พลิกรักทำนายใจ บทที่ 11.3 : แด่ผู้ชายเฮงซวยที่จากฉันไป

พลิกรักทำนายใจ โดย แสนแก้ว เรื่องราวของสายมูตัวแม่ที่ช่วยเหลือคนอื่นมากมาย แต่ความรักของตัวเองกลับไม่รอดราวกับดวงความรักอาภัพซะเหลือเกิน คงจะมีแค่ ‘พี่ภู’ เท่านั้นที่ดีต่อเธอเอ…เธอผู้รู้ใจลูกค้าดั่งมีตาทิพย์กลับไม่เคยมองเห็นหัวใจเขาเลยสักทีได้อย่างไร นวนิยายอ่านฟรีสนุกๆ ที่อ่านเอามีให้คุณได้อ่านที่ anowl.co

เหล้าที่เขานำมาเสิร์ฟขึ้นโต๊ะไม่ได้มาเป็นขวดกลมหรือขวดแบน แต่มาเป็นขวดโหล เพราะมันคือ ‘เหล้าบ๊วย’ ที่เขาดองเองกับมือ

ดวงศิริชอบดื่มเหล้าบ๊วย เขาไม่เคยลืม เหล้าบ๊วยขวดใหญ่ยี่ห้อดังเป็นของนำเข้าจากญี่ปุ่น ราคาแตะพันกว่าบาท ดวงศิริบ่นแล้วบ่นอีกว่าแพงแต่ก็ยังอุตส่าห์อดออมเก็บเงินซื้อ ซื้อมาแล้วก็ประหยัดดื่มเสียเหลือเกินเพราะกลัวหมดเร็ว พอได้ข่าวว่าสิงโตหรือลูกแก้วจะไปเที่ยวญี่ปุ่น ดวงศิริจะฝากหิ้วกลับมาเพราะได้ราคาถูกกว่ามาก แต่ของหิ้วก็ได้มานานทีปีหน

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาเริ่มดองเหล้าบ๊วยให้เจ้าน้องสาวขี้เมา เธอจะได้มีของโปรดดื่มตลอดปี

ภูริสตักน้ำแข็งใส่แก้ว รินเครื่องดื่มสีเหลืองอมส้มใสแจ๋ว ดวงศิริจ้องตาแป๋ว ปรบมือรัว

“ว้าว พี่ภูสุดยอด”

“สุดยอดอะไร ยังไม่ได้ชิมเลย”

“ก็สุดยอดแห่งความสปอยล์น้องไง”

เขาหัวเราะขำแล้วสะบัดก้นแก้วของตนไปชนแก้วของดวงศิริเบาๆ เกิดเสียงดังกริ๊ก

“แด่ขนมหวาน คนเก่งของพี่”

หญิงสาวชูแก้วเหนือหัว

“แด่ผู้ชายเฮงซวยที่จากฉันไป”

พูดจบเธอก็ดื่มอั้กๆ รวดเดียวหมดแก้ว

พอเข้าแก้วที่ห้า ดวงศิริก็เริ่มเมา ปกติแล้วเวลาเมาแม่คุณจะยิ้มเก่ง พูดเก่ง หัวเราะร่า เพียงแต่คืนนี้ผิดฟอร์มไปหน่อยตรงที่ยิ่งเมายิ่งร้องไห้ ระบายความอัดอั้นตันใจออกมาทางน้ำตา

ภูริสรับฟังและคอยปลอบใจ พอเติมเหล้าให้ก็ผสมน้ำเปล่าลงไปด้วยเพื่อเจือจาง ไม่ให้หญิงสาวเมามากกว่านี้ เมื่อเธออยากไปเข้าห้องน้ำ เขาก็ช่วยประคองแล้วยืนเฝ้าหน้าประตูจนกระทั่งกลับออกมา ให้แน่ใจว่าคนเมาจะไม่ล้มพับหรือสะดุดขาตัวเองล้มในห้องน้ำ

ในที่สุดสาวขี้เมาก็สิ้นฤทธิ์ ฟุบหลับคาโต๊ะกินข้าว ชายหนุ่มช้อนอุ้มไปวางบนเตียงหลังใหญ่ของเขา

เพื่อให้เจ้าเด็กขี้แยนอนสบายขึ้น เขาค่อยๆ แกะกิ๊บดำออกจากผม

เช็ดเครื่องสำอางออกจากใบหน้าให้ด้วย เพราะเธอมักบ่นว่าเผลอหลับโดยไม่ได้ล้างหน้าแล้วสิวขึ้น

เสื้อผ้าล่ะ ชุดราตรียาวสีชมพูอมส้มแบบสายเดี่ยวแนบตัวอวดทรวดทรง ตัวกระโปรงไล่ระดับยาวเกือบถึงเท้า หากนอนทั้งชุดแบบนี้จะสบายตัวหรือเปล่า

กับเรื่องราวที่ดวงศิริพบเผชิญ เขาได้แต่เห็นใจและคอยช่วยเหลือในขอบเขตของพี่ชาย ช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้

เธออาจดูมั่นใจจนกลายเป็นหยิ่งทระนงในสายตาเพื่อนร่วมงาน เป็นคนโลกส่วนตัวสูงเข้าถึงยากในสายตาคนทั่วไป เป็นผู้หญิงตัวสำรอง เป็นตัวเลือกที่ถูกปัดตกสำหรับผู้ชายบางคน แต่สำหรับเขา…ภูริส ดวงศิริคือผู้หญิงคนเดียวในใจ เป็นที่หนึ่งและที่สุดเสมอมา

เวลานี้เธอเลิกรากับคนรักแล้ว แม้จะสงสารหญิงสาวอยู่มาก แต่ต้องยอมรับว่าเขาดีใจมากทีเดียว มือใหญ่เอื้อมไปสัมผัสลาดไหล่บอบบาง ถึงเวลาของเขาแล้วหรือยัง

ชายหนุ่มสะบัดหน้าไล่ความคิดบางอย่างทิ้งไป เก็บกดความปรารถนาล้ำลึกให้อยู่ในส่วนลึกสุดใจแค่นั้น จะอย่างไรเขาก็ไม่มีสิทธิ์ดูแลเธอมากไปกว่านี้ เขาขยับดึงผ้าห่มนวมคลุมให้ดวงศิริจนถึงคอ แล้วคว้าหมอนกับผ้าห่มอีกผืนไปคลุมตัวนอนบนโซฟาห้องนั่งเล่น ผ่านค่ำคืนอันแสนสับสนไปอีกคืน