ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.2 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก

ฤทัยยักษ์ โดย เวฬุวลี นวนิยายที่อ่านเอานำมาให้อ่านออนไลน์ที่ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘ฤทัยมาศ’ ตำรวจสาวที่ต้องเข้าไปสืบคดีที่เชื่อมโยงกับอดีตของเธอที่มีร่วมกับยักษ์หนุ่มจากวัดโพธิ์นามว่า ‘แสงอาทิตย์’ และยังไปเกี่ยวพันกับเบื้องลึกเบื้องหลังของศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เล่าขานกันมาเนิ่นนาน

“หลังจากนั้น ผมก็ตายในสนามรบ…ก่อนที่จะฟื้นกลับมามีชีวิตอีกครั้งในร่างของรูปปั้นยักษ์แสงอาทิตย์ที่วัดโพธิ์”

“แล้วคุณไม่เจอกับจิตรไพรีอีกเลยเหรอคะ”

แสงอาทิตย์ส่ายหน้า “ไม่เจอ…ไม่ใช่ยักษ์ทุกตัวที่จะฟื้นคืนกลับมามีชีวิตได้ อย่างน้อยก็ต้องมีคนปั้นรูปปั้นเป็น ‘บ้าน’ ให้อยู่ มีคนนับถือ บูชา ยักษ์ถึงฟื้นคืนมีชีวิตกลับมาได้”

เหมือนจะเจอทางตันอีกรอบ ฤทัยมาศเองก็ยังไม่แน่ใจว่าผู้ที่ใส่หมวกที่มีตัวอักษรชื่อจิตรไพรีนี้ เป็นยักษ์ที่ชื่อจิตรไพรีจริงหรือไม่ หญิงสาวยังมืดมนหนทางที่จะหาเบาะแสต่อไป

ลินินเพื่อนของหล่อนที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เข้ามา หล่อนเพิ่งกลับมาจากไปนัดเดตกับมาร์โคโปโล เลยมานั่งข้างๆ ฤทัยมาศเพื่อชวนคุย

“แก…วันนี้ฉันนะแฮปปี้มากเลย”

“อย่าเพิ่งชวนคุยตอนนี้ได้มั้ยแก ฉันคิดเรื่องคดีอยู่” ฤทัยมาศตัดบท ในมือหล่อนมีกระดาษที่พรินต์รูปตัวอักษรชื่อจิตรไพรีออกมา ลินินชะโงกหน้ามามองแล้วก็เอะใจ

“ฉันเคยเห็นสัญลักษณ์นี้นะ มันเกี่ยวกับคดีที่แกตามอยู่งั้นเหรอ”

“แกเคยเห็นที่ไหน” ตำรวจสาวรีบถามในทันที

“เห็นในสนามบิน ถ้าจำไม่ผิด มันน่าจะเป็นโลโก้ของบริษัทที่หนึ่ง”

ฤทัยมาศรีบค้นข้อมูลรูปภาพในอินเทอร์เน็ต ไม่นานหล่อนก็พบข้อมูลที่ตรงกันกับคำบอกของเพื่อน หญิงสาวรีบอ่านชื่อของบริษัทนั้น

“บริษัท เจพีอาร์ เทรดดิ้ง…”

ฤทัยมาศสืบค้นที่ตั้งของ บริษัท เจพีอาร์ เทรดดิ้ง ก่อนจะขับรถมาดูสถานที่พร้อมกับแสงอาทิตย์ บริษัทนั้นอยู่ในตึกแถวที่ตั้งอยู่ชานเมืองกรุงเทพฯ เป็นบริษัทที่ขายสินค้าทั่วๆ ไปมีตั้งแต่อาหารเสริม ผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ ไปจนถึงเครื่องสำอาง ตัวอักษรที่เป็นชื่อของจิตรไพรีเด่นชัดอยู่บนป้ายของบริษัท

“ถ้าเป็นไปตามที่เราคาดไว้ละก็…ยักษ์ที่ใช้ชื่อจิตรไพรี และปลอมตัวมาเป็นคุณ เป็นทศกัณฐ์ก็น่าจะอยู่ที่นี่”

แสงอาทิตย์พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดนั้น แต่ฤทัยมาศก็ยังสงสัย “แต่ตอนนี้ยักษ์ตนนั้นคงปลอมตัวปะปนกับคนปกติ แล้วเราจะดูออกได้ยังไงว่าคนไหนที่เป็นยักษ์”

ลินินที่ขอตามติดฤทัยมาศมาด้วยและนั่งอยู่เบาะหลังรถ เสนอความเห็นขึ้นมาทันที “ฉันน่ะไปอ่านรามเกียรติ์มาแล้ว มีตั้งหลายวิธีที่จะจับพวกยักษ์ได้”

สาวแอร์โฮสเตสเปิดหน้าจอที่หล่อนดาวโหลดรามเกียรติ์ทั้งฉบับมาไว้ในมือถือ

“อย่างตอนที่นางเบญกาย (1) ที่ปลอมตัวมาเป็นนางสีดาลอยน้ำมา หนุมานก็ใช้วิธีจุดเผาไฟจนนางเบญกายทนร้อนไม่ไหว เผยร่างจริงออกมา งั้นถ้าเราไปเผาตึก ยักษ์ก็จะเผยตัวออกมา!”

