การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 1 : กล่องคุกกี้แห่งความฝัน

การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 1 : กล่องคุกกี้แห่งความฝัน

โดย : อลิสา กัลยา

อ่านเอา มี นิยายออนไลน์ ให้คุณได้อ่านเพลิดเพลิน มีคอลัมน์หลากหลายให้ได้เปิดโลก และ “การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง” เรื่องราวของคุณแม่ชาวไทยในโอซาก้าที่พบว่าลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาออกมาดูโลกนี้มีเพียงหัวใจแค่ครึ่งดวง จะเต็มไปด้วยความสุข ความทุกข์และความรู้สึกต่างๆ ที่ถาโถมจนทำให้การเดินทางครั้งนี้ประทับใจไม่รู้ลืม

…………………………………………………

-1-

 

การเดินทางอันยาวไกลโดยไม่รู้จะไปสิ้นสุดเมื่อไรและที่ใด

เริ่มขึ้นเมื่อฉันตั้งครรภ์ ในต้นฤดูใบไม้ผลิ ปีเฮเซที่ ๒๒

ฉันก็ไม่ต่างจากว่าที่คุณแม่มือใหม่ทั่วไปที่ตื่นเต้นทุกครั้งเวลาได้เห็นรูปอัลตราซาวด์ของลูกในท้อง

การที่ฉันถึงกับสแกนและส่งรูปอัลตราซาวด์ใบแรกให้เพื่อนที่เมืองไทยดู

เป็นสิ่งบ่งบอกถึงระดับความตื่นเต้นกับการมาเยือนของโลกใบใหม่ของฉันเป็นอย่างดี

ทุกครั้งหลังจากพบแพทย์และได้ภาพอัลตราซาวด์มา ฉันจะเอารูปเก็บไว้ในกล่องคุกกี้กล่องหนึ่งเสมอ

วันเวลาผ่านไป กล่องคุกกี้นี้ก็บรรจุรูปภาพมากขึ้นเรื่อยๆ พร้อมๆ กับการวาดฝันของฉันต่ออนาคตของลูกคนนี้ เด็กคนนี้จะหน้าตาเหมือนใครนะ เขาและเธอจะเติบโตอย่างไร มีหน้าที่การงานที่ดีหรือเปล่า ฯลฯ

จนกระทั่งเมื่ออายุครรภ์ย่างเข้าไตรมาสสุดท้าย

เช้าวันนั้น ฉันนัดเจอพี่คนไทยอาสาสมัครเป็นล่ามโรงพยาบาลตรงป้ายรถเมล์แถวบ้าน

พี่หนุ่ยมาก่อนเวลานัดนิดหน่อย เราทักทายกันสักพัก เธอบอกฉันว่า

“ทำไมใส่เสื้อผ้าบางจัง คนท้องเนี่ยต้องใส่เสื้อผ้าให้หนาๆ เข้าไว้นะ ไม่งั้นท้องจะเย็น มันไม่ดีกับลูก”

ฉันได้แต่ยิ้มแหะๆ พลางสัญญากับเธอว่า นัดตรวจครรภ์ครั้งหน้าฉันจะประโคมอาภรณ์ทุกอย่างตั้งแต่หัวจรดเท้า

โรงพยาบาลที่ฝากครรภ์เป็นโรงพยาบาลรัฐประจำเมืองที่ฉันอาศัยอยู่

แม้เพื่อนคนญี่ปุ่นหลายคนจะนิยมไปฝากครรภ์โรงพยาบาลหรือคลินิกเอกชนกัน

ด้วยเหตุผลของความสะดวกสบายของห้องพัก โรงพยาบาลเอกชนมักมีจำนวนห้องผู้ป่วยเดี่ยวมากกว่าโรงพยาบาลรัฐ จะได้ไม่ต้องไปแชร์ห้องกับใคร แต่ฉันตัดสินใจเลือกโรงพยาบาลแห่งนี้ เพราะความใกล้บ้านเป็นหลัก

