ดาราอรุณ บทที่ 42 : ประธานบริษัท

ดาราอรุณ โดย กฤษณา อโศกสิน เรื่องของ ‘ลมเย็น’ หญิงสาวที่เกิดในช่วงเวลาที่ดาวประกายพรึกปรากฏบนฟากฟ้าและ ‘หิ้ง’ ชายหนุ่มที่โชคชะตาพัดพามาให้ได้ใกล้ชิดกัน…เมื่อดาวศุกร์ ดารายามแรกอรุณได้นำทางความรักให้ทุกคนที่เกี่ยวข้อง ดาวศุกร์จึงพาให้ชีวิตของเธอเปล่งประกายไม่ต่างไปจากดาราอรุณและนี่คือนวนิยายที่อ่านเอาภูมิใจนำเสนอ

เพียงแค่เหินจอดรถแล้วทั้งเขาและพี่ชายก็ก้าวไปในห้องด้านใน จึงเห็นนายหันและนางพริ้งยังคงจับเจ่าอยู่หน้าโทรทัศน์ด้วยกัน หากก็ดูคล้ายจะตาลอยทั้งสองคน ครั้นแลเห็นลูกชายก้าวเข้ามา ผู้เป็นพ่อก็เลยตะคอกเข้าใส่

“กลับซะดึกเชียวนะไอ้ลูกเวร”

หิ้งกับเหินนัดกันไว้แล้วว่าพ่อจะด่าอย่างไรไม่ต้องเอาใจใส่ เพราะบัดนี้ บิดาของเขามัวแต่มีครอบครัวคุณหญิงระวีฉายบรรจุเต็มอยู่ในสมอง พลางก็เกณฑ์ให้ทั้งแม่และเขาพลอยต้องเดือดร้อนไปกับการที่หนูขาวหรือแสงจันทรายังไม่มีบริษัทใดเรียกไปทำงานทั้งๆ ที่ส่งเอกสารทั้งหมดไปให้แล้วจนครบครัน กับยังไม่แลเห็นทางช่วยใดใดได้เกี่ยวกับพ่อของลูกเขยคุณหญิง

“พ่อก็จะต้องเดือดร้อนไปทำไมขนาดกินไม่ได้นอนไม่หลับ” หิ้งเอ่ยอย่างแปลกใจ “ทุกเรื่องที่เล่ามานี่ ผมก็ไม่เห็นว่าจะใช่เรื่องอะไรของพ่อซักนิดเดียว…คือผมว่านะ…พ่ออย่าได้เอาการเป็นคนขายกับคนซื้อระหว่างพ่อกับคุณหญิง มาเป็นตัวทำร้ายอาชีพกับความสนิทสนมระหว่างกันดีกว่า…คือเรื่องงานก็กันไว้ที่นึง เวลามีปัญหาก็แก้ไปในทางของงาน เรื่องส่วนตัวก็กันไว้อีกที่นึง อย่าปนกัน…ไม่งั้นจะปวดหัวนะพ่อนะ…ถ้ามีเรื่องปวดหัวไม่เว้นตะละวันแบบนี้ละก็…อีกหน่อยผมจะขอลาไปหาคอนโดอยู่เอง พ่ออย่าด่าอีกละกัน…”

“กูก็นึกอยู่แล้วไง…นี่…เห็นไหม…ให้แหวนวงละหลายล้าน ยังไม่มีดีอะไรซักนิดเลยกู”

คราวนี้หิ้งอึ้งไป หากก็มองหน้าบิดาเขม็ง มีเหินกับแม่ของเขานั่งฟังอย่างเหนื่อยหน่าย

“ถ้างั้น เอางี้ก็ได้…ผมจะให้เย็นเอาแหวนมาคืนแล้ว ผมย้ายออกไปอยู่เอง…อาทิตย์ทีมาเยี่ยมพ่อแม่ที ขืนไม่มา ก็โดนด่าอีกละว่าเนรคุณ” ลูกคนโตจาระไน เนื่องจากคนไม่ไหวที่พ่อของเขานำเอาครอบครัวตัวเองไปผูกติดอยู่กับเรื่องราวของครอบครัวลูกค้าที่ตนยกเยินไว้ว่าเป็นครอบครัวสำคัญ

