พลิกรักทำนายใจ บทที่ 27.1 : คนที่หัวใจเลือกเอง

พลิกรักทำนายใจ โดย แสนแก้ว เรื่องราวของสายมูตัวแม่ที่ช่วยเหลือคนอื่นมากมาย แต่ความรักของตัวเองกลับไม่รอดราวกับดวงความรักอาภัพซะเหลือเกิน คงจะมีแค่ ‘พี่ภู’ เท่านั้นที่ดีต่อเธอเอ…เธอผู้รู้ใจลูกค้าดั่งมีตาทิพย์กลับไม่เคยมองเห็นหัวใจเขาเลยสักทีได้อย่างไร นวนิยายอ่านฟรีสนุกๆ ที่อ่านเอามีให้คุณได้อ่านที่ anowl.co

แล้ววันหนึ่ง มนชิดาก็ตัดสินใจเลือก…เลือกความสุขของตัวเองกับความสัมพันธ์ใหม่ที่อาจจะดีกว่า

เตชินท์ไม่ได้จีบเธอ ไม่เคยเข้ามาแทรกกลาง แต่ความสุภาพมั่นคงประกอบกับความเข้ากันได้ทั้งในเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวอื่นๆ ความสนิทสนมและรู้จักกันดีที่สุด ความทรงจำที่ผ่านเรื่องราวมากมายหลายรสชาติมาด้วยกัน เคยยินดีด้วยกัน ผิดหวังด้วยกัน เหนื่อยยากลำบากด้วยกัน เฝ้ามองบริษัทเติบโตด้วยกัน สิ่งเหล่านี้หลอมรวมเป็นความผูกพันที่ทำให้เธอประทับใจและเห็นใจเขา

ส่วนภูริส เขาจะเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของเธอเสมอ

จากที่เคยเห็นชายหนุ่มดูนิ่งเฉยและหงอยเหงาในบางทีอยู่ในบ้านศิลปินที่เงียบสงบ วันนี้เขากลายเป็นเซเลบริตี้เชฟหนุ่มหล่อ สดใส กระฉับกระเฉง สมาร์ตจนสาวๆ ต้องพากันมากินอาหารเมนูเชฟพอลถึงที่ร้าน เธอก็ยินดีที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงและการเดินทางของเขา

และวันนี้ก็ถึงเวลาที่เธอจะก้าวไปข้างหน้าบ้าง เลือกทางเดินใหม่ให้แก่ชีวิตของตัวเอง

ก่อนเข้านอนในค่ำคืนที่อบอุ่นและหอมกรุ่นน้ำมันหอมระเหยกลิ่นโปรด เธอกับภูริสในชุดนอนสวมใส่สบายได้นั่งคุยกัน จับมือกัน แสงไฟอบอุ่นส่องให้เห็นแววตกใจปนเสียใจในดวงตาคมเข้มของเขา

“ถ้ามายด์คิดดีแล้วที่จะไป พี่ก็จะไม่รั้งไว้ พี่ขอโทษด้วยที่ไม่ได้มีอนาคตที่สดใสกว่านี้ไว้ให้มายด์ ถ้าไปกับเขาแล้วมันใช่กว่า ดีกว่า พี่ก็จะพยายามยินดีด้วยนะ”

“ไม่หรอก ไม่เลยค่ะ ผิดที่มายด์เองที่ทำให้พี่ภูรู้สึกได้แค่นี้ เป็นมายด์ที่ฉุดรั้งพี่ไว้จากคนที่พี่รัก ถ้าเป็นคนที่พี่รักจริงๆ พี่คงทำเพื่อเขาได้มากกว่านี้ คงอยากอยู่กับเขามากกว่านี้ บางทีมายด์ก็สงสัยว่าพี่ยอมตกลงเป็นแฟนกับมายด์เพราะความดีหรือเปล่า ไม่กล้าเลิกกันแค่เพราะไม่อยากทำร้ายมายด์หรือเปล่า”

ชายหนุ่มส่ายหน้า ดวงตาแดงก่ำ

“อย่าพูดแบบนั้นสิ อย่าพูดเหมือนพี่ไม่รักมายด์ อย่าพูดเหมือนเราไม่ได้รักกัน” เขากระชับมือน้อยแน่นขึ้น มือของเขาอบอุ่นและเปียกชื้น “พี่รักมายด์นะ แต่รักอย่างเดียวมันไม่พอ พี่เข้าใจ เขาดีกว่าพี่ใช่ไหม ไปกับคนที่ดีกว่าเถอะ พี่ไม่เป็นไร”

