พลิกรักทำนายใจ บทที่ 27.2 : คนที่หัวใจเลือกเอง (จบบริบูรณ์)

พลิกรักทำนายใจ โดย แสนแก้ว เรื่องราวของสายมูตัวแม่ที่ช่วยเหลือคนอื่นมากมาย แต่ความรักของตัวเองกลับไม่รอดราวกับดวงความรักอาภัพซะเหลือเกิน คงจะมีแค่ ‘พี่ภู’ เท่านั้นที่ดีต่อเธอเอ…เธอผู้รู้ใจลูกค้าดั่งมีตาทิพย์กลับไม่เคยมองเห็นหัวใจเขาเลยสักทีได้อย่างไร นวนิยายอ่านฟรีสนุกๆ ที่อ่านเอามีให้คุณได้อ่านที่ anowl.co

ภูริสกลับมาที่บ้านของเขา บ้านศิลปินใกล้สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน สภาพภายนอกยังดูเหมือนเดิม ซ้อนทับกับภาพสุดท้ายในความทรงจำก่อนจากลาของเขาได้พอดีเป๊ะ

เขาเปิดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ทยอยเก็บของเข้าที่พลางคิดว่าเดี๋ยวเย็นนี้จะทำมื้อพิเศษเป็นอะไรดี เขาเปิดโทรศัพท์ดูการแข่งอีสปอร์ตไปด้วย ถ่ายทอดสดจากห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมือง ทีมของดวงศิริเข้ารอบลึกระดับชิงตำแหน่งตัวแทนภาคกลางเพื่อไปแข่งระดับประเทศ แต่ดูท่าว่าทีมของหญิงสาวจะแพ้ซะแล้ว

หลังจากนั้นราวหนึ่งชั่วโมง นักกีฬาอีสปอร์ตสาวก็มาโผล่หน้าประตูบ้านด้วยรอยยิ้มแจ่มใส ร่าเริงสดใสเกินกว่าจะเชื่อว่าเพิ่งแข่งแพ้มา

ภูริสอดเอื้อมมือไปยีผมยาวดัดลอนนั้นไม่ได้ ร้องทักว่า

“ไง ตัวแสบ ไม่เจอกันนาน ผมหงอกเลยเหรอ”

ดวงศิริสะบัดผมสลวยไปมา

“บ้าสิพี่ภู หงอกอะไรจะชมพูสวยขนาดนี้”

ในวันที่แข่งขัน ดวงศิริมักแต่งหน้าแต่งตัวสวยเปรี้ยวกึ่งคอสเพลย์ ย้อมผมสีชมพูอ่อน เป็นไอเดียของพิชชาภาที่ต้องการให้แฟนๆ อีสปอร์ตจดจำพวกเธอได้ เป็นการสร้างตัวตนไปด้วย และแน่นอนว่าการเข้าวงการอีสปอร์ตของอดีตดีเจสาวพิชชี่ก็สร้างกระแสที่น่าสนใจไว้ไม่น้อย

ดวงศิริคนเดิมได้เปลี่ยนไปแล้ว กลายเป็นสาวสวยเก่ง สดใสและหุ่นดี มีสุขภาพดีด้วย ที่สำคัญคือเธอมีความโอบอ้อมอารีมากขึ้น เห็นอกเห็นใจและเข้าใจผู้อื่น ดูเป็นผู้ใหญ่ที่ดูแลตัวเองและผู้อื่นได้ มิใช่เจ้าน้องสาวจอมป่วนที่เขาต้องคอยดูแลและเป็นห่วงเป็นใยอีกแล้ว

หญิงสาวจับแขนเขาทั้งสองข้าง มองไล่ตั้งแต่ศีรษะจดเท้าสองสามครั้ง แล้วมาหยุดที่ใบหน้า

“เชฟพอลหล่อจัง”

เขาก็เคาะหน้าผากมนเบาๆ ทีหนึ่ง

“ทะลึ่งแล้ว”

ดวงศิริหัวเราะคิก ภูริสจูงมือเธอเดินสำรวจรอบๆ

“บ้านสะอาดเรียบร้อยเลยนะ ไม่เสียแรงที่ไว้ใจให้ช่วยดูแล”

ดวงศิริยิ้มกรุ้มกริ่ม ก็จะไม่สะอาดได้อย่างไร พอรู้ว่าภูริสจะกลับมาเธอก็รีบโกยขยะออกแล้วจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดพร้อมกันตั้งสามคน กว่าจะได้สภาพสวยงามตามท้องเรื่องอย่างที่เห็นนี้นับว่าเหนื่อยไม่ใช่เล่น

แต่ก็ร้องตอบไปแค่ว่า

“แน่นอน”

ภูริสเดินไปดูที่ตู้เย็น

“แล้วกินอะไรหรือยัง พี่ทำให้กินไหม ได้ซื้อของสดไว้บ้างหรือเปล่า”

ไม่ต้องรอคำตอบ เปิดประตูตู้เย็นเขาก็รู้ ในนั้นมีทั้งผัก ผลไม้ ไข่ นม เนื้อสัตว์พร้อมสรรพ ชายหนุ่มประหลาดใจไม่น้อย เพราะหากนึกถึงดวงศิริคนเก่า ไม่มีทางจะดูแลทุกอย่างให้เรียบร้อยอุดมสมบูรณ์ขนาดนี้ได้ คงมีแต่ท่าทางเหน็ดเหนื่อยสะโหลสะเหลมาอ้อนให้เขาหาอะไรให้กินมากกว่า