“พ่อเราเขาคงหมายตาหนูขาวดูเหลืองอะไรนั่นไว้ให้แกด้วยมั้ง” นางพริ้งอดรนทนไม่ไหว จึงระบายความอึดอัดใจออกมา

“ไม่มีทางเลยนะพ่อ” หิ้งก็เลยต้องตัดต่อเรื่องยาวให้สั้นลง “ไม่มีทางที่ผมจะเปลี่ยนใจจากเย็นเป็นคนอื่น ไม่ว่าคนอื่นนั่นจะรวยล้นฟ้าขนาดไหน”

คราวนี้นายหันนิ่งไป…พร้อมกับนึกถึงดวงหน้า กิริยามารยาทของ ‘หนูเย็น’ ผู้เป็นที่ถูกใจของทั้งเขาและนางพริ้งมาแต่ไหนแต่ไร

เมื่อเปรียบกับคุณหนูขาว-แสงจันทราผู้ก็สุภาพเรียบร้อยเช่นกัน งดงามไม่ยิ่งไม่หย่อนไปกว่ากัน หากแต่คนละแบบ คนละรสนิยมเท่านั้น แม้กระนั้นก็มิอาจสู้คุณหนูขาวของเขาได้ตรงทรัพย์สมบัติของแต่ละฝ่ายมีจำนวนแตกต่างกันราวความสว่างกับความมืด

บ้านช่องห้องหับของเจ้าชัดน่ะหรือ จะเรียกว่า ‘กระแบะมือ’ เมื่อเทียบกับของคุณหญิง ก็ยังมากไป

แต่ทันใดนั้น ลูกคนโตก็เอ่ยต่อราวกับจะต้องพูดกับพ่อให้หมดจดในคืนนี้ มิฉะนั้นแล้ววันข้างหน้าก็จะวิ่งมาด่าแล้วด่าเล่าไม่รู้จักจบ

“อ้อ…แล้วอยากบอกพ่อไว้ซะตอนนี้เลยนะว่าอาชัดเขายอมรับผมเป็นหุ้นส่วนแล้วละฮะ…เขากะจะตั้งบริษัทสมุนไพรขึ้นมา มีแบรนด์เสร็จสรรพ ดำเนินงานเป็นหลักเป็นฐานเพราะเขาขายที่ได้ ก็จะเอาเงินนั่นแหละมาขยายกิจการ…เพื่อนผมเขาคุยมาเรื่องข้อมูลตลาดสมุนไพรไทย…น่าตื่นเต้นมากที่เราเพิ่งรู้ว่า กำลังเจริญก้าวหน้าไปมาก ดูเหมือนจะเป็นอันดับ 1  ของอาเซียนเลยละ”

คราวนี้ นายหันค่อนข้างหูผึ่งอย่างสนใจ

การซื้อขายเพชรพลอยของเขาค่อนข้างลดระดับลงไปในแต่ละปีที่ผ่านมา…เนื่องด้วยเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศมีอุปสรรคตรงโรคร้าย โควิด-19 เริ่มระบาดตั้งแต่ต้นพ.ศ. 2563 เรื่อยมาจนถึงขณะนี้ปลายพ.ศ. 2565 แม้จะซาลงแต่ก็ยังไม่ยอมหมดไป เพียงแต่เพลาความแรงร้ายลงเป็นลำดับ คือแม้เป็นไข้ มีอาการของโควิดแต่ก็รักษาให้หายได้โดยเร็วพร้อมการพักฟื้นระยะหนึ่ง

ประชาชนหลายกลุ่มจึงมีโอกาสเข้ามาเกี่ยวข้องจนแลเห็นความสำคัญของ ‘สมุนไพรไทย’ ในอันดับต้น ได้แก่ ฟ้าทะลายโจร ที่มีผู้คนนิยมซื้อติดบ้านไว้จะได้กินทันทีที่ใช้ ATK (Antigen Test Kit) แล้วบอกผลของการตรวจว่าติดโรคนี้

นับเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นของไทยที่ผู้คนหลงลืมไปนานครัน จึงได้กลับมาแสดงศักยภาพอวดชาวโลกในฐานะที่อยู่ในกลุ่มผลิตภัณฑ์ยาหรืออาหารเสริมเพื่อสุขภาพอีกครั้ง

ส่วนเครื่องดื่มสมุนไพรที่ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางก็คือ ขมิ้นชัน กระชายขาว ตะไคร้หอม บัวบก

เพื่อนผู้อยู่ในตลาดสมุนไพรเล่าเรื่องราวกรอกหูเขาไม่มีความรู้เรื่องนี้มาก่อนให้ฟังอย่างละเอียด

จึงรู้แล้ว ณ บัดนี้ว่า โลกกำลังเติบใหญ่อย่างรวดเร็วน่าแปลกใจ

กลยุทธ์ที่ตลาดวางไว้ก็คือ เพิ่มการบริโภคสมุนไพรภายในประเทศ

เพิ่มการส่งออกผลิตภัณฑ์สมุนไพรโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สู่ภูมิภาคที่มีความต้องการสูงในการบริโภคสมุนไพร

แล้วเช่นนี้ เขาน่ะหรือจะไม่เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมาในสมอง มาแนะแนวให้บิดาของหญิงสาวยอดดวงใจตั้งบริษัทขึ้นมา จำหน่ายผลิตภัณฑ์จากสมุนไพรด้วยตนเอง จดทะเบียนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย รวมหุ้นส่วนที่ซื่อสัตย์ไว้ด้วยกัน

แต่หิ้งเองก็กำลังสองจิตสองใจเรื่องราวระหว่างพ่อเขา-นายหัน กับพ่อหล่อน-นายชัด ว่าควรจะปรองดองกันอย่างไรดี ที่จะทำให้เขากลับลมเย็นหมดเรื่องราวครอบครัวร้าวฉาน หันมาทำมาหากินเพื่อความรุ่งเรืองในวันข้างหน้า

เพราะนายหันพ่อของเขาไม่เหมือนใคร

พอกันกับลมโชย ลูกนายชัดก็ไม่เหมือนพ่อแม่และพี่สาว

ดังนั้น เขาจึงเพียงแค่ตบท้าย

“พ่อกับแม่นอนให้หลับละกัน เรายังมีเรื่องสำคัญที่จะต้องคุยกันอีกมาก…ขออย่างเดียว พ่ออย่าลากเอาคนอื่นมายุ่งด้วย…เพราะยุ่งแค่ไม่กี่วันนี่ก็ปวดหัวแทบแย่แล้ว…นะพ่อนะ…”

แต่นายหันกลับส่งคำถามมาทันทีทันใด

“แล้วไอ้ชัดมันแน่ใจว่าเขาจะซื้อที่มันแน่แล้วใช่ไหม”

“โอ๊ย…พ่อ…เขาแทบจะนัดวันล่วงหน้าได้เลยละ…ไม่ต้องห่วง เพราะผมเองก็กะว่าจะไปด้วย…ไปช่วยดูแล”

พลางเขาก็ยิ้มกริ่มอย่างมีนัยใจสราญ

เพียงแต่ลับร่างลูกชายทั้งคู่ผู้มาจุดเทียนเล่มเล็กแต่โชนสว่างจนกลายเป็นดวงใหญ่ขึ้นในสมองอันเพียรแต่จะหาทางทำเงิน นายหันก็เลยเงียบกริบไปอึดใจเต็ม ขณะมองอาการกิริยาร่าเริงชวนแปลกตาของเหินจนลับไปพร้อมกับนางพริ้งก็ทำท่าจะหยุดเรื่องราวไว้เพียงนี้ แต่เขาน่ะหรือจะไม่ต่อความที่เริ่มสงสัย

“เจ้าเหินมันน่าจะมีอะไรดีๆ หรือกลับไปกระดี๊กระด๊ากะนังเด็กนั่นอีก”