มนชิดาสะอื้นไห้ สองมือยังจับมือเขาไว้แน่น สับสนไปหมด เธออยากจะร้องบอกว่า เตชินท์ไม่ได้ดีกว่าเขาเลย เธอไม่ได้จะไปกับบอสเพราะเขาดีกว่า เธอแค่อยากไปกับคนที่พร้อมจะเดินไปข้างหน้ากับเธอ

หรืออย่างน้อยๆ ก็เป็นคนที่จะรั้งเธอไว้สักคำ ต้องการมีเธออยู่ข้างกายสักหน่อย ไม่ใช่ปล่อยมือกันง่ายดายเช่นนี้ แต่อีกใจหนึ่งเธอก็รู้จักนิสัยของภูริสดี เขาเป็นคนเปิดกว้าง รับฟัง และตามใจเสมอ ในวันนี้เมื่อเธอบอกว่าจะไป จึงไม่แปลกใจเลยสักนิดที่เขายอมให้เธอไป

หลังเลิกรากับภูริสไม่นาน เตชินท์ก็ขอขยับสถานะจากเจ้านายกับเลขาฯ เป็นสามีภรรยา ข้ามขั้นการเป็นแฟนกันไปจนเธอได้แต่กะพริบตาปริบอย่างงุนงง

เขาขอเธอแต่งงานอย่างรวดเร็วสายฟ้าแลบ ตามแบบฉบับบอสผู้วิ่งเข้าชนเป้าหมายทั้งเรื่องธุรกิจและหัวใจ เขาให้เหตุผลว่าที่ผ่านมาก็รู้จักกันดีแล้ว และระหว่างเตรียมงานให้พร้อมและรอให้ถึงฤกษ์ในอีกหกเดือนข้างหน้า เขากับเธอก็ยังได้เป็นแฟนกันตั้งหกเดือน

มนชิดาแต่งงานไปแล้ว ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับสามี ส่วนร้านอาหารของศิระมีลูกค้าแน่นขนัดทุกวันจนจ่อจะเปิดสาขาใหม่เพิ่ม แต่ยังไม่ทันเปิดก็มีเชฟรุ่นใหม่มาขอฝึกงานหรือสมัครเข้าทำงานในฐานะเชฟนักล่าฝัน ตามรอยรุ่นพี่เชฟหนุ่มทั้งสอง

ภูริสพูดกับศิระในคืนหนึ่งหลังปิดร้านว่า

“มึง กูอยากกลับไทยว่ะ”

คนที่กำลังจะถอดชุดเชฟตาเหลือกลาน ร้องเสียงหลง

“นี่มึงจะเล่นกูอีกคนเหรอวะไอ้ภู”

ภูริสยิ้มขำ

“กูไม่ได้เล่นมึง กูแค่พูดเฉยๆ เกรงใจมึงเหมือนกันนั่นแหละ”

ศิระแสร้งทำร้องไห้คร่ำครวญ

“มึงจะกลับไปหาน้องหวานของมึงใช่ไหม มึงจะเห็นแก่หญิงแล้วทิ้งเพื่อนอย่างกูได้ลงคอเหรอ ไอ้ภู…นี่กูกำลังจะเปิดสาขาใหม่นะ มึงจะไม่อยู่ช่วยกูเหรอ”

ภูริสหัวเราะขำท่าทางที่เหมือนจะลงไปชักดิ้นชักงอของเพื่อนรัก

“มึงก็เปิดสาขาที่ไทยสิ เดี๋ยวกูดูแลให้”

ศิระตะครุบกอดภูริสไว้ทั้งตัว “มึงจะทิ้งกูไปจริงๆ เหรอ”

“เออ กูก็ต้องมีเมียมีลูกบ้างป้ะ”

“ไอ้ภู…”

เสียงคร่ำครวญโหยหวนยังคงดังลั่นครัวอยู่เช่นนั้นอีกนาน ก่อนจะค่อยๆ เงียบหายไปตามความเหนื่อยของคนร้อง และข้อตกลงใหม่ว่าด้วยการพิจารณาเปิดสาขาใหม่ที่ประเทศไทย