แนะนำให้อ่าน “พักตร์อำพราง”

นอกเหนือจากนวนิยายและบทความที่ผ่านการเลือกสรรและผ่านกระบวนการบรรณาธิการพิจารณาเป็นอย่างดี ทีมงานอ่านเอายังริเริ่มโปรเจ็กต์ “Anowl Showcase” พื้นที่ใหม่สำหรับคนชอบเขียนขึ้น เพื่อเป็นการสานต่อเจตนารมณ์ที่จะให้เว็บ www.anowl.co ของพวกเราเป็นชุมชนสำหรับคนรักการอ่านและการเขียนทุกคน

*************************

ชื่อเรื่อง: พักตร์อำพราง

ผู้ประพันธ์: ปองวุฒิ

พิมพ์ครั้งที่ 1 : สำนักพิมพ์กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง ตุลาคม พ.ศ. 2560

จำนวนหน้า : 354 หน้า

ราคา : 290 บาท

นิยายเรื่อง พักตร์อำพราง โดย ปองวุฒิ เป็นนิยายแนวระทึกขวัญ ลึกลับ และไขปริศนา ทำให้ผู้อ่านลุ้นแทบตลอดทั้งเรื่อง และร่วมกันสืบคดีว่าใครคือผู้ร้ายตัวจริง ความซับซ้อนของผู้เขียนที่ใส่ไปอย่างแยบยล ทำให้การไขคดีไม่ใช่เรื่องง่าย และยังเพลิดเพลินกับเรื่องราวที่เชื่อมโยงจากอดีตสู่ปัจจุบันได้อย่างลงตัว เมื่ออ่านแล้วทำให้รู้สึกไม่ต่างจากการดูซีรีส์เรื่องหนึ่งที่ทำให้เห็นภาพทุกอย่าง แม้จะเป็นการบรรยายในสถานที่มืดก็ตาม ตัวละครทุกตัวได้บรรยายนิสัยใจคอจนสมจริง มีทั้งข้อดีและข้อเสียในตัวเอง จนทำให้ผู้อ่านรู้สึกคาดเดายากว่าใครเป็นผู้ร้าย

ตัวละครที่ชอบมากที่สุดคือ ‘อธิชา’ ซึ่งเป็นนางเอกของเรื่อง ถึงแม้เธอพยายามปิดตายเรื่องราวในอดีต รวมทั้งมีมุมที่มืดมนอย่างการคิดว่าตัวเองเป็นโรคหลายบุคลิก แต่เธอก็เป็นคนที่กล้าหาญ ต่อสู้กับเหตุการณ์อันน่าหวาดกลัว และมีความรับผิดชอบต่องานที่ทำ ตัวละครที่ถูกถ่ายทอดอย่างบรรจงและพรรณนาถึงพฤติกรรมและคำพูดได้สร้างเรื่องราวที่น่าสนใจมากยิ่งขึ้น ทำให้ผู้อ่านร่วมรับรู้ความรู้สึกของตัวละครโดยเฉพาะนางเอกของเรื่องได้เป็นอย่างดี

ตอนที่ประทับใจมากที่สุดคือ ตอนที่วิญญาณของแมทธิวหรือชายไร้หน้ามาปกป้องนางเอก และตอนจบที่วิญญาณของแมทธิวได้กุมไหล่และกระซิบกับเธอว่า “ฉันจะอยู่กับเธอตลอด… และจะอยู่ตลอดไป… ที่รัก” แม้อธิชาจะไม่ได้รู้สึกหรือได้ยิน และแม้อาจจะทำให้ผู้อ่านรู้สึกกลัว แต่ส่วนตัวดิฉันมองว่าเป็นตอนที่โรแมนติก และแสดงออกถึงความรักที่สวยงาม สำหรับดิฉันหมายถึงการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน ทั้งๆ ที่แมทธิวจะปรากฏตัวเป็นผีหรือพูดให้ได้ยินเหมือนที่ทำกับผลิขวัญก็ได้ แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ทำอย่างนั้น ขอแค่ได้อยู่เคียงข้างเธอ ได้ช่วยเหลือเท่าที่ช่วยได้ก็พอแล้ว นิยายเรื่องนี้จึงเป็นนิยายรักที่ลึกซึ้ง และยังให้กำลังใจกับคนที่มีรูปร่างภายนอกไม่สมบูรณ์ อัปลักษณ์จนต้องหลบหน้าผู้คน ไม่ว่าเป็นเพราะโรคหรืออุบัติเหตุ นิยายเรื่องนี้ได้เยียวยาและปลอบประโลมจิตใจผู้คนกลุ่มนี้ว่า ไม่เป็นไร หากชีวิตนี้ไม่มีใครสักคนมารักเรา แต่โชคดีที่มีใครสักคนให้เรารัก แค่มีคนที่เรารักและอยากดูแลก็พอแล้ว เหมือนที่แมทธิวมอบความรักให้แก่อธิชา

สรุปเนื้อเรื่อง

อธิชาได้รับงานดูแลโครงการที่อยู่อาศัยสำหรับเศรษฐีวัยเกษียณ แต่กลับพบเจอกับอุปสรรคและสิ่งที่คาดไม่ถึง นั่นก็คือผลิขวัญ ซึ่งเป็นเพื่อนเก่าและทั้งรักทั้งหวงพี่ชายตัวเอง ภรัณ คนรักเก่า ผู้ซึ่งเคยทอดทิ้งเธอในอดีต และเธอยังได้พบรักครั้งใหม่กับชายหนุ่มชื่อพีรภพ พร้อมๆ กับการปรากฏตัวอีกครั้งของแมทธิว ชายไร้หน้า ทั้งๆ ที่ในอดีตเธอมีความทรงจำอันเลวร้ายเกี่ยวกับชายปริศนาผู้นี้ ซึ่งเคยเฝ้าหลงรักเธอ และเธอเห็นชายคนนี้เสียชีวิตไปแล้ว การที่เธอได้พบเจอกับคนนี้อีกครั้งที่มาพร้อมกับคดีฆาตกรรมในโครงการ ทำให้เธอต้องรีบสืบหาความจริงเพื่อรู้ตัวคนร้ายตัวจริงให้ทันเสียก่อนที่เธอจะถูกปลิดชีวิตไปอีกคน และในที่สุดทุกอย่างก็คลายปมเมื่อชายไร้หน้าแท้ที่จริงเขาเสียชีวิตไปแล้ว และคนที่ปลอมตัวก็คือผลิขวัญ หญิงสาวหน้าหวานที่ดูไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร

นอกจากความเพลิดเพลินที่ได้รับแล้ว ผู้เขียนได้สอดแทรกสาระสำคัญ นั่นก็คือการไม่หลงยึดติดที่ภายนอก บางคนดูเป็นคนดี หรือพูดจาไพเราะ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาคนนั้นจะเป็นคนที่มีจิตใจดีอย่างแท้จริง ดั่งคำกล่าวที่ว่า ใจคนยากแท้หยั่งถึง และใจคนลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร ดังนั้น มนุษย์เราไม่ควรทั้งดูถูกคนเพียงเพราะมีภายนอกไม่สวยงาม ทั้งๆ ที่เขาคนนั้นอาจเป็นคนที่หวังดีและรักเรามากที่สุดคนหนึ่งก็ได้ หรือหลงชื่นชมกับเปลือกนอกหรือคำหวานของคน จนลืมตระหนักว่าซึ่งที่ซ่อนเร้นและอำพรางอยู่นั้นอาจแฝงด้วยยาพิษ

– ทิพากร –