湘菜 – เซียงไช่

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

– 湘菜 – เซียงไช่ –

เมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2563 ได้มีการประกาศชื่อภัตตาคารที่ได้รับ Michelin Star ปีนี้นอกจากในเมืองไทเปแล้ว ยังมีภัตตาคารในไถจงอีกด้วย ถ้าใครสนใจอยากรู้ว่ามีภัตตาคารใดบ้าง ขอเชิญตามลิงค์นี้ได้เลย >> https://www.taiwannews.com.tw/en/news/3993855?fbclid=IwAR2TL8eOiPWQOOk5Og1yzDOrwATWrp817gf-ZlbGl3Jv6bSMT1leVdcs0Mk

นอกจากภัตตาคารที่สอยดาวจากมิชลินกันมาแล้ว ก่อนหน้านี้ทางมิชลินก็ได้ประกาศรายชื่อ พวกร้านเล็กๆ หรือแผงลอยข้างถนนที่เข้าตากรรมการ มาแนะนำให้บรรดาฟูดดี้ (foodie) ตามไปชิมกันได้อีกด้วย ลองดูตามนี้นะคะ >> https://www.taiwannews.com.tw/en/news/3985005

ฟูดดี้ตัวแม่อย่างคุณนายฮวงเคยกินบางร้านมาแล้ว กินตั้งแต่ยังไม่ได้ดาวกันเลยด้วยซ้ำ ถ้าถามว่า อร่อยไหม อันนี้คงต้องตอบว่ารสนิยมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ตุ่มรับรสและความชอบในรสชาติก็ต่างกัน ลองด้วยตัวเองดีที่สุดค่ะ😉 อันนี้ขอเล่าประสบการณ์ตัวเองให้ฟังแล้วกันนะ เมื่อประมาณเจ็ดปีก่อน เราซื้อทัวร์กินมิชลิน (ฉันตั้งชื่อให้เอง😅) ไปเที่ยวออสเตรียกับสาธารณรัฐเช็ก ขยายความเพิ่มกันสักนิด คือที่ไต้หวันเวลาซื้อทัวร์ไปเที่ยว บริษัททัวร์จะมีให้เลือกได้ว่าเราอยากจ่ายราคาไหน ความแตกต่างอยู่ที่ระดับของโรงแรมที่พักและภัตตาคารที่พาไปกิน สำหรับทัวร์กินมิชลินก็ตามชื่อนั่นล่ะค่ะ ภัตตาคารที่พาไปกินส่วนใหญ่ ถ้าไม่ใช่ได้ดาวของมิชลิน ก็เป็นแบบ Michelin Recommends ตลอด 10-11 วันนั้น บางภัตตาคารที่ไปกิน ฉันก็ว่าอร่อยแค่บางจานก็มี เฉยๆ ก็หลายที่อยู่เหมือนกัน จนวันสุดท้ายที่กินครบหมดทั้งร้านที่มีป้ายติดดาว และร้านที่ได้ป้าย Michelin Recommends แปะติดอยู่ที่ประตู ก็ยังไม่มีภัตตาคารไหนที่ฉันประทับใจถึงขั้นว่า ถ้ากลับมาอีกก็จะมากิน แต่แล้วทางบริษัททัวร์คงวางแผนว่า Save the best for last ให้ลูกค้ามั้ง มื้อกลางวันซึ่งเป็นมื้อสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่องกลับนี่ล่ะที่ประทับใจอิฉันจริงๆ ทุกคอร์สอร่อยหมด เป็นภัตตาคารที่ไม่มีป้ายใดๆ ของมิชลินติดอยู่ด้วยซ้ำ(ณ เวลานั้นนะ) เป็นภัตตาคารอยู่ในโรงแรม The Ritz-Carlton, Vienna จำชื่อร้านไม่ได้แล้ว แต่จำหน้าตาร้านได้ค่ะ ถ้าไปเวียนนาอีกก็จะไปกินแน่นอน

