พลิกรักทำนายใจ บทที่ 17.3 : ความรักครั้งใหม่ของดวงศิริ

พลิกรักทำนายใจ โดย แสนแก้ว เรื่องราวของสายมูตัวแม่ที่ช่วยเหลือคนอื่นมากมาย แต่ความรักของตัวเองกลับไม่รอดราวกับดวงความรักอาภัพซะเหลือเกิน คงจะมีแค่ ‘พี่ภู’ เท่านั้นที่ดีต่อเธอเอ…เธอผู้รู้ใจลูกค้าดั่งมีตาทิพย์กลับไม่เคยมองเห็นหัวใจเขาเลยสักทีได้อย่างไร นวนิยายอ่านฟรีสนุกๆ ที่อ่านเอามีให้คุณได้อ่านที่ anowl.co

โรงแรมที่ทางทีมเข้าพักนั้นบรรยากาศดีเกินไป ดวงศิริเองก็เพิ่งเคยเจออะไรแบบนี้

สิงโตกับลูกแก้วเถียงกันบ๊งเบ๊งว่าใครกันแน่ที่เป็นคนเลือกจองที่นี่ ห้องพักกว้างขวาง ใกล้ชิดธรรมชาติ แสงไฟนวลสลัว ตั้งอยู่ไกลจากถนนกว่าสิบกิโลเมตร ช่วยให้ผู้เข้าพักรู้สึกเป็นส่วนตัว ตัดขาดจากสังคมเมืองอันวุ่นวายภายนอก

แต่ในบริบทที่เพิ่งหลงทางขึ้นเขาไปวัดพระธาตุเมื่อสองชั่วโมงก่อน โรงแรมกึ่งรีสอร์ตแห่งนี้ไม่ต่างจากกระท่อมร้างกลางป่าข้างสุสาน

จากที่จองห้องพักไว้สามห้อง สำหรับดวงศิริพักกับลูกแก้ว มนชิดากับสิงโตอีกคนละห้อง กลายเป็นว่าทุกคนหอบผ้าหอบผ่อนย้ายมาอยู่รวมกันในห้องเดียว

กิจกรรมยามดึกในคืนที่ไม่มีใครยอมนอนคือ เปิดสำนักดูดวงไพ่ยิปซี

สิงโตลากเก้าอี้มานั่งปลายเตียง ส่วนแม่หมอดวงศิรินั่งอยู่บนเตียง ปูผ้าสักหลาด กางไพ่พร้อม

หัวข้อที่ชายหนุ่มตั้งใจมาถามคือเรื่องความรัก ทุกคนรู้ว่าเขากำลังคลั่งรัก ตามจีบสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มแผนกบัญชีไม่เว้นวัน เขาอยากรู้ว่าสาวเจ้ามีใจให้บ้างหรือยัง และเขาควรจะจีบยังไงดี

แต่หน้าไพ่กลับฟ้องเป็นอีกอย่าง

“ไอ้สิง” ดวงศิริกอดอกฉับ ตวัดสายตากราดเกรี้ยว “แกทำตัวยังไงฮะ”

หนุ่มผมทองสะดุ้งโหยงจนเก้าอี้ขยับ

“เฮ้ย พี่หวานรู้อะไร”

ดวงศิริวาดมือไปจิ้มไพ่เดอะเลิฟเวอร์ เจ็ดถ้วย และเดอะฟูล

“ภาพรวมความรักช่วงนี้ ไพ่บอกว่าแกชิล รักสนุก ไม่ผูกพัน นี่แกคุยหลายคนใช่ไหมฮะ”

ลูกแก้วนั่งพื้น เกาะขอบเตียงลุ้นอยู่ ร้องฮ้า

“สิงโต ที่แท้แกก็เป็นเสือ”

คนถูกจับไต๋ทำหน้าจ๋อยแต่ยังดื้อดึง

“ก็ผมไม่แน่ใจนี่ว่าน้องเขาจะเลือกผม เขาฮอตน่ะ คนจีบเยอะ ผมกลัวจะปิ๋วก็เลยคุยกับคนอื่นไปด้วย สำรองไว้เฉยๆ น่ะพี่หวาน”

ดวงศิริสวนกลับไป

“แล้วคิดว่าน้องเขาไม่รู้เหรอ ไม่คิดบ้างหรือไงว่าเพราะแกไม่แสดงความจริงใจให้เขามั่นใจ น้องเขาเลยไม่กล้าเลือกแกสักทีน่ะฮะ”

ลูกแก้วทำหน้าที่ลูกคู่ที่ดี ชี้นิ้วใส่คนถูกจับโป๊ะ

“สิงโต แกเป็นคนแบบนี้เหรอฮะ กล้ารักก็ต้องกล้าเสี่ยงสิวะ มาทำกั๊ก เดี๊ยะๆ”

