‘สุอาภา’ ขนมเบื้องญวนยั่วยวนใจในตลาดพลู

เรื่องราวรอบตัวน่ารู้น่าอ่านกับหลากหลายสิ่งที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อน ในคอลัมน์ Lifestyle โดย Hoot-Hoot ที่อ่านออนไลน์แล้วรับรองมีประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตอย่างแน่นอน เพราะเรื่องราวดีๆ ที่รายล้อมรอบตัว #มีให้อ่านที่อ่านเอา

…………………………………………..

แค่อ่านชื่อเรื่อง เพื่อนๆ ก็คงจะเดาออกว่าฮูกจะเมาท์เรื่องอะไรให้อ่าน งั้นไม่กั๊กนาน เมาท์เลยละกัน

ฮูกเป็นเด็กตลาดพลูค่ะ ถึงตอนนี้จะย้ายบ้านไปถิ่นอื่นแล้วก็ตาม แต่ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องขับรถวนไปเพื่อเสาะหาอาหารอร่อยๆ ที่คุ้นเคยแต่เด็กกิน ซึ่งหนึ่งในเมนูเด็ดที่ชอบคือขนมเบื้องญวนค่ะ และเจ้าที่ฮูกกินมาแต่เด็กคือ ‘ขนมเบื้องญวนสุอาภา’

จะเรียกว่าดังไหม ฮูกก็ว่าดังนะ แม้จะเป็นร้านรถเข็นเล็กๆ ไม่มีที่นั่งกิน ไม่มีเก้าอี้ให้นั่งรอ แต่ว่าคนซื้อก็สู้ตาย ยืนรอก็รอสิ ถ้าใครจะไปล่ะก็ง่ายมากๆ ค่ะ รถเข็นเล็กๆ นี้ตั้งอยู่ปากซอยเทอดไท 18 ตรงนั้นจะเป็นเหมือนสี่แยกเล็กๆ คนเก่าคนแก่จะเรียกกันติดปากว่า สี่แยกตลาดพลู ซึ่งถ้าใครจะไปกินข้าวหมูแดงหมูกรอบ หรือกระเพาะปลาตรงทางรถไฟ ถ้าจอดรถไว้ฝั่งตลาดที่อยู่ใต้สะพานก็ต้องเจอร้านขนมเบื้องญวนสุอาภาก่อนเสมอ เพราะต้องผ่านร้านนี้ก่อนจะข้ามแยกไปร้านอื่นๆ

ทีนี้ความเจ๋งของขนมเบื้องญวนเจ้านี้คืออะไร ฮูกว่านอกจากเป็นสูตรเด็ดที่สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นจากทางครอบครัวคุณป้า และความยาวนานที่คุณป้าขายมากว่า 30 ปี (แล้วถ้าบวกรุ่นคุณแม่ของป้าอีกละ คิดดูสิว่านานมากแค่ไหน) ฮูกว่าขนมเบื้องญวนเจ้านี้ยังมีความเฉพาะตัวมากมาย เริ่มตั้งแต่รถเข็นเล็กๆ ที่มาพร้อมเตาถ่านซึ่งเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ฮูกเด็กๆ จนตอนนี้ไม่เปลี่ยนแปลง

ความเฉพาะตัวต่อมาคือ เตาถ่านที่ขนมาจากบ้านแค่ 2 เตาเท่านั้น ซึ่งข้อดีของเตาถ่านคือความหอมอร่อยที่เกิดขึ้นกับอาหารแบบที่เตาแก๊สทำไม่ได้ และอีกเหตุผลที่ใช้เตาถ่านคือความถนัดส่วนตัวของคุณป้าที่แต่ไหนแต่ไรมาเตาถ่านไม่เคยทำให้คุณป้าผิดหวัง

