วัคซีนแห่งความเสียสละ

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

ช่วงนี้จะเห็นสารพัดทิพย์เต็มหน้าฟีดในเฟซบุ๊ก สำหรับฉันที่อยากได้ที่สุดคือ ‘อิ่มทิพย์’ ค่ะ กักตัวอยู่แต่บ้าน ต้องทำกินเองหมดสามมื้อสำหรับคุณนายฮวงนี่ เป็นความท้าทายสมองและสุขภาพจิตอย่างยิ่ง😅 อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่า อิฉันไม่มีทั้งพรสวรรค์และพรแสวงเอาซะเลยเรื่องกับข้าวกับปลาเนี่ย😔 จะสั่ง Uber Eats หรือ foodpanda ก็รู้สึกพารานอยด์อีกเหมือนกัน เพราะตอนนี้สถานการณ์การแพร่เชื้อไวรัสโควิด-19ในไต้หวัน มันระบาดไปเร็วมาก ไม่รู้ใครเป็นใครกันมั่ง

นับตั้งแต่วันที่ 12 พฤษภาคม 2021 ที่ยอดผู้ติดเชื้อพุ่งตูมขึ้นมาเกินหนึ่งร้อยราย จากนั้นก็พุ่งไม่หยุดเลย มาจนถึงตอนนี้ยอดผู้ติดเชื้อตกราวๆ หกร้อยเคสต่อวัน ซึ่งฉันคิดว่าก็คงจะอยู่ประมาณนี้แหละ เพราะความสามารถในการตรวจเช็กแต่ละวันมีจำกัด ช่วงสองสามวันแรกที่ยอดติดเชื้อพุ่งเกินร้อย ตอนที่ศูนย์ควบคุมโรคติดต่อ หรือชื่อในภาษาอังกฤษคือ Central Epidemic Command Center (CECC) แถลงข่าวประจำวันนั้น มีนักข่าวถามว่าจะล็อกดาวน์ไหม รัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุข – เฉินสือจง ตอบว่า ตามกฎเกณฑ์ที่ตั้งกันไว้คือ ถ้ายอดผู้ติดเชื้อมากกว่าหนึ่งร้อยรายติดต่อกันเจ็ดวันจึงจะล็อกดาวน์ แต่จนมาถึง ณ วันนี้ 28 พฤษภาคม ก็ยังไม่มีการล็อกดาวน์เกิดขึ้น ฉันเดาว่า คงกลัวเจอประชาชนกระหน่ำมั้ง จึงหยุดอยู่แค่ระดับสาม ไม่สั่งขึ้นระดับสี่ซึ่งคือการล็อกดาวน์ แต่จะว่าไปแค่ระดับสามนี่ ฉันก็ว่ามันก็ไม่ได้ต่างจากระดับสี่สักเท่าไร ตอนนี้ทุกอย่างก็แทบจะปิดหมด เพราะห้ามชุมนุมเกินห้าคนในสถานที่ในร่ม ถ้าสถานที่กลางแจ้งห้ามเกินสิบคน ขนาดวัดหลังบ้านฉันยังปิดเลยค่ะ

เท่าที่ดูๆ ข่าว รู้สึกว่าบรรดานายกเทศมนตรีเมืองต่างๆ อึดอัดกันพอสมควรกับการที่ต้องรอฟังคำสั่งจากทาง CECC เนื่องจากตัดสินใจช้า อย่างนายกเทศมนตรีเมืองนิวไทเป มีออกมาเตือนประชาชนตั้งแต่สองสามวันก่อนว่า ให้เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ล็อกดาวน์ไว้บ้าง คงต้องล็อกเร็วๆ นี้ แต่ทางส่วนกลาง (หมายถึง CECC) ก็ยังไม่ประกาศ ฉันคิดว่าที่นายกเทศมนตรีเมืองนิวไทเปพูดแบบนั้น น่าจะเป็นเพราะยอดผู้ติดเชื้อของเมืองสูงที่สุด คือถ้านับประชากรกันจริงๆ แล้ว เมืองนิวไทเปมีประชากรมากที่สุดของประเทศนี้ ความแออัดก็สูง โดยเฉพาะเขตปั่นเฉียว จงเหอ หย่งเหอ ที่มีความหนาแน่นของประชากรสูง และยอดผู้ติดเชื้อก็สูงนำหน้าเขตอื่นๆ ของเมืองค่อนข้างเยอะอยู่

