ธามทศ ล่ากฎหลอน บทที่ 6 : แล้วจะรีบไปหานะ

ธามทศ ล่ากฎหลอน โดย ไข่เจียวหมูสับ หรือ สรสิทธิ์ เลิศขจรสุข กับเรื่องราวของธามทศและเมืองสมมติที่เต็มไปด้วยกฎแปลกๆ ที่อันตรายถึงชีวิต เขาจะเอาชีวิตรอดจากกฎหลอนที่ว่าไหม ตัวแปรมากมายที่เข้ามาเกี่ยวข้องจะทำให้เขาต้องทิ้งลมหายใจในเมืองสมมติแห่งนี้หรือเปล่า อ่านนวนิยายออนไลน์จากอ่านเอาได้ใน anowl.co

กฎการเอาชีวิตรอดจากห้องแชตต้องสาป

ส่วนที่ ๑

ลิงก์ที่ท่านได้รับ เป็นทางเข้าสู่ห้องสนทนาของเดวิด ชายผู้หายสาบสูญไปเมื่อหลายปีก่อน และเป็นชายที่ได้ชื่อว่ารักมิตรภาพยิ่งกว่าชีวิต โดยเนื้อหาและการนำเสนออาจแตกต่างกันออกไปในแต่ละสถานการณ์หรือตัวบุคคลที่เป็นผู้กดลิงก์

เมื่อเข้าสู่ห้องแชตนี้ท่านจะสามารถพูดคุยและรับส่งไฟล์จากเดวิดได้ เขาเป็นคนคุยสนุกและให้เกียรติคู่สนทนาเสมอ อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนง่ายเช่นกัน  

งานอดิเรกของเดวิดคือการสร้างเพื่อนของเขาขึ้นมาจากสิ่งต่างๆ และหวังอย่างยิ่งว่าท่านจะมีรสนิยมอันเข้ากับเขาได้

หากท่านได้เข้าสู่ห้องสนทนานี้ในสถานที่อันมิได้เป็นส่วนตัวหรือมีผู้อื่นอยู่ในละแวกโดยไม่มีขอบเขตกั้นคุมหัว เช่น ร้านอินเทอร์เน็ตแบบเปิดหรือห้างสรรพสินค้า การสนทนาจะไม่เกิดขึ้น และท่านสามารถใช้ชีวิตต่อไปตามปกติ ตราบใดที่ไม่กดเข้าไปลิงก์นั้นจากสถานที่พักส่วนตัว เช่น บ้าน หอพัก หรือโรงแรมที่จองพักชั่วคราว

อย่างไรก็ตาม หากเข้าลิงก์เพียงลำพังในห้อง แม้จะมีผู้อื่นอาศัยอยู่ในอาคารหรือบ้านหลังเดียวกัน ลิงก์ก็จะยังทำงานได้ตามปกติ ขอเพียงปิดประตูและหน้าต่างเพื่อสร้างความเป็นส่วนตัวไว้ตามสมควรก็พอ

 ส่วนที่ ๒

การสนทนากับเดวิดมีกฎที่ท่านต้องปฏิบัติ เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของท่านเอง ดังนี้

๒.๑ โปรดใส่ใจอารมณ์ของเดวิดในระหว่างการสนทนา หากเขาโกรธ ซึ่งท่านจะรับรู้ได้จากตัวหนังสือที่เขาส่งมา เช่น ขึ้นกู มึง หรือเริ่มด่าทอ ขอให้ท่านกล่าวขอโทษอย่างจริงใจ อย่าได้ใช้น้ำร้อนเข้าลูบ มิเช่นนั้นท่านจะกลายเป็นบุคคลสูญหายแน่นอน

แต่ขอเรียนว่ายังมีบางกรณีที่พูดจาอย่างสุภาพแล้ว แต่จู่ๆ เขาก็โมโหขึ้นมาเอง ถ้าเช่นนั้นก็ถือว่าเป็นโชคร้ายของท่าน

๒.๒ อย่าได้จบการสนทนาหรือปิดเว็บไซต์การแชตนี้ นอกเสียจากว่าเดวิดจะอนุญาตหรือเป็นฝ่ายเสนอเอง ซึ่งคงใช้เวลาไม่น่าเกินสี่ชั่วโมง ช่วยอดทนกับเขาหน่อย หากท่านเป็นฝ่ายบอกเลิกการสนทนา นั่นเท่ากับว่าเดวิดไม่จำเป็นต้องไว้หน้าท่านอีกต่อไป (เขาจะไม่ไว้หน้าท่าน ตรงตามตัวอักษร และเชื่อเถิดว่าท่านยังต้องใช้ใบหน้าอยู่) และบ่อยครั้งที่เขาจะส่งไฟล์อะไรมาให้ท่าน อันมีรายละเอียด ดังนี้

