สาปแสงรัก บทที่ 20 : เหตุซ้ำรอย

สาปแสงรัก โดย ตวงทิพย์ ยุวชิต เรื่องรักของผู้ชายธรรมดาที่ต้องคำสาปที่ว่า เมื่อพบรักแท้จะพบแต่ความทุกข์ทรมานไม่รู้จักจบสิ้น “อานุภาพ” ชายที่ไม่มีพลังอำนาจเหมือนชื่อของเขาเลย แถมยังไม่มีของวิเศษ เวทย์มนตร์คาถา แล้วเขาจะเอาอะไรไปสู้กับแรงอาฆาตพยาบาทที่สาปส่งข้ามภพข้ามชาติได้ ติดตามเอาใจช่วยเขาได้ในอ่านเอา anowl.co

นวลดาราฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้วก็รู้สึกได้ว่าเธอถูกมัดปากมัดมือมัดเท้า คลุมศีรษะด้วยถุงผ้าสีดำ แล้วก็ถูกคนสองคนแบกขึ้นมาตามทางลาดชัน เสียงคลื่น กลิ่นทะเลที่คุ้นเคย สายลมที่ต้องตัว ทำให้เธอรู้ว่าที่นี่คือหน้าผาท้ายเกาะเดือนดับ

นวลดาราถูกวางลงที่พื้นผาหิน หลังของเธอสัมผัสกับพื้นผิวขรุขระที่ทำให้นึกถึงเปลือกไม้ นวลดาราใจหาย เธอจำได้ว่าที่ริมหน้าผามีต้นไม้ต้นใหญ่ต้นหนึ่ง ต้นไม้ต้นนั้นอยู่ใกล้ขอบหน้าผามาก ผ้าคลุมศีรษะถูกดึงออก หญิงสาวร้องอืออาอยู่ในผ้ามัดปาก ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจสุดขีดเพราะเธอถูกวางลงที่ริมหน้าผา หมิ่นเหม่มากกว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก หากขยับตัวผิดท่าเพียงนิดเดียวก็อาจเสียหลักพลิกตกทะเลไปได้ นวลดารานั่งสั่นด้วยความกลัว เมื่อเธอหันไปดูว่าใครเป็นคนจับตัวเธอมา เธอก็เห็นทัตพลยืนมองเธอด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม ใบหน้าของอดีตคนรักมีแผลไฟไหม้ตกสะเก็ด ดวงตาของเขาดูเหมือนจะปิดไม่สนิทยามกะพริบเพราะหนังตาถูกพังผืดจากแผลไฟไหม้นั้นเหนี่ยวรั้งไว้ ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาดูน่าเกลียดน่ากลัว

ทัตพลสั่งบุ้ยใบ้ให้เจิมแก้ผ้ามัดปากของนวลดาราออก

“พี่ทัตทำอย่างนี้ทำไม” นวลดาราพูดเสียงสั่นเพราะกลัวว่าตัวจะขยับจนพลาดตกทะเล

“น้องนวล น้องนวล น้องนวล น้องนวลถามพี่อย่างนี้ได้ยังไง ไม่ใช่นวลหรอกเหรอที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้” ทัตพลพูดเสียงเบาอ่อนหวาน พูดไปก็ชี้ที่ใบหน้าของเขา สีหน้าแววตาเหมือนคนที่คุมสติตนเองไม่อยู่

“ก็เพราะพี่ทัตทำร้ายนวลก่อน” แม้จะกลัวแต่หญิงสาวก็กลั้นใจโต้เถียง

“พี่ทำร้ายนวลตอนไหน หา…พี่แค่จะจับตัวนวลไปเรียกค่าไถ่ เพราะอะไร ก็เพราะพี่ขอดีๆ แล้วนวลไม่ให้ไง” ทัตพลตะโกนดังขึ้น น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียม “แล้วเป็นยังไง แกทำอะไรกับฉัน แกทำลายชีวิตฉัน ดูสิ ดู ดู” ชายหนุ่มเอานิ้วจิ้มที่หน้าตัวเอง

“นวลไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายพี่” นวลดาราพูดแล้วก็น้ำตาไหล เธอไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเขาจริงๆ เมื่อเห็นใบหน้าอัปลักษณ์ของเขาเธอก็อดสงสารไม่ได้

“ถ้าแกไม่ทำร้ายฉัน นังโฉมสุดามันก็อาจจะหลอกเงินจากผู้ชายโง่ๆ สักคนมาให้ฉันได้ แต่เพราะแก เพราะแก นังนั่นมันไม่เอาฉันแล้ว…ฉันถูกเจ้าหนี้ตามไล่ล่าจนไม่มีที่ซุกหัวนอน ฉันต้องยอมทำงานให้พวกมัน แล้วเป็นยังไงแกรู้ไหม ตอนนี้ฉันไม่ต้องหนีพวกมัน แต่ฉันต้องหนีตำรวจ ชีวิตฉันพังทลายหมดแล้ว”

