พลิกรักทำนายใจ บทที่ 24.2 : เมื่อความรักบินจากไป

พลิกรักทำนายใจ โดย แสนแก้ว เรื่องราวของสายมูตัวแม่ที่ช่วยเหลือคนอื่นมากมาย แต่ความรักของตัวเองกลับไม่รอดราวกับดวงความรักอาภัพซะเหลือเกิน คงจะมีแค่ ‘พี่ภู’ เท่านั้นที่ดีต่อเธอเอ…เธอผู้รู้ใจลูกค้าดั่งมีตาทิพย์กลับไม่เคยมองเห็นหัวใจเขาเลยสักทีได้อย่างไร นวนิยายอ่านฟรีสนุกๆ ที่อ่านเอามีให้คุณได้อ่านที่ anowl.co

“พี่ภู หวานรักพี่ภูนะ”

ดวงศิริคร่ำครวญ เว้าวอนปนสะอื้น

“อือ”

ทว่าคำตอบรับนั้นไม่ได้มาจากภูริส แต่เป็นอริสา

สาวหมวยเตรียมผ้าผ่อนมานอนค้างที่คอนโดฯ ของดวงศิริเพราะเก็งไว้ว่าเจ้าของห้องน่าจะผ่านค่ำคืนนี้ไปได้ไม่ง่ายนัก ทั้งสองอยู่ในชุดนอนแต่ยังไม่มีใครนอนหลับลง นั่งจับเจ่าอยู่ริมประตูกระจกหลังห้องกับแก้วน้ำคนละใบ ของอริสาเป็นน้ำอุ่น ส่วนอีกใบเป็นเหล้าบ๊วยที่ภูริสดองไว้ให้

“แก ฉันอยากบอกรักพี่ภู” ดวงศิริแสนจะหงอยเหงา กอดเข่าแน่น “ฉันอยากรั้งให้เขาอยู่ แต่คงไม่มีประโยชน์เพราะเขากำลังจะจากไปแล้ว เขามีแฟนแล้วและกำลังจะไปอยู่ด้วยกันที่ออสพรุ่งนี้ ฉันคงต้องตัดใจแล้วใช่ไหม ไม่มีปาฏิหาริย์อะไรทั้งนั้นสินะ”

“ไม่อยากพูดให้เจ็บหรอกนะ แต่แกจะมาเห็นค่าอะไรเขาตอนนี้”

คำพูดเรียบๆ จากใจจริงของอริสา เรียกน้ำตาให้ไหลลงมาหยดแล้วหยดเล่า

“ตอนที่เขาตามรักแกมาเจ็ดแปดปี แกไปอยู่ที่ไหนมา”

ดวงศิริหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดเพจขายเสื้อผ้าแบรนด์ที่มีชื่ออยู่พอตัว นางแบบที่กำลังไลฟ์ขายเสื้อผ้าอยู่คือมนชิดา นี่ก็เป็นไลฟ์สุดท้ายของเธอเช่นกัน

ร่างเพรียวบางเคลื่อนไหวเป็นจังหวะน่ามอง ทดลองสวมใส่เสื้อผ้าให้ลูกค้าได้เห็นทรงและรายละเอียดต่างๆ รอยยิ้มหวานๆ กับความสดใสมีชีวิตชีวาของฝ่ายนั้น ช่างต่างกับสภาพของดวงศิริในเวลานี้ราวคนละโลก

ทั้งที่หมั่นไส้และโกรธเกลียดในบางเวลา แต่ถ้าตัดอคติออกไป ดวงศิริก็ยอมรับว่ามนชิดาเป็นสาวสวยเก่งดีที่คู่ควรกับภูริสจริงๆ ช่างครบเครื่องจนอดตัดพ้อไม่ได้

“คนเราต่างก็เป็นพระเอกนางเอกละครชีวิตของตัวเองใช่ไหม แล้วทำไมนางร้ายของฉันถึงได้เลิศเลอเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ ฉันอยากให้มีจุดบกพร่องบ้าง ไม่มีบ้างเหรอเรื่องร้ายๆ ที่ซุกซ่อนไว้น่ะ”

