ฤทัยยักษ์ บทที่ 11 : ความจริงจากยูทูบเบอร์สาว

ฤทัยยักษ์ โดย เวฬุวลี นวนิยายที่อ่านเอานำมาให้อ่านออนไลน์ที่ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘ฤทัยมาศ’ ตำรวจสาวที่้องเข้าไปสืบคดีที่เชื่อมโยงกับอดีตของเธอที่มีร่วมกับยักษ์หนุ่มจากวัดโพธิ์นามว่า ‘แสงอาทิตย์’ และยังไปเกี่ยวพันกับเบื้องลึกเบื้องหลังของศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เล่าขานกันมาเนิ่นนาน

มาร์โคโปโลพารมณกลับมาที่โรงแรมในเวลาเกือบรุ่งสาง ฤทัยมาศเพิ่งนอนหลับได้ไม่นานก็ต้องลุกขึ้นมาคุยกับหญิงสาวที่ยังดูขวัญเสียกับเรื่องที่เกิดขึ้น

พอรมณเห็นหน้าฤทัยมาศ ก็จำได้ในทันทีว่าหญิงสาวคือตำรวจหญิงที่เคยเข้าไปที่คอนโดฯ ของหล่อน ฤทัยมาศพยายามพูดให้รมณคลายความกังวล

“ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อจับคุณนะคะ อันที่จริงทางตำรวจอยากกันตัวคุณไว้เป็นพยาน เราอยากให้คุณบอกสิ่งที่คุณรู้มาให้หมด เพื่อที่คุณจะได้ปลอดภัย”

รมณพยักหน้ายอมรับ น้ำตาหล่อนยังเต็มตาเมื่อเอ่ยคำพูดออกมา “ฉันอยากให้คุณเชื่อว่าฉันไม่ได้เป็นคนที่ฆ่าสัญชัยจริงๆ”

“ฉันเชื่อค่ะ”

ฤทัยมาศให้ความมั่นใจกับหญิงสาว ก่อนจะเริ่มสอบสวน “คุณเจอสัญชัยครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่คะ”

“ก่อนหน้าวันที่เขาจะตายไม่กี่ชั่วโมงค่ะ…เขามาอวดฉันว่าเขาเพิ่งได้ของโบราณชิ้นใหม่มาจากอินเดีย”

“ของอะไรคะ”

“มันเป็นหีบขนาดใหญ่ ข้างในน่าจะมีของมีค่าอยู่ ฉันยังพูดกับสัญชัยว่าเขาอาจจะโดนหลอกให้ซื้อของปลอมก็ได้ แต่ดูเขามั่นใจมากว่าสิ่งที่อยู่ในหีบ เป็นของสำคัญจริงๆ เขาทุ่มเงินไปหลายสิบล้านเพื่อจะได้มันมา”

แสงอาทิตย์ที่ฟังอยู่ด้วยชะงัก เขาถามขึ้นมาทันที “คุณได้เห็นของข้างในหีบนั้นไหมครับ”

รมณส่ายหน้า “ไม่ค่ะ สัญชัยเองก็ยังไม่ได้เห็นเหมือนกัน เขาพยายามทุกวิถีทางที่จะเปิดหีบนั้น แต่หลังจากนั้น เขาก็ตายเสียก่อน…”

“เขาชอบสะสมของเก่าพวกนี้เหรอคะ”

“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เขาพยายามเอาเงินไปลงกับพวกทรัพย์สินที่ไม่มีใครมาสนใจ”

พูดไปแล้ว รมณเองก็ชะงัก ฤทัยมาศรับรู้ได้ว่ามีเบาะแสชิ้นใหญ่จากคำพูดของหญิงสาว

“ฟอกเงินใช่มั้ยคะ”

ยูทูบเบอร์สาวพยักหน้ายอมรับในที่สุด “สัญชัย ฉัน และหยาง…ผู้ชายอีกคนที่อยู่กับฉันในวันนี้ เราทำธุรกิจร่วมกัน”

รมณหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดไปที่หน้าของเว็บหนึ่งก่อนส่งให้กับฤทัยมาศ

“เว็บพนันออนไลน์เหรอคะ”