อายุครรภ์ของฉันเข้าสัปดาห์ที่ ๒๘ แล้ว

เกินครึ่งทางแห่งการรอคอยที่จะได้เห็นหน้าเด็กน้อยในท้อง

คุณหมออาดาจิ หมอสูตินรีเวชที่ดูแลครรภ์ เป็นหมอที่ยังดูหนุ่ม อายุน่าจะสี่สิบปลายๆ

บอกให้ฉันขึ้นเตียงเพื่อทำการอัลตราซาวด์เหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

อัลตราซาวด์ครั้งนี้ยาวนานกว่าคราวก่อนๆ

ยิ่งไปกว่านั้นคุณหมอยังวนแท่งอัลตราซาวด์ไปยังที่เดิมซ้ำๆ กันอยู่นาน

ฉันมองหน้าคิ้วขมวดของคุณหมอและสัมผัสได้ว่า จะต้องมีอะไรผิดปกติขึ้นแน่นอน

“อืม… คุณแม่ครับ หมอไม่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะ แต่หมอคิดว่าหัวใจของเด็กในท้องผิดปกติ”

หมออาดาจิผละจากจอมอนิเตอร์แล้วหันหน้ามาคุยด้วย

หมออาดาจิอธิบายต่อว่า “หัวใจของเด็กห้องหนึ่งดูเล็กกว่าปกติน่ะครับ”

คุณหมอพูดพร้อมกับหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งวางบนโต๊ะ บรรจงวาดกายภาพหัวใจให้ฉันดู

“ปกติมนุษย์เราจะมีหัวใจสี่ห้อง แต่ในเคสของเด็กในท้องคุณแม่ หัวใจห้องด้านขวาล่างเล็กกว่าที่ควรจะเป็นมาก”

เหมือนมีอะไรกดทับแน่นอยู่บนหน้าอก สมองตื้อ มือทั้งสองเต็มไปด้วยเหงื่อ ทว่ากลับเย็นเฉียบ

“เอาเป็นว่า เดี๋ยวหมอจะเขียนจดหมายแนะนำตัวเพื่อให้คุณแม่ไปตรวจอีกโรงพยาบาลหนึ่งนะครับ เป็นโรงพยาบาลแม่และเด็ก $%#^^$%#….”

อยู่ๆ ฉันก็หูอื้อขึ้นมา แทบไม่ได้ยินเสียงคุณหมออาดาจิที่พยายามอธิบาย

“คะ? คุณหมอว่าโรงพยาบาลอะไรนะคะ?” ฉันตั้งสติได้แล้วถามขึ้นมาอีกรอบ

“ศูนย์พยาบาลแม่และเด็กแห่งโอซาก้าน่ะครับ เป็นโรงพยาบาลในเครือของโรงพยาบาลนี้แหละครับ ที่นั่นคุณแม่จะได้ทราบรายละเอียดที่แน่นอนเกี่ยวกับหัวใจของทารกในครรภ์นะครับ”

พี่หนุ่ยหันมาบอกว่า “โรงพยาบาลนั้นดีมากเลยนะ อาจจะไกลหน่อย แต่เชี่ยวชาญเรื่องการตั้งครรภ์มากเลย เพื่อนพี่ก็ไปคลอดโรงพยาบาลนั้นมา”

เย็นวันนั้น พอกลับถึงบ้าน ฉันเอากล่องคุกกี้ออกมาวางบนโต๊ะกินข้าว

ค่อยๆ หยิบรูปอัลตราซาวด์ทั้งหมดออกมาเรียง วางรูปอัลตราซาวด์ ‘ใบใหม่’ ที่เพิ่งได้รับมา

นั่งพิจารณาดูรูปแต่ละใบ พร้อมคำถามมากมายในใจ

เช้าวันถัดมา ฉันตื่นขึ้นด้วยความหวังที่อยากให้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเป็นเพียงแค่ความฝัน

หากแต่เมื่อฉันเปิดฝากล่องคุกกี้ออกมาเมื่อใด ฉันก็ค้นพบว่า สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นความจริง

กล่องคุกกี้แห่งความฝันที่ฉันเคยปรารถนาให้ความฝันในกล่องนั้นเป็นความจริง

ณ ตอนนั้น กลับกลายเป็นกล่องคุกกี้แห่งความจริง ที่ฉันคาดหวังให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน……

 

Don`t copy text!