๒.๒.๑ หากเดวิดส่งไฟล์ประเภทรูปภาพมาทางแชต ท่านไม่ต้องใส่ใจมากก็ได้ หรือจะวิจารณ์ก็ตามสะดวก แค่พยายามอย่าใช้คำหยาบคายก็พอแล้ว

๒.๒.๒ แต่หากเดวิดส่งไฟล์ประเภทวิดีโอ ‘ท่านต้องดูมันให้จบ’ ไม่ว่าจะมีภาพสะเทือนใจหรือมีเนื้อหาที่เกินวิสัยเพียงใดก็ตาม เขามุ่งมั่นในการสร้างผลงานชั้นเลิศ และท่านได้รับเกียรตินั้น จงอย่าดูหมิ่นเขา อย่างไรก็ตาม การกะพริบตาหรือเสียสมาธิแค่ชั่วครู่ไม่นับเป็นการละเมิดกฎแต่อย่างใด

 ระหว่างที่ท่านกำลังดูวิดีโอที่อยู่ภายในห้องแชต ไม่ควรส่งเสียงดังหรือพยายามปิดมันก่อนที่จะดูจบ เพราะจะทำให้ ‘เดวิด’ โมโห และมันจะส่งผลให้ทางรอดของท่านน้อยลงไปมาก

 ๒.๓  จากข้อ ๒.๒ ไฟล์วิดีโอที่เดวิดส่งให้ท่านนั้นจะมีรายละเอียดที่ต่างกันออกไปตามสีของวิดีโอ ดังนี้

๒.๓.๑ หากไฟล์วิดีโอที่ฉายนั้นเป็นภาพสี เป็นกรณีที่พบได้บ่อย ขอให้ท่านสบายใจ เดวิดกำลังรื่นเริง หากเขาถามหรือเชิญให้วิเคราะห์อะไรก็ตอบไปตามควร 

๒.๓.๒  หากไฟล์วิดีโอที่ฉายนั้นเป็นภาพขาวดำ ขอให้ท่านเตรียมใจว่า ‘เดวิด’ กำลังโกรธจัด และเขาต้องการเพื่อนเพิ่มอีกคน การที่ส่งไฟล์มาเพื่อเตือนให้ท่านเตรียมใจเท่านั้น ขอให้ท่านทำตามกฎส่วนที่ ๓ ทันที

๒.๓.๓ หากไฟล์วิดีโอนั้นไม่สามารถเปิดได้ ให้ปิดห้องแชตนี้ลงแล้วดำเนินชีวิตต่อไป เดวิดได้โยนมิตรภาพของท่านทิ้งและไม่ได้สนใจอะไรในตัวท่านอีกแล้ว ท่านจะไม่สามารถเข้าลิงก์นี้ได้อีก ขอแสดงความยินดีด้วยที่รอดชีวิต 

๒.๔ เมื่อเวลาผ่านไปประมาณสี่ชั่วโมง เดวิดจะขอตัวออกจากห้องสนทนา ยินดีด้วย ท่านรอดชีวิต แต่หากเกินสี่ชั่วโมงครึ่งไปแล้ว และเขายังไม่มีท่าทีจะหยุด ท่านน่าจะหมิ่นเกียรติเขาโดยไม่รู้ตัวหรือทำให้เขาโมโหเสียแล้ว และหากเขาส่งประโยคทำนองว่า ‘กำลังจะไปหา’ หรือประโยคใดก็ตามที่มีความหมายประมาณนี้ ท่านกำลังเดือดร้อนและเสี่ยงต่อการเสียชีวิตแล้ว ขอให้ปฏิบัติตามกฎส่วนที่ ๓ ทันที

ส่วนที่ ๓

๓.๑ การออกจากที่พักอาศัย

ในกรณีที่วิดีโอเป็นสีขาวดำ หรือเดวิดทำการจบบทสนทนาทำนองว่าจะมาเยี่ยมท่าน ให้ท่านรีบหาที่ซ่อนภายในที่พักของท่านให้เร็วที่สุด พยายามอย่าส่งเสียง เดวิดจะเข้ามายังที่พักของท่านด้วยวิธีการใดวิธีการหนึ่ง และท่านไม่ควรให้เขาเจอตัวเด็ดขาด

และเมื่อมีโอกาส ขอให้ท่านรีบออกจากที่พักให้เร็วที่สุด ซึ่งเราไม่สามารถชี้เฉพาะวิธีในการหนีออกมาได้เพราะขึ้นอยู่กับลักษณะที่พักอาศัยของท่านเอง