“พี่ทัต…นวลขอโทษ” นวลดาราบอกเสียงสั่น

“ขอโทษเรอะ” ทัตพลหัวเราะเหมือนคนเสียสติ “ขอโทษแล้วฉันจะได้อะไร ฉันเคยช่วยชีวิตแกไว้ จำได้หรือเปล่า คืนนั้นแกเกือบจะโดดหน้าผานี่อยู่แล้ว ฉันน่ะเรียกแกไว้ แกยังบอกว่าฉันมีบุญคุณกับแก แกก็รักฉัน ใช่ไหม…นวลก็รักพี่ใช่ไหม ถึงพี่มีใครๆ แล้วพี่เคยทิ้งนวลไหม มาหาทุกวันหยุด เคยขาดไหม แล้วนวลทำยังไงกับพี่”

นวลดาราร้องไห้ เธอรู้สึกสงสารทัตพลจริงๆ

ทัตพลเปลี่ยนท่าทีฉับพลัน เขาขยับเข้าไปใกล้นวลดารา ใช้ปลายนิ้วมือปาดน้ำตาให้เธอ แล้วพูดอย่างนุ่มนวลว่า “อย่าร้องไห้เลยน้องนวล ที่จริงพี่ก็รักนวลนะรู้ไหม…”

หยอดคำหวานอยู่เพียงครู่ ทัตพลก็ลุกขึ้นเดินถอยออกห่างจากหญิงสาวพลันชักปืนที่เหน็บไว้ที่เอวออกมา ยกขึ้นเล็งไปที่นวลดาราแล้วเดินเข้าหา

“แล้วนวลทำอะไรกับพี่ นวลเล็งปืนใส่พี่ ไล่พี่ บอกเลิกพี่”

“พี่ทัต…” นวลดาราร้องเสียงสั่นด้วยความตกใจ

“วันนี้พี่จะเล็งปืนใส่นวลบ้าง พี่จะผลักนวลลงทะเลเลยก็ได้ แต่มันน่ากลัวเกินไปใช่ไหม สู้พี่ยิงนวลก่อนดีกว่าจะได้ไม่ต้องหวาดเสียว ดีไหม…” ทัตพลตะโกนเสียงดัง แล้วปลดเซฟปืน

ขณะที่ทัตพลกำลังจะลั่นไก ใครบางคนที่หลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ก็โหนกิ่งต้นไม้แล้วใช้สองขาถีบทัตพลจากด้านข้างทำให้เขาล้มลง ปืนหลุดจากมือของทัตพลกระเด็นไป ชายคนที่เข้ามาช่วยพุ่งเข้ากอดปล้ำกับทัตพล แม้ชายคนนี้จะสูงวัยกว่าแต่เชิงมวยที่สูงกว่าทำให้เขาไล่ต่อยทัตพลจนล่าถอย ชายคนนั้นเห็นทัตพลหมอบหมดสภาพไปแล้วเขาจึงหันไปดูนวลดารา

ตอนนั้นเองที่หญิงสาวรู้ว่า คนที่มาช่วยเธอคือใคร

“พ่อ…” นวลดาราร้องออกมา

จังหวะนั้นเองทัตพลที่เอื้อมหยิบปืนที่ตกอยู่ได้ก็ลุกขึ้นยิงกระสุนใส่ดนัยที่กลางอก

“พ่อ” นวลดาราหวีดร้อง

ดนัยไม่ยอมทรุดล้มลงเขาตัดสินใจวิ่งเข้าไปผลักทัตพลเต็มแรง ทัตพลไม่ทันตั้งตัวจึงก้าวถอยหลัง ทำให้เท้าหลังหลุดออกไปจากพื้นหน้าผา เสียหลักหงายหลังตกทะเลไป

ในจังหวะที่ทัตพลตกลงไปนั้น นวลดาราเห็นภาพซ้อนเป็นเหตุการณ์ที่ทิวตกบันไดตายเมื่อชาติปางก่อน

ดนัยล้มลงตามแรงที่เขาผลักทัตพล ตัวของเขาพาดอยู่บนขอบหน้าผาครึ่งตัว จะตกมิตกแหล่ ทันใดนั้น เจิมก็วิ่งเข้ามาช่วยฉุดดึงขาของดนัยไว้จนตัวล้มนอน ปากก็ร้องว่า “พี่นัย…”

“เจิม ปล่อยพี่ ไม่งั้นเอ็งจะตกไปด้วยนะ” ดนัยกลั้นใจบอก

เจิมไม่ได้ตอบคำ เขาออกแรงดึงดนัยไว้สุดกำลัง ขณะที่เจิมกำลังจะหมดแรง ชลธีและชาวบ้านคนอื่นก็มาช่วยกันดึงตัวเจิมไว้อีกทีหนึ่ง แล้วชาวบ้านก็ช่วยกันลากตัวดนัยขึ้นมาจากหน้าผาได้สำเร็จ ชาวบ้านที่เหลือก็ช่วยกันแก้มัดให้นวลดารา

ทันทีที่นวลดาราเป็นอิสระเธอก็วิ่งเข้าไปหาพ่อที่สิ้นสติไปเพราะอาการบาดเจ็บ หญิงสาวร่ำไห้บอกกับพ่อว่า “พ่อคะ พ่ออย่าทิ้งน้องดาวไปนะคะ”