การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 11 : ของขวัญ
โดย : อลิสา กัลยา
อ่านเอา มี นิยายออนไลน์ ให้คุณได้อ่านเพลิดเพลิน มีคอลัมน์หลากหลายให้ได้เปิดโลก และ “การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง” เรื่องราวของคุณแม่ชาวไทยในโอซาก้าที่พบว่าลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาออกมาดูโลกนี้มีเพียงหัวใจแค่ครึ่งดวง จะเต็มไปด้วยความสุข ความทุกข์และความรู้สึกต่างๆ ที่ถาโถมจนทำให้การเดินทางครั้งนี้ประทับใจไม่รู้ลืม
…………………………………………………
-11-
ผ่านเดือนแรกของปีเฮเซที่ ๒๗ ได้สองสัปดาห์กว่าๆ ฉันและมิอุก็ย้ายไปอยู่ที่โบะชิเซนเตอร์
หลังจากแอดมิตได้สามวัน
เช้าวันจันทร์ที่ ๒๑ มกราคม ฉัน สามี และโอก้าซังยืนโบกมือบ๊ายบายมิอุหน้าห้องผ่าตัด
มิอุในสภาพสะลึมสะลือเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ นอนอยู่บนเตียงเข็น
กอดตุ๊กตาตัวโปรดที่ภายในบรรจุเครื่องรางไว้
พอประตูห้องผ่าตัดถูกเปิดออก มิอุก็ถูกเข็นเข้าไปข้างใน
นางพยาบาลในชุดฟอร์มสีลูกกวาดสี่ห้าคนยืนยิ้มแย้มต้อนรับการมาถึงของมิอุอยู่
คราวนี้มิอุสร้างความประหลาดใจให้กับฉันเป็นอย่างมาก เพราะเธอไม่ได้ร้องไห้ออกมาสักแอะ
ผิดกับคราวผ่าตัดครั้งที่แล้วที่เธอแผดเสียงร้องเรียก “ป่าป๊า หม่าม๊า” ลั่นโรงพยาบาล
อาจจะเป็นเพราะเธอโตขึ้นเลยทำให้เธอตื่นเต้นกับสติกเกอร์ตัวการ์ตูนมากมายที่แปะอยู่ข้างกำแพงหรือเพลงการ์ตูน อังปังแมน ที่เปิดคลออยู่ตรงทางเข้าหน้าห้องผ่าตัด
หรืออาจเป็นเพราะเธอคุ้นชินกับโรงพยาบาลแห่งนี้
จนคิดว่าโรงพยาบาลไม่ใช่สถานที่น่ากลัวแต่อย่างใด
ฉันอยากจะคิดในแบบน้ำเน่าว่า การที่ต้องใช้ชีวิตวนเวียนกับโรงพยาบาลและความเจ็บปวดมาตั้งแต่เกิด คงทำให้มิอุเข้มแข็งขึ้นโดยที่เธอเองก็คงไม่รู้ตัว เหมือนกับฉัน สามี และโอก้าซัง ที่ก็ไม่ได้ร้องไห้มากมายเหมือนการผ่าตัดครั้งก่อนๆ มีเพียงแต่น้ำตาที่คลอเบ้าอยู่จางๆ ซึ่งเลือนหายอย่างรวดเร็วหลังจากเราสามคนฆ่าเวลาการเฝ้ารอที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งใกล้กับโรงพยาบาล พวกเรานั่งคุยเรื่องสัพเพเหระประหนึ่งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้าและได้กำลังดำเนินอยู่
เมื่อตะวันคล้อยต่ำลง จนข้างนอกมืดมิด
นางพยาบาลคนหนึ่งก็เดินเข้ามา ทำให้ ๗ ชั่วโมงแห่งการรอคอยสิ้นสุดลง
ห้องไอซียูเป็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่
มีเตียงผู้ป่วยประมาณสิบกว่าเตียง แบ่งเป็นสองด้านของห้อง
ณ ห้องไอซียูแห่งนี้ เป็นสถานที่แห่งความเงียบงันของสิ่งมีชีวิต ที่ถูกโอบล้อมด้วยเสียงตระหนกของสิ่งไม่มีชีวิตอย่างอุปกรณ์ทางการแพทย์นานาชนิด
เด็กที่อยู่ในห้องไอซียูนี้ไม่ได้มาจากแผนกโรคหัวใจเด็กเท่านั้น
แต่มาจากทุกแผนกในโรงพยาบาลแห่งนี้
ทั้งเด็กแรกเกิดตัวน้อย เด็กโตหน่อย และเด็กตัวไม่น้อยอย่างนักเรียนมัธยมและเด็กมหาวิทยาลัย ทุกคนมีรายละเอียดของชีวิตและการรักษาที่ต่างกัน
แต่มีจุดร่วมอย่างหนึ่งที่เหมือนกันคือ การดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่
ชาร์ลส ดาร์วิน เอ่ยไว้ในทฤษฎีก้องโลกของเขาว่า
“ธรรมชาติมีกระบวนการคัดสรรให้สิ่งมีชีวิตต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอด หากลักษณะที่แปรผันของสิ่งมีชีวิตนั้นเหมาะสมกับสิ่งแวดล้อม สิ่งมีชีวิตนั้นจะสามารถมีชีวิตสืบลูกหลานต่อไป”
ฉันไม่เคยอ่านหนังสือเล่มหนาของดาร์วินหรอก
แต่ก็อยากยกบางส่วนของทฤษฎีมาใช้ในบริบทของฉันอย่างดื้อๆ แบบนี้
ฉันคิดถึงบางส่วนของทฤษฎีของดาร์วิน
พร้อมกับคะนึงถึงคำกล่าวของสามีที่มักเอ่ยทุกครั้งเมื่อฤดูกาลผ่าตัดของมิอุมาเยือน
“หากการผ่าตัดประสบความสำเร็จ เราก็จะได้ไปต่อ
แต่หากไม่ใช่ ทุกอย่างก็จบ กลับไปที่จุดเริ่มต้นของมันอีกครั้ง”
พลังชีวิตคงเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ
ความหวังคงเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ
และโชคชะตาก็คงเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติเช่นกัน
ฉันเดินฝ่าความเงียบ ความหวัง ความพยายามดิ้นรน และเสียงตระหนกของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ไปยังเตียงในสุด ตรงมุมขวาของห้องไอซียู ที่นั่น คุณหมอคาวาตะ หัวหน้าแผนกศัลยกรรมหัวใจเด็ก ยืนกอดอกคุยกับคุณหมออีกสามสี่คนในชุดผ่าตัดสีเขียวอยู่ สายตาทุกคู่มองจ้องไปยังมิอุที่กำลังนอนอยู่บนเตียง นางพยาบาลและบุรุษพยาบาลกำลังวุ่นวายกับอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่างๆ ที่วางอยู่รายรอบเตียง
คุณหมอคาวาตะผละจากบทสนทนา หันมาสวัสดีพวกเราสั้นๆ
และเริ่มอธิบายผลผ่าตัดให้พวกเราสามคนฟังด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
เป็นสีหน้าเคร่งเครียดตามปกติของคุณหมอคาวาตะ ที่ตลอดหลายปีที่ได้รู้จักคุณหมอมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร จะดีหรือไม่ดี มักจะถูกถ่ายทอดผ่านสีหน้าเช่นนี้เสมอ
หลังจากบทสนทนากับคุณหมอคาวาตะจบลง สามีและโอก้าซังเดินรี่ไปยังข้างเตียง
โอก้าซังเอามือลูบหัวมิอุอย่างแผ่วเบา ในขณะที่สามีของฉันกุมมือสักข้างของมิอุเอาไว้
ฉันยังคงยืนอยู่ปลายเตียง มองไปยังมิอุที่ยังคงนอนหลับใหลท่ามกลางสายน้ำเกลือและสายไฟต่างๆ
ในคืนวันเกิดปีที่ ๓๒ ของฉัน
ฉันได้รับของขวัญที่มีค่าและพิเศษมากกว่าปีใดๆ ที่ผ่านมา
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง : บทส่งท้าย
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 22 : รำลึก เหตุการณ์สึนามิ ๑๑ มีนาคม
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 21 : วิ่งสิ มิอุ วิ่ง
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 20 : คำขอบคุณ
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 19 : คางูยะฮิเมะ เจ้าหญิงจากดวงจันทร์
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 18 : พระเจ้ากับเทวดาน้อย
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 17 : เรื่องของโคจัง
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 16 : คำปลอบใจ
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 15 : ท่องโลกกว้างด้วยหัวใจเพียงครึ่งดวง
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 14 : หมอคาวาตะ ーคุณหมอแจมมุโอจิซัง
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 13 : รอยยิ้ม
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 12 : กลับสู่ชีวิตในโรงพยาบาลอีกครั้ง
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 11 : ของขวัญ
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 10 : คำอธิษฐานในฤดูหนาวหนึ่ง
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 9 : ริกะจัง สาวน้อยผู้มีริมฝีปากคล้ำตลอดเวลา
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 8 : ชีวิตดั่งนั่งรถไฟเหาะตีลังกา
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 7 : ตกหลุมรักฤดูใบไม้ร่วงอีกครั้งหลังการผ่าตัดครั้งที่สอง
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 6 : คุณหมอเรียว - หมอโรคหัวใจคนแรกของมิอุ
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 5 : การผ่าตัดครั้งแรก
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 4 : เด็กน้อยห่อผ้าดอกมะลิ
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 3 : จุดเริ่มต้นของการเดินทาง
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 2 : ความเศร้าในใจยามใบไม้เปลี่ยนสี
- READ การเดินทางของเด็กน้อยหัวใจครึ่งดวง ตอนที่ 1 : กล่องคุกกี้แห่งความฝัน