๓.๒ ในระหว่างหลบหนี ๑

ในระหว่างการออกจากที่พักอาศัย มีความเป็นไปได้สูงที่จะพบว่าที่พักของท่านนั้นจะมีลักษณะภายในที่แตกต่างไปจากเดิม ซึ่งความซับซ้อนนี้จะเป็นอุปสรรคในการหลบหนี ทั้งหมดขึ้นอยู่กับโชคของท่านแล้ว อย่างไรก็ตาม จากข้อมูลที่ผ่านมา ทางเราขอแจ้งว่าการจงใจเข้าห้องแชตนี้ที่หน้าทางออกของที่พัก ไม่ได้ช่วยเพิ่มอัตราการรอดชีวิตแต่อย่างใด

๓.๓ ในระหว่างหลบหนี ๒

๓.๓.๑. หากท่านพบเจอกับชายคนหนึ่งที่รูปร่างหน้าตาราวกับเดวิดอีกคน ขอให้ท่านอย่าได้สัมผัสถูกตัวเขา ไม่ว่าจะเล็กน้อยเพียงใดก็ตาม มันไม่ได้มีพิษอะไรหรอก เพียงแต่หากถูกจับได้ ท่านคงจะเจ็บปวดแสนสาหัสไปอีกนานกว่าจะหมดลม

๓.๓.๒. หากท่านพบมนุษย์คนอื่นที่ไม่ใช่เดวิด และเธอ/เขาเสนอว่าจะกระทำการใดก็ตามที่จะสามารถช่วยเหลือท่านจากสถานการณ์นี้ได้ จงอย่าร่วมมือกับเธอ/เขา อย่าได้พูดคุยหรือสนใจไปเลยจะดีที่สุด เชื่อเราเถอะ เธอ/เขาไม่ใช่พวกเดียวกับคุณ

๓.๓.๓. หากท่านพบศพ (ทั้งเคลื่อนที่และไม่เคลื่อนที่) หรือสิ่งของอะไรก็ตามในช่วงระหว่างนี้ พยายามอย่าหยิบจับติดตัวมาเด็ดขาด เพราะทุกอย่างที่ติดตัวท่านกระทั่งออกมานอกที่พักอาศัย มันจะอยู่กับท่านไปตลอดชีวิต ไม่ว่าจะพยายามหนีจากมันเพียงใดก็ตาม

๓.๔ การหลบหนีจะเสร็จสิ้นลงเมื่อท่านสัมผัสกับพื้นนอกที่พักอาศัยของท่าน โดยสามารถสัมผัสผ่านทางเสื้อผ้าหรือเครื่องนุ่งห่มได้ แต่ไม่แนะนำให้สัมผัสผ่านอุปกรณ์อื่นๆ

อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่ส่วนใดส่วนหนึ่งที่เชื่อมต่อกับร่างกายท่านยังอยู่ภายในอาณาเขตของที่พัก ต่อให้แตะอย่างไรก็ไม่นับว่าท่านหนีรอดจากเดวิด ขอให้ระวังจุดนี้ด้วย

ส่วนเสริม

เราขอเตือนมิให้ท่านจงใจกดลิงก์พร้อมกันกับผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นการกดโดยใช้อุปกรณ์เดียวกัน (เช่น เมาส์ หรือคีย์บอร์ด) หรือแยกเครื่องแล้วกดพร้อมกัน เพราะเดวิดจะมองว่าเป็นการดูถูกเขา และเขาจะไม่มาหาพวกท่าน ‘เพียงลำพัง’

กรณีนี้เป็นคนละกรณีกับการกดเข้าสู่ลิงก์โดยไม่มีความเป็นส่วนตัวที่ระบุไว้ในส่วนที่ ๑

และไม่ควรติดต่อกับผู้อื่นทั้งทางอีเมล หรือโทรศัพท์ในขณะที่หลบหนี เพราะผู้ที่ติดต่อกับท่านจะไม่ใช่คนที่ท่านอยากคุยด้วยหรอก

ปล. เราขอเตือนด้วยความสัตย์จริง ว่าอย่าถูกอาวุธหรืออุปกรณ์ของเดวิดทำร้ายโดยเด็ดขาด เพราะแผลนั้นจะไม่มีวันหาย แม้ว่าจะออกจากที่พักไปแล้วก็ตาม มันจะแทงทะลุทุกอย่าง ฝังไปถึงกระดูกและวิญญาณ และเจ็บปวดราวกับถูกฉีกกระชากโดยไม่มีข้อแม้

ปล.๒ การเข้ามายังห้องสนทนาแล้วไม่โต้ตอบอะไรเลยเป็นเวลานาน เป็นการกระทำที่โง่เง่า เพราะเป็นสิ่งที่เดวิดมองว่าไม่ให้เกียรติเขาถึงขีดสุด