“ไม่หรอก” เมียเขาก็เลยลากเสียงอย่างแน่ใจ “ไม่น่าจะกลับไป…อาจจะเป็นเพราะเลิกได้ก็โล่งอกมากกว่า”

“ขอให้จริงละกัน” พลันถ้อยคำอีกฝ่ายก็อ่อนลงเมื่อคิดคำนวณทวนความที่ลูกคนโตจาระไนให้ฟังเมื่อกี้ “แล้วนี่ลูกเราก็จะไปเข้าหุ้นกะมันอีก…ตั้งบอริษกบอริษัทอะไรนั่น…บอริษัทสมุนไพร…ฮ่ะฮ่ะฮ่า…มีด้วยเหรอบอรีษัทสมุนไพร…ขำจังว่ะ…”

“ทำไมจะไม่มี” นางพริ้งเริ่มอารมณ์ดีขึ้นตามลำดับเมื่อแลเห็นลูกชายทั้งคู่ดูกระปรี้กระเปร่าเริงร่าดังเช่นคนพานพบแสงสว่างทางไกลที่ปลายอุโมงค์ “ก็พ่อมัวแต่คิดว่ามีแต่บริษัทจิวเวลรี่ไงล่ะ ถึงได้ไม่รู้ว่า ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด รางจืด ก็สำคัญกับชีวิตคน…คนไม่ใส่เครื่องเพชรนิลจินดาก็อยู่ได้…แต่ถ้าไม่มีสมุนไพรนี่ก็คิดเอาเองละกันว่า มันจะขาดอะไรอีกเยอะไหม”

ที่จริง นายหันก็พูดไปอย่างนั้นเอง ราวกับไม่ล่วงรู้ว่าสิ่งใดคืออย่างไร แต่เนื่องด้วยเขากำลังคิดถึงแผนที่เคยวางไว้ว่า ใคร่จะให้ลูกชายคนโตเข้าไปเป็นเขยของคุณหญิงระวีฉาย จะได้มีส่วนแบ่งความมั่งคั่งกับเขาบ้าง

ครั้นลูกไม่เล่นด้วย จึงรู้สึกอับจน หากเมื่อหิ้งประกาศความเข้มข้นของหัวใจออกมาอย่างแจ่มกระจ่าง ตนเองเลยต้องเริ่มคิดใหม่

คำว่า ‘เขากะจะตั้งบริษัทสมุนไพรขึ้นมา’ จึงชวนให้ฟังแล้วสะดุ้ง

เจ้าชัดน่ะหรือจะกลายเป็น ‘ประธานบริษัท’

มันเคยเป็นเพื่อนกูนะ คู่คี่กันมาตั้งแต่ชาติก่อนโน้นกระมัง แล้วบัดนี้ มันทำท่าจะ ‘ดัง’ กว่ากู ใครจะยอม

หนอยแน่ะ…พร้อมกันนั้น…ก็ยังคล้ายจะมาลากลูกกูทั้งคู่ไปเป็นของมึงอีก

ไม่มีวันซะละ…คนขี้โมโห ขี้อิจฉารวมทั้งเอาแต่ได้นึกในใจ

จึงทั้งหมดแรงแม้แต่จะเดินขึ้นบันได

จนกระทั่งนางพริ้งเอ่ย

“พ่อก็อย่าพึ่งตีโพยตีพายไปเลยน่า…อาชัดเขาก็คงรู้หรอกว่าพ่อดีแต่ปากร้าย แต่จริงๆ แล้วใจดี ไม่งั้นจะให้แหวนวงเด็ดหนูเย็นเหรอ เดี๋ยวนี้ราคาตั้งหลายล้าน”

ถ้อยคำของภรรยาจึงช่วยให้ความเดือดระอุเพราะเกรงนายชัดจะรุ่งเรืองกว่า ค่อยๆ ผ่อนคลาย ดังนั้นจึงลุกขึ้น มีมือเมียคู่บุญคอยจูงไปยังบันได