ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.1 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
โดย : เวฬุวลี
ฤทัยยักษ์ โดย เวฬุวลี นวนิยายที่อ่านเอานำมาให้อ่านออนไลน์ที่ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘ฤทัยมาศ’ ตำรวจสาวที่ต้องเข้าไปสืบคดีที่เชื่อมโยงกับอดีตของเธอที่มีร่วมกับยักษ์หนุ่มจากวัดโพธิ์นามว่า ‘แสงอาทิตย์’ และยังไปเกี่ยวพันกับเบื้องลึกเบื้องหลังของศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เล่าขานกันมาเนิ่นนาน
“ช่วย…ช่วยด้วย!”
เสียงที่รมณพยายามเปล่งออกมาก่อนจะขาดใจนั้นทำให้มาร์โคโปโลตระหนักว่าเกิดเหตุผิดปกติกับหญิงสาว เขาวิ่งเข้ามาในห้องน้ำหญิง จึงเห็นว่ารมณกำลังถูกชายร่างสูงใหญ่สวมหมวกบีบคออยู่หน้ากระจก มาร์โคโปโลวิ่งเข้าไปช่วยรมณทันที เขาหวังจะใช้ร่างตุ๊กตาหินของเขาทำให้อีกฝ่ายล่าถอยไป แต่อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้าน แถมยังผลักร่างเขาเสียจนกระเด็น
มาร์โคโปโลล้มมากองที่พื้น เขารู้ตัวในวินาทีนั่นเองว่าชายผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน
ฤทัยมาศและบรรดายักษ์ตามมาในร้านก่อนได้ยินเสียงเอะอะในห้องน้ำ ฤทัยมาศเป็นคนแรกที่วิ่งไปที่ห้องน้ำหญิง รมณเกือบขาดใจแล้วในตอนนั้น ตำรวจสาวรีบคว้าปืนออกมาขู่คนที่บีบคอรมณ
“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ! ไม่งั้นฉันยิงแน่!”
ร่างสูงใหญ่นั้น หันมามองเพียงชั่วแวบเดียว เหมือนไม่สนใจกับคำขู่ของตำรวจสาว แต่ไม่ช้า เขากลับปล่อยมือออกจากคอของรมณ และยังดึงแขนของหญิงสาวไว้อยู่ ไม่ให้ไปไหน
แล้วเขาก็เอื้อมหยิบอาวุธบางอย่างขึ้นมา…แสงอาทิตย์ที่วิ่งตามเข้ามาทีหลัง เห็นแล้วก็จำได้ในทันที
“แว่นแก้วสุรกานต์!”
แสงอาทิตย์กระโจนเข้าไปหมายจะแย่งแว่นแก้วแก้วสุรกานต์จากชายคนนั้น แต่ยังไม่ทันสำเร็จ ชายแปลกหน้าผู้นั้นใช้แว่นแก้วสุรกานต์ส่องไปที่รมณ หญิงสาวกรีดร้อง และเพียงไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ร่างทั้งร่างของหญิงสาวก็อยู่ในกองเพลิง ฤทัยมาศตกใจ หล่อนรีบไปคว้าถังน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากนั้นราดไปที่รมณ
แต่เมื่อไฟดับแล้ว…ร่างของหญิงสาวที่โดนแว่นแก้วสุรกานต์ส่องโดนกลับเหลือแค่เพียงเถ้าถ่าน…ไม่ต่างอะไรจากเหยื่อสองรายก่อนหน้านั้น มาร์โคโปโลที่เห็นภาพนั้นถึงกับเข่าทรุดลงไปในทันใด