ทั้งหมดนั่นคือกฎที่กุลญาส่งมา บางส่วนคงถูกเสริมโดยฝั่งเฮลป์เปอร์ และธามทศจำทั้งหมดได้ขึ้นใจแล้ว อันที่จริงก็ไม่ต่างอะไรกับข่าวลือที่เคยพบในอินเทอร์เน็ต เพียงแต่คราวนี้เจอลิงก์จริงๆ สักที

หน้าจอคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะขึ้นข้อความว่ากำลังโหลดเพจ โปรดรอสักครู่

การโหลดกินเวลาค่อนข้างนาน สัญญาณไวไฟของหอพักนี้ไม่ได้ผิดปกติอะไร แสดงว่าคงเป็นที่ตัวเว็บไซต์เอง ดีแล้ว เขาจะได้มีเวลาผ่อนลมหายใจ

ร่างกายที่ขมวดเกร็งคลายลง อัตราการเต้นของหัวใจเริ่มต่ำกว่าร้อยยี่สิบ แต่คงไม่ต่ำไปกว่านี้หรอก เพราะรู้ดีว่าความตายไหลเลื่อนมารวมอยู่รอบตัวแล้ว ‘ไม่ควรกดเข้าไปเลย’ ร่างกายของเขาร่ำร้อง แต่ก็นั่นแหละ มือกดไปแล้ว โดยอาศัยความกล้าและความมุ่งมั่นในการมีชัยเหนือสัญชาตญาณเอาตัวรอดของตนเอง

หน้าจอโหลดเสร็จแล้ว มันขึ้นฉากสีแดงคล้ายเลือดกระเซ็นเต็มไปหมด

ก่อนจะปรากฏเป็นวิดีโอสีขาวดำขึ้นกลางจอ คล้ายวิดีโอต้อนรับเข้าห้องแชต เมื่อสังเกตดีๆ จะพบร่างของชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีดำทั้งตัว ยืนอยู่ที่ใดสักแห่งที่เหมือนเป็นส่วนลึกของป่า เห็นใบไม้พลิ้วไปมาเบาๆ เพราะอยู่ไกลจากกล้องที่ถ่ายมากจึงไม่อาจมองเห็นโครงหน้าได้ ด้านล่างของวิดีโอมีตัวหนังสือที่ใช้ในการแนะนำตัวชื่อเดวิด นามสกุล ดีบุชเชอร์

งานอดิเรกคือหาเพื่อน…ไร้สาระ เขาไม่ได้สนใจจะดูต่อ แต่ไม่ทันไรหน้าจอตรงกลางก็หายไป เหลือเพียงห้องสนทนาว่างเปล่าที่มีฉากหลังสีแดงเลือด

เสียงติ๊งดังขึ้น พร้อมกล่องข้อความด้านซ้าย ผู้ส่งคือเดวิด

มันเริ่มแล้ว…

[ชอบสีแดงใช่ไหม]

ธามทศรู้สึกหัวใจหนักเหมือนเหล็ก ไม่ใช่คำทักทายที่คาดจะได้รับ แต่เขาก็ตัดสินใจตอบไปตามตรง

ใช่ครับ

[ฉันก็ชอบ มันช่วยให้ร่างกายสะอาด เวลาอาบน้ำฉันก็ใช้สีแดง]

ยอดไปเลยครับ

[รู้ไหมว่าสีแดงทำให้คนผ่อนคลาย]

ไม่ทราบเลย จริงหรือครับเนี่ย

[ทำไมต้องสงสัย ก็เพิ่งบอกไปไง!]

เริ่มอารมณ์เสียเร็วจังวะ เขาตกใจ แต่ก็คาดเอาไว้บ้างว่าจะเจอแบบนี้ ดีเลย จะได้เจอกันเร็วขึ้น แต่หากเป็นไปได้ก็อยากเจอทั้งที่ไม่ได้โมโหอะไรมาก ไม่งั้นคงรับมือลำบากเกินไป

เสียงติ๊งดังขึ้นพร้อมไฟล์ภาพจำนวนสองไฟล์ เมื่อกดดูแบบเต็มก็พบว่าเป็นภาพเครื่องในของมนุษย์ที่วางอยู่บนชามโลหะขนาดใหญ่

อีกภาพเป็นรูปชายวัยฉกรรจ์ที่ถูกแก้ผ้ามัดมือเท้าไพล่หลัง นอนนิ่งอยู่ในหลุมขนาดพอดีตัว ด้านข้างเป็นพลั่วเก่าๆ

          [ภาพชัดดีไหม]

ชัดดีครับ

[/y’grnjvow;h.ojk]๗dg,nvj;koouh]