เมาท์เพลินไปไหนต่อไหนเลยเนี่ยฉัน😆 จริงๆ คือต้องการคุยให้ฟังถึงอาหารจีนกัน เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่ไต้หวันนี่ ฉันก็ได้รู้จักอาหารจีนหลายชนิดเพิ่มขึ้นอีก จากที่ตอนเด็กๆ คุณเตี่ยพากินร้านประจำทั้งหลายในละแวกไชน่าทาวน์แถวบ้าน นอกจากอาหารแต้จิ๋วแล้ว ก็มีอาหารไหหลำ ติ๋มซำของกวางตุ้ง (ภาษาแต้จิ๋วเรียกว่า แต่เตี้ยม สมัยเด็กๆ นี่ถ้าคุณเตี่ยบอกว่า จะพาไปกินแต่เตี้ยมที่ห้อยเทียนเหลาล่ะก็ อิฉันล้างท้องรอเลย😋) พูดถึงร้านประจำสมัยเด็กๆ แล้ว ก็ให้คิดถึงร้านนิวกายิ้นตรงสวนมะลิ เสี่ยวหลงเปาที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาในชีวิตก็คือของร้านนี้นี่ล่ะค่ะ ติ่งไท่ฟงเทียบไม่ติดนะเออ เสียดายนักที่รุ่นสองไม่รับช่วงกิจการ คุณหม่ามี้ของฉันก็บ่นถึงร้านกายิ้นบ่อยๆ โดยเฉพาะเสี่ยวหลงเปา แล้วยังมีไก่ตอนไหหลำ มันคือไก่ต้มเนื้อนุ่มที่มีหนังออกสีเหลืองนวลอแร่ม แต่หนังจะบางไม่ค่อยมันหนาเตอะเหมือนไก่ซีพีทุกวันนี้ จิ้มเต้าเจี้ยวขิงซอย อร่อยสุดๆ เอ้า เมาท์เพลินไปไหนอีกแล้ว (ไปเสี่ยวหลงเปา) ฮ่าๆๆ กลับเข้าเรื่องที่ตั้งใจจะเล่าหน่อย คุณนายฮวงเอ๊ย😆

พอมาถึงที่นี่ ฉันก็ได้รู้จักอาหารแคะ (สมัยเด็กๆ รู้จักแค่ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นแคะ ที่มีอาแปะหาบมาขายหน้าบ้านตอนกลางวัน) อาหารหูหนานเพิ่มขึ้นมาอีก ส่วนอาหารเสฉวน กับเต้าหู้เหม็น (โช่วโต้วฝู่) แบบไต้หวันนี่รู้จักตั้งแต่ตอนอยู่อเมริกา ที่นิวยอร์กซิตี้นอกจากไชน่าทาวน์ดั้งเดิมแล้ว แถว Flushing ในเขต Queens ยังมี Taiwan Town อีกด้วย มีหรือจะรอดปากคุณชายของฉัน😋 กลับมาว่ากันเรื่องอาหารหูหนานที่ตั้งใจจะเล่าให้ฟังกันดีกว่านะคะ ตอนนี้นี่เป็นอาหารจีนโปรดปรานของฉันเลยค่ะ เพราะว่าเป็นอาหารจีนที่เผ็ดได้ใจเลย แขกไปใครมา ฉันต้องพาไปชิม คุณพี่ชายร่วมสาบานกินแล้วยังบอกเลยว่า อร่อยกว่าอาหารเสฉวน เฮียอีบอกว่า มันเผ็ดแบบกลมกล่อมครบทุกรส ไม่เผ็ดอย่างเดียวแบบเสฉวนที่เผ็ดจนชา ในบรรดาอาหารจีนกลุ่มหลักๆ 8 กลุ่ม ก็มีเสฉวนกับหูหนานนี่ล่ะที่ออกรสชาติเผ็ด ค่อยถูกปากหมวยเข้ม (เพื่อนมัธยมตั้งให้ค่ะ เพราะว่ากินเผ็ดมาก ทั้งๆ ที่หน้าจืดสนิท😜) อย่างฉันหน่อย เอ ไหนๆ ก็เอ่ยถึงแล้ว ให้ข้อมูลเพิ่มเติมเลยแล้วกัน ด้วยความที่ประเทศจีนกว้างใหญ่ไพศาล มีสภาพภูมิประเทศ และภูมิอากาศแตกต่างกัน ก็เลยมีวัฒนธรรมทางอาหารแตกต่างกันไปตามภาคต่างๆ เท่าที่แบ่งกันอยู่ในปัจจุบันนี้ มีประมาณ 8 กลุ่มหลัก คือ

