ชมา 5 ชีวิต บทที่ 13.2 : บ้านเก่าเวลาใหม่

ชมา 5 ชีวิต เรื่องราวของลูกแมวขาวดำทักซิโด้ที่ได้ไปเจอเจ้าของในชาติที่แล้วและชาติที่สอง รวมถึงชาติที่หนึ่ง แถมยังพบว่าแขกที่มาเที่ยวฟาร์มเสตย์ก็ดันเป็นเจ้าของตัวมันในชาติที่สาม! ชมารู้ทันที่ว่าเรื่องไม่ธรรมดากำลังจะเกิดขึ้น! พบกับนวนิยายเรื่อง ชมา 5 ชีวิต โดย คีตาญชลี แสงสังข์ ที่อ่านเอานำมาให้ทุกคนได้อ่านใน anowl.co

4 ทุ่ม…

คืนแรกของบ้านเก่าในชีวิตใหม่ของผม

บอนนี่เข้านอนแต่หัวค่ำด้วยความอ่อนเพลีย ส่วนสามคนที่เหลือนั่งรวมตัวกันอยู่ในห้องครัว เหมือนว่าพวกเขาบังเอิญมาพบกันหลังแยกย้ายเข้านอน มากกว่าจะนัดออกมาคุยกันในห้องนี้อย่างจริงจัง

เสียงเบญจมินทร์พูดตอนที่ผมตรงเข้าไปยังจานอาหารของตัวเอง

“ตอนนี้อาหยุดฮอร์โมนเอสโตรเจนของพี่บันแล้ว เพราะปีนี้พี่บันจะ 58 ถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไปก็หมดประจำเดือนแล้ว”

“พ่อก็เลยกลับไปซื้อฮอร์โมนพวกนั้นกินเองน่ะหรือครับ”

เป้ถาม ผมกระโดดขึ้นบนโต๊ะยักษ์ที่มีแจกันดอกไม้เหี่ยวเพราะขาดน้ำวางอยู่มุมหนึ่ง ปลายอีกด้านไม่มีข้าวของรุงรังอย่างขนมปัง อาหารแห้ง หรืออาหารเม็ดของแมว แต่วางกระต่ายปูนตัวเล็กๆ คู่หนึ่ง กับกระถางไม้น้ำไว้แทน

“ถึงพี่บันจะไม่ยอมรับ แต่ภาวะที่พบ อาก็คิดว่าเป็นอย่างที่เป้คิดนั่นแหละ”

บรรพตหรือบอนนี่เข้าโรงพยาบาลครั้งนี้ด้วยภาวะหัวใจขาดเลือด มันเกิดขึ้นจากเรื่องที่เบญจมินทร์บอกไป คือเขาหยุดจ่ายฮอร์โมนเฮสโตรเจนหรือฮอร์โมนเพศหญิง ซึ่งนั่นหมายความว่าบอนนี่จะกลายเป็นคนแก่ เหมือนกับผู้หญิงโดยทั่วไปที่หมดประจำเดือน แต่บอนนี่คงไม่อยากแก่เหมือนที่เบญจมินทร์สันนิษฐานนั่นแหละ

แน่ละ…เขาเพิ่งจะเป็นผู้หญิงได้เพียง 8 ปี เขาก็คงอยากจะเก็บความสาวความสวยไว้กับตัวนานๆ ดังนั้นทั้งๆ ที่รู้ว่าการซื้อฮอร์โมนกินเองจะเสี่ยงต่อภาวะลิ่มเลือดอุดตัน แต่บอนนี่ก็ยอมเสี่ยง คราวนี้หวยไม่ได้ไปออกที่ปอดเหมือนครั้งแรก แต่ไปออกที่หัวใจ เลือดของเขาจับตัวเป็นก้อนอยู่ภายในเส้นเลือด มันขัดขวางการไหลเวียน ส่งผลให้กล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด เสี่ยงต่อภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายจนอาจเกิดอาการหัวใจวายตามที่เบญจมินทร์สรุปให้ทุกคนฟัง