ฉันขอเล่าคร่าวๆ ของจุดเริ่ม outbreak ครั้งนี้นิดนึงนะคะ เผื่อมีคนที่ไม่ได้ตามข่าว เริ่มต้นจากนักบินของไชน่าแอร์ไลน์ที่เป็นสายการบินแห่งชาติไต้หวันติดเชื้อแล้วก็เกิดเป็นคลัสเตอร์นักบินไชน่ากัน ซึ่งสถานที่กักตัวหลังจากที่ไปบินกลับมาคือโรงแรมโนโวเทลที่สนามบินเถาหยวน ระยะเวลากักตัวคือ 3 วันสำหรับไฟลต์คาร์โก้ และ 5 วันสำหรับไฟลต์ที่มีผู้โดยสาร ตานี้โนโวเทลมีสองตึก แต่ทางโรงแรมไม่ได้แยกตึกสำหรับแขกปกติกับนักบินที่กักตัว เกิดความวุ่นวายมากขึ้นเมื่อผู้จัดการฝ่าย Housekeeping และพนักงานติดเชื้อด้วย จากนั้นก็มีคลัสเตอร์โรงน้ำชาเขตวั่นหัวในไทเปตามมา ซึ่งหลังจากการตรวจเช็กแล้วพบว่า เป็นโควิดสายพันธุ์อังกฤษเช่นเดียวกับคลัสเตอร์นักบินไชน่าแอร์ไลน์ ก็เป็นที่ทราบกันดีนะคะว่า สายพันธุ์อังกฤษนี้แพร่ระบาดได้เร็วมาก และเขตวั่นหัวจัดเป็นเขตที่มีประชากรหนาแน่นพอสมควร โรงน้ำชาอันเป็นที่ชุมนุมสำหรับบรรดาอากงที่อยู่บ้านเหงาๆ ก็มีมากมาย อากงที่อยู่เขตอื่นๆ ก็คงมีไปเที่ยวกันบ้าง ก็คงแพร่กันไปได้ประมาณนี้ล่ะค่ะ

กลับมาพูดถึงความอึดอัดของบรรดานายกเทศมนตรีหรือผู้ว่าราชการเมืองทั้งหลายกันต่อนะคะ เกาะเล็กๆ อย่างเผิงหู หม่าจู่ จินเหมิน อยากป้องกันตัวเอง แต่ก็ทำได้แค่ภายในขอบเขตอำนาจของตัวเอง อย่างการที่จะห้ามคนจากเกาะใหญ่ข้ามไปเที่ยวเกาะของตัวเองก็ไม่สามารถทำได้ เพราะการสั่งล็อกดาวน์ต้องให้ส่วนกลางประกาศ อย่างประมาณสัปดาห์ที่แล้วมั้งคะ ทางเกาะจินเหมินซึ่งเป็นเกาะที่อยู่ใกล้กับจีนแผ่นดินใหญ่มากๆ จัดเป็นทางผ่านของการเดินทางระหว่างไต้หวันกับเมืองจีน พอทางเกาะใหญ่ยอดผู้ติดเชื้อพุ่งเกินร้อยติดต่อกันหลายวัน ทางผู้ว่าฯ เกาะจินเหมินจึงสั่งให้มีการแยงจมูกเช็กว่ามีโควิดหรือไม่ ที่ตามด่านคนเข้าเมืองทั้งทางเรือและทางอากาศ คือตามกฎของส่วนกลางที่ผ่านมา การจะเข้าไต้หวันต้องมีใบผลเช็กโควิดจากต้นทางภายในสามวันก่อนออกเดินทางว่าผลตรวจเป็นลบ แล้วก็มากักตัวกันไป 14 วัน ครบ 14 วันก็กลับไปสังเกตอาการตัวเอง (self-health management) ที่บ้านต่ออีกเจ็ดวัน ซึ่งในเจ็ดวันนี้ถ้าจำเป็นจะต้องออกไปไหนก็ให้เลี่ยงที่คนเยอะๆ ไม่ได้มีการตรวจเช็คหาโควิดใดๆ ก่อนที่จะออกมาพบปะผู้คน ยกเว้นว่าถ้าคนคนนั้นมีอาการเช่น ปวดหัว ตัวร้อน เจ็บคอ ไอ ฯลฯ จึงจะจับตรวจเช็กหาโควิด ตานี้พอผู้ว่าจินเหมินสั่งให้มีการเช็กตามด่าน ทาง CECC ก็สั่งยกเลิก เพราะมันต้องเป็นไปตามมาตรฐานเดียวกันทั้งประเทศ ตามที่ทาง CECC วางกฎเกณฑ์ไว้ นั่นคือไม่ต้องตรวจเช็คหาโควิดสำหรับผู้เดินทางเข้า-ออกประเทศ ทางจินเหมินก็ต้องทำตามคำสั่งส่วนกลางยกเลิกการเช็กไป แต่แล้วอีกสองสามวัน ทาง CECC ก็อนุญาตให้ทางจินเหมินตรวจเช็คโควิดที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองได้ตามเดิม ฉันฟังข่าวแล้วก็ให้ปวดหัว เฮ้อ😓

