เงินล่ะคะ”

“อะไรกันคุณฟ้า เงินยี่สิบล้านเพิ่งเข้าบัญชีคุณยังไม่ถึงเดือนเลย ผมอุตส่าห์เอาโครงการใหญ่มาให้กล้าๆ หน่อยสิคุณ” ส.ส.เจนภพเอ่ยกระเซ้า เมื่อเห็นเธอนิ่งจึงพูดต่อว่า

“งั้นเอางี้ ถ้าคุณเอาเงินผม คุณจะได้แค่ค่านายหน้า แต่ถ้าเป็นเงินคุณ ผลประโยชน์จะเป็นของคุณคนเดียว จริงๆ แล้วผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้ทำเองก็ได้นะ แต่ผมอยากตอบแทนที่คุณช่วยผม เลยเอามาบอก”

จากนั้นเขาอธิบายโครงการอย่างละเอียดว่าผลประโยชน์ที่เธอจะได้รับมีอะไรบ้าง โดยทั่วไปแล้ว โครงการเหล่านี้ต้องการนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เข้าร่วมด้วย ข้อเสนออาจรวมถึงการขายที่ดินในราคาพิเศษ ตัดแบ่งพื้นที่บางส่วนเพื่อเพิ่มมูลค่าจากการพัฒนา หรือให้เช่าระยะยาว นอกจากนี้ยังมีทางเลือกร่วมลงทุนด้วยการนำที่ดินมาเปลี่ยนเป็นหุ้นเพื่อรับเงินปันผล สิ่งที่เธอสนใจคือการร่วมลงทุนโดยให้ที่ดินและพัฒนาโครงการร่วมกัน เช่น การสร้างอพาร์ตเมนต์สำหรับเจ้าหน้าที่

ฟ้าพราวเริ่มเห็นช่องทาง เธอนึกไปถึงที่ดินของมุกอันดา จำได้ว่าแม่เคยบอกว่าอยู่เส้นไปมหา’ลัยพอดี ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มจากที่ดินตรงนั้นได้ ส่วนที่เหลือคงไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่เธอกับแม่จะหาได้ แต่เรื่องที่เธอต้องคิดหนักคือเรื่องเงิน

เงินจำนวนห้าสิบล้านที่ได้จาก ส.ส.เจนภพ หลังจากใช้หนี้ธนาคารแล้ว เธอต้องก่อสร้างโครงอาคารพาณิชย์ต่อให้เสร็จซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อโครงการเสร็จแล้วจะขายได้หรือเปล่า เธอต้องเสี่ยงกับทุนจมอีกรอบ ซึ่งเธอมองว่าหากร่วมทุนกับโครงการมหา’ลัย อนาคตอาจสดใสกว่ามาก

“โอเคค่ะ ฟ้าสนใจ”เธอตัดสินใจว่าจะลุยโครงการนี้ดู

ส.ส.เจนภพยิ้มพอใจ เขานึกแล้วว่าเธอต้องสนใจโครงการนี้ ฟ้าพราวจะเป็นเครื่องฟอกเงินชั้นดีให้เขาอีกนาน

“แม่ว่ายากอยู่นะฟ้า มุกไม่ยอมขายหรอก แม่ว่าเราเอาเงินไปทำเรื่องของเราให้เสร็จก่อนดีกว่า ขายขาดทุนก็ไม่เป็นไร เงินเราก็ได้มาฟรีๆ”

ฟ้าพราวนำเรื่องนี้มาปรึกษาแม่ เป็นครั้งแรกที่คุณขจีไม่เห็นด้วยกับลูกสาว

“โครงการเราฟ้าก็ทำต่ออยู่แล้วค่ะ แต่นี่มันคนละเรื่องกัน”

ฟ้าพราวหงุดหงิดเมื่อได้ยินคำทัดทานจากแม่ ยิ่งรู้มาว่าต้นบุญมีที่ดินติดกับมุกอันดาก็ยิ่งร้อนใจ นั่นเท่ากับว่าหากสองคนร่วมมือกัน ก็สามารถนำแผนพัฒนาโครงการไปเสนอมหา’ลัยได้ ซึ่งสำหรับต้นบุญแล้วไม่ใช่เรื่องยากเลย

ดูเหมือนมุกอันดาจะโชคดีไปเสียทุกอย่าง นอกจากได้ที่ดินฟรีแล้วที่ตรงนั้นกลับมีราคาขึ้นมาโดยที่น้องสาวเธอไม่ต้องพยายามอะไรเลย จากที่เฉยๆ กับเรื่องนี้ในตอนแรกตอนนี้ชักอยากได้ที่ดินนั้นขึ้นมาจริงๆ

“แล้วฟ้าจะทำยังไง ยัยมุกดื้อจะตาย ถึงขนาดยอมยกบ้านใจกลางเมืองให้ แต่ไม่ยอมขายสวน” คุณขจี รู้สึกหนักใจเมื่อคิดถึงเรื่องหลานสาวคนนี้ ตั้งแต่เซ็นโอนยกบ้านให้แล้วย้ายออกไปก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย คงลำบากใจพิลึกถ้าให้ต้องไปง้อ