สิ่งที่เบญจมินทร์สันนิษฐาน ทำให้เป้พยักหน้าอย่างยอมจำนน เขากลืนน้ำลาย มันคือความเจ็บปวดของเขาที่ไหลลงกระเพาะ

ผมกระหวัดถึงคืนที่เป้ร้องไห้เงียบๆ จนขนข้างตัวผมแฉะฉ่ำในคืนนั้น

ไม่ว่าจะมีความเสี่ยงเท่าใด หรือใกล้ความตายเพียงใด บรรพตก็เลือกจะเดินตามความปรารถนาของตัวเองอยู่ดี ส่วนเป้นั้นเลือกที่จะยิ้มให้พ่อ ไม่เคยบอกว่าเขาเองก็กลัว มันเป็นความกลัวที่แมว 9 ชีวิตอย่างผมไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็พอจะเดาได้

พวกมนุษย์นั้นเกลียดการอยู่อย่างโดดเดี่ยว นอกจากพวกเขาจะกลัวตัวเองตายแล้ว เขายังกลัวคนที่เขารักและผูกพันตายจากไปอีกด้วย

ในความปรามาสที่ฟ้าใสว่าเป้เกลียดกะเทยจนไม่อยากให้แฟนต้าเลือกการแปลงเพศนั้น มันคือความกลัวที่จะต้องอยู่อย่างหัวเดียวกระเทียมลีบ ผมไม่รู้ว่ามันคือความเห็นแก่ตัวหรือเปล่า แต่เป้ก็เลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ ไม่แม้จะอธิบายความรู้สึกเหล่านี้ให้ฟ้าใสได้ฟัง

“แล้วทำไมพ่อจะต้องกินด้วยครับ ในเมื่อพ่อก็อยากจะเหมือนผู้หญิง ยังไงผู้หญิงแท้ๆ เขาก็ต้องเหี่ยวต้องแก่เหมือนกัน” เป้ถาม น้ำเสียงนั้นไม่ปิดบังว่าเขากำลังโกรธ เบญจมินทร์ถอนหายใจยาว

“อาไม่รู้จะพูดยังไงนะ เป้กับฟ้าใสเป็นนักจิตวิทยา น่าจะหาคำตอบเรื่องนี้ได้ดีกว่า แต่อาจะขอพูดในฐานะคนที่แก่กว่า พูดด้วยประสบการณ์” เบญจมินทร์ประสานมือ โน้มตัวมาข้างหน้า ผมเห็นฟ้าใสกะพริบตาปริบๆ อย่างตั้งใจฟัง ส่วนเป้นั้นยังระงับความฉุนเฉียวของตัวเองไม่อยู่

“อาคิดว่า…คุณค่าของพี่บันคือการได้เลี้ยงลูกให้เติบโตขึ้นมาอย่างดี แต่คุณค่าของบอนนี่ คือการได้รับการยอมรับจากแฟนๆ ในโลกออนไลน์…เคยอ่านคอมเมนต์ไหมล่ะ”

ฟ้าใสพยักหน้า ส่วนเป้นั้นนั่งเฉย ผมเดาไม่ออกว่าว่าเขาไม่เคยอ่านหรือไม่อยากจะพูดถึง

เบญจมินทร์ทิ้งเวลานิดหนึ่งแล้วพยักหน้าให้ฟ้าใสเป็นคนพูด

“ส่วนใหญ่ก็ชื่นชมค่ะ”

“ชื่นชมเรื่องอะไรบ้าง” เบญจมินทร์ต้องการให้ฟ้าใสขยายความต่อ

“ก็ชื่มชม” เธอหันไปมองเป้นิดหนึ่ง แล้วหันมาหาเบญจมินทร์ที่อ่อนโยนกว่า “เรื่องที่บอนนี่เป็นไอดอลการข้ามเพศที่ประสบความเสร็จค่ะ บอนนี่ได้เป็นสิ่งที่อยากเป็น ไม่สนใจอายุ รู้แค่ว่าฉันเป็นฉัน แถมทำช่องก็ประสบความสำเร็จ รอยยิ้มนั่นน่ะ มันสว่างไสวมากเลยนะคะ”

