แนะนำให้อ่าน “เกลียวกระซิบ”

นอกเหนือจากนวนิยายและบทความที่ผ่านการเลือกสรรและผ่านกระบวนการบรรณาธิการพิจารณาเป็นอย่างดี ทีมงานอ่านเอายังริเริ่มโปรเจ็กต์ “Anowl Showcase” พื้นที่ใหม่สำหรับคนชอบเขียนขึ้น เพื่อเป็นการสานต่อเจตนารมณ์ที่จะให้เว็บ www.anowl.co ของพวกเราเป็นชุมชนสำหรับคนรักการอ่านและการเขียนทุกคน

*************************

‘มินมิน’ นักเรียนในโรงเรียนสอนทำอาหารชื่อดังของมันฑะเลย์ Mandalay Culinary School ไปไหว้พระขอพรที่เจดีย์ซินพิวเม เจดีย์ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นทัชมาฮาลแห่งลุ่มอิรวดี เนื่องจากความเครียดในการเตรียมตัวสอบ แต่โชคชะตากลับพาเธอย้อนเวลาไปที่ซินพิวเมในปี ค.ศ. 1817…สมัยพระเจ้าโบดอพญา! ชีวิตในอดีตไม่ง่าย มินมินเกือบถูก ‘ต่อพญายี’ จับไปสอบสวนแต่เธอได้รับการช่วยเหลือโดย ‘เจ้าฟ้าทับทิม’… เจ้าฟ้าเชื้อสายโยเดียหรืออยุธยา… ผู้เป็นเจ้าฟ้ารุ่นที่สองหลังจากเชื้อพระวงศ์ถูกกวาดต้อนมาพม่าคราวกรุงศรีอยุธยาแตก มินมินไม่ได้หยุดที่การย้อนกลับไปอดีตเท่านั้น เธอยังได้กลับมาอีกครั้งพร้อมกับมีบางสิ่งบางอย่างเป็นเครื่องยืนยันในการย้อนอดีต จึงเป็นจุดเริ่มต้นให้ ‘ปรมินทร์’ เจ้าของโรงเรียนสนใจในตัวมินมินมากขึ้น จนก่อเป็นความผูกพัน และเมื่อเธอพยายายามกลับไปอดีตเพื่อเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่าง ก็ทำให้เขาเป็นห่วงจนต้องตามกลับไปพร้อมกัน ก่อนทั้งคู่จะพบว่าการเปลี่ยนแปลงอดีตนั้นทำได้ แต่ปัจจุบันก็จะเปลี่ยนแปลงเช่นกัน ดังคำที่บอกว่าเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว พวกเขาจะทำเช่นไร จะแก้ไขและเอาชีวิตของตนคืนได้หรือไม่

เรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีย้อนอดีต ‘มินมิน’ ย้อนอดีตกลับไปยัง ‘มินตาซู’… หนึ่งในหมู่บ้านของชาวโยเดียที่ถูกกวาดต้อนมาคราวกรุงแตก ไปพบกับเจ้าฟ้าโยเดียรุ่นที่สอง… เจ้าฟ้าโยเดียที่เกิดและเติบโตในพม่า… ผู้เขียนหาข้อมูลมาดีมาก เป็นอีกประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่งที่น่าสนใจนอกเหนือจากกรุงศรีอยุธยาแตกและไม่ค่อยมีคนนำมาเขียน คือกรุงแตกแล้วคนไทยที่โดนกวาดต้อนมาล่ะ? เชื้อพระวงศ์และชาวกรุงศรีเมื่อมาอยู่พม่าแล้วอยู่กันอย่างไร ความขัดแย้ง ความชิงชังที่ถูกปลูกฝังมายังคนรุ่นที่สอง… โยเดียผู้ไม่เคยแม้แต่จะได้เห็นอยุธยา… มีทั้งความขัดแย้งกับคนพม่า และขัดแย้งในตัวเอง โดยใช้ ‘เจดีย์ซินพิวเม’ อันสวยงามและมีประวัติแสนโรแมนติกเป็นตัวกลางในการย้อนอดีต ในหนังสือบรรยายซะจนอิฉันต้องไปเปิด google ดูแล้วนึกในใจด้วยความเสียดายว่า ‘สวยอ่า… ทำไมตอนไปพม่าไม่ไปฟระ?’ 555

ผู้เขียนดำเนินเรื่องได้สนุกมาก น่าติดตาม ไม่ยัดเยียดประวัติศาสตร์มากเกินไปจนน่าเบื่อ แม้เรื่องราวพระเอกนางเอกของเราจะมีพาร์ตน้ำเน่าบ้าง แต่ก็นิดหน่อย มองข้ามๆ ได้ เพราะเป็นจุดสำคัญจนทำให้พระ-นาง และคนอ่านได้ไปผจญเรื่องราวโลดโผนด้วยกัน ย้อนไปครั้งแรกก็สนุกล่ะ ตอนแรกอิฉันก็คิดว่าคงกลับมาปัจจุบันแล้วรักกันธรรมดาๆ งี้ ปรากฏว่าไม่ใช่จ้า… นั่นคือความสนุกต่อเนื่องและจุดพลิกล็อกของคนอ่านฮร่ะ! ถึงตอนนี้จะร้องในใจ ‘เอ๋า… มันจะจบยังไงฟระ’ 555 น่าติดตามชนิดที่อิฉันต้องยอมแบกขึ้นเครื่องไปเที่ยวด้วยกันเพราะอยากรู้ต่อจริงๆ 5555

แม้ไม่ใช่ซีรีส์ผ้า… แต่คุณพงศกรยังใส่เรื่องราวของซิ่นลุนยตามะลิเลื้อยเข้ามามีส่วนร่วมอย่างกลมกลืน… คนอ่านอย่างอิฉันแอบอมยิ้มเลยค่ะ 555 (เรื่องผ้าจะนึกถึงหน้าคุณพงศกรมาก่อนเลยค่ะ อิอิ) และโยงตัวละครจาก เล่ห์ลุนตยา มาแยบยล ทำให้คนอ่านได้หวนคิดถึงนายแพทย์ติณเทพกับเอลดาแห่ง เล่ห์ลุนตยา อีกครั้ง

เอาเป็นว่าเรื่องนี้สนุกและอยากให้ลองอ่านกันค่ะ

– Fonda_a_reader –