“สัญชัยดูแลเรื่องระบบไอที ฉันคอยดึงลูกค้าเข้ามาเล่น ส่วนหยางเป็นคนที่ไปหาเงินทุนมาจากกลุ่มนักธุรกิจต่างชาติ ในนั้นมีเงินหมุนเวียนเป็นสิบๆ ล้านในวันหนึ่ง เราเลยต้องถ่ายเทเงินไปที่อื่นที่จะไม่ทำให้ใครสงสัย”

“เพราะแบบนี้เอง คุณถึงไม่ยอมที่จะพูดความจริงกับตำรวจ”

“ที่จริง สิ่งที่ฉันกลัวมีมากกว่านั้นค่ะ” รมณเอ่ยปาก “นอกจากพวกฉันสามคนแล้ว…ยังมีตำรวจอีกคนที่ร่วมมือ คอยเคลียร์ทางให้เรา”

ฤทัยมาศชะงักไปในทันที “ใครคะ”

“ฉันไม่รู้ชื่อเขาหรอกคะ สัญชัยเป็นคนเดียวที่ติดต่อกับเขา” รมณมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด “แต่ฉันรู้มาว่าเขากำลังจะได้ตำแหน่งใหญ่ในสำนักงานตำรวจ และสัญชัยก็กลัวว่าเขากำลังจะตามเก็บพวกเราเพื่อจะทำให้ประวัติของเขาขาวสะอาดก่อนรับตำแหน่ง ไม่แน่ว่า…คนที่ฆ่าสัญชัย อาจจะเป็นเขาก็ได้”

คดีนี้ซับซ้อนกว่าที่ฤทัยมาศคาดการณ์ไว้มาก แถมพัวพันกับผู้มีอำนาจระดับสูง หญิงสาวครุ่นคิดก่อนรับปากกับรมณ

“ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันสัญญาว่าฉันจะช่วยให้คุณปลอดภัย ถ้าคุณไปกับฉัน”

ฤทัยมาศตัดสินใจพารมณไปหาปราการ หวังว่าข้อมูลที่ได้มาใหม่นี้ จะทำให้ปราการช่วยกันรมณไว้เป็นพยานสำหรับคดีฆาตกรรมสัญชัย

รถคันเดียวเล็กเกินไปสำหรับคนสองคน ยักษ์สี่ตน และตุ๊กตาหินอีกหนึ่งตัว ฤทัยมาศจึงให้รมณเช่ารถขับกลับกรุงเทพฯ พร้อมกับมาร์โคโปโลผู้ที่ไม่แน่ใจว่าไปเพื่อช่วยคุ้มกันหรือเพื่ออะไรกันแน่

“ไม่ใช่แค่ยักษ์ที่เจ้าชู้ แต่ตุ๊กตาหินก็พอกัน” ฤทัยมาศอดเอ่ยขึ้นมาไม่ได้ เมื่อเห็นมาร์โคโปโลตามติดรมณ

“ทำไมคุณไม่มองว่าจะเป็นยักษ์ หรือจะเป็นตุ๊กตาหิน ก็มีหัวใจทั้งนั้น” แสงอาทิตย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ หันมาสบตาหล่อน “ไม่ได้มีเพียงแค่มนุษย์หรอกนะที่จะมีความรักได้”

ประโยคนั้นเรียบง่ายและธรรมดา แต่ฤทัยมาศกลับรู้สึกแปลกๆ ในหัวใจ คำถามที่หล่อนมีในใจผุดพรายขึ้นมา

“เรา…เคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าคะ”

แสงอาทิตย์มองหน้าหล่อนอย่างแปลกใจ

“จะว่าไป ฉันว่าฉันคุ้นหน้าคุณอยู่นะ”

“ไม่เห็นจะแปลก ถ้าคุณเคยไปที่วัดโพธิ์ คุณก็ต้องเคยเห็นหน้าผมอยู่แล้ว” แสงอาทิตย์เสตอบไปอีกทาง

“ไม่ใช่ตอนที่คุณเป็นรูปปั้นสิ แต่ตอนอื่นนะ…”

“ตอนอื่นตอนไหน”

“ก็ถ้าฉันรู้ ฉันจะถามคุณเหรอ”

แสงอาทิตย์ยังคงเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามของฤทัยมาศจนแล้วจนรอด กระทั่งหล่อนเป็นฝ่ายต้องตัดบทไปเสียเอง พลางหมายมั่นในใจว่าหล่อนจะต้องจับผิดยักษ์หนุ่มให้ได้ในสักวัน

ในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา รถของฤทัยมาศมาถึงหน้าสถานีตำรวจที่ปราการประจำการอยู่ เธอบอกพวกยักษ์ว่าเธอจะเข้าไปคุยกับปราการก่อนคนเดียว เพื่อให้มั่นใจว่าปราการจะช่วยกันให้รมณเป็นพยานในคดี

“คุณแน่ใจนะว่าเขาไว้ใจได้” แสงอาทิตย์ถามขึ้นอย่างกังวล

“อย่าห่วงเลย ลุงปราการเป็นเพื่อนสนิทของพ่อฉัน”

แสงอาทิตย์จึงปล่อยให้ตำรวจสาวเดินขึ้นไปที่สถานีตำรวจตามลำพัง ส่วนเขาเองคุมเชิงอยู่ที่ไม่ไกลจากสถานี

ปราการให้ฤทัยมาศเข้ามาพบที่ห้องทำงานทันทีที่หล่อนขอเข้าพบ

“ฤทัย…นี่หนูหายไปไหนมา รู้มั้ยว่าลุงเป็นห่วงหนูมากเลยที่หนูหายตัวไปตั้งแต่ที่ตำรวจบุกเข้าไปจับกุมผู้ต้องสงสัยที่คอนโดของเพื่อนหนู”

ฤทัยมาศเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับปราการอย่างไร โดยเฉพาะเรื่องบรรดายักษ์ทั้งหลาย “เรื่องมันยาวค่ะลุง แต่วันนี้ หนูมีเรื่องมาขอให้ลุงช่วย”

หญิงสาวเล่าให้ปราการฟังถึงเบาะแสใหม่ที่หล่อนได้จากรมณ

“เข้าใจแล้ว” ปราการบอกในทันทีหลังที่ฟังเรื่องของหล่อนจบ “ลุงจะกันให้ผู้หญิงคนนี้เป็นพยานในคดีฆาตกรรม”

ฤทัยมาศโล่งใจ “ขอบคุณมากค่ะลุง”

“แต่เรื่องพนันออนไลน์ ถ้าเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับนายสัญชัยจริงๆ ลุงก็ปล่อยเขาไปไม่ได้หรอกนะ ยังไงสองคนนี้ก็จะต้องถูกจับมาดำเนินคดี”

หญิงสาวชะงัก ฤทัยมาศยังไม่ได้พูดถึงหยางที่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดอีกคน คำพูดของปราการจึงกระตุกความสงสัยของหล่อน “สองคนเหรอคะ…ลุงรู้ได้ยังไงว่านอกจากเรมี่แล้ว ยังมีคนอื่นอีกที่ร่วมมือทำเว็บพนันออนไลน์กับสัญชัย”

ปราการชะงักไปบ้าง หญิงสาวคิดว่าหล่อนเห็นสีหน้าของตำรวจใหญ่เปลี่ยนไปในชั่วแวบนึง “ก็…จริงๆลุงก็สืบเรื่องนี้มาอยู่บ้างแล้วละ หนูคงไม่คิดว่าทางตำรวจไม่มีข้อมูลหรอกใช่มั้ย ของพวกนี้ดูจากเส้นทางการเงินก็รู้แล้ว”

ฤทัยมาศกวาดตามองรอบห้องของปราการ หล่อนเพิ่งสังเกตว่าในห้องมีการรื้อเอกสารใส่กล่องไว้เหมือนกำลังที่จะย้ายไปที่อื่น

“นี่ลุง…กำลังจะย้ายห้องทำงานเหรอคะ”

ปราการพยักหน้า ความภูมิใจของเขาฉายออกมาทางดวงตาแบบปิดไม่มิด “ลุงกำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้ช่วย ผบ.ตร. คดีนี้เป็นคดีสุดท้ายที่ลุงทำในฐานะผู้บังคับการตำรวจของที่นี่”

ฤทัยมาศใจหายวาบ เขากำลังจะได้ตำแหน่งใหญ่ในสำนักงานตำรวจ คำพูดของรมณย้อนกลับเข้ามาในหัวของฤทัยมาศ สัญชาตญาณบางอย่างบอกว่าหล่อนอาจจะทำพลาดไปที่บอกข้อมูลสำคัญให้ปราการรับรู้