อาหารซานตง อาหารเจียงซู อาหารเสฉวน อาหารกวางตุ้ง อาหารเจ้อเจียง อาหารหูหนาน อาหารฮกเกี้ยน แล้วก็อาหารอันฮุย

ที่อาหารหูหนานมีรสชาติเผ็ด ก็เนื่องมาจากพื้นที่ของมณฑลหูหนาน ซึ่งตั้งอยู่ในอาณาบริเวณแม่น้ำแยงซีตอนกลางและตอนปลายนั้นเหมาะแก่การปลูกพริกเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งพริกก็มีสรรพคุณทางยาคือป้องกันความหนาวและขับไล่ความชื้นจากร่างกาย มันก็เข้าล็อกพอดีที่จะนำมาใช้ปรุงอาหารกินซะเลย รสชาติของอาหารหูหนานจะออกแนวเผ็ดๆ มีแอบเปรี้ยวหน่อยๆ ด้วย (อันนี้ความเห็นของฉันนะคะ) ที่ฉันบอกว่าเปรี้ยวหน่อยๆ ก็เพราะอาหารบางจานมีใช้พริกดองเข้ามาปรุง แล้วก็ใช้น้ำมันเยอะ แต่เพราะรสชาติเผ็ดเลยทำให้ไม่ค่อยรู้สึกเลี่ยนนัก อ้อ! อาหารหูหนานหรือในภาษาจีนกลางคือ 湖南菜 – หูหนานไช่ มีอีกชื่อนึงว่า 湘菜 – เซียงไช่ ค่ะ

นอกจากพริกแล้ว เต้าเจี้ยวก็เป็นเครื่องปรุงที่มีบทบาทในอาหารหูหนานด้วย ส่วนใหญ่จะใช้พริกหรือเต้าเจี้ยวเป็นเครื่องปรุงหลัก ที่ร้านเจ้าประจำของฉัน มีอาหารจานเด็ดจัดว่าเชฟแนะนำเลยคือ ‘พริกผัดเต้าเจี้ยว’ ครั้งแรกสุดที่กินร้านนี้ เห็นเมนูแล้วก็งงๆ ลองสั่งมากินดู เฮ้ย! อร่อยอะ😋 แต่ช่วงหลังๆ ที่เจอ บางทีใช้พริกหวานมาผัดแทน สงสัยคงหาพริกเขียวไต้หวัน (剝皮辣椒 – ปัวผีล่าเจียว ซึ่งเป็นสินค้ามีชื่อของทางเมืองฮวาเหลียน) ไม่ได้มั้ง ฉันว่าไม่เข้ากันน่ะ เดี๋ยวนี้เวลาจะสั่ง ฉันเลยมักจะให้ไปถามในครัวก่อนว่า วันนี้ใช้พริกอะไร ไหนๆ ก็เอ่ยถึงร้านประจำของฉันแล้ว ให้พิกัดเลยแล้วกัน เผื่อใครมาแล้วอยากลองชิม ‘湘菜 – เซียงไช่’ กันดูบ้าง ร้านชื่อ ‘1010 湘’ มีหลายสาขาตามเมืองใหญ่ๆ ทั่วเกาะค่ะ ถ้าไปสะดวกสุดก็ที่ชั้น 6 ของตึก Eslite Bookstore (ร้านหนังสือที่เปิด 24 ชั่วโมงน่ะ) ที่ MRT City Hall Station เอาเว็บไซต์ไปดูรูปให้น้ำลายไหลกันก่อนก็ได้นะ😄 https://www.1010restaurant.com/ แหม! ฉันควรไปเรียกเก็บค่าโฆษณากะร้านเขาไหมนี่ บอกซะขนาดนี้😆

ว่ากันว่าชาวหูหนานนี่ ไม่ว่าจะเป็นลูกเล็กเด็กแดงหรืออากงอาม่า ล้วนกินเผ็ดกันทั้งนั้น อย่างเหมาเจ๋อตงที่เป็นชาวหูหนาน เคยอ่านหนังสือเจอว่า กินข้าวนี่ต้องมีพริกให้ท่านประธานเหมาเคี้ยวทุกมื้อขนาดนั้นเลยทีเดียว อู้ฮู! อย่างนี้ข้าน้อย ‘หมวยเข้ม’ ต้องขอคารวะ👍👍😊