Promising Young Woman

นอกจากนวนิยายออนไลน์สนุกๆ ที่เปี่ยมไปด้วยคุณภาพจากนักเขียนมากมายแล้ว อ่านเอายังมีเรื่องหนังมาเล่าให้อ่านในคอลัมน์  “อ่านเอาเล่าหนัง” โดย โอ่ง – ภาสกร ศรีศุข ผู้มีความสนใจในเรื่องภาพยนตร์และมีความรักในการอ่านการเขียน เขาจึงเขียนมาเล่าให้ชาวอ่านเอาได้อ่านออนไลน์

************************

Promising Young Woman

ผู้กำกับ : Emerald Fennell

ผู้อำนวยการสร้าง : Margot Robbie, Josey McNamara, Tom Ackerley, Ben Browning, Ashley Fox, Emerald Fennell

ผู้เขียนบท : Emerald Fennell

นักแสดง : Carey Mulligan, Bo Burnham, Alison Brie, Clancy Brown, Jennifer Coolidge, Laverne Cox, Connie Britton

ดนตรีประกอบ : Anthony Willis

ผู้กำกับภาพ : Benjamin Kračun

ผู้ตัดต่อ : Frédéric Thoraval

แคสแซนดรา สาวร้านขายขนมผู้มีงานอดิเรกคือการออกเที่ยวกลางคืนและแกล้งเมาเพื่อล่อลวงผู้ชายที่หวังดีประสงค์ร้ายต่อร่างกายของสาวๆ ที่ไร้สติไปแก้แค้นเมื่ออยู่เพียงตามลำพัง การแก้แค้นของเธอดำเนินต่อไปโดยซ่อนปมในอดีตสมัยที่เธอยังเป็นนักเรียนแพทย์เอาไว้ จนกระทั่งเธอได้พบไรอันเพื่อนร่วมรุ่นสมัยเรียนที่นำพาทั้งความโรแมนติกและการระลึกถึงบาดแผลในอดีตกลับมาให้ชัดเจนอีกครั้ง การแก้แค้นมากชั้นเชิงนี้จะจบอย่างไร ความรักจะเปลี่ยนเธอให้รู้จักการอภัยได้หรือไม่ ต้องติดตาม

ผู้เขียนมีความคาดเดาประมาณหนึ่งว่านี่จะเป็นหนังพลังหญิงในแนวไล่ล่าที่ออกตามแก้แค้นพวกผู้ชายที่เคยทำร้ายสตรีเพศทั้งหลาย กลิ่นคาวเลือดและความบ้าคลั่งแบบหนังเกรดบีแทบจะลอยออกมาตัวอย่างหนังได้เลย

แต่ทว่าเมื่อหนังเล่าผ่านไปได้เพียง 20 นาที ผู้เขียนก็จะรู้ตัวทันทีว่าผู้เขียนพลาดและมองผิดไปไกลโขอยู่ เพราะไม่เพียงการแก้แค้นของตัวเอกจะไม่ได้แขยงสายตาแล้ว มันยังเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมทางจิตใจและหักความรู้สึกผู้ชมได้อย่างน่าปรบมือให้ ต้องยอมรับการหลอกล่อผ่านบทหนังที่มีกลิ่นตลกร้ายให้หัวเราะในลำคอได้ตลอด รวมถึงการนำเสนอที่แยบคายที่กระแทกคำถามใส่ในใจผู้ชมได้ตลอดเรื่องเกี่ยวกับนิยามคำว่าสุภาพบุรุษ และถ้าเราอยู่ในสถานการณ์เดียวกันเราจะเป็นคนดีจริงๆ หรือเปล่า ซึ่งมันก็กลายเป็นว่าหนังมันสมเหตุสมผลสุดๆ ขณะเดียวกันก็แสบสันต์ชวนสะใจสำหรับผู้ชมได้อย่างดี