“ขอซื้อแปลงที่อยู่ติดกันยังง่ายเสียกว่า เพราะแม่พอรู้จัก”คุณขจีบอกลูกสาว เพราะที่ดินของมุกอันดาอยู่ตรงกลางระหว่างที่ของต้นบุญกับลุงสัมพันธ์ข้าราชการเกษียณ ซื้อของท่านยังง่ายเสียกว่า

“จริงด้วยสิคะ ส่วนของมุกเราก็ค่อยให้คนอื่นซื้อ” ฟ้าพราวยิ้มพราว เมื่อคิดได้ว่าจะให้ใครออกหน้าซื้อที่ดินของมุกอันดา ซึ่งคนที่เธอคิดไว้คือ ส.ส.เจนภพ

ส.ส.เจนภพหัวเราะลั่น ถูกใจ เมื่อฟ้าพราวโทร.มารายงานความคืบหน้าเรื่องกว้านซื้อที่ดิน เขาไม่คิด

ว่าเธอจะทำได้ คิดว่าแค่ปลอบใจที่เธอโดนพี่น้องรุมประณาม เลยอยากให้โครงการตอบแทนบ้าง แต่เธอก็สามารถหาที่ดินจนได้

“ผมเอาด้วย คุณนัดวันมาได้เลย แต่ถ้าให้ดีจ้างมาชงเหล้าด้วยดีกว่า จะได้คุยแบบกันเอง”

เขายิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อนึกถึงแววตาเอาเรื่องของบาร์เทนดี้ผมสีชมพูคนนั้นได้ คนแบบนี้ถ้าไม่ก็คือไม่ แต่ถ้าถูกใจก็ยกให้แบบไม่มีข้อแม้ ซึ่งเขาก็ยอมรับว่ารู้สึกถูกใจเธอไม่น้อย ถ้าได้ที่ดินพร้อมเจ้าของด้วยก็ถือเป็นกำไร

หญิงสาววางสายไปแล้ว รอยยิ้มมุมปากเขาเลือนหาย แววตาครุ่นคิด ผู้หญิงแบบฟ้าพราวน่ากลัว เธอทำได้ทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ ตอนแรกเขานึกสงสารที่ต้องโดนตัดพี่ตัดน้อง ตอนนี้เขาไม่แน่ใจแล้ว จริงๆ แล้วฟ้าพราวพร้อมจะตัดทุกคนเพื่อผลประโยชน์ตัวเองหรือเปล่า

“ใครโทรมาครับ” เอกมัยเดินออกมาจากห้องอาบน้ำในชุดเสื้อคลุมโรงแรม ผูกเอวหลวมๆ เวลาเดินรอยแหวกของชุดเผยให้เห็นเนื้อในขาวจัด ทว่ามีกล้ามเป็นมัดๆ เขาเดินไปหยิบแก้วไวน์ยื่นให้ ส.ส.เจนภพซึ่งเอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ฝ่ายนั้นรับแก้วไวน์ พร้อมอ้าแขนรับร่างแข็งแกร่งที่กำลังทาบทับลงไปทั้ง จูบดื่มด่ำโดยไม่สนคำตอบที่เขาถามว่า ใครโทร.มา

จนกระทั่งพายุอารมณ์สงบลง เอกมัยจึงได้คำตอบว่า ฟ้าพราวเป็นคนโทร.มา

“ท่านเตือนฟ้าบ้างนะครับ โครงการไม่เห็นขยับ ระวังจะเป็นจุดสังเกต แม่นั่นยิ่งมีศัตรูเยอะอยู่” เอกมัยพูดน้ำเสียงสะบัดสะบิ้งผิดจากเวลาปกติที่เป็นแค่ผู้ชายสุภาพคนหนึ่ง

“อืม ทำไมเราไม่เตือนเองล่ะ” ส.ส.เจนภพลูบไล้ไหล่ขาวเนียนบึกบึนด้วยความเสน่หา เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนโชคดีที่สามารถมีรสนิยมทางเพศหลากหลายไม่ว่าชายหรือหญิง ขอให้ถูกใจและเต็มใจก็พอ  “เชื่อตายละ อวดเก่งอยู่แบบนั้น”

“ได้สิ แล้วผมจะบอกให้ ว่าแต่อย่าลืมเตรียมเงินให้ผมสักสิบล้านไว้ด้วยนะ เผื่อซื้อที่ของมุกอันดา”

“แน่ใจหรือครับว่าจะกล่อมนางได้ ฟ้าเคยเล่าให้ฟังว่าแสบไม่เบา”

“ลืมไปแล้วหรือว่าผมเป็นใคร ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล และกลใดก็ไม่เท่ารู้ใจศัตรู” ส.ส.เจนภพพูดพลางบีบจมูกชายหนุ่มที่กำลังเอาปลายจมูกซุกซอนไปทั่วบริเวณแผงอกของเขาอย่างนึกหมั่นเขี้ยว ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ร้อนแรงโรมรันพันตูกันต่อไป