“เขาเรียกว่าบริหารความเสี่ยงเว้ย ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอน มันต้องเผื่อใจไว้บ้าง”

ลูกแก้วยังโวยวายงุ้งงิ้ง ส่วนดวงศิริกอดอกฉับ ถอนใจเฮือก แล้วว่า

“มานี่ ตั้งใจฟัง เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่สอน”

สิงโตหงอสนิทเหมือนนักเรียนกลัวไม้เรียวครูฝ่ายปกครอง ดวงศิริพูดต่อเสียงจริงจัง

“เผื่อใจน่ะจะเผื่อทำไมฮะ ถามจริงเถอะว่าต่อให้แกเผื่อใจไว้แล้วว่าอาจจะต้องเจ็บ ถ้าถึงเวลาต้องอกหักจริงๆ แกจะเจ็บน้อยลงเหรอ แกจะร้องไห้น้อยลงเหรอ มันก็ไม่รึเปล่าวะ”

หนุ่มลูกดวงไม่เถียงสักคำ น้อมรับโอวาทแต่โดยดี คนเป็นลูกพี่ก็อบรมต่ออีกชุด

“มีโอกาสได้รักแล้วก็รักให้เต็มที่เถอะ อยากทำเพื่อเขาก็ทำไปเลย ทำให้ดีที่สุด พอถึงเวลาถ้าน้องเขาไม่โอเคจริงๆ แกจะได้เดินออกมาจากความสัมพันธ์แบบไม่มีอะไรคาใจ ไม่เสียดายว่า รู้งี้น่าจะทำแบบนั้น รู้งี้น่าจะทำอันนี้ให้เขา ไม่เกิดคำถามด้วยว่า ถ้าทุ่มเทหมดหน้าตักจริงๆ จะชนะใจได้ไหมนะ เพราะทั้งหมดที่ผ่านมาแกทำดีที่สุดแล้ว”

“แล้วน้องเขามีใจให้ผมไหมล่ะ”

ชายหนุ่มทำเสียงงอแง แม่หมอก็โพล่งกลับ

“ถามใคร ถามพี่หรือถามไพ่”

“ถามไพ่”

“แล้วไง ถ้าเขามีใจถึงจะทำดีด้วยเหรอ ถ้าไพ่ตอบว่าไม่มีใจแกจะเลิกพยายามเหรอ สรุปว่าชอบน้องเขาจริงๆ หรือแค่อยากหว่านแหเล่น ปลาตัวไหนติดก็เอา”

“ก็แหม พี่หวาน ผมแค่อยากลงทุนให้ถูกคนเท่านั้นเอง จะได้ไม่เสียเวลาไง”

ถึงจะขัดใจแม่หมอ แต่ดวงศิริก็เปิดไพ่ให้โดยแยกเป็นสองฝั่งเทียบกัน

สาวน่ารักที่นายสิงโตชอบ ได้ไพ่ราชินีถือไม้ กับเก้าเหรียญ

สาวสายเปย์ที่เขาแอบคุย ได้ไพ่ราชินีถือถ้วยกับหกเหรียญ

ดวงศิริถึงกับอุทานให้ฝ่ายหลังว่า

“โถ น้องนี้มีแต่ให้”

นายจอมบริหารเสน่ห์ย่นคอ กลัวโดนลูกพี่ฟาดรอบสอง ดวงศิริสรุปให้ฟังว่า

“น้องผู้หญิงทั้งสองคนชอบแกนะ เป็นคนน่ารักทั้งคู่ด้วย คนหนึ่งสวย เก่ง มีเสน่ห์ บ้านมีตังค์ อีกคนเรียบร้อย อ่อนหวาน สายเปย์ ไงล่ะ จีบดะ ติดทั้งคู่แบบนี้แกจะเลือกใครฮะไอ้สิง”

“โห ตอบยากว่ะพี่ อย่างที่บอกแหละว่าผมชอบคนแรกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่คนที่สองเขาดีกับผมมากเลย ผม…ผมทิ้งไม่ลง”

ดวงศิริข่มกลั้นความรู้สึกบางอย่าง ในใจร่ำร้องว่า ทิ้งเถอะ ทิ้งไปเลย อย่ามาสงสารกันแล้วเลี้ยงความสัมพันธ์ด้วยเศษใจแบบนี้เลย

เธอจึงแนะนำด้วยเสียงเครือ

“ตัดสินใจเร็วๆ แล้วกัน อย่าทำน้องเขาเสียเวลาไปมากกว่านี้ พี่หมายถึงทั้งคู่นั่นแหละ คนหนึ่งจะได้สมหวังสักที ส่วนอีกคนที่แกไม่เลือกเขาจะได้เป็นอิสระแล้วก็เดินหน้าต่อไปเจอคู่ของเขา”

