แรมสิบห้าค่ำนี้มีปาฎิหาริย์ บทที่ 14 : นารา…นางงามฆาตกร (2)

แรมสิบห้าค่ำนี้มีปาฎิหาริย์ นวนิยายเรื่องล่าสุดจาก ณรัญชน์ ที่อ่านเอาคัดสรรมานำเสนอ กับเรื่องราวของกระจกโบราณที่สามารถทำนายอนาคตมนุษย์ทุกคนได้อย่างแม่นยำ ‘วิศรุต’ จึงใช้มันมาลิขิตชะตาชีวิตตัวเอง แม้นั่นจะหมายถึงการทำลายล้างคนรอบข้างอย่างโหดเหี้ยม ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงที่เขารัก นวนิยายออนไลน์จาก www.anowl.co

กันต์ปาหนังสือพิมพ์ที่เขาเพิ่งอ่านจบลงบนพื้นอย่างแรง ความฉุนเฉียวระคนหึงหวงแล่นพล่านไปทั้งตัวหลังจากเห็นคำสัมภาษณ์ของธิปก

รพีพรรณเดินนำคนรับใช้เข้ามาพอดี ระหว่างรอให้แม่สาวใช้นำถาดน้ำชากับของว่างไปวางบนโต๊ะก่อนจะกลับออกไปอย่างรู้หน้าที่ รพีพรรณก็เดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา ก้มมองพาดหัวข่าวแล้วแค่นยิ้ม

“ข่าวแม่นาราฉาวโฉ่ไปทั้งเมือง คุณธิปกนึกยังไงถึงได้ยอมเอาตัวมาเกลือกกลั้วให้เปื้อนโคลนไปด้วย”

กันต์พยายามระงับอารมณ์เดือดดาลไม่ให้ปรากฏบนสีหน้า เขาไม่อาจให้รพีพรรณรู้ถึงความรู้สึกที่มีต่อผู้หญิงอื่น โดยเฉพาะเมื่อคนคนนั้นเป็นน้องสาวที่เจ้าตัวชิงชัง

“แต่ที่ธิปกออกมาให้สัมภาษณ์ก็คงจะช่วยให้ชาวบ้านฉุกคิดกันขึ้นมาได้บ้าง ผู้หญิงอย่างนารากับนายจำนงห่างไกลกันเหมือนฟ้ากับเหว น้องสาวคุณคงไม่สิ้นคิดยอมลดตัวไปเป็นเมียน้อยเขาหรอก” เขาบอกเรียบๆ “และนักข่าวก็เอาลายมือนาราไปเทียบกับลายมือหลังรูปตามที่ธิปกบอกแล้ว คราวนี้เห็นว่ามีส่วนที่ต่างกันหลายจุดไม่ใช่หรือ”

รพีพรรณเหลือบมองคนพูด แม้กันต์จะพยายามปกปิดความในใจอย่างไรแต่สัญชาตญาณของผู้หญิงก็ทำให้เธอรับรู้ถึงความผิดปกติได้อยู่ดี ก่อให้เกิดความระแวงอยู่ลึกๆ จึงช่วยไม่ได้ที่รพีพรรณจะอารมณ์ขุ่นมัวทุกครั้งที่ได้ยินเขาพูดถึงนารา

ครั้งนี้ก็เช่นกัน หญิงสาวตวัดเสียงแหลมโดยไม่รู้ตัว

“ใครจะไปรู้ แม่มันเป็นพวกชอบแย่งของคนอื่น ลูกมันจะดีกว่าแม่ไปได้สักกี่น้ำกันเชียว ส่วนไอ้ลายมือที่นักข่าวเอามาเทียบแล้วบอกว่าว่าต่างกันนั่นน่ะ ไม่มีใครเขาเชื่อหรอกค่ะ แค่คุณธิปกให้เงินนักข่าวสักก้อนใครๆ ก็ช่วยเขียนข่าวให้ได้ทั้งนั้น”

รพีพรรณวางหนังสือพิมพ์ ทรุดตัวลงนั่งรินน้ำชาใส่ถ้วยก่อนจะส่งให้ชายหนุ่ม กันต์รับมาคีบน้ำตาลก้อนเล็กตามลงไป

“ถึงอย่างไรผมก็ไม่เห็นความเป็นไปได้ที่นาราจะคบหากับนายจำนง” เขาเปรยยิ้มๆ แต่ไม่คิดจะพูดเรื่องนี้ต่อไปอีก กันต์ลดเสียงต่ำเปลี่ยนไปพูดถึงประเด็นอื่นที่สำคัญกว่า

