![มนุษย์ดาว อังคาร กัลยาณพงศ์](https://anowl.co/wp-content/uploads/2021/08/anowl-หลงเลนส์-022-มนุษย์ดาว-อังคาร-กัลยาณพงศ์-copy.jpg)
มนุษย์ดาว อังคาร กัลยาณพงศ์
โดย : ตัวแน่น
นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘หลงเลนส์’ บทความแสดงมุมมองผ่านภาพถ่ายที่ได้รับการบันทึกเรื่องราวของงานศิลปะทั้งไทยและเทศ โดย ตัวแน่น อีกหนึ่งคอลัมน์ที่ อ่านเอา อยากแนะนำให้คุณได้ อ่านออนไลน์
…………………………………….
ในช่วงเวลาที่มืดมิดที่สุดในชีวิต แต่ละวันของ บุญส่ง กัลยาณพงศ์ ผ่านพ้นไปได้ด้วยการเก็บอาหารเน่าเสียที่คนอื่นเขาทิ้งแล้วมายาไส้ไม่ให้อดตาย ตกค่ำก็ตระเวนเร่ร่อนไปหาที่ซุกหัวนอนตามวัดวาอาราม ตามป่าช้า ชื่อ ‘บุญส่ง’ จึงฟังดูชักไม่ค่อยจะคล้องจองกับสภาพความเป็นอยู่ที่ ‘บุญไม่ส่ง’ ซักเท่าไหร่ ด้วยความปลงหมดอาลัยตายอยากที่เห็นสารรูปตัวเองไม่ต่างอะไรกับเศษซากของสิ่งมีชีวิตที่บังเอิญยังมีลมหายใจ บุญส่งเลยตัดสินใจละทิ้งชื่อเดิมที่ย่าตั้งให้ เปลี่ยนเป็น ‘อังคาร’ ที่หมายความถึงผงธุลีที่เหลือจากการเผาศพ นี่แหละคือความหมายที่แท้จริงของชื่ออังคาร บุคคลที่ภายหลังกลับมีชีวิตที่ผกผันกลายเป็นจิตรกร และกวีระดับพระกาฬแห่งกรุงรัตนโกสินทร์
![](http://anowl.co/wp-content/uploads/2021/07/S__7036933.jpg)
เพราะเป็นทั้งจิตรกรเป็นทั้งกวี จะสร้างสรรค์ผลงานอะไรออกมาแต่ละทีต้องมีทั้งความงาม และนัยยะที่ลึกซึ้ง ในเมื่อมนุษย์ทุกหมู่เหล่าเมื่อเกิดมาก็ไม่ต่างอะไรกับเดรัจฉาน อังคารเชื่อว่าสิ่งสำคัญอันดับแรกที่มนุษย์พึงใฝ่หาคือปัญญา อันจะได้มาจากการเรียนรู้จากอัจฉริยะบุคคลทั้งในปัจจุบันและอดีต อังคารเป็นลูกศิษย์สายตรงของ อาจารย์ศิลป์ พีระศรี และยังเป็นลูกมือทำงานใกล้ชิดกับ เฟื้อ หริพิทักษ์ รวมถึงคณาจารย์รุ่นแรกๆ แห่งมหาวิทยาลัยศิลปากรอีกนับไม่ถ้วน นอกเหนือจากครูตัวเป็นๆ แล้ว อังคารยังเป็นนักอ่าน นักฟัง ที่ไม่ได้สนใจเฉพาะแต่เรื่องศิลปะ กับวรรณกรรม แต่เปิดรับความรู้ทุกแขนงแบบอินเตอร์เนชันแนลไม่จำกัดเชื้อชาติ และภาษา เปรียบตัวเองดั่งผึ้งที่เพียรพยายามตามหามธุรสทิพย์ หรือสิ่งที่ดีเลิศเป็นแก่นสารของทุกของสรรพสิ่ง สั่งสมไว้ในจิตวิญญาณ รอวันเพื่อจะเนรมิตสู่ชาวโลกในเวอร์ชันที่ตกผลึกและกลั่นกรองออกมาแล้ว
![](http://anowl.co/wp-content/uploads/2021/07/S__7036947.jpg)