คุณลืมเปลี่ยนภาษาน่ะ

[okp;jkg-k๐tsok;ws,]

ไม่เข้าใจเลยครับ

[d^๕k,;jkg-k๐tsok;,yhp mew,w,jpv,๙v[;t]

ฉิบหายแล้ว เมื่อลองนำประโยคของเดวิดเข้าไปแปลในเว็บไซต์สำหรับแก้ไขคำที่ลืมเปลี่ยนภาษา ก็เล่นเอาสะดุ้งเล็กน้อย

          ฝังเพื่อนไว้ในป่าลึกเมื่อวานนี้

นายว่าเขาจะหนาวไหม

กูถามว่าเขาจะหนาวมั้ย ทำไมไม่ยอมตอบวะ

สักพักเดวิดก็ส่งไฟล์วิดีโอมาให้ เมื่อกดดูก็ปรากฏหน้าต่างวิดีโอขนาดประมาณหนึ่งในห้าของหน้าจอคอมพิวเตอร์ แสดงอยู่ตรงกลางสายตาพอดี

ธามทศสะดุ้งเล็กน้อยในช่วงที่มันโผล่ขึ้นมา แต่ก็รีบตั้งสติ ด้านล่างหน้าจอมีปุ่ม ‘เล่น’ แสดงขึ้นมา จึงใช้มือหนึ่งกดเข้าไป ส่วนอีกมือหยิบหมวกกันน็อกมาสวม…

แต่แล้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อวิดีโอที่ฉายนั้นมีเพียงภาพซ่าขึ้นมาเท่านั้น ไม่นานก็ปรากฏข้อความขึ้นว่า ‘ไม่สามารถเปิดไฟล์ได้’

เขาหวนคิดถึงกฎส่วนที่ ๒.๓.๓

หากไฟล์วิดีโอนั้นไม่สามารถเปิดได้ ให้ปิดห้องแชตนี้ลงแล้วดำเนินชีวิตต่อไป เดวิดได้โยนมิตรภาพของท่านทิ้งและไม่ได้สนใจอะไรในตัวท่านอีกแล้ว ท่านจะไม่สามารถเข้าลิงก์นี้ได้อีก ขอแสดงความยินดีด้วยที่รอดชีวิต 

ดวงใจเริ่มเต้นช้าลงสลับกับรัวถี่ รอดแล้วสินะ…ไม่สิ ต้องเรียกว่าผิดหวังมากกว่า จริงอยู่ที่เขาตั้งใจจะเอาชีวิตรอดจากห้องแชตนี้ให้ได้ แต่ไม่ใช่วิธีนี้ ไอ้บัดซบเอ๊ย

ธามทศตะโกนลั่นห้องและกดปิดหน้าจอด้วยความเดือดดาล

เขาคงไม่สามารถเข้าห้องแชตนี้ได้อีกแล้ว ของที่ต้องการจากมันก็คงพลาดไปตลอดกาล ด้วยความผิดหวังจึงถอดหมวกกันน็อกออก วางกระเป๋าสะพายหลัง แล้วพาตัวเองไปยังเตียงนอน ทิ้งตัวลงเสียงดังตึง

ช่างเถอะ อย่างไรก็เป็นแค่กฎหลอนที่เอาไว้คั่นเวลา ยังมีภารกิจหลักอยู่ เขาบอกกับตัวเอง

แต่ทว่าก่อนที่จะปิดตาลงพักผ่อน กลับมีเสียงดังขึ้นที่มือถือ

ใครกันนะ กุลญาส่งข้อความมาอีกงั้นหรือ แอบคิดว่าจะเป็นวินิมัย แต่ก็รีบสะบัดหัวไล่ความคิดชั่วๆ รู้ดีว่าเธอกับเขาไม่ควรยุ่งเกี่ยวกันอีก

และเมื่อเปิดดู มือทั้งสองข้างก็สั่นเกร็งในทันที

[นายทำให้ฉันโกรธ ฉันคิดว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันเสียอีก]

ชื่อผู้ส่งคือ ‘เดวิด’

เชี่ยเอ๊ย ธามทศสะดุ้งลุกขึ้นมานั่ง เดวิดงั้นหรือ มันรู้เบอร์มือถือของเขาได้อย่างไร

ข้อความยังคงถูกส่งมาเรื่อยๆ

[นายทำเสียงหนวกหู แถมยังดูผลงานของฉันไม่จบ มันเสียมารยาทมากนะ]

ใจกระตุกแทบจะหยุดเต้น วิ่งกลับไปที่คอมพิวเตอร์ เปิดหน้าจอห้องแชตหลอนขึ้นมาใหม่ และมันเปิดได้โดยไม่ติดขัดอะไรเลย ทั้งที่ไม่ควรจะเปิดได้แท้ๆ