“เป็นอันว่าต่อไปนี้คุณก็ไม่ต้องกังวลเรื่องรุ่งรัตน์แล้วสินะ เขาตายไปแล้ว ความลับเรื่องสวมรอยบริจาคเลือดของคุณก็ตายตามไปด้วย”

รพีพรรณรินน้ำชาใส่ถ้วยกระเบื้องให้ตัวเองบ้าง นึกดีใจที่ใบหน้าซึ่งก้มอยู่ช่วยอำพรางแววตาของเธอไว้จากคนรัก หารู้ไม่ว่าขณะเดียวกันอากัปกิริยานี้ก็ทำให้หญิงสาวไม่เห็นสายตารู้ทันของอีกฝ่าย

“รุ่งรัตน์กลุ้มใจเรื่องนายจำนงมีเมียน้อยมานานแล้ว ยังเคยมาปรึกษาฉันด้วย ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะแก้ปัญหาด้วยการวางยาตัวเองกับสามีจนตายไปทั้งสองคน”

หญิงสาววางหน้าเป็นปกติเหมือนทุกประโยคมาจากความจริงใจ เพราะรพีพรรณไม่มีทางยอมให้คนรักมองเธอเป็นอื่นนอกจากนางหงส์แสนสวย บริสุทธิ์และสง่างาม แม้จะด่างพร้อยไปบ้างจากการหลอกลวงเรื่องบริจาคเลือดให้หม่อมภรณี แต่ก็เป็นเขานั่นเองที่ชักนำจนเธอต้องตกกระไดพลอยโจน

วิศรุตจะต้องไม่รู้เป็นอันขาดว่ารพีพรรณคือคนที่วางแผนการเหี้ยมโหดจนมีคนตายไปถึงสองคน…

มีบางขณะอยู่เหมือนกันที่สำนึกผิดชอบชั่วดีผุดขึ้นมาทิ่มแทงจิตใจหญิงสาว แต่ทุกครั้งรพีพรรณจะบอกตัวเองว่าเธอไม่ผิด ถ้าปล่อยทุกอย่างไปตามยถากรรม แน่เหลือเกินว่ารุ่งรัตน์จะต้องใช้ความลับนั้นมาบีบบังคับเธอไปอีกนานแสนนาน

รพีพรรณจึงต้องปกป้องตัวเองด้วยการบอกกมลเนตรว่ารุ่งรัตน์ตัดสินใจจะหย่าขาดกับนายจำนงแล้ว เพียงแต่พยาบาลสาวมีข้อแม้ ขอให้นายจำนงกลับไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักมื้อ

‘รุ่งรัตน์อยากรำลึกความหลังกับสามีเป็นครั้งสุดท้าย จะได้จากกันด้วยดี เวลาคุณจำนงกลับบ้านก็ไม่ต้องเอ่ยพาดพิงถึงเรื่องที่จะหย่า ขอแค่พูดจากันดีๆ เหมือนเมื่อก่อน รุ่งรัตน์ขอมาเท่านี้ละเนตร’

กมลเนตรรอวันที่คนรักจะเป็นอิสระมาเนิ่นนาน กับอีแค่เรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้ทำไมจะยอมไม่ได้ หญิงสาวรีบไปบอกนายจำนงให้ไปพบภรรยาด้วยความปราโมทย์ จากนั้นรพีพรรณก็ไปเยี่ยมรุ่งรัตน์ถึงบ้าน บอกไปว่าตนเกลี้ยกล่อมกมลเนตรจนยอมเลิกรากับนายจำนงได้แล้ว และนายจำนงก็เต็มใจจะกลับมาเริ่มต้นใหม่กับภรรยา ขอเพียงอย่างเดียวเมื่อเขากลับมาทานข้าวที่บ้าน ขอให้รุ่งรัตน์ไม่พูดถึงเรื่องที่ผ่านมาอีก

รุ่งรัตน์รับรู้ข่าวดีด้วยความปลื้มปีติ พยาบาลสาวร้องไห้โฮละล่ำละลักขอบคุณรพีพรรณจนไม่ทันสังเกตเมื่ออีกฝ่ายแอบซุกขวดโพแทสเซียมไซยาไนด์ไว้ในมุมอับยากจะมองเห็นบนชั้นวางของ

