ชมา 5 ชีวิต บทที่ 14.2 : ฟาร์มลับ

ชมา 5 ชีวิต เรื่องราวของลูกแมวขาวดำทักซิโด้ที่ได้ไปเจอเจ้าของในชาติที่แล้วและชาติที่สอง รวมถึงชาติที่หนึ่ง แถมยังพบว่าแขกที่มาเที่ยวฟาร์มเสตย์ก็ดันเป็นเจ้าของตัวมันในชาติที่สาม! ชมารู้ทันที่ว่าเรื่องไม่ธรรมดากำลังจะเกิดขึ้น! พบกับนวนิยายเรื่อง ชมา 5 ชีวิต โดย คีตาญชลี แสงสังข์ ที่อ่านเอานำมาให้ทุกคนได้อ่านใน anowl.co

สัปดาห์ต่อมาเป้และฟ้าใสออกจากบ้านในซอยวัดร่ำเปิง มุ่งหน้าสู่ท่าตอนโดยที่เป้ไม่ได้พูดเรื่องถุงยากับบอนนี่ออกมาจนคำเดียว

ในโอโตซังฟาร์มสเตย์ดูเหมือนอะไรๆ จะยังเหมือนเดิม ในที่นี้ผมหมายถึงความเหมือนหลังจากที่โอป่วยเข้าโรงพยาบาล ไม่ใช่ก่อนหน้านั้น

ใกล้ปีใหม่เข้าไปทุกที ทั้งบรรยากาศและดอกไม้ทำให้ทั้งฟาร์มฉาบไปด้วยสีสัน แมงก่ำบี้หรือแมลงปอบินว่อนล่าแมลงเล็กๆ อยู่ในอากาศ มันมีทั้งแบบตัวใหญ่และแมลงปอเข็มตัวเล็กๆ

ผมเคยได้ยินโตบรรยายว่า ตัวอ่อนและตัวแก่ของแมลงปอช่วยกำจัด ยุง แมลงหวี่ แมลงวัน รวมถึงศัตรูพืชอื่นๆ อีกทั้งตัวอ่อนของแมลงปอในแหล่งน้ำก็มีประโยชน์มาก ซึ่งโตใช้คำว่า ดัชนีชี้วัดทางชีวภาพ ทำนองว่ายิ่งมีเจ้าพวกนี้มากเท่าไร ก็แปลว่าแหล่งน้ำนั้นดีเท่านั้น

แม้มันจะมีประโยชน์ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจพวกมันในแง่นั้น ซึ่งเมื่อผมเดินสำรวจบ้านเก่าจนรู้สึกสบายใจแล้ว ผมจึงตรงดิ่งไปยังริมบึง กระโดดใส่พงหญ้า เพื่อไล่แมลงปอให้บินฮือขึ้นไปบนท้องฟ้าสีคราม ผมเล่นอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งต้นกล้าที่มาจากไหนไม่รู้จับตัวเอาไว้ได้

“กลับมาแล้วเหรอชมา คิดถึงกันบ้างไหมเนี้ย” เขารัดแขนกอด ถ้าเป็นเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้ว ผมคงดิ้นลงไปไล่แมลงปอต่อ แต่ตอนนี้ผมเหนื่อยแล้ว และคิดว่าการกลับไปอาคารส่วนกลางโดยไม่ต้องเดินน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

โอรอผมอยู่ที่นั่น เธอเข้ามารับผมเอาไปจากต้นกล้า เสียงนุ่มนวลของโอถามสารทุกข์สุกดิบของแมวอย่างผม อย่างกับว่าผมจะตอบเธอได้

ผมยืดคอ ส่งเสียงกรนด้วยด้วยความพอใจเมื่อโอเกาคางให้ จากนั้นก็พยายามไถข้างแก้มกับผิวหนังเธอเพื่อให้กลิ่นของเราแลกเปลี่ยนกัน

โอพูดอย่างพึงพอใจว่าผมขี้อ้อน ผมไม่ได้อ้อน แค่รู้สึกสบายใจกว่าที่กลิ่นของผมจะติดอยู่ในทุกที่และคนทุกคนที่ผมมีปฏิสัมพันธ์ด้วย