ฆาตกรที่ใช้แว่นแก้วสุรกานต์พยายามหนี โดยกระโจนไปที่หน้าต่างของห้องน้ำ และพุ่งทะลุหน้าต่างกระจกออกไป แสงอาทิตย์ไม่ยอมให้ฆาตกรหนีรอดไปได้ ยักษ์หนุ่มกระโจนตามไปด้วย ทั้งสองตกลงมาที่ด้านล่าง ฆาตกรหันมามองแสงอาทิตย์ ก่อนใช้แว่นแก้วสุรกานต์ส่องไปที่พญายักษ์ แต่แสงอาทิตย์ยังเบี่ยงตัวหลบเปลวไฟได้อย่างฉิวเฉียด ฆาตกรโมโหที่ไม่สามารถฆ่ายักษ์หนุ่มได้ดังใจ เขาส่องแว่นแก้วสุรกานต์ไปที่ป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ที่ติดตั้งอยู่ข้างๆ ตึก ป้ายลุกไหม้อย่างรวดเร็ว และในไม่ช้ามันก็หล่นมาทับตัวอสูรหนุ่ม ฆาตกรฉวยโอกาสนั้นหนีออกไปในทันที
ฤทัยมาศวิ่งออกมาเห็นป้ายที่ล้มคว่ำลงมาและกลายเป็นเชื้อเพลิงชั้นดี หญิงสาวและบรรดายักษ์ต่างตกใจ แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปใกล้กองเพลิงที่กำลังลุกไหม้อยู่ ขณะที่ทุกคนคิดว่าแสงอาทิตย์อาจจะตายไปเสียแล้ว เศษซากใต้ป้ายนั้นกลับขยับเขยื้อน ทุกคนได้เห็นแสงอาทิตย์ปัดกองเศษเหล็กให้พ้นตัว ก่อนลุกออกมาได้ในสภาพที่มีบาดแผลแทบทั้งตัว
ฤทัยมาศเข้ามาดูบาดแผลของแสงอาทิตย์แล้วก็ตกใจไม่น้อย “ฉันว่าคุณควรไปหาหมอ”
“ไม่จำเป็น แผลแค่นี้…ผมว่าเราควรรีบไปก่อน”
เสียงการต่อสู้และควันเพลิงทำให้คนในร้านอาหารและละแวกใกล้เคียงเข้ามามุงดู ฤทัยมาศรู้ว่าหล่อนไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกแล้ว
“งั้นเรารีบไปกันเถอะ…”
บรรดายักษ์และตุ๊กตาหินกลับมานั่งในรถที่ฤทัยมาศขับตามเดิม มาร์โคโปโลที่เคยเป็นฝ่ายพูดอยู่ตลอดเงียบจนหล่อนใจหาย หญิงสาวพยายามชวนคุยให้บรรยากาศดีขึ้น
“สรุปว่าเป็นแว่นแก้วสุรกานต์จริงๆ สินะ เพียงแต่ว่าเราไม่รู้ว่าคนที่ลงมือเป็นใคร…”
“ผิดแล้ว” แสงอาทิตย์ขัดขึ้น “ผมรู้จักเขา”
“ว่าไงนะคะ…คุณรู้จักคนที่เป็นฆาตกรงั้นเหรอ”
แสงอาทิตย์พยักหน้าก่อนคาดเดา “เขาน่าจะแค้นผม ถึงได้ทำเรื่องทั้งหมดนี่”
“แค้น? แค้นเรื่องอะไรกันคะ”
“คุณเคยได้ยิน…เรื่องยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งใช่มั้ย”
ฤทัยมาศพยักหน้า เรื่องเล่านั้นอยู่คู่กับวัดโพธิ์และท่าเตียนมาหลายร้อยปี หล่อนเองก็ยังพอจำได้บ้างถึงความเป็นอริกันระหว่างยักษ์สองวัดเกิดขึ้นเพราะเรื่องเงิน
“ตอนที่ผมตั้งใจจะออกไปใช้ชีวิตกับคนที่ผมรัก ผมเคยตั้งใจที่จะไปยืมเงินยักษ์ฟากขะโน้น แต่สุดท้าย.. ผมก็ตัดสินใจไม่ทำ”
ปี พ.ศ.2400 ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
