แนะนำให้อ่าน “มนตร์เบญจรงค์”

นอกเหนือจากนวนิยายและบทความที่ผ่านการเลือกสรรและผ่านกระบวนการบรรณาธิการพิจารณาเป็นอย่างดี ทีมงานอ่านเอายังริเริ่มโปรเจ็กต์ “Anowl Showcase” พื้นที่ใหม่สำหรับคนชอบเขียนขึ้น เพื่อเป็นการสานต่อเจตนารมณ์ที่จะให้เว็บ www.anowl.co ของพวกเราเป็นชุมชนสำหรับคนรักการอ่านและการเขียนทุกคน

*************************

ชื่อหนังสือ : มนตร์เบญจรงค์

ผู้เขียน : จรัสพร

สำนักพิมพ์ : กรู๊ฟ พับลิชชิง

จำนวนหน้า : 324 หน้า

ราคา : 280 บาท

ปีที่พิมพ์ : 2562

บทนำ “การครอบครองโบราณวัตถุนั้น บางคนถือว่าเป็นการสะสมด้วยเห็นคุณค่าความงามของสิ่งเหล่านั้น มีเก็บไว้ชมเพื่อความชื่นตาพึงใจ บางคนสะสมไว้เพื่อประดับบารมีโดยมิได้เห็นคุณค่า เห็นแต่เพียงว่าเป็นของมีราคาแพง ซึ่งช่วยให้ตัวเองดูดีมีฐานะและได้รับการยอมรับทางสังคม… แต่ยังไม่ร้ายเท่าผู้ค้าของเก่าบางราย ที่ส่งต่อโบราณวัตถุอันหาค่ามิได้นี้ไปยังชาวต่างชาติ โดยหวังเงินตอบแทนจำนวนมหาศาล”

โบราณวัตถุของชาติ มีคุณค่ามหาศาล เกินกว่าจำนวนเงินในสกุลใดๆ ทั้งสิ้น บ่งบอกความเป็นมา วัฒนธรรมประเพณี รากเหง้าของชาติ มิได้เป็นเพียงอิฐหักกระถางแตกเท่านั้น ลายเส้นศิลปะ รูปภาพ กระดูก เครื่องปั้นดินเผา จนถึงพระพุทธรูปงามล้ำในทุกยุคทุกสมัยล้วนบ่งบอกถึงความเป็นชาติ เป็นไทย ‘การคืนสมบัติให้แผ่นดิน’ ควรเป็นจิตสำนึกของทุกคนในชาติ ไม่ใช่ปรากฏอยู่ในนิยายที่มีคุณค่าเท่านั้นก็หาไม่

อ่านนิยายมาหลายเรื่องทุกเรื่องสนุกและให้ข้อคิดแต่ละอย่างตามจุดมุ่งหมายของผู้แต่งในเรื่องนั้นๆ แต่อ่านเรื่อง มนตร์เบญจรงค์ ด้วยความประทับใจ ทั้งแนวคิดและการดำเนินเรื่อง ยิ่งทราบว่าเป็นนิยายเรื่องแรกของผู้เขียนยิ่งรู้สึกตราตรึงไว้ในดวงใจผู้เขียนมีความสามารถหลายด้าน และสามารถสื่ออกมาได้อย่างสละสลวย เรื่องอาหารบรรยายได้อย่างวิจิตรบรรจงทำให้คนอ่านจินตนาการ รสชาติและหน้าตาจนต้องตามค้นคว้าหาภาพของอาหารโบราณบางชนิด ที่ไม่เคยรู้จักและได้ยินชื่อ “ริ้วมะปราง ขนมช่อมาลี”

ความสนุกสนานชวนติดตาม อารมณ์ขัน ที่แฝงอยู่ในการดำเนินชีวิตของน้ำทองและพี่ผีๆ ในเรื่อง ใครๆ ว่าผีน่ากลัว แต่ในเรื่องนี้ผีน่าสงสาร อ่านแล้วชวนให้คนไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้บรรดาผีทั้งหลายในเรื่องคุณพรายกระซิบ คุณเมขลา คุณเอื้องคำ คุณบัว แต่ละตัว เอ้ย! แต่ละตนมีลักษณะโดดเด่น ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน

ตัวเอกของเรื่อง ดร.ลงยา เป็นตัวแทนชายไทยสมัยใหม่ที่ยังดำเนินชีวิตแบบโบราณ เป็นการสร้างสรรค์ ตัวละครที่เหมาะสม กับครอบครัวที่ผูกพันกับความเป็นมาในอดีต นักโบราณคดีที่ชอบแต่งตัวย้อนยุค เป็นพระเอกที่เชยมากแต่น่าเอ็นดู

น้ำทอง หญิงสาวทันสมัย ผู้มีชิวิตอยู่กับเทคโนโลยี แต่กับอยู่ร่วมกับพี่ๆ ผีทั้งหลายได้อย่างลงตัวและมีความสุข ความดีงามคือทำสารคดีเพื่อปลุกจิตสำนึกให้คนรู้จักรักแลหวงแหนสมบัติของชาติ ทำให้ต้องมาเจอกับเรื่องราวที่ทำให้เกือบเอาชีวิตไม่รอด

กังไส ผู้ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ ด้วยความหลงผิดติดการพนัน ความโลภที่ทำลายได้แม้แต่มิตรภาพระหว่างเพื่อนรักที่คบกันมานาน พ่อครูสะยามินผู้มีความสามารถด้านไสยศาสตร์ และทำลายตนเองด้วยความเก่งนั้นเปรียบเสมือนหมองูตายเพราะงู เทียมจันทร์ หรืออาจารย์ฮะ ตัวละครที่น่ารักน่าหยิก น่าหมั่นไสและทำให้น่าเป็นห่วง แต่ในที่สุดก็สามรถรอดไปได้ด้วยดี นายท่าน และปิง วัง ยม น่าน ร้ายแต่น่ารัก  อ่านด้วยความลุ้นและผ่อนคลาย แม้แต่พ่ออินแม่จันทร์ตัวต้นเรื่องก็มีชีวิตเป็นของตนเอง

ขอบคุณจรัสพรที่เขียนนิยายดีๆ ให้อ่านและประทับอยู่ในดวงจิต มากกว่านิยายเรื่องอื่นๆ ประเทศชาติต้องการความเสียสละความร่วมมือร่วมใจ ขอบคุณตัวละครที่นำโบราณวัตถุกลับคืนเป็นสมบัติของชาติ จิตใจที่เป็นผู้ให้ สร้างนิยายเรื่องนี่ให้สมบูรณ์อิ่มเอม ไม่มีสิ่งใดติดค้างในใจ การทำเพื่อผู้อื่นนอกจากจะทำให้บุคคลอื่นมีความสุขแล้ว ตนเองย่อมได้รับผลแห่งความสุขนั้น ให้สุขแก่ท่านสุขนั้นถึงตัว  อ่านไปยิ้มไปอย่างมีความสุข

– ครูอิง –