ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.1 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์

ฤทัยยักษ์ โดย เวฬุวลี นวนิยายที่อ่านเอานำมาให้อ่านออนไลน์ที่ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘ฤทัยมาศ’ ตำรวจสาวที่ต้องเข้าไปสืบคดีที่เชื่อมโยงกับอดีตของเธอที่มีร่วมกับยักษ์หนุ่มจากวัดโพธิ์นามว่า ‘แสงอาทิตย์’ และยังไปเกี่ยวพันกับเบื้องลึกเบื้องหลังของศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เล่าขานกันมาเนิ่นนาน

ฤทัยมาศมานอนค้างที่คอนโดฯ ของลินินตั้งแต่เมื่อคืน หญิงสาวแทบไม่ทำอะไรนอกจากร้องไห้ โดยมีเพื่อนสนิทอย่างลินินคอยปลอบ

“อย่าคิดมากเลยนะฤทัย แกกับแสงอาทิตย์ผูกพันกันมากี่ชาติแล้ว แกก็เคยบอกไม่ใช่เหรอว่าเขาคือพรหมลิขิตของแก”

“พรหมลิขิตก็ไม่ได้แปลว่าต้องสมหวังนี่ ชาติที่แล้วก็จากตาย มาถึงชาตินี้…ก็เหมือนจากเป็น แสงอาทิตย์เขาไม่มีหัวใจที่จะรักฉันอีกแล้ว”

ฤทัยมาศน้ำตาร่วงมาอีกหน สายตาเย็นชาของแสงอาทิตย์ยังติดอยู่ในความทรงจำ และชวนให้เจ็บแปลบทุกครั้งเมื่อนึกถึง

“โธ่เอ๋ย ฉันนะยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตุ๊กตาหินอย่างมาร์โคโปโลมีหัวใจหรือเปล่า หรือถ้ามี หัวใจก็คงแข็งเป็นหินด้านชาไปหมดแล้ว แล้วยังไงล่ะ ฉันกับเขาก็ยังรักกันได้ไม่ใช่เหรอ”

ลินินจับมือเพื่อนอย่างให้กำลังใจ “แกรักแสงอาทิตย์ และฉันเชื่อว่าแสงอาทิตย์ยังรักแกอยู่ ถึงจะไม่มีหัวใจ มันก็ไม่สำคัญอะไรไม่ใช่เหรอ คิดดู…แสงอาทิตย์อดทนรอแกมากี่ร้อยปี แล้วแกจะอดทนรอให้ความรู้สึกของเขากลับคืนมาไม่ได้เลยเหรอ”

คำปลอบโยนจากเพื่อนทำให้ฤทัยมาศเริ่มเกิดความหวังริบหรี่ หญิงสาวหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ในห้วงนิทรา หล่อนยังฝันเห็นแสงอาทิตย์ที่ยิ้มอย่างอบอุ่นก่อนเข้ามากอดเธอ แล้วทุกๆ อย่างก็เปลี่ยนไป แววตาของเขาเย็นชา ก่อนใบหน้าจะเปลี่ยนเป็นยักษ์ที่พร้อมจะขย้ำเขี้ยวเข้าหาเธอ

ฤทัยมาศสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนเช้ามืด ลินินที่กำลังนั่งดูข่าวทางโทรทัศน์รีบหันมาบอกกับเธอ

“แก…เกิดเรื่องแล้ว ผู้หญิงคนนั้น คนที่แกบอกว่าเขาเป็นนางยักษ์ เขาแหกคุกออกมาแล้ว”

“ว่าไงนะ”

หญิงสาวรีบลุกจากเตียง รับฟังรายงานข่าวที่บอกถึงการหลบหนีของนักโทษคดีอาญาอย่างมธุริน ซึ่งเพิ่งฆาตกรรมปราการที่เข้าไปเยี่ยมเธอในคุกในวันดังกล่าว

ฤทัยมาศใจหายวาบ นึกเป็นห่วงแสงอาทิตย์ขึ้นมาในทันที

แสงอาทิตย์มองดูรูปถ่ายที่เขาเคยถ่ายคู่กับฤทัยมาศ ในรูปนั้น เขายิ้มสว่างสดใส แววตาที่ทอดมองฤทัยมาศนั้นเต็มไปด้วยความรัก

ยักษ์หนุ่มยังจดจำความรู้สึกในครั้งนั้นได้ แต่พอถอดหัวใจแล้ว ความรู้สึกยามเมื่อเขาอยู่ใกล้ฤทัยมาศคือความรู้สึกเฉยชา ไม่ได้ปรารถนาอยากใกล้ชิดดังเดิม

“เจ้านั่งดูรูปนั่นมาเกินชั่วโมงแล้วนะแสงอาทิตย์…ถ้าเจ้าไม่ยืนยันว่าเจ้าถอดหัวใจแล้ว ข้าก็คงไม่เชื่อ อาการของเจ้าเหมือนกับยักษ์ที่กำลังตกหลุมรักไม่มีผิด”