สิงโตเพิ่งเข้าใจความหมาย กล่าวร้อนรน

“พี่หวาน ผมขอโทษ”

ดวงศิริเพียงแต่ฝืนยิ้มรับ โบกมือแทนคำว่าไม่เป็นไร ลูกแก้วร้องแหลมแทรกว่า

“นี่ไง พี่หวานได้เจอคุณทัตแล้ว น่าอิจฉาจะตาย” จากนั้นก็หันไปหานักออกแบบหนุ่ม “แกรีบๆ เลือกเลยนะสิงโต ผู้หญิงเขาจะได้ไปเจอคนใหม่ที่ดีกว่าแก”

พูดจบก็แลบลิ้น ส่งเสียงแบร่ปิดท้าย

หนุ่มผมทองดูดวงจนหมดคำถาม วางมือทั้งสองข้างแตะไพ่ครั้งสุดท้ายเป็นอันจบพิธี เขาลุกไปหาหัวหน้าทีมสาวซึ่งนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงเดี่ยวหลังข้างๆ กัน

“ดูหน่อยไหมครับพี่มายด์ แม่นขนลุกสมคำร่ำลือ”

มนชิดาตอบเรียบ

“ไม่ละ ดูกันเถอะ”

ลูกแก้วก็ตอบพาซื่อ

“ดูกันครบหมดแล้วค่ะพี่มายด์”

ดวงศิริกวาดมือล้างไพ่อยู่ก็พูดโดยไม่หันมา

“สักหน่อยไหมล่ะ สนุกๆ วันนี้ดูฟรีนะ แม่หมออารมณ์ดี”

มนชิดาลังเล ไม่ใช่เพราะหมอดูไม่คิดเงิน แต่เป็นเพราะสนใจมุมมอง แง่คิด และทัศนคติเรื่องความรักที่ดวงศิริสอนนายสิงโตมากกว่า

ถึงจะทำเป็นไม่สนใจเรื่องดวงชะตา สิ่งลี้ลับ แต่มนชิดาก็ยังอยากมีส่วนร่วมกับเพื่อนร่วมงาน ที่ปลีกตัวมานั่งเล่นโทรศัพท์มือถือนั้น สองหูก็ยังแอบฟังที่วงไพ่เขาคุยกัน

และนั่นทำให้รู้ว่า เห็นชอบออกแบบงานประหลาดอย่างนั้น ความจริงดวงศิริก็มีทัศนคติที่ไม่เลว

มนชิดามานั่งเก้าอี้ปลายเตียงแทนที่สิงโต ดวงศิริเปิดไพ่ดูภาพรวมก่อน พลิกทีละใบ ทีละใบ แม่หมอสาวก็เริ่มเข้าใจอะไรหลายอย่าง

คู่ปรับสาวของเธอคนนี้ไม่ได้มีชีวิตหรูหราสุขสบายอย่างที่เข้าใจ ความทดท้อถูกซ่อนไว้ภายใต้มาดนางพญาผู้หยิ่งยโส

ดวงศิริเริ่มอ่านไพ่ ไม่พูดทุกอย่างแต่ก็ไม่อคติ

“ดวงภาพรวมค่อนข้างดี ความจริงดีมากๆ เลยแหละเพียงแต่มาเพราะสร้างเองล้วนๆ ไพ่บอกว่าเหนื่อยหน่อยนะแต่ให้ฮึดสู้เข้าไว้เพราะจะสำเร็จแน่นอน”

เดอะเวิลด์ สิบไม้เท้า และราชินีถือเหรียญบอกมาแบบนั้น ดวงศิริเงียบไปครู่หนึ่งก็ถามว่า

“พ่อกับแม่สบายดีไหม”

เจ้าชะตาสาวขมวดคิ้ว

“ก็ดี ทำไม”

“ไพ่บอกว่าแยกกันอยู่เหรอ” แม่หมอกระแอมเบาๆ ไม่เอาคำตอบ “ยังไงก็ระวังเรื่องสุขภาพของพ่อกับแม่หน่อยนะ ฝั่งพ่อน่าจะเกี่ยวกับช่องท้อง ส่วนแม่เป็นเรื่องความเครียด”

มนชิดามีสีหน้าเข้มขึ้นเล็กน้อย ดวงศิริรีบพูดต่อว่า

“อ้ะ แต่เรื่องความรักของเธอมีข่าวดีนะ”

ได้ผล พี่มายด์คนสวยของเจ้าสิงโตหน้าชื่นทันตา

“ยังไงเหรอ”

คนอ่านไพ่ชี้มือไปข้างหน้า

“หนึ่งถ้วย มีการเริ่มต้นใหม่ที่ดี” เว้นไปครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้น “ถามเจาะเรื่องความรักเลยไหมล่ะ”