พอถึงวันที่สองผัวเมียถูกนัดหมายจอมปลอมของรพีพรรณหลอกให้มาทานข้าวเย็นด้วยกัน รพีพรรณก็ส่งยาพิษไปให้รุ่งรัตน์…

เธอไม่โง่พอจะส่งเค้กที่ใส่ยาพิษไว้ไปให้พยาบาลสาวด้วยตนเอง แต่รพีพรรณสืบเรื่องของอีกฝ่ายมาอย่างละเอียด จนรู้ว่านงนุช พยาบาลเพื่อนสนิทของรุ่งรัตน์เกลียดขนมประเภทที่มีนมเนยทุกชนิด โดยเฉพาะเค้กที่แต่งหน้าด้วยครีมนั้น หญิงสาวถือเป็นศัตรูอันดับหนึ่งเลยทีเดียว

ด้วยเหตุนี้รพีพรรณก็แค่ซื้อเค้กอย่างดี ใส่โพแทสเซียมไซยาไนด์ลงไปแล้วจ้างคนขับรถที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน นำไปส่งให้นงนุชที่โรงพยาบาล บอกว่าคนไข้คนหนึ่งฝากมาให้

‘อี๋! กินเข้าไปได้ยังไง ทั้งเลี่ยนทั้งมัน เหม็นกลิ่นนมเนยจะแย่’

นงนุชมีปฏิกิริยาทันทีเมื่อเห็นขนมที่ตัวเองรังเกียจ แต่ชื่อและตราสัญลักษณ์ที่พิมพ์อยู่บนกล่องบอกให้รู้ว่าเค้กนี้มาจากโรงแรมชั้นหนึ่ง หล่อนจะทิ้งก็เสียดาย ดังนั้นก็แน่นอนว่าพยาบาลสาวจะต้องยกเค้กให้รุ่งรัตน์ที่เข้าเวรอยู่ด้วยกัน ตรงตามที่รพีพรรณคาดการณ์ไว้

เย็นวันนั้นรุ่งรัตน์ตั้งใจแต่งตัวสวยรอสามีกลับมาบ้าน พอนายจำนงมาถึงสองผัวเมียก็ลงมือทานข้าว คุยกันอย่างรอมชอมถนอมน้ำใจ ไม่ปริปากถึงข้อบาดหมางให้เสียบรรยากาศ หลังจบอาหารคาวรุ่งรัตน์ก็ตัดเค้กใส่จานให้ตัวเองและสามี แต่กินเข้าไปเพียงไม่กี่คำพิษก็กระจายทั่วร่าง สองผัวเมียร่วงจากเก้าอี้ลงมานอนทุรนทุรายอยู่กับพื้น ไม่กี่นาทีก็ขาดใจตายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อตำรวจไปพบศพและค้นหาหลักฐานในบ้านก็ได้พบขวดโพแทสเซียมไซยาไนด์ที่รพีพรรณซ่อนไว้บนชั้นวางของ ประกอบกับชาวบ้านในละแวกนั้นรู้กันทั่วว่าสองผัวเมียมีเรื่องวิวาทกันอยู่เป็นประจำ สาเหตุก็เพราะฝ่ายชายมีเมียน้อย คดีนี้จึงถูกสรุปอย่างง่ายดายว่ารุ่งรัตน์วางยาฆาตกรรมสามีและตนเองเพื่อจบปัญหารักสามเส้า

ตั้งแต่การตายของสองผัวเมียกลายเป็นข่าวครึกโครม กมลเนตรก็ราวกับนั่งอยู่บนกระทะน้ำเดือด ไม่เพียงเพราะโหยไห้อาลัยนายจำนงที่มาด่วนจากไป แต่อีกเรื่องหนึ่งที่ส่งผลให้กินไม่ได้นอนไม่หลับไม่แพ้กัน คือกังวลว่าความจริงเรื่องใครกันแน่เป็นชู้รักของนายจำนงจะเปิดเผยออกมา

หญิงสาวไม่อยากคิดเลยว่าตนเองจะเป็นอย่างไร ชื่อเสียงจะต้องแหลกยับเยิน หันหน้าไปทางไหนก็มีแต่คนรุมสาปแช่งประณาม แค่คิดกมลเนตรก็สยดสยองจนสั่นไปทั้งตัว