“มีแต่ความสุข ไร้ความกังวลใจ เต็มไปด้วยพลังบวก” เบญจมินทร์สรุป

“นั่นแหละค่ะ บอนนี่ละ” ฟ้าใสยอมรับ

คราวนี้เบญจมินทร์พยักหน้า นิ่งไปพักใหญ่ๆ ความอึดอัดเหมือนงูรัด โถมเข้ามาในห้อง ผมรู้สึกว่าห้องนี้เต็มไปด้วยงูตัวยักษ์ เหมือนครั้งที่มีชีวิตเป็น ‘หยก’

ในที่สุดเป้ก็เป็นคนฆ่าเจ้างูแห่งความเงียบนั้นทิ้ง

“แต่บอนนี่ตัวจริงก็ไม่ได้มีแต่พลังบวก” เป้พูดกับโต๊ะ ไม่ได้มองหน้าใคร “แล้วพอถึงวันที่ต้องแก่ เหี่ยว ไม่เหมือนเดิม พ่อก็คงรับมือกับคำที่เคยถูกชื่นชมขนาดนั้นไม่ไหว…คำชมน่ะเหมือนน้ำตาล กินพอดีๆ ก็อร่อย ถ้ากินมากเกินไปก็ฆ่าเราได้ด้วยเหมือนกัน”

“ใช่” ในที่สุดฟ้าใสก็ยอมรับ “ยังมีอะไรที่เป้อยากให้เรารู้อีกไหม เรารู้ว่าเป้พาเรามาที่นี่เพื่อจะให้รู้ในสิ่งที่เราควรจะต้องรู้” เธอถามอย่างกล้าหาญ

ทั้งคู่จ้องตากันนิ่ง แล้วเป้ก็เป็นฝ่ายเมินมองไปทางอื่น

“นอกจากปัญหาทางสุขภาพแล้ว มันยังมีเรื่องอื่นอีกไหม” ฟ้าใสถามย้ำ

“ความสุขทางเพศ” เป็นเบญจมินทร์ที่พูดขึ้นมาแทน

ฟ้าใสหันไปมอง อ้าปากค้าง

“หมายความว่ายังไงคะ”

“ความต้องการทางเพศของผู้ชายและผู้หญิงมาจากฮอร์โมนเพศชาย ซึ่งการจะเป็นผู้หญิงนอกจากต้องให้ฮอร์โมนเพศหญิงแล้ว ก็ต้องกดฮอร์โมนเพศชายให้ต่ำลง พวกที่ได้รับฮอร์โมนพวกนี้จะมีลักษณะเหมือนผู้หญิง ทั้งเริ่มมีเต้านม มีการสะสมไขมัน โครงหน้าเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลขึ้น ซึ่งสิ่งที่ตามมาอย่างเลี่ยงไม่ได้คืออวัยวะเพศไม่แข็งตัว ความต้องการทางเพศลดลง”

“แล้ว…แล้ว…มันจะเป็นแบบนั้นทุกคนหรือเปล่าคะ” ฟ้าใสถาม

“ถ้าให้ตอบในฐานะหมอต่อมไร้ท่อ ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์ กลุ่มที่กินยา Anti androgen hormones จะแทบไม่มีความต้องการทางเพศเหลืออยู่เลย” เบญจมินทร์ยิ้ม “แต่หัวใจของคนเราเป็นเรื่องแปลก ความรู้สึกรักใคร่อาจจะกระตุ้นความปรารถนาแบบนั้นขึ้นมาก็ได้ อาเองไม่เคยอยู่ในภาวะนั้น ตอบไม่ได้จริงๆ”

ฟ้าใสเบิ่งตากว้าง อย่างไม่อยากจะเชื่อหู

“แล้ว…แล้ว กับคนที่ผ่าตัดแปลงเพศแล้วล่ะคะ พวกเขาตัดอัณฑะทิ้ง ยังจะต้องกินยากดฮอร์โมนเพศชายอยู่หรือเปล่า”

“กลุ่มนั้นไม่ต้องกินแล้ว แต่ฟ้าใสก็คงรู้ใช่ไหมว่าฮอร์โมนเพศส่วนใหญ่ของคนเราสร้างมาจากรังไข่และถุงอัณฑะ ดังนั้นเมื่อตัดทิ้งก็แปลว่าเราจะตัดฮอร์โมนเพศจำนวนเกือบทั้งหมดที่ร่างกายสร้างทิ้งไป ซึ่งแปลว่าเราจะแก่ทันที”