เมื่อแตกฉานในภาคทฤษฎีแล้วก็จำเป็นที่จะต้องช่ำชองในภาคปฏิบัติ เริ่มจากการ ฝึก ฝึก แล้วก็ฝึก ซ้ำแล้วซ้ำอีก เทคนิคทางศิลปะที่อังคารฝึกฝนจนเก่งฉกาจแบบไม่เป็นสองรองใครคือการวาดภาพด้วยแท่งถ่านชาร์โคล ซึ่งดูเผินๆ เหมือนจะง่าย แค่ปาดปรื๊ดเดียวเดี๋ยวก็เสร็จเป็นรูปเป็นร่างได้ แต่ในความเป็นจริงการวาดภาพด้วยเทคนิคที่ว่านี้ให้ออกมาดีเลิศนั้นแสนจะยากบรมยาก เพราะน้ำหนักมือต้องเป๊ะ จังหวะต้องแม่น แถมถ้าปาดพลาดภาพก็พังไปเลย จะมาระบายทับอีกทีก็ไม่เวิร์ก อังคารเคยกล่าวว่าการวาดภาพของท่านก็เหมือนเป็นการบำเพ็ญ ปฐมฌาณ หรือการเข้าฌาณแบบอ่อนๆ ด้วยการกำหนดลมหายใจให้เกิดสมาธิ สวมหัวใจ และดวงตาของเทพเจ้า สร้างสรรค์ผลงานที่ไม่ยึดติดกับเวลา ต้องก้าวหน้าจนเวลาตามไม่ทัน ไม่ใช่แค่ล้ำสมัยแต่สร้างให้เหนือสมัยเป็นอกาลิโก
![](http://anowl.co/wp-content/uploads/2021/07/S__7036949.jpg)
ผลงานรูปธรรมที่ถ่ายทอดออกมาจากมโนคติ ต้องมีคุณสมบัติแบบอุดมคติ แม้สิ่งนั้นจะถูกผลิตมาจากวัสดุอะไร ไร้ชีวิตชีวาแค่ไหน ย่อมสามารถที่จะถูกดลบันดาลให้เกิดจิตวิญญาณ และความงามอย่างเป็นอมตะได้ อังคารยกย่องบุคคลอย่าง ไมเคิลแอนเจโล ผู้แกะสลักหินอ่อนเป็นรูป ‘เดวิด’ และช่างนิรนามผู้ปั้นดินเป็นองค์พระพุทธชินราช ว่ามีคุณสมบัติเยี่ยงพระพรหม ถึงขั้นควอลิไฟที่จะตรวจแก้งาน หรือให้คะแนนผลงานของเทพเจ้า
![](http://anowl.co/wp-content/uploads/2021/07/S__7036951.jpg)
ไม่พอ แค่นี้ยังไม่พอ เมื่อเข้าใจรูปธรรมอย่างลึกซึ้งถึงแก่นจนบรรลุแล้ว อังคารยังไปต่อด้วยความมุ่งหมายที่จะตระหนักรู้ และถ่ายทอดคุณสมบัติทางนามธรรมของสิ่งนั้นๆ ออกมา ยกตัวอย่างถ้าจะวาดมหาสมุทร เป็นเราก็คงแต่วาดผืนน้ำเรียบๆ สีฟ้าๆ กับเรือใบ และเมฆอีกซักสองสามก้อน แต่สำหรับอังคารแค่วาดในสิ่งที่เห็นมันตื้นเขินจนเกินไป เพื่อจะรู้สึกถึงอารมณ์สะเทือนใจในแก่นแท้ของมหาสมุทร อังคารจะเพ่งอารมณ์ไปในความลึกอันไม่มีที่สิ้นสุดไปจนถึงส่วนก้นบึ้งอันมืดมิด คิดถึงความกว้างใหญ่ไพศาลอันนำมาซึ่งความอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวแบบไม่มีขอบเขต หวนคิดถึงแม้กระทั่งเมื่อหลายพันล้านปีก่อนเมื่อมหาสมุทรยังเป็นดั่งซุปร้อนๆ ของแร่ธาตุ ผสมผสานสร้างสิ่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ให้จุติขึ้นมาบนโลกในรูปแบบของจุลชีพ และแล้วสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวตัวจ้อยที่ล่องลอยอยู่ในความผันผวนของเกลียวคลื่นก็มีวิวัฒนาการจนกลายเป็นพืชและสรรพสัตว์น้อยใหญ่ มหาสมุทรจึงยังเปรียบเสมือนมารดาของทุกชีวิตในปฐพี