วันรุ่งขึ้นเป็นวันที่มีเรือออกจากพระนครไปเมืองจันท์ เงินที่เฟืองมายรวบรวมมาได้ยังไม่พอกับค่าเรือ แต่หญิงสาวคิดว่าหล่อนจะต่อรองขอความเมตตาจากชายชราผู้เป็นไต้ก๋งเรือ หญิงสาวแยกไปเก็บเสื้อผ้าของจำเป็นที่พอมี และนัดหมายจะกลับมาเจอกับแสงอาทิตย์ในคืนนั้น
ยักษ์หนุ่มปิดบังเรื่องนี้ต่อผู้เป็นบิดาอย่างพญาขร ผู้เดียวที่เขาไว้ใจคือมัยราพณ์ ที่ช่วยปรุงยาสารพัดชนิดติดตัวเขาไว้ในตอนเดินทาง จนในที่สุด เมื่อใกล้ถึงเวลานัดหมาย แสงอาทิตย์ก็บอกลามิตรสหายอย่างมัยราพณ์ที่อวยพรขอให้เขาโชคดี
คืนนั้นเป็นคืนที่พระจันทร์ส่องสว่าง แสงอาทิตย์ไปที่ประตูวัด เตรียมตัวจะออกไปพบกับเฟืองมาย
แต่ทันใดนั้น ก็มีเสียงหนึ่งที่ดังลั่นขึ้นอย่างทรงอำนาจ
“เจ้าจะไปไหนหรือ แสงอาทิตย์”
แสงอาทิตย์ชะงัก หันไปมองเห็นร่างสูงใหญ่ที่เดินเข้ามาหาเขาแล้ว เป็นคน…หรือที่จริงก็คือเป็นยักษ์ที่เขาไม่เคยคิดว่าจะพบในเวลานี้
“ท่านลุง…”
ผู้ที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาในตอนนี้ก็คือพญายักษ์ผู้ที่มีศักดิ์เป็นลุงของเขา…ทศกัณฐ์
สีหน้าที่ดูน่าเกรงขามนั้นจ้องมองหลานชายด้วยแววตาที่โกรธเคือง ข้างกายของเขามีมิตรสหายที่ยืนอยู่เป็นทวารบาลที่วัดอรุณฯ คู่กัน…สหัสเดชะ
“คืนก่อน เจ้าเข้าไปหาข้าที่วัดแจ้ง บอกว่าจะยืมเงินไปช่วยบูรณะวัดโพธิ์ ข้าหลงเชื่อถึงได้ให้เงินเจ้าไปเสียมากมาย ยังดีที่สหัสเดชะไปสืบข่าวมา ถึงได้รู้ว่าที่จริงแล้ว…เจ้าเอาเงินไปเพื่อจะพาผู้หญิงญวนคนนั้นหนีไปด้วยกัน”
พญาขร พ่อของแสงอาทิตย์เดินออกมาอีกตน คงได้รับรู้เรื่องราวจากผู้เป็นพี่ชายหมดแล้ว
“เดี๋ยวก่อนนะท่านลุง ท่านคงเข้าใจผิดแล้ว คืนก่อนข้าไม่ได้เป็นคนเข้าไป ข้าไม่เคยเอาเงินท่านมา”
“โกหก! สหัสเดชะก็เป็นพยานให้ได้ว่าเจ้าไปเอาเงินมาจากข้า ยังจะปากแข็งอีกหรือ” ทศกัณฐ์กล่าวขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด “แล้วเรื่องผู้หญิงญวนคนนั้นล่ะ เจ้าจะแก้ตัวอีกหรือไม่”
สำหรับเรื่องนี้แล้ว แสงอาทิตย์กลับก้มหน้ายอมรับความผิดทั้งมวล “ข้ารักนาง…ท่านลุง ข้าไม่สนว่านางเป็นมนุษย์หรือเป็นสิ่งใด แต่ข้ารักนาง นางเองก็รู้ว่าข้าเป็นยักษ์ แต่นางก็ไม่เคยคิดเปลี่ยนใจไปจากข้า”
“ความรัก! ความรักนี่แหละที่ทำลายวงศ์ยักษ์ให้ฉิบหายไปครั้งหนึ่งแล้ว เจ้ายังไม่เรียนรู้อีกหรือ!” ทศกัณฐ์ดุด่าหลานชาย แต่ในแววตากลับมีความเศร้าอย่างลึกซึ้ง “ข้าจะไม่ยอมให้เจ้า…ต้องทำผิดพลาดเหมือนข้าอีก!”