บุคคลเดียวที่เธอพอจะปรับทุกข์ด้วยได้ก็คือรพีพรรณ หารู้ไม่ว่าญาติสาวคาดเดาปฏิกิริยาทั้งหมดไว้อยู่แล้ว…ด้วยความสะใจระคนสมน้ำหน้าเสียด้วยซ้ำ รพีพรรณไม่แปลกใจเลยที่กมลเนตรจะรีบรับปากทันทีที่เธอส่งรูปถ่ายครึ่งตัวของนาราให้

‘เอารูปนี้ไปใส่ในลิ้นชักในห้องนอนของนายจำนง แค่นี้เธอก็จะปลอดภัยไม่ต้องถูกคนตราหน้าว่าทำให้สองผัวเมียนั่นต้องตาย แต่รูปอย่างเดียวยังไม่พอหรอกนะ…’ รพีพรรณยื่นสมุดนักเรียนเก่าๆ ที่นาราเคยเขียนให้อีกฝ่าย

‘ไปฝึกปลอมลายมือนาราให้เหมือน แล้วเขียนบอกรักไว้หลังรูปใบนี้ ทุกคนจะได้คิดว่านาราเป็นคนรักของนายจำนง เป็นเมียน้อยเขา งานนี้สำคัญเท่ากับชื่อเสียงแล้วก็อนาคตของเธอเอง จะปลอมได้เหมือนแค่ไหนก็อยู่ที่เธอแล้วละนะ กมลเนตร’

เวลานั้นศพของนายจำนงกับรุ่งรัตน์ตั้งบำเพ็ญกุศลอยู่ที่วัด บ้านของเขาปิดสนิท แต่นายจำนงเคยเปรยกับกมลเนตรว่ากลอนหน้าต่างในครัวบานหนึ่งหักอยู่ เจ้าตัวยังไม่ได้ลงมือซ่อมเสียที จึงไม่ยากเกินความสามารถของกมลเนตรที่จะงัดหน้าต่างบานนั้นเข้าไป ซุกรูปถ่ายที่มีลายมือปลอมเขียนอยู่ด้านหลังลงไปในลิ้นชัก หลังจากเสร็จงานศพ พอนางจำเนียรมารื้อข้าวของส่วนตัวของลูกชายและพบรูปเข้า นาราก็กลายเป็นชู้รักลึกลับ ต้นเหตุคดีพิศวาสฆาตกรรมไปในทันที

สำหรับรพีพรรณ แผนการนี้เป็นการยิงปืนนัดเดียวแต่ได้นกถึงสองตัว…

นกตัวแรกคือรุ่งรัตน์ นับจากนี้รพีพรรณจะเป็นอิสระ ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกพยาบาลสาวปอกลอกอีก

ส่วนนกตัวที่สองจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากศัตรูคู่แค้นของเธอ…

นังน้องสาวตัวดีสุขสบายมานานเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่รพีพรรณจะทำให้นาราตกจากสวรรค์ลงมากลิ้งในโคลนตม ได้ลิ้มรสชาติของการถูกก่นด่าประณามเหมือนที่เธอกับแม่เคยเผชิญดูบ้าง การใส่ร้ายว่านาราเป็นชู้กับนายจำนงนี่ละจะเป็นหนทางทำลายอีกฝ่ายให้แหลกลาญไปได้มากที่สุด

แต่น่าเจ็บใจที่ธิปกออกมาโอบอุ้มนารา ถึงขนาดยอมประกาศตัวเป็นคนรัก ทั้งๆ ที่นังเด็กนั่นไม่เห็นจะมีอะไรดี

กันต์จิบน้ำชาเงียบๆ ไม่ได้ซักถามต่อเพราะไม่มีความจำเป็น ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ารพีพรรณนั่นเองคือไอ้โม่งที่อยู่เบื้องหลังคดีฆาตกรรมรุ่งรัตน์กับสามี

ผู้ครอบครองคันฉ่องไขฟู่อย่างเขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดล่วงหน้าก่อนที่มันจะเกิดขึ้นจริงๆ เสียอีก

ธิปกคิดว่าตัวเองปกป้องนาราได้ดีแล้วหรือ กันต์ต่างหากที่จะลบล้างมลทินให้หญิงสาว เขาจะตอบแทนความดีที่นาราเคยช่วยชีวิตด้วยการคืนความบริสุทธิ์ให้เธออย่างสะอาดหมดจด ชนิดที่ผู้ชายอื่นไม่ว่าหน้าไหนไม่มีทางทำได้เลยทีเดียว…