“กูเข้าใจแล้ว” เขารำพึง

ที่หน้าวิดีโอนั้นมันยังฉายต่อไปอยู่ โดยกำลังแสดงภาพของชายที่สวมฮูดสีดำกำลังขุดหลุมฝังอะไรบางอย่างอยู่

ธามทศกดปุ่มเลื่อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นของวิดีโอทันที และเป็นไปตามที่คาด

หลังจากวิดีโอขึ้นข้อความว่า ‘ไม่สามารถเปิดไฟล์ได้’ ความจริงมันยังคงฉายต่อไปอยู่ หากปล่อยไว้สักสิบวินาที จะมีข้อความขึ้นมาบอกว่า [ฉันล้อเล่นน่ะ รู้ดีว่านายอยากจะดูผลงานของฉัน] จากนั้นจึงมีเนื้อหาขึ้นมาให้ดูต่อ

ฉิบหายแล้ว เขาถูกมันหลอก

เนื้อหาและการนำเสนออาจแตกต่างกันออกไปในแต่ละสถานการณ์หรือตัวบุคคลที่เป็นผู้กดลิงก์

ไม่ควรส่งเสียงดังหรือพยายามปิดมันก่อนที่จะดูจบ เพราะจะทำให้ ‘เดวิด’ โมโห และมันจะส่งผลให้ทางรอดของท่านน้อยลงไปมาก

…เขาทำผิดกฎเต็มไปหมดแล้ว

วิดีโอยังคงดำเนินต่อไป และมันเป็นภาพขาวดำ เดวิดกำลังโกรธ และยิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อเขาส่งเสียงดังแถมยังพยายามปิดห้องแชต ไม่ใช่การโกรธแบบที่จะรับมือไหวแน่

แม้จะกลัวฉิบหาย แต่สายตากลับละไปจากหน้าจอไม่ได้

ชายในชุดฮูดที่เห็นหน้าไม่ชัดกำลังปั้นอะไรบางอย่างอยู่ มันเป็นเหมือนเศษเนื้อบด เขาพยายามปั้นมันออกมาให้เป็นแท่งอะไรสักอย่าง ก่อนที่มันจะหล่นเละลงไปอีกครั้ง

ภาพตัดมาที่ชายคนเดิมกำลังขุดอะไรบางอย่าง แม้ไม่ได้เปิดลำโพงเสียงดังขนาดนั้น แต่กลับรู้สึกถึงเสียงขุดที่ข้างหู

ฉึก ฉึก สวบ

ต่อมาชายชุดฮูดเริ่มตะโกนแบบไร้เสียง เดินไปมาในป่า เริ่มเห็นหน้าตาของเขาภายในเสื้อฮูดได้ชัดเจนขึ้น มันขาวซีดกระทั่งริมฝีปาก ตาโหลอย่างน่ากลัว มีคิ้วบางสีเทาและโหนกแก้มสูง ทรงผมที่ถูกส่วนฮูดปิดเดาน่าจะสั้นเกือบติดหนังศีรษะ

เขาหยุดเดิน ก่อนจะเอานิ้วจิ้มเข้าไปยังลูกตาข้างหนึ่งของตัวเอง เป็นการจิ้มโดยไร้ความลังเล หมุนควงไปมาก่อนจะแยงเข้าไปสุดนิ้วชี้ เลือดทะลักออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเดินมาทางกล้อง ใช้นิ้วที่เปื้อนเลือดทาที่เลนส์กล้องพร้อมสีหน้านิ่งสงบ

ต่อมาเป็นฉากเดินขึ้นบันได เพราะเป็นมุมมองผ่านสายตาของชายคนนั้น จึงเห็นเพียงส่วนขา ซึ่งเจ้าตัวสวมรองเท้าหนังเก่าๆ กับกางเกงวอร์ม ทั้งหมดล้วนเป็นสีดำ เขาค่อยๆ ย่างขึ้นบันไดอย่างช้าๆ ก่อนจะยกมุมสายตาขึ้น ตรงหน้าคือทางเดินยาวที่มีประตูห้องเรียงรายทั้งซ้ายและขวา

และมันคือทางเดินของหอพักที่ธามทศอาศัยอยู่ในตอนนี้

ผู้ที่น่าจะเป็นเดวิดเดินต่อไปอย่างช้าๆ ไม่นานก็มาถึงหน้าห้องเบอร์ ๑๖๗๕ และเริ่มเคาะประตูเสียงดังปึงๆ