แม้การปรากฏตัวของไรอันเพื่อนหนุ่มแสนดีสมัยเรียนของตัวเอกจะไม่ได้เป็นสิ่งเกินคาดเดาว่าเขาจะพาเรื่องไปอย่างไรและจะมีบทสำคัญในช่วงหลังอย่างไร ทว่าในความเดาได้นั้น ผู้กำกับก็ยังเก็บลูกไม้ในรายละเอียดที่เราคาดไม่ถึงอัดใส่เราได้เรื่อยๆ อยู่ดี

หากจะชื่นชมการแสดงในเรื่องนี้แล้ว อย่างไรเสียก็ต้องยอมรับว่า แครีย์ มัลลิแกน คือคนที่โดดเด่นที่สุดในหนังเรื่องนี้ แม้ว่าบทหนังจะไม่ได้อำนวยให้เธอได้แสดงเทคนิคมากมายนักในบางช่วงเวลา แต่เมื่อหนังต้องการความลึกในการแสดง เธอก็สามารถเฉิดฉายและทำให้เราจดจำเธอในฉากนั้นได้อย่างไม่พลาดสักนาที ไม่ว่าจะการใช้สายตานิ่งๆ จ้องใส่เหยื่อหนุ่มที่หลงกลติดกับอยู่กับเธอสองต่อสองจนผู้ชมเองยังต้องหงอตาม หรือช่วงที่เผยปมดราม่าในใจอันซับซ้อนของเธอที่บางครั้งขัดแย้งกันเองระหว่างการล้างแค้นหรือการให้อภัย ตลอดจนบรรดาสายตาผิดหวังในมนุษย์ที่ภายนอกดูเป็นคนดีเสียเหลือเกิน แต่ภายในกลับช่างเหม็นเน่า ทำให้หนังเป็นมากกว่าหนังล้างแค้นไปมากทีเดียว

และถ้าว่าไป มัลลิแกนมองการแสดงหลายเฉดในหนังเรื่องเดียวได้น่าทึ่งมาก ที่สำคัญไม่ว่าจะเป็นหญิงใสซื่อที่ตกหลุมรักหรือหญิงโรคจิตที่หมกมุ่นกับการล้างแค้น เธอทำให้เราเชื่อได้หมดแม้จะเป็นฉากที่อยู่ถัดกันเลยก็ตาม

สิ่งที่สุดท้ายที่คงต้องขอชมคือการออกแบบศิลป์และการถ่ายภาพที่พยายามสะท้อนสัญญะบางอย่างให้เราได้ขบคิด เช่นการวางกรอบสี่เหลี่ยมไว้หลังนางเอกเพื่อให้นางเอกยื่นหน้าผ่านเส้นขอบสมมติออกไป ในฉากที่นางเอกเกิดการเปลี่ยนแปลงทลายกำแพงในใจบางอย่าง หรือการใช้ทรงผมของนางเอกเพื่อเผยปรากฏการณ์ภายในใจของตัวเอกในแต่ละช่วงเวลาของพัฒนาการในหนังก็นับว่าคิดมาถี่ถ้วนและตั้งใจไม่น้อยทีเดียว คือดูเรื่องราวของหนังก็สนุก ดูรายละเอียดการออกแบบหนังเองก็ไม่น่าเบื่อ ได้ครบทั้งการตกแต่งหน้าและไส้ในจริงๆ

แม้การหักมุมของหนังจะมีความเหี้ยมเกรียมและทำเอาจุกได้มากกว่าฉากแหวะๆ เสียอีก แต่อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่หนังเกรดบีเลือดสาดแต่อย่างใด ใครอยากดูหนังล้างแค้นโหดๆ เลือดนองนี่ไม่ใช่คำตอบ แต่ใครมองหาหนังเผ็ดๆ คมๆ แสบๆ ลูกเล่นลีลาเป็นร้อยกระบวนท่าแล้วล่ะก็ หนังเรื่องนี้ได้เลย และไม่แปลกเลยที่มันจะเป็นหนังขวัญใจผู้ชมหรือนักวิจารณ์ในเวทีรางวัลคุณภาพที่ผสมผสานความบันเทิงอย่างกลมกล่อมที่สุด