เพื่อนยักษ์ที่ยืนเคียงข้างเขาอย่างมัยราพณ์พูดขึ้น แสงอาทิตย์ถอนหายใจ “เวลามองรูปนี้ ข้าไม่ได้รู้สึกถึงความรัก แต่ข้ากลับรู้สึกสำนึกผิด รู้สึกว่าไม่ควรทำให้ฤทัยผูกพันกับข้ามากขนาดนี้”

“ความรัก…กับความรู้สึกผิด อาจจะเกิดจากความรู้สึกเดียวกัน ถ้าไม่รัก เจ้าก็คงไม่รู้สึกผิดหรอกใช่มั้ย” มัยราพณ์ท้วงขึ้นมา ทำให้แสงอาทิตย์นิ่งไป หรือว่าความจริงแล้วเขาก็ยังมีเยื่อใยต่อหญิงสาว ถึงไม่อาจจะละวางความรู้สึกต่างๆ ได้เสียที

ศศินเดินเข้ามาในวัดโพธิ์อย่างร้อนรน เขาเห็นแสงอาทิตย์และมัยราพณ์นั่งอยู่ไม่ไกลจากรูปปั้นของทั้งสอง จึงรีบก้าวเข้าไปหา

“แสงอาทิตย์ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว คุณแม่ของผมกลับมาจำทุกอย่างได้แล้ว เมื่อคืน คุณแม่ฆ่าคนแล้วก็แหกคุกออกมา!”

“ว่าไงนะ”

ทั้งแสงอาทิตย์และมัยราพณ์ต่างตกใจกับคำพูดของศศิน ยักษ์หนุ่มรับรู้ได้ทันทีว่านี่เป็นเรื่องใหญ่ ถึงแม้จะไม่มีแว่นแก้วสุรกานต์แล้ว แต่มธุรินมีฤทธิ์เดชมากเพียงพอที่จะทำให้เกิดความวุ่นวายทั้งต่อยักษ์และต่อมนุษย์

“แล้วตอนนี้ มธุรินอยู่ไหน”

“ผมก็ไม่รู้ พยายามตามหาจนทั่ว แต่ก็ไม่เจอ”

“งั้นผมจะไปช่วยคุณตามหาด้วย”

ทันทีที่แสงอาทิตย์พูดจบ มัยราพณ์ก็ขอตามไปด้วย ไม่ช้าขรกับสัทธาสูรที่รู้เรื่องเข้าก็ขอเข้าร่วมด้วยอีกสองตน

ยักษ์วัดโพธิ์ทั้งสี่ตนต้องออกไปโลกภายนอกอีกครั้งเพื่อแก้ไขคดีที่ยังไม่จบลงง่ายๆ

ฤทัยมาศรีบเข้าไปที่สถานีตำรวจเพื่อหาจ่ากุศลทันทีในวันนั้น ตำรวจวัยต้นสามสิบยังตกใจไม่หายกับการตายของผู้บังคับบัญชาอย่างปราการ

“ผมเข้าไปดูศพผู้การแล้วหมวด สภาพเรียกว่าไม่มีชิ้นดีเลยละ…เหมือนโดนสัตว์ป่ารุมทึ้ง ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นฝีมือของผู้หญิงคนเดียว”

“ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา แต่เป็นนางยักษ์”

ฤทัยมาศบอกความจริงกับจ่ากุศล เขาดูจะนิ่งอึ้งไป แต่จากสภาพศพแล้ว ก็ทำให้จ่าตำรวจเชื่อในทันที

“แล้วแบบนี้ เราจะเอายังไงต่อดีหมวด”

อะไรกันที่กระตุ้นสัญชาตญาณยักษ์ในตัวของมธุรินขึ้นมาอีก ฤทัยมาศครุ่นคิดก่อนเอ่ยถาม

“นอกจากลุงปราการ แล้วมีใครที่มาเยี่ยมมธุรินก่อนหน้านี้มั้ย”

จ่ากุศลประสานงานกับเจ้าหน้าที่เรือนจำ ไม่ช้าตำรวจทั้งสองก็ได้เทปจากกล้องวงจรปิดของเรือนจำมา

ฤทัยมาศเห็นภาพอย่างชัดเจนว่าเมื่อสัปดาห์ก่อน คนที่เข้ามาเยี่ยมมธุรินคือศศิน แล้วเขาก็เป็นคนเอาของบางอย่างให้กับมธุริน

เขานั่นเองเป็นคนกระตุ้นที่ทำให้ตัวตนมธุรินกลับมา

ฤทัยมาศรีบโทร.หาศศิน ทว่าเขากลับไม่รับสาย หญิงสาวร้อนใจรีบพุ่งตรงไปหาเขาที่บ้านในทันที