พลิกรักทำนายใจ บทที่ 9.1 : เซอร์ไพร้ส์ในวันครบรอบ

พลิกรักทำนายใจ โดย แสนแก้ว เรื่องราวของสายมูตัวแม่ที่ช่วยเหลือคนอื่นมากมาย แต่ความรักของตัวเองกลับไม่รอดราวกับดวงความรักอาภัพซะเหลือเกิน คงจะมีแค่ ‘พี่ภู’ เท่านั้นที่ดีต่อเธอเอ…เธอผู้รู้ใจลูกค้าดั่งมีตาทิพย์กลับไม่เคยมองเห็นหัวใจเขาเลยสักทีได้อย่างไร นวนิยายอ่านฟรีสนุกๆ ที่อ่านเอามีให้คุณได้อ่านที่ anowl.co

พี่มิ่งมงคลแนะนำพิชชาภาว่าให้อยู่เฉยๆ ทำตัวสวยและมีค่าตามปกติ แต่ดูท่าว่าลูกดวงของดวงศิริจะจำไม่ได้ หรือไม่ก็จงใจฝ่าฝืนซะอย่างนั้น เพราะในวันเดียวกันนั้นเอง พิชชาภาได้เปิดประเด็นร้อนทะเลาะกับแฟนของเธอลั่นคอนโดฯ

ดีเจสาวไล่เขากลับ ไม่ยอมให้ค้างคืนด้วยเหมือนทุกที ฝ่ายชายยอมล่าถอยกลับระยองเพื่อให้พิชชาภาสงบลง แต่ยังไม่ยอมรับเรื่องผู้หญิงอีกคนที่ซ่อนอยู่ ซึ่งแน่ละ จะให้ยอมรับได้ยังไง หลักฐานก็ไม่มี มีเพียงคำบอกเล่าของหมอดูคนหนึ่งเท่านั้น

ชายหนุ่มถึงกับระเบิดอารมณ์

‘เหลวไหล หมอดูคนนั้นมันเป็นใคร กล้าดียังไงมายุแยงให้พี่กับพีชทะเลาะกัน มันต้องเป็นมิจฉาชีพแน่ๆ พี่ไม่มีใคร มีแค่พีชคนเดียวตลอดมาพีชก็รู้ เรากำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้วนะ ทำไมถึงหูเบาแบบนี้’

พิชชาภาโทรศัพท์มาระบายให้ดวงศิริฟัง คนฟังได้แต่ปลอบไปตามเรื่องตามราว เน้นให้ใจเย็นไว้ก่อนเพราะฝั่งเราไม่มีหลักฐานจริงๆ นั่นละ ไปกล่าวหาเขาลอยๆ ก็สมควรแล้วที่โดนโกรธ

ประเด็นปัญหาค้างคาอยู่เกือบสัปดาห์ หนุ่มสาวโกรธกันไปโกรธกันมา พิชชาภายังสืบหาผู้หญิงในเงามืดไม่พบ ในคืนวันศุกร์ พิชชาภาโทรศัพท์มาระบายให้ดวงศิริฟังอีกครั้ง ร่ำร้องว่า

“แก ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะไปเคลียร์กับพี่เขาให้รู้เรื่อง”

“ใจเย็นๆ นี่ก็ค่ำแล้วแกจะไปจริงเหรอ ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม หรือส่งโลเคชันมาเดี๋ยวขับตามไป”

พิชชาภาส่งโลเคชันมาทางไลน์ แต่ครู่เดียวก็กดยกเลิกข้อความไปเพราะเกิดเปลี่ยนใจ

“ไม่เป็นไรแก ฉันคุยกับแฟนสองคนก่อนดีกว่า”

วูบเดียวก่อนที่โลเคชันจะถูกลบไป ดวงศิริทันได้เห็นว่าสถานที่นั้นคือหมู่บ้านที่พุฒิพงศ์อาศัยอยู่

ช่างโลกกลมอะไรอย่างนี้ นี่คงเป็นหมู่บ้านยอดฮิตที่พวกหนุ่มสาวพนักงานบริษัทในนิคมนิยมมาซื้อหรือเช่าอยู่รวมกันแน่ๆ ส่วนเรื่องรักสามเส้า เราสองคนกับอีกหนึ่งบุคคลในหน้าไพ่นั้น ในเมื่อเพื่อนบอกว่าจะเคลียร์ด้วยตัวเองก่อน เธอก็ได้แต่เอาใจช่วยอยู่ห่างๆ

“อื้อ ตามนั้นก็ได้ ถ้าไม่ไหวโทรหาฉันนะ”