ส่วนทางไทเปที่โกลาหลอลหม่านมาก เพราะเตียงไม่พอ บุคลากรทางการแพทย์ก็ไม่พอ ขาดแคลนคนดูแลพวกที่เป็นผู้ต้องสงสัยว่าติดเชื้อ (กำลังรอผลตรวจโควิดอยู่) เนื่องจากมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ติดเชื้อ หรือผู้ที่ติดเชื้อแล้วแต่มีอาการนิดหน่อย ที่ทางเทศบาลนครจัดให้เข้าพักในโรงแรมที่จัดไว้ นายกเทศบาลนครไทเป – เคอเหวินเจ๋อ จึงตัดสินใจเอง (อยู่ภายในอำนาจการจัดการของนายกเทศมนตรี) ประกาศรับสมัครคนทำงานในโรงแรมเพิ่มเติม โดยต้องผ่านการอบรมจากทางเทศบาลนครไทเปเสียก่อน สำหรับปัญหาพยาบาลในโรงพยาบาลไม่เพียงพอ เขาแก้ปัญหาโดยประกาศรับสมัครพยาบาลที่ปลดเกษียณแล้ว (ซึ่งบางคนคือเคยทำอาชีพพยาบาล ลาออกไปทำอย่างอื่น เช่น เลี้ยงลูก แล้วตอนนี้ลูกโตจึงว่าง อายุประมาณ 30-40 ปีก็มี) ให้มาเป็นอาสาสมัครทำงานในโรงพยาบาลช่วงนี้ เพื่อให้มีการผลัดเปลี่ยนเวรกับพยาบาลประจำกันได้บ้าง โดยทำงานวันละแปดชั่วโมง ได้ค่าจ้างห้าพันหยวนต่อวัน ซึ่งคนที่มาสมัครต้องผ่านการสอบสัมภาษณ์และการฝึกเพื่อดูแลผู้ป่วยโควิดจากทางเทศบาลนครเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ก่อน จึงจะออกปฏิบัติงานจริงได้

ฉันได้เห็นข่าวทีวี วันที่นักข่าวไปสัมภาษณ์พวกพยาบาลที่มาสมัครงานอาสาสมัครเฉพาะกิจหนนี้ นักข่าวถามว่า ไม่กลัวติดเชื้อเหรอ แล้วทางครอบครัวเป็นห่วงไหม ทุกคนตอบเหมือนกันว่า ทางครอบครัวก็กังวลบ้างเป็นเรื่องธรรมดา แต่คิดว่าเมื่อชาติต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา ก็ยินดีที่ได้ทำประโยชน์ในยามนี้ โอ้โฮ hat off to you ค่ะ คุณพยาบาลทั้งหลาย ตอบได้สมเป็น Florence Nightingale จริงๆ