วันนี้ดวงศิริเปลี่ยนไปมากจริงๆ เขายิ้มชื่นชมจากใจ

ภูริสทำอาหารครู่เดียวก็พร้อมเสิร์ฟที่โต๊ะกินข้าว เป็นลาซานญาไก่ถาดใหญ่ ส่งกลิ่นหอมกรุ่นมาพร้อมกับควันฉุย ดวงศิริก็เข้าครัวด้วย ทำซุปต้มยำแซ่บๆ ยกเสิร์ฟตามมา เธอบอกว่าเอาไว้แก้เลี่ยนเพื่อจะได้กินลาซานญาเยอะๆ

ภูริสตักลาซานญ่าใส่จานแบ่งตรงหน้าหญิงสาว ดวงศิริตาโต ร้องว่า

“ว้าว ดับเบิ้ลชีสตู้มๆ”

“จริงๆ คือชีสสามชนิดเลยละ ”

ดวงศิริลงมือรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย เขามองดูภาพนี้ด้วยความคิดถึง บางครั้งเธอหยุดชะงักก่อนจะตักรับประทานต่อ ขอบตาสีแดงเรื่อๆ นั้นบอกกับเขาว่า เธอเองก็คิดถึงบรรยากาศเดิมนี้ไม่ต่างกัน

ชายหนุ่มเข้าครัวไปครู่เดียวก็กลับมาพร้อมถ้วยขนมหวาน เป็นเค้กกับพุดดิ้งที่ดวงศิริซื้อติดมือมาฝาก จากร้านขนมเจ้าดังในห้างสรรพสินค้าที่เพิ่งไปแข่งกีฬามา

ดวงศิริยื่นช้อนขนมหวานส่งให้ พลางถามว่า

“กลับมาคราวนี้พี่ภูจะให้หวานย้ายกลับคอนโดไหม วันก่อนเห็นมีคนปล่อยเช่าอยู่ หวานย้ายกลับไปฝั่งโน้นก็ได้นะ”

“ทำไมล่ะ ไม่อยากอยู่กับพี่เหรอ”

“ก็…ไม่รู้สิ เผื่อพี่ภูไม่สะดวก”

“สะดวกสิ สะดวกอยู่แล้ว” เขาจ้องลึกลงในดวงตากลมโต “อยู่กับพี่ที่นี่แหละ”

ดวงศิริวางมือไม้ไม่ถูก จึงเอื้อมไปตีแขนเขาหนึ่งทีอย่างไม่เบานัก

“อะไร พี่ภู เดี๋ยวขอพ่อกับแม่ก่อน”

เขายื่นหน้าไปใกล้จนเห็นริ้วแดงที่ข้างแก้มทั้งสองชัดเจน

“อื้อ เดี๋ยวพี่ให้พ่อกับแม่ไปขอนะ”

เมื่อแรกได้ยินดวงศิรินึกว่าภูริสแกล้งแหย่เล่น แต่ตอนนี้ต้องเชื่อว่าเขาทำจริงเพราะเขากำลังขับรถพาเธอมุ่งหน้าลงสู่ภาคใต้ จังหวัดชุมพร

อีกไม่นานพ่อกับแม่จะได้ทราบว่า เธอกับภูริสตกลงเป็นแฟนกันแล้ว

ถึงตอนนั้นพ่อคงโล่งใจ หรือไม่ก็หนักใจแทนภูริสที่ได้เด็กตะกละอย่างเธอไปเลี้ยงดู ส่วนแม่นั้นคงไม่แคล้วดีใจปลื้มปริ่ม แม่ชอบพี่ภูของเธอมาก แต่ไหนแต่ไรมาไว้วางใจในตัวรุ่นพี่หนุ่มยิ่งกว่าลูกสาวแท้ๆ อย่างเธอเสียอีก

และจากนั้นพนันได้เลยว่าแม่ต้องชวนไปกราบท่านพ่อ ดวงศิริหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านพ่อจะชื่นชอบว่าที่เขยคนนี้และอวยพรให้รักกันยืนนาน เธอจะยืนยันกับท่านพ่อว่าแฟนคนนี้ไม่ได้เปิดไพ่ถาม ไม่ได้จับสลากโควตาใกล้บ้าน แต่เป็นคนที่หัวใจเธอเลือกเองและรอคอยมาเนิ่นนาน

หญิงสาวหยิบชิ้นมะม่วงมาจิ้มพริกเกลือเล็กน้อย ป้อนเติมพลังให้คนขับผู้ฮัมเพลงตลอดทาง

“พี่ภู ต่อจากนี้หวานจะดูแลพี่ภูเองนะ”

พูดเองก็ขำเอง ปากบอกจะดูแลเขา แต่เวลานี้ก็ยังเป็นเขาที่ขับรถทางไกลให้อยู่เลย

ชายหนุ่มยิ้มกึ่งแปลกใจ คงสงสัยว่าทำไมจู่ๆ เธอถึงพูดขึ้นมา เขาเอื้อมมือมายีศีรษะสีชมพูของเธอเล่นแล้วบอกว่า

“ดูแลกันและกันตลอดไปเลยเนอะ”

– จบบริบูรณ์ –