“แก่ทันทีเลยหรือคะ” ฟ้าใสถาม เบญจมินทร์พยักหน้ารับ

“ตามหลักการน่ะ แล้วหมออย่างอาก็ช่วยด้วยการเสริมฮอร์โมนเข้าไป แต่ฟ้าใสต้องรู้นะว่า ธรรมชาติเป็นเรื่องมหัศจรรย์ ร่างกายของคนแต่ละคนเป็นของเฉพาะ ผลิตฮอร์โมนแต่ละชนิดออกมาไม่เท่ากัน หมอบอกไม่ได้หรอกว่าแต่ละคนควรจะรับฮอร์โมนชนิดไหนเข้าไปเท่าไร ดังนั้นจึงต้องอาศัยการตรวจวัดระดับฮอร์โมนไปเรื่อยๆ ตลอดชีวิต

แต่ถึงอย่างนั้นภาวะอารมณ์ก็จะขึ้นๆ ลงๆ แล้วความขึ้นๆ ลงๆ นี่และที่มันมีผลต่อการใช้ชีวิตและคนรอบข้าง เคยได้ยินใช่ไหมที่เขามักพูดกันว่าเพศที่สามมักจะอารมณ์รุนแรง มันไม่ใช่การเหมารวมหรอกนะ สิ่งเหล่านี้เกิดจากการสังเกต ถ้าจะพูดกันอย่างยุติธรรม สาเหตุส่วนหนึ่งมาจากความแปรปรวนของระดับฮอร์โมน ซึ่งคนทั่วไปก็สังเกตเห็น”

“และอีกส่วนหนึ่งก็มาจากความสับสนและแก้ปัญหาให้ตัวเองไม่ได้ค่ะ” ฟ้าใสเสริม “พ่อแม่ส่วนใหญ่ที่เข้ามาขอทำปรึกษา ไม่ได้เข้ามาเพราะรู้ว่าลูกมีเพศไม่ตรงกับร่างกาย แต่ส่วนใหญ่มาจากปัญหาอารมณ์รุนแรง ฟ้า…เข้าใจในสิ่งที่อาหมอพูดค่ะ”

ฟ้าใสหันไปหาเป้

“ขอโทษนะเป้ ขอโทษจริงๆ ที่เราหาว่านาย…” ฟ้าใสลดเสียง ตาแดง “เกลียดกะเทย”

“ไม่เป็นไรหรอก” เป้ว่า ยิ้มบาง ฟ้าใสยิ้มตอบ ความจริงใจของรอบยิ้มนั่นคงทำให้ฟ้าใสรู้สึกดีขึ้น

บทสนทนาจบลงไปแล้ว พวกเขาออกจากห้องครัวในอีกห้านาทีต่อมา ส่วนผมยังนั่งอยู่

เมื่อไม่มีคนอื่น แม้จะมีแต่ความเงียบ แต่งูยักษ์ตัวนั้นก็ไม่ได้เลื้อยกลับมาแล้ว

ผมเดินไปนั่งตรงกลางโต๊ะ มองสำรวจสิ่งต่างๆ เตาแก๊สจากสองหัวเปลี่ยนเป็นสี่หัว เครื่องครัวดูเหมือนจะมากมายขึ้น

ผมเดาเอาว่าเมื่อหัวเตาแก๊สถูกจุด กลิ่นอาหารคงอบอวล งูยักษ์ที่หลับไหลจะเปลี่ยนเป็นกระต่ายน้อย แล้วหัวใจของคนที่ได้เข้ามาในห้องห้องนี้ก็จะเบิกบาน

จู่ๆ ผมก็คิดถึงอาหารของโอขึ้นมา และก็คิดถึงโตที่มักจะเอาอาหารของโอส่งให้ผมกินด้วย

ตอนนี้พวกเขาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ โตจะทำให้โอกลับมารักเขาได้เหมือนเดิมหรือยัง