แม้แต่อริสาก็ดูไลฟ์เพลินจนอยากจะซีเอฟสักชุดสองชุด

“หือ เช่นอะไรบ้างล่ะ”

“ก็…มาหลอกพระเอกเพื่อหวังฮุบสมบัติ แกล้งแย่งพระเอกไปจากนางเอกอย่างฉันแค่บริหารเสน่ห์ เป็นผู้หญิงร้ายลึกอะไรก็ได้ แล้วพอถึงจุดไคลแมกซ์ของเรื่อง ฉันจะได้เปิดโปงความชั่วร้ายแล้วพาพี่ภูกลับมา”

“ฉันว่าพี่ภูไม่ใช่คนโง่นะ ก่อนที่จะตกลงคบกับมายด์ เขาน่าจะคิดมาดีแล้วแหละ”

ดวงศิริทอดสายตาไปไกลราวสุดขอบฟ้าทั้งที่ภาพทิวทัศน์เบื้องหน้ามีแค่ทิวกระถางผักสวนครัวของห้องฝั่งตรงข้าม

“นิยายเรื่องนี้ฉันเป็นนางร้ายเฉยเลย เป็นเด็กขี้อิจฉา ตีโพยตีพาย งอแง อยากได้พระเอกทั้งที่ตัวเองยังดีไม่พอ เฮ้อ…พล็อตเรื่องมันเป็นแบบนี้จริงๆ เหรออิ๋ม”

อริสาไม่อาจแก้ต่าง เพราะถ้าจะให้พูดแบบไม่ถนอมน้ำใจเลยก็ต้องบอกว่า ‘มันเป็นแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละหวาน’

จึงได้แต่ลูบหลังลูบไหล่เพื่อนราวกล่อมลูกแมวนอน ถอนใจยาว

“แต่ฉันว่านะ สิ่งสำคัญคือนางเอกอย่างแกได้เรียนรู้และเติบโตต่างหาก ไม่เป็นไรแก ค่อยเป็นค่อยไป ฉันเชื่อว่าวันหนึ่งข้างหน้าแกจะได้เป็นนางเอกที่สวยงามในแบบของแกนะ”

ภูริสบินไปออสเตรเลียแล้ว ดวงศิริไม่อาจไปส่งด้วยเกรงว่ามนชิดาจะไม่พอใจ เธอทยอยเก็บข้าวของย้ายไปไว้ที่บ้านของชายหนุ่ม บ้านหลังเดิมที่เคยมีเสียงกีตาร์ทดสอบเอฟเฟกต์แว่วๆ เวลานี้เงียบเหงาราวกับจะกอดคอคิดถึงเจ้าของบ้านไปพร้อมกับเธอ

ในห้องนอน ดวงศิริวางชั้นรูปต้นไม้ลงบนโต๊ะหัวเตียง จัดมุมมหาเวทไว้ข้างหัวนอนตามความเคยชิน ความอ่อนไหวบางอย่างเร่งให้น้ำตารื้น

หยิบเอาสร้อยข้อมือหินมงคลทุกเส้นที่มีมาสวม จุดเทียนหอมมงคลทุกตลับ เวลานี้เธอเข้าใจแล้ว ต่อให้ทำพิธีมูเตลูกับของมงคลทั้งหมดที่มี แต่ที่ผ่านมาทำตัวไม่ดี ก็ไม่อาจรักษาคนที่เธอรักและรักเธอไว้ได้

ต่อให้ตระเวนสวดภาวนาต่อองค์เทพ ซื้อหินดึงดูดความรักที่แพงที่สุด ภูริสก็จากไปอยู่ดี โอกาสแก้ตัวไม่มีอีกแล้ว

หญิงสาวคุกเข่าร่ำไห้อย่างสุดกลั้น สองมือที่ปิดหน้านั้นมีหินมงคลเต็มข้อมือ ไพ่สามดาบที่เคยจับได้เมื่อตอนต้นปี เธอเคยคิดว่าหมายถึงการเลิกรากับพุฒิพงศ์หรือเทพทัต แต่เอาเข้าจริงแล้ว กับคนที่เธอเคยมองข้ามมาตลอดคนนี้ ความเจ็บปวดใจช่างมากล้นจนเทียบกับครั้งก่อนๆ ไม่ได้เลย