ปึง ปึง

เสียงเคาะดังมาจากนอกห้อง เดวิดมาแล้ว และเขากำลังโกรธ

ไฟล์วิดีโอจบลง พร้อมปรากฏข้อความ

กูเกลียดมึงเข้าเส้นเลย เพราะเสือกมาดูถูกกู แล้วจะรีบไปหานะ

แม่งเอ๊ย เขาเริ่มขยับตัวได้แล้ว จึงวิ่งเข้าไปหลบใต้เตียงทันที

เตียงตัวนี้ออกแบบมาค่อนข้างเหมาะแก่การหลบหนี เพราะมองจากภายนอกแล้ว ฐานเตียงจะเป็นแบบทึบ แต่ความจริงด้านในนั้นกลวง และเมื่อเลื่อนส่วนฐานออกจะมีที่ว่างพอจะยัดคนเข้าไปได้ ที่เหลือก็แค่เลื่อนปิดจากด้านในเท่านั้น ส่วนสถานการณ์ภายนอก แค่เจาะรูเล็กๆ เอาไว้ส่องก็พอไหว

เมื่อเข้ามาแล้วก็ตั้งสมาธิ คิดได้ว่าลืมหยิบหมวกกันน็อก แต่ช่างแม่งเถอะ อย่างน้อยก็มีของในกระเป๋าที่สะพายอยู่ด้านหลัง

เสียงปังดังถี่ขึ้น พร้อมการทักทาย

“ฆ่า ฆ่า ฆ่า เราเป็นเพื่อนกัน ต้องฆ่า ฆ่า…”

“ให้ฉันเข้าไปเถอะ เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ”

“ฉันกำลังโกรธ ฆ่า ฆ่า”

ที่เขาต้องทำคือรอให้มันเข้ามาด้วยวิธีการใดวิธีการหนึ่ง แล้วหาทางออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด

ได้ยินเสียงอ้วกดังมาจากด้านนอก เดวิดร้องอ้อกพร้อมปล่อยของในท้องออกมา ของเหลวที่มันกระอักออกมานั้นกระทบพื้นดังแผละๆ ไม่หยุด นานเกินกว่าสองนาที

และน้ำอ้วกเหล่านั้นเริ่มไหลเข้ามาจากช่องว่างใต้ประตูแล้ว

จากช่องมองเล็กๆ ใต้เตียง เขาเห็นบางสิ่งที่จะติดตาไปถึงชาติหน้า

ของเหลวสีอ้วกที่ไหลเข้ามาในห้องค่อยๆ เริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างขึ้นมาราวกับในหนังสยองขวัญ รวมตัวเป็นก้อนเกือบกลม สูงขึ้น สูงขึ้น บางจุดหดลง บางจุดขยายออก ไม่นานก็กลายร่างมาเป็นเดวิดในชุดฮูดดำ

เดวิดเข้ามายังห้องพักของเขาสำเร็จแล้ว มันหันกลับไปที่ประตู เปิดออกให้เดวิดอีกคนเดินเข้ามา และคนที่เพิ่งเข้ามานั้น มีขวานอันเขื่องอยู่ในกำมือ

“มาเล่นกัน ฆ่า ฆ่า ฝัง และขุดขึ้นมาฆ่า”

“เราจะสร้างผลงานชิ้นใหม่ขึ้นมา จากตับไตของนาย”

ธามทศต้องเข้าห้องแชตต้องสาปจากที่พักอาศัยแน่นอน ต้องตามหาให้เจอ

วินิมัยกำลังสติแตกอยู่ที่ชั้นล่างของออฟฟิศ อยากจะขอความช่วยเหลือจากทางเฮลป์เปอร์ แต่ก็ทราบดีว่าหากคนนอกองค์กรนั้นเป็นฝ่ายสมัครใจเข้าไปมีส่วนร่วมกับกฎหลอนต่างๆ เองโดยทราบรายละเอียดทั้งหมดอยู่แล้ว ทางเฮลป์เปอร์จะไม่สามารถใช้ทรัพยากรของบริษัทไปช่วยออกมาได้ ทำได้แค่ส่งคำเตือนและเบิกอุปกรณ์สนับสนุนทั่วไป หรือไม่ก็ดูแลรักษาหลังจากรอดชีวิตแล้วเท่านั้น อีกอย่าง ตัวธามทศเองก็คงไม่ยอมให้ทางเฮลป์เปอร์ไปยุ่งด้วยอีกแน่นอน

เรื่องนี้จึงถือเป็นเรื่องส่วนตัวที่เธอต้องจัดการเอง

ไม่นานก็มีเสียงแตรรถดังจากด้านนอก มองออกไปนอกประตูกระจกเลื่อนเป็นรถเอสยูวีสีขาวของกานต์