ในคืนเดียวกันนี้ ดวงศิริดูคลิปสอนดูดวงเพลินๆ จนเผลอหลับไป ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนตีสี่พบว่าตัวเองฟุบหลับอยู่ข้างเตียง จึงตะกายขึ้นไปบนฟูก ตวัดผ้านวมคลุมตัวเตรียมหลับต่อ เสี้ยวสุดท้ายของสติสัมปชัญญะ เธอนึกเป็นห่วงพิชชาภาขึ้นมาจึงหยิบโทรศัพท์มาดู

ไม่มีความคืบหน้าจากดีเจสาว แต่มีสายไม่ได้รับจากพุฒิพงศ์ถึงห้าสาย เธอปิดเสียงโทรศัพท์ไว้จึงไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น ในไลน์มีข้อความจากชายคนรักทิ้งไว้ว่า

พี่พุฒิ : โทรกลับหาพี่ด้วยนะหวาน มีอะไรจะคุยด้วยครับ

ความง่วงงุนหายวับไปกับตา

“เอ แปลกจัง พี่พุฒิมีธุระด่วนอะไรนะ”

ปลายนิ้วเรียวกำลังจะแตะปุ่มโทรออก แต่ชะงักไว้เพราะเช้ามืดขนาดนี้ พุฒิพงศ์ยังไม่ตื่นแน่ๆ

ทันใดนั้น หญิงสาวก็นึกอะไรสนุกๆ ออก อดจะยิ้มตื่นเต้นไม่ได้ เปลี่ยนการโทรกลับหาชายหนุ่มเป็นการไปเซอร์ไพรส์ถึงที่บ้านระยองเลยดีกว่า

ดวงศิริกระตุกผ้าขนหนูจากราว วิ่งเข้าห้องน้ำอย่างสดใส ผิดไปจากคนขี้เซานัดบ่ายตื่นเที่ยงคนเดิม ฟ้าเริ่มสาง สว่างขึ้นทีละน้อย หกโมงเช้าเช่นนี้ภูริสยังไม่ตื่นแน่ๆ ปกติเขานอนราวตีสาม ตื่นสิบโมง แต่เธอจำเป็นต้องไปเอาเค้กที่สั่งทำไว้นี่สิ

หญิงสาวขับรถไปจอดหน้าบ้านของภูริส ข้างในยังปิดไฟเงียบเชียบ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ไหว้ขอขมาหนึ่งจบ แล้วกดโทร.หาชายหนุ่มเจ้าของบ้าน

ไม่กี่อึดใจ ภูริสก็ออกมาเปิดประตูให้ เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีสีส้มกับกางเกงฟุตบอล ผมเผ้ายุ่งเหยิงกับสีหน้าซีดเซียวและดวงตาปรือปรอยฟ้องว่า กำลังปวดหัวอย่างหนักจากการถูกปลุกกะทันหัน

“โอ๋ย น้องขอโทษนะพี่ภู มันจำเป็นจริงๆ”

“ไม่เป็นไร เข้ามาก่อนสิ เดี๋ยวพี่เตรียมเค้กให้”

ดวงศิรินั่งคอยอย่างสงบที่โต๊ะกินข้าว มองชายหนุ่มเดินเซๆ เข้าไปในครัว ครู่เดียวเขาก็กลับออกมาพร้อมเค้กม็อกคาคาราเมลเบอร์รี วางลงตรงหน้าเธอ

“ว้าว” หญิงสาวร้องดัง สองมือแนบแก้ม

เค้กกาแฟปอนด์ใหญ่ฝีมือภูริสเป็นเลเยอร์เค้กสามชั้น ระหว่างชั้นแทรกวิปครีมคาราเมลกับสตรอว์เบอร์รีสด หน้าเค้กสวยซึ่งกำลังกุดมอร์นิงหญิงสาวอยู่เป็นเบอร์รีรวม ทั้งสตรอว์เบอร์รี บลูเบอร์รี และมัลเบอร์รี ตามขอบตกแต่งด้วยวิปปิ้งครีม โรยแอลมอนด์พราลีนกรุบกรอบ ดวงศิริชักจะอดใจไม่ไหว อยากไประยองไวๆ เมื่อพุฒิพงศ์ได้เห็นของขวัญชิ้นนี้ เขาต้องตื่นเต้นดีใจแน่

ภูริสอธิบาย ชัดถ้อยคำขึ้นเมื่อเริ่มคลายความง่วงงุน

“เค้กนี้พี่ใช้แดรี่วิปครีมทำ ดังนั้นมันจะต้องแช่เย็นตลอดเวลา”

“อ้าว แล้วทำไงอะ”

คนถามถามด้วยความปากไว ไม่ทันมองเลยว่าตอนนี้มีลังโฟมใหญ่วางอยู่ที่พื้นแล้ว ภูริสจัดเค้กโฮมเมดแสนสวยลงกล่องหรู แล้ววางลงในกล่องโฟมอีกที เทน้ำแข็งแห้งรอบๆ เพื่อรักษาความเย็นตลอดการเดินทาง แล้วจึงปิดฝาลัง ยกเข้าท้ายรถของหญิงสาว เป็นอันเรียบร้อย