“ไม่เอาแก เดี๋ยวโดนข้อหาวางเพลิง” ฤทัยมาศรีบปฏิเสธความคิดของเพื่อนสาว

“งั้นเอาวิธีนี้มั้ย ตอนที่สุกรสาร (2) ปลอมตัวไปสอดแนมในกองทัพของพระราม ก็โดนจับได้ว่าเป็นยักษ์เพราะไม่กะพริบตาและไม่มีเงา”

ลินินและฤทัยมาศรีบหันไปจ้องตาของแสงอาทิตย์ทันที แต่เมื่อจ้องไปนานๆ ก็เห็นว่าพญายักษ์ยังคงกะพริบตาตามปกติ

“คุณกะพริบตานี่”

“ใช่ และผมก็มีเงาด้วย” แสงอาทิตย์ถอนหายใจ “เรื่องนี้เป็นการแต่งเติมของนักประพันธ์ ไม่ใช่เรื่องจริง”

ได้ยินคำพูดของแสงอาทิตย์ สองสาวก็ต่างถอนหายใจอย่างผิดหวัง

“จริงๆ มันก็มีวิธีนะที่จะจับผิดยักษ์” พญายักษ์พูดขึ้นในที่สุด ฤทัยมาศรีบถามทันที “วิธีอะไรคะ”

“ยักษ์มักจะเผลอตัวตอนโกรธ พอโกรธมากๆ ก็จะลืมตัว ธรรมชาติที่แท้จริง รวมทั้งเขี้ยวก็จะปรากฏ ดังนั้น เราต้องยั่วให้ยักษ์ตนนั้นโกรธ”

ลินินแทบจะตบเข่าฉาด เมื่อได้ยินคำพูดของแสงอาทิตย์ “โอ๊ย เรื่องยั่วโมโหนะฉันถนัด! สบายมาก เดี๋ยวฉันจัดการเองเรื่องนี้”

ลินินทำตามที่หล่อนว่า หญิงสาวเดินเข้าไปในสำนักงานของ เจพีอาร์ เทรดดิ้ง อย่างมั่นใจ โดยมีฤทัยมาศที่เดินตามหลัง เมื่อพนักงานเข้ามาต้อนรับ ลินินก็โวยวายสารพัดว่าหล่อนไม่ได้สินค้าตามที่ต้องการ พนักงานพยายามอธิบาย หล่อนก็ไม่ฟัง และเมื่อผู้ชายวัยกลางคนที่ถูกระบุว่าเป็นผู้จัดการเดินเข้ามา ลินินก็กล่าวหาว่าบริษัทตั้งใจโกงหล่อน และยังเล่นใหญ่เล่นโตจนถึงขนาดว่าจะเอาเรื่องนี้ไปแจ้งตำรวจให้มาปิดบริษัทนี้เสีย

ผู้จัดการของสำนักงานพยายามประนีประนอม แต่ก็ไม่แสดงท่าโกรธเคืองแต่อย่างใด ลินินเริ่มชักจะทนไม่ไหว สุดท้ายหล่อนถึงขนาดไปอาละวาดปัดข้าวของที่วางอยู่บนโต๊ะให้หล่นกระจายกองเต็มพื้น พนักงานทั้งบริษัทรวมถึงผู้จัดการนิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะเดินเข้ามาหาลินิน หญิงสาวคิดว่าหล่อนสามารถจับพิรุธได้แล้ว แต่กลายเป็นว่าทั้งหมดมาไหว้ขอโทษหล่อนเสียอีก

“นี่พวกคุณ…ไม่โกรธฉันเลยเหรอ”

ผู้จัดการส่ายหน้า แถมยังท่องคติของบริษัทที่จำได้ขึ้นใจ “ที่นี่ลูกค้าของเราสำคัญเสมอครับ”

ขณะที่ลินินอึ้งในน้ำอดน้ำทนของพนักงานบริษัทนี้ ผู้จัดการก็หยิบเงินสดมาให้หล่อนปึกใหญ่เพื่อชดเชยค่าความเสียหาย ลินินและฤทัยมาศสบตากันว่าจะเอายังไงดี แต่แล้วฤทัยมาศก็สังเกตอะไรบางอย่างที่หล่นกองอยู่ที่พื้น ตำรวจสาวรีบก้มลงเก็บสิ่งนั้น ก่อนจะรีบลากเพื่อนออกมาจากบริษัท

เชิงอรรถ : 

(1) เบญกาย เป็นธิดาของพิเภก และเป็นหลานของทศกัณฐ์ ปรากฏตัวในรามเกียรติ์ตอนนางลอย ที่ทศกัณฐ์สั่งให้นางแปลงกายเป็นศพของสีดาลอยน้ำไปยังค่ายของพระราม เพื่อหวังให้พระรามถอยทัพกลับ

(2) เสนายักษ์แห่งกรุงลงกา รามเกียรติ์บางฉบับเรียก ศุกสารณ์