“แล้วนี่…เรมี่อยู่ไหนล่ะ หนูพาเขามามอบตัวที่นี่ด้วยใช่มั้ย”

“เปล่าค่ะ” ฤทัยมาศรีบพูดในทันที “ฤทัยแค่บอกว่าฤทัยขอมาคุยกับลุงก่อน แล้วฤทัยจะติดต่อเขาไป”

ตำรวจสาวแกล้งหยิบมือถือขึ้นมา “เขาน่าจะรอสายของฤทัยอยู่ตอนนี้ ฤทัยไปคุยกับเขาก่อนนะคะ”

ตำรวจใหญ่พยักหน้า ฤทัยมาศรีบเดินออกจากห้องไป แต่เมื่ออีกเกือบสิบนาทีให้หลัง ฤทัยมาศยังไม่กลับเข้ามา ปราการก็รู้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ

เขารีบเปิดห้องทำงานออกไป แล้วถามจ่ากุศลที่นั่งอยู่บริเวณนั้น

“หมวดฤทัยล่ะ”

“ผมเห็นลงจากสถานีไปแล้วครับผู้การ”

ปราการโกรธจัดที่โดนตำรวจสาวรุ่นลูกตลบหลัง ตวาดเสียงขึ้นดังลั่น “ไปตามมาเดี๋ยวนี้! ไปตามหมวดฤทัยกลับมา!”

ในขณะเดียวกัน ฤทัยมาศก็กำลังวิ่งออกมาจากสถานีตำรวจ และบอกกับแสงอาทิตย์ที่ยืนรอหล่อนอยู่ด้วยความเป็นห่วง

“เราต้องรีบหนีออกไปจากที่นี่”

“ทำไม เกิดอะไรขึ้น”

“ลุงปราการคือคนคนนั้น” ตำรวจสาวพูดด้วยเสียงหอบ “คนที่เรมี่บอกว่าร่วมมือกับสัญชัยทำเว็บพนันออนไลน์ แล้วเขากำลังตามล่าตัวทุกคนที่เกี่ยวข้อง!”

 ขร สัทธาสูร และมัยราพณ์ ชะงักเมื่อเห็นแสงอาทิตย์กับฤทัยมาศวิ่งกลับมาที่รถ

“เกิดอะไรขึ้น” มัยราพณ์ถามแสงอาทิตย์

“ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว เรารีบออกไปจากที่นี่ก่อน”

“เดี๋ยว แล้วเรมี่ล่ะ เรมี่อยู่ที่ไหน” ฤทัยมาศตกใจเมื่อมองเห็นว่ายูทูบเบอร์สาวไม่ได้อยู่ที่รถอีกคัน สัทธาสูรเป็นคนตอบหล่อน “เขาบ่นว่าหิว มาร์โคโปโลเลยพาไปกินข้าว”

“โธ่เอ๊ย รีบไปตามเขากลับมาเดี๋ยวนี้เลย เราต้องรีบไปกันเดี๋ยวนี้แล้ว”

ในขณะที่ตำรวจสาวกับบรรดายักษ์กำลังวุ่นวายอยู่นั้น มาร์โคโปโลก็กำลังเอาอกเอาใจรมณอยู่

แรกๆ รมณเองก็รู้สึกดีกับการเอาอกเอาใจของชายหนุ่มหน้าลูกครึ่ง แต่พอนานเข้า หล่อนก็ชักจะเบื่อความพูดมากของชายหนุ่มตามติดหล่อนไม่ห่าง หญิงสาวจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อจะได้ใช้เวลาเป็นส่วนตัว

ห้องน้ำหญิงของที่นี่ใหญ่โตกว้างขวาง รมณใช้เวลาอยู่หน้ากระจกเพื่อแต่งหน้าทาปาก แต่แล้วหล่อนก็ได้ยินเสียงเปิดประตูตามมา หญิงสาวหันไปดู เห็นร่างสูงที่มีหมวกปิดหน้าปิดตา ร่างนั้นสาวเท้าเข้ามาหาหล่อนอย่างรวดเร็วแล้วเอื้อมมือคว้าไปที่คอของหล่อน ก่อนจะกดจนทำให้หญิงสาวหายใจไม่ออก