เธอรีบแจ้นออกไปอย่างสุดฝีเท้า ขึ้นรถและคุยกับกานต์ด้วยอาการคล้ายคนคลั่ง

“ต้องตามหาเขา แต่ฉันไม่รู้จะทำยังไง หาในเว็บก็ไม่เจอที่อยู่ ข้อมูลที่ลงไว้ในบัตรประชาชนที่ทางเราสำเนาเก็บไว้ก็เป็นบ้านเก่าที่ต่างจังหวัดโน่น ส่วนข้อมูลอื่นๆ ทางฝ่ายพยาบาลก็ไม่ได้เก็บเอาไว้”

กานต์รีบยกฝ่ามือขึ้น แล้วบอกว่าผมจัดการเอง เท่านั้นแหละที่เธอเริ่มเย็นลง

เขาส่งรอยยิ้มที่เปื้อนไปด้วยความเครียดมาให้ ดูพึ่งพาได้ไม่ต่างกับยามปกติ “ตอนนี้ห้ามคุณตะโกนโวยวายหรือขับรถ แค่คอยสนับสนุนผมก็พอครับ”

เธอตอบได้แค่คำว่า ‘เข้าใจแล้ว’

“ผมลองติดต่อและส่งเมลไปยังฝ่ายศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยดูแล้ว แต่ว่าเป็นเวลาปิดทำการ กว่าจะได้ที่อยู่มาคงหลังแปดโมงเช้า ซึ่งคงไม่ทัน เพราะฉะนั้นเราต้องหาจากเบาะแสเท่าที่มี”

กานต์ส่งสมาร์ตโฟนมาให้ดู มันเป็นหน้าเพจออนไลน์ของแบรนด์คอนแท็กต์เลนส์ราคาแพงยับที่ธามทศใส่ ตัวเพจแต่งเติมด้วยเอฟเฟกต์หรูหราพอสมควรดีเดียว

“ลองเลื่อนไปดูตรงอัลบั้มรูปภาพที่ชื่อว่า ‘ลูกค้าประจำ’ ดูสิครับ”

เมื่อกดเข้าไปดูก็พบภาพลูกค้านับร้อย กำลังถือถุงสีทองที่ใส่สินค้าและหันหน้ามายิ้มแย้มใส่กล้อง ข้างกายจะเป็นนางแบบประจำของแบรนด์ที่บางรูปก็ยืนยิ้ม เธอมีผมสีบลอนด์ดัดลอน หน้าตาสวยออกไปทางโฉบเฉี่ยว สวมชุดรัดรูปสีชมพู บางรูปก็ทำท่าทางน่ารักตามสมัยนิยม บางรูปก็ช่วยลูกค้าถือถุงสินค้า วินิมัยแอบคิดว่าแม้จะสวยราวกับเทพธิดา แต่กลับดูคุ้นหน้าอย่างไรชอบกล

“ดูท่าว่าจะถ่ายรูปลูกค้าทุกคนเอาไว้ ใช่แล้ว ถ้าอย่างนั้น…”

เธอมองกวาดสายตา และพบรูปของธามทศอย่างไม่ต้องพยายามอะไร นั่นเพราะเป็นรูปเดียวที่ลูกค้าคนโปรดของแบรนด์ไม่ส่งรอยยิ้มให้กับกล้อง กลับกันยังทำหน้าบอกบุญไม่รับอีกต่างหาก

เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวแขนยาว ยืนนิ่งเงียบและบึ้งตึง เล่นเอาสาวงามนางแบบถึงกับยิ้มเจื่อนไปเลยทีเดียว และไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่ภาพรวมของรูปนั้นกลับดูมืด ไม่สว่างสดใสเหมือนรูปอื่นๆ

แม้จะพบเจอเบาะแสก็เถอะ แต่ว่าในเวลานี้คงไม่ไหว

“จะโทรติดต่อทางแบรนด์ตอนนี้ก็ไม่ทันหรอก ในข้อมูลเพจแจ้งว่าปิดทำการตั้งแต่สองทุ่มแล้ว”

กานต์มองตาเธอ “คุณมัยครับ พอจะคุ้นตานางแบบคนนี้หรือเปล่า”

คุ้นตางั้นหรือ เธอย้อนหน้าเพจกลับไปทีครั้ง จากนั้นจึงร้องอ๋อ

นางแบบคนนี้ชื่อรตี เคยเป็นอาสาสมัครเข้าร่วมกับกฎหลอนอยู่ครั้งหนึ่ง เธอรอดชีวิตกลับมาได้พร้อมเงินก้อนโตและข้อมูลที่ทางเฮลป์เปอร์ต้องการ และจากนั้น รตีก็สาบานว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับกฎพวกนี้อีก