สำหรับเมนูที่ขายก็ไม่ได้มีเยอะแยะให้วุ่นวาย อย่างตอนฮูกเด็กๆ ป้าขายแค่ 2 อย่างคือแบบขนมเบื้องแป้งไม่ใส่ไข่ ที่หน้าตาเป็นแป้งสีเหลืองทองบางๆ กรอบๆ กับขนมเบื้องญวนแบบแป้งหนาๆ ที่บ้านฮูกเรียกกันเองว่า ขนมเบื้องญวนไข่ (อันนี้คือเมนูเมื่อนานมาแล้วนะ ก็ตอนฮูกเด็กๆ คือแบบเกิน 20 ปีที่ผ่านมา) แต่ตอนนี้ป้าขายทั้งหมด 4 เมนู ตามภาพที่ฮูกถ่ายมาฝากเลย

เมนูโปรดของฮูกคือแบบแป้งบางๆ เพราะรู้สึกว่ามันอ้วนน้อยกว่า (ไม่รู้คิดไปเองไหมนะ แต่ความหนานุ่มของแป้งและไข่มันทำให้รู้สึกว่ามันมีแป้งเยอะกว่า 555) อย่างวันนี้ฮูกก็ออร์เดอร์แบบแป้งกรอบไม่ใส่ไข่กับคุณป้า ซึ่งบอกเลยนะคะว่าถ้ารักจะกินตามฮูกต้องมีความอดทนในการรอพอตัว เพราะใช้เวลาทำนานกว่าแบบแป้งผสมไข่ ถ้าให้บอกเป็นเวลานาที… สมมติว่าไม่มีคิวนะคะ แบบแป้งนุ่มๆ ไม่เกิน 2 นาทีเสร็จ แต่ถ้าแบบแป้งบางๆ กรอบๆ 10 นาทีขึ้นไป ไม่นับช่วงเวลาต่อคิวนะคะ

เหตุที่ว่ามันนาน เพราะต้องใช้ไฟอ่อนๆ แล้วค่อยๆ เทแป้งลงกระทะ คอยดูว่าต้องหยอดน้ำมันเพิ่มรอบๆ แป้งที่ค่อยๆ สุกตอนไหน ซึ่งการหยอดน้ำมันเนี่ย ที่ฮูกยืนรออยู่ก็คือหยอดไปเรื่อยๆ ไม่ใช่หยอด 2-3 ทีแล้วจบ คือต้องหยอดไปจนกว่าแป้งจะค่อยๆ กรอบจนทั่ว ฮูกกะเองโดยสายตาว่า แป้งเหลืองกรอบเกือบ 100% ป้าถึงจะใส่ไส้ลงไป แล้วค่อยๆ ตักขึ้นวางบนกล่องแล้วประคองลงถุง

“ไปถึงบ้านยังกรอบไหม?” เอาตรงๆ ก็คือ ความกรอบตรงขอบๆ แป้งยังคงอยู่ ส่วนแป้งที่โดนไส้ตรงกลางก็นิ่มๆ เป็นธรรมดา แต่พอกินคู่กับน้ำอาจาดที่ได้มารสชาติยังเด็ดไม่เปลี่ยน

กระซิบบอกก่อนไปล้างจานอีกอย่างหนึ่งคือ เวลาไปสั่งแล้วยืนรอ เพื่อนๆ อาจจะได้เจอกับอารมณ์ของลิ้นกับฟันให้อมยิ้มบ้าง อึ้งบ้าง เพราะคุณป้าขายคู่กับคุณลุง ซึ่งมือทำขนมเบื้องคือคุณป้าคนเดียว ส่วนคุณลุงคือผู้ช่วย อาจมีบ้างที่ออร์เดอร์มาล้นๆ ลุงก็มีงงๆ เลยไม่ทันใจป้า เพื่อนๆ ก็จะได้ยินเสียงป้าดุลุงบ้างไม่มากก็น้อย

แต่ไม่ว่า ป้าจะดุลุงอย่างเผ็ดร้อนแค่ไหน มือป้าก็ไม่หยุด ยังคงทำขนมเบื้องญวนตามออร์เดอร์ไม่มีหวั่นไหว ใครอยากพิสูจน์ความอร่อยหรืออยากไปแอบดูป้ากับลุงทำงานงุงิด้วยกันล่ะก็ ไปกันได้เลยที่ตลาดพลูนะคะ