![](http://anowl.co/wp-content/uploads/2021/07/S__7036953.jpg)
สังเกตดีๆ จะเห็นว่าอังคารมักเป็นผู้มองไกล มองกว้าง และรอบด้าน ไม่ยึดติดอยู่กับเรื่องคับแคบอย่างกิเลสประจำวันของมนุษย์ การเมือง หรือเรื่องสังคม แต่จะพยายามเข้าใจเรื่องราวที่ใหญ่กว่า มองข้ามเส้นขอบฟ้า ข้ามภพข้ามชาติ ทะยานถึงเอกภพอื่นไปเลย
![](http://anowl.co/wp-content/uploads/2021/07/S__7036955.jpg)
เอาล่ะ เมื่อเข้าใจทุกสิ่งรอบตัวจนทะลุปุโปร่ง สิ่งสำคัญอันดับสุดท้ายที่จะขาดเสียมิได้คือการเข้าใจตนเอง อัตตาของตนเป็นสิ่งที่อังคารแนะให้ตรวจตราอยู่เสมอ จงใช้ชีวิตอย่างมีสัจจะตรงไปตรงมาไม่เสแสร้ง ถ้าเก่งมาก รู้มาก ก็อย่าหยิ่งผยอง ให้อ่อนน้อมถ่อมตนเข้าไว้ อังคารย้ำอยู่เสมอมาว่ามนุษย์ที่สำรวจตัวเองอย่างถี่ถ้วนแล้วต้องตั้งหลักชัยในชีวิตให้ชัดเจน และมุ่งมั่นบากบั่นไปถึงจุดหมายปลายทางให้จงได้ อย่างเช่นอังคารตั้งปณิธานว่าจะขอเป็นกวีในทุกๆ ชาติไป ชาตินี้ท่านก็มุมานะจนประสบความสำเร็จได้เป็นสุดยอดกวีที่ยิ่งใหญ่สมใจ ส่วนชาติอื่นๆ อังคารจะเป็นกวีได้ด้วยหรือไม่อันนี้เราไม่รู้ และยังไม่มีแพลนจะตามไปดู
![](http://anowl.co/wp-content/uploads/2021/07/S__7036957.jpg)
นี่เราตั้งใจจะเล่าขั้นตอน และหลักคิดในการสร้างผลงานศิลปะของอังคาร กัลยาณพงศ์ แต่พอลองย้อนกลับไปอ่านที่เขียนๆ ไว้ตั้งใจจะตรวจคำผิด ไหงรู้สึกเหมือนอ่านตำราปรัชญาแห่งจักรวาลอย่างไงอย่างงั้น
สำหรับตัวท่าน ‘อังคาร’ อาจจะหมายถึงซากธุลี แต่สำหรับเราเพราะท่านล้ำโลก เหนือสมัย เกินมนุษย์มนาบนโลกไปไกลซะขนาดนี้ ถ้ากล่าวถึง ‘อังคาร’ เราจะนึกถึงชื่อดาวเคราะห์ที่ท่านอาจจะจุติมาจากซะมากกว่า
- READ เมื่อดาราทองมาเมียงมองรูปปั้น
- READ อินสนธิ์ วงศ์สาม ในคำนิยามของฉัน
- READ คีตาญชลี ในมโนภาพของ ถวัลย์ ดัชนี
- READ เริงระบำที่กลับมาร่ายรำ ของ เขียน ยิ้มศิริ
- READ พุทธศิลป์หมิ่นเหม่ สไตล์ ถวัลย์ ดัชนี
- READ อินทรีหน้าเหมือนอีกา เขาบอกว่าฝีมือ ถวัลย์ ดัชนี
- READ สถานการณ์เลยเถิด จุดกำเนิดอนุสาวรีย์ ศิลป์ พีระศรี
- READ งานแบบนี้ถวัลย์ ดัชนี ก็มีเหรอ?