“ขอบคุณมากนะพี่ภู แล้วก็ขอโทษมากๆ เลยที่ปลุกตอนเช้า”

ภูริสพเยิดหน้า

“อือ พันสามนะอย่าลืม พี่ไม่ทำเค้กให้แฟนหวานฟรีๆ หรอก”

“ค่ะ” หญิงสาวลากเสียงยาว “ไม่ลืมโอนให้แน่นอน ไปๆ พี่ภูนอนต่อเถอะ”

“หมดประโยชน์ก็ไล่เลยนะ” เขายีศีรษะของเธอซึ่งยังชื้นอยู่จากการสระผม “ไปๆ ขับรถดีๆ ถึงแล้วไลน์บอกพี่ด้วย”

ดวงศิริมาถึงระยองราวแปดโมงกว่า แวะเข้าปั๊มเพื่อเติมน้ำมันและเข้าห้องน้ำ โดยไม่คาดฝัน เธอสะดุดตากับหญิงสาวผมสลวยสีทองอ่อนจนเกือบขาวคนหนึ่งที่หน้าห้องน้ำ เธอคนนั้นหันมาพอดีเช่นกัน

“พีช!” ดวงศิริรี่เข้าไปหา “เป็นไงบ้าง โอเคไหมแก”

“อ้าว หวาน มาได้ไงเนี่ย ฉันกำลังจะกลับกรุงเทพแล้ว เพิ่งมาจากบ้านแฟนเลย”

“เคลียร์กันเรียบร้อยใช่ไหม”

“ใช่ เคลียร์กันทั้งคืนเลยละ”

เห็นอมยิ้มหวานกรุ้มกริ่มกับดวงตาพราวระยับ ดวงศิริก็เข้าใจความหมาย มิน่าเล่าเพื่อนสาวคนสวยถึงได้หน้าใสอิ่มเอมเช่นนี้ ไม่เหมือนคนเพิ่งทะเลาะกับแฟนบ้านแตกอย่างที่เป็นห่วงอยู่

พิชชาภาอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงฟุตบอล ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นเสื้อผ้าแฟน ส่วนเสื้อผ้าของตัวเองนั้น ถอดไว้ไหน ถอดอย่างไรก็เดาได้ไม่ยาก

ดวงศิริร้องเฮ้อยาวเหยียด

“แกโอเคแล้วฉันค่อยโล่งหน่อย เป็นห่วงนะเนี่ย”

พิชชาภาตอบขอบคุณ แล้วถามต่อเสียงใส

“แล้วแกล่ะกำลังจะไปไหน อย่าบอกนะว่ามาหาแฟนเหมือนกัน”

ดวงศิริพยักหน้าแล้วยิ้มกว้าง

“วันนี้เป็นวันครบรอบสองปีที่คบกันน่ะ”

“ว้าว ดีจังเลย ยินดีด้วยนะ”

“เมื่อคืนพี่เขาโทรหาฉันตอนดึก แต่ฉันเผลอหลับไปน่ะสิเลยไม่ได้รับสาย เช้านี้เป็นวันครบรอบพอดีเลยมาหาซะเลย”

พิชชาภาดีใจด้วยจากใจจริง หน้าใสปราศจากเครื่องสำอางดูสดใสเหมือนสาวน้อย ดวงศิริมองแล้วนึกชื่นชม คนเราเวลาความรักสุกงอมหอมหวานนั้นดูมีความสุขจนอะไรก็มาปิดกั้นไม่อยู่

ดีเจสาวกระเซ้าว่า

“ไม่แน่นะ เมื่อคืนเขาอาจจะอยากบอกแกว่า พี่เก็บเงินพร้อมแล้วครับ นัดแกมาดินเนอร์ริมทะเลแล้วขอแต่งงานเลยก็ได้”

ดวงศิริเขินม้วน ปกปิดความดี๊ด๊าดีใจไม่ไหวอีกต่อไป เช้านี้มีแต่เรื่องดีๆ เต็มไปหมด ทั้งตื่นมาเจอสายที่ไม่ได้รับกับข้อความของแฟนหนุ่ม ได้พบพิชชาภาระหว่างทางแล้วพบว่าเพื่อนข้ามผ่านอุปสรรคหัวใจไปได้ด้วยดี เจ้าสาวในอนาคตอันใกล้อวยพรเธออีกด้วย นับเป็นมงคลนะนี่

หญิงสาวยิ้มกว้างจนตายิบหยี พวงแก้มเป็นสีชมพูปลั่ง

“อื้อ ขอให้เป็นอย่างงั้นเนอะ”