ทศกัณฐ์โผนเข้าไปจับตัวแสงอาทิตย์ แสงอาทิตย์พยายามปัดป้องและสู้ด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
แต่ทศกัณฐ์เป็นพญายักษ์ที่มีฤทธิ์มาก เขาทุ่มแสงอาทิตย์ลงไปกองกับพื้น ยักษ์หนุ่มหยัดตัวยืนขึ้น เขี้ยวยักษ์งอกขึ้นด้วยความโกรธ ความโกรธทำให้ร่างที่แท้จริงของยักษ์เริ่มปรากฏ ร่างสูงของแสงอาทิตย์เริ่มขยายใหญ่ขึ้น…ใหญ่ขึ้น แล้วไม่นานก็กลายเป็นร่างที่สูงกว่าเจดีย์ของวัดโพธิ์
ทศกัณฐ์ไม่ยอมแพ้ พญายักษ์ขยายร่างขึ้นมาใหญ่เท่าแสงอาทิตย์ ก่อนเงื้อมือคว้าตัวหลานชายไว้
บรรดายักษ์วัดโพธิ์และยักษ์วัดแจ้งต่างตกใจกับการเผชิญหน้าของสองลุงหลาน แต่ผู้ที่ตกใจมากกว่านั้นคือชาวบ้านร้านตลาดที่อยู่โดยรอบที่ไม่รู้ว่าเสียงดังสนั่นหวั่นไหวในยามกลางดึกนั้นคืออะไร
หลายคนเริ่มออกมาจากบ้านมาชะโงกมอง พอเห็นเงาขนาดใหญ่สองเงาที่ต่อสู้กันอยู่เหนือกำแพงของวัดโพธิ์ ก็มีคนตะโกนลั่นออกมา
“ยักษ์! ยักษ์ออกมาสู้กัน!”
ทศกัณฐ์โยนตัวแสงอาทิตย์ออกมานอกกำแพงวัด ร่างใหญ่โตของแสงอาทิตย์ล้มครืนไปทับโรงเรือนที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ชาวบ้านต่างวิ่งแตกตื่นหนีตายออกมา
แสงอาทิตย์ลุกขึ้น ก่อนเสกไฟโจมตีไปที่ทศกัณฐ์ แต่ถูกพญายักษ์ใหญ่ปัดป้องจนลูกไฟหล่นไปโดนโรงเรือนแถวนั้น เสียงคนด้านล่างก็ยิ่งวุ่นวายอื้ออึง
“ไฟไหม้! หนีเร็ว ไฟไหม้!”
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.2 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.1 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 21.2 : เมื่อถึงคราวถอดดวงใจ
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 21.1 : เมื่อถึงคราวถอดดวงใจ
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.2 : รสรักในบทกลอน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.1 : รสรักในบทกลอน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 19.2 : ล้มยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 19.1 : ล้มยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 18.2 : ความเคียดแค้นของการสูญเสีย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 18.1 : ความเคียดแค้นของการสูญเสีย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.2 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.1 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.3 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.2 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.1 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 15.2 : รักที่กลับคืน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 15.1 : รักที่กลับคืน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 14.2 : ศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง (อีกหน)
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 14.1 : ศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง (อีกหน)
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 13.2 : หรือจะมีมือที่สาม
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 13.1 : หรือจะมีมือที่สาม
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.2 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.1 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 11 : ความจริงจากยูทูบเบอร์สาว
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 10.2 : เจ้าชู้ยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 10.1 : เจ้าชู้ยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 9 : พลพรรคยักษ์วัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 8.2 : ยักษ์แสงอาทิตย์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 8.1 : ยักษ์แสงอาทิตย์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 7.2 : บทตัวร้ายที่ข้าไม่อยากเป็น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 7.1 : บทตัวร้ายที่ข้าไม่อยากเป็น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 6.2 : ผู้รอบรู้แห่งท่าเตียน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 6.1 : ผู้รอบรู้แห่งท่าเตียน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 5 : อาวุธที่หายไป
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 4.2 : คดีที่มียักษ์เป็นผู้ต้องสงสัย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 4.1 : คดีที่มียักษ์เป็นผู้ต้องสงสัย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 3.2 : หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 3.1 : หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 2.2 : เพื่อนวัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 2.1 : เพื่อนวัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 1 : ยักษ์สองฝั่งแม่น้ำ