- READ ระลึกถึงรุ่นหนึ่งศิลปากร
- READ นอกจากระเบิดปรมาณู รูปปั้นยังใช้สู้กันได้ด้วยแฮะ
- READ งานของเขียนในอิตาลีที่ไม่มีใครเคยเขียน
- READ บางกะปิแกลเลอรี ศูนย์ศิลปะที่มาก่อนกาล
- READ คงเหลือไว้แต่ในรูปถ่าย ยังดีกว่ามีวางขายกันเกร่อ
- READ คาร์ล ซันเดรสกี ระบายสี จากร้านเคเอฟซี
- READ ประเด็นดราม่าเรื่องม้าพระเจ้าตาก
- READ ทำไมทั้งไทยทั้งฝรั่งจึงคลั่งไคล้ ประเทือง เอมเจริญ
- READ ไก่ตีกัน ของขวัญจาก ถวัลย์ ดัชนี
- READ การแสดงศิลปกรรมแห่งชาติ จากบ้านๆ จนกลายเป็นงานช้าง
- READ โรแมนติกในความเรียบง่ายสไตล์หม่อมหลวงปุ่ม มาลากุล
- READ รูปคาโรลุส-ดูรอง ที่ต้องกราบ
- READ เสียงขลุ่ยทิพย์ ถึงไม่ได้ยินก็ฟินได้
- READ ก่อนย่าโมจะมายืนท้าวสะเอว
- READ นิโร โยโกตา ศาสดาแห่งภาพตลาดน้ำ
- READ จิตร ญี่ปุ่น ประกิต อเมริกา
- READ แนบ บังคม ครูช่างผู้ปิดทองหลังพระ
- READ ล่องไพรในหอศิลป์ไปกับ ไพฑูรย์ เมืองสมบูรณ์
- READ มนุษย์ดาว อังคาร กัลยาณพงศ์
- READ อันตรธานงานศิลป์
- READ นางฟ้าผู้ถูกครหา ลาวัณย์ อุปอินทร์
- READ ทวี นันทขว้าง กับโอเปร่าสุดอาถรรพ์
- READ เรื่องราวอันยาวนานกว่าจะมีพระประธานพุทธมณฑล
- READ 'เฟื้อ หริพิทักษ์' ครูใหญ่ผู้ไม่มีปริญญา
- READ รูปถ่ายศิลปะ สมบัติล้ำค่าที่อยู่นอกเรดาร์นักสะสม
- READ อิตาเลียนรามเกียรติ์
- READ โคแบรนด์สุดว้าว สุเชาว์ X พีระ
- READ เกิดอาการเธอดึงดูดฉัน ฉันดึงดูดเธอ
- READ เฮ้ย! นี่มันคอนเสิร์ตเกาหลี? หรืองานศิลปกรรมประจำปี?
- READ สาวเสร็จสรงสุดเซ็กซี่
- READ อลังการงานไทยในมหกรรมเวิร์ลแฟร์
- READ ระเด่น บาซูกิ อับดุลลาห์ จิตรกรชวาในราชสำนักไทย
- READ โหลดปุ๊บรู้ปั๊บรูปปั้น ร. 8
- READ ปั้นด้วยรัก จากใจ เฟื้อ หริพิทักษ์
- READ เถียงแทน ศิลป์ พีระศรี เรื่องอนุสาวรีย์ ร. 6
- READ ยันต์กันเก๊
- READ แช่ม เขามีชื่อ
- READ เจอจ่าง ที่ข้างทาง
- READ ร.5 กับ คาโรลุส-ดูรอง แค่สองเหลือแหล่
- READ หม่อมเจ้ายาใจ ใครปั้นยังคาใจ