ทีวีไต้หวัน

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

– ทีวีไต้หวัน –

ฉันเป็นคนประเภทไปถึงประเทศไหนต้องขอเปิดดูทีวีหน่อยเถอะ เพราะคิดว่าพอจะได้ไอเดียว่าประเทศนั้นๆ เป็นยังไง มันสะท้อนวิถีชีวิตของประชากรประเทศนั้นๆ ได้นะ (ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ) ฟังออกหรือไม่ก็ไม่เป็นไร เดาเอาจากภาพได้ (เรื่องถนัดของคุณนายฮวงน่ะ ฮิฮิ) อีกอย่างก็คือเป็นคนชอบเรียนรู้นอกตำราซะมากกว่า ไม่ว่าจะตอนอยู่อเมริกาหรือตอนมาอยู่ที่ไต้หวันนี่ก็เหมือนกัน เรียนภาษาจากเพลงและทีวีนี่ล่ะ ถูกจริตอิฉันนักแล ก็เลยอยากคุยให้ฟังถึงทีวีประเทศนี้กันหน่อย

ตอนมาถึงแรกๆ จำได้ว่าเคเบิลทีวีมีอยู่ร้อยกว่าช่อง แต่ปัจจุบันนี้เปลี่ยนเป็นระบบดิจิตอล ต้องมีกล่องมาวางให้เกะกะ แล้วก็มีช่องเพิ่มมาอีกร้อยกว่าช่องให้มึนเล่น 😅 มีแบบเบสิกที่ราคาเดือนละ 549 หยวน แต่คุณชายเธอเป็นคนขี้เกียจจ่ายทุกเดือน จ่ายแบบรายปีดีกว่า ราคาถูกกว่านิดนึงด้วยเพราะปีละ 5960 หยวน (ราคาของแต่ละเขตอาจจะต่างกันนิดหน่อย ขึ้นกับบริษัทเคเบิล) กับแบบพรีเมียมที่ต้องเพิ่มเงินอีก ตอนที่เปลี่ยนระบบใหม่ๆ มีโปรโมชันให้ลองแบบชุดจัดเต็มโดยเพิ่มอีกเดือนละ 99 หยวน เราลองดูกันปีนึงแล้วรู้สึกว่าเยอะเกิน ดูไม่หวาดไม่ไหว จำเบอร์ช่องก็ไม่ได้ จะเปลี่ยนช่องทีก็ต้องดูโพย เลยบอกเลิกไป back to basic กันเถิดหนา เพราะจริงๆ ก็ดูกันอยู่ไม่กี่ช่อง (แล้ววันนึงๆ ก็มีเวลาดูอยู่ไม่กี่ชั่วโมงเอง ใช่ไหมคะ) ส่วนใหญ่ดูพวก Discovery Channel, ช่องภาพยนตร์ทั้งจีนและฝรั่ง, ช่องรายการญี่ปุ่น, ช่องซีรีส์เกาหลี, แล้วก็ช่องข่าว เชื่อไหมคะ เกาะเล็กแค่นี้ มีช่องข่าวเคเบิลตั้งสิบช่อง (หมายถึงสถานีนะ เพราะแต่ละสถานีหรือบริษัท ก็จะมีช่องออกอากาศรายการเป็นประเภทต่างๆ ไปอีก) ออกอากาศกัน 24 ชั่วโมง แรกๆ ที่มาอยู่รำคาญมากค่ะ โฮ้ย! ข่าวบางข่าวมันไม่น่าจะเป็นข่าว ก็เอามาเป็นข่าวออกทีวีได้ แต่มาช่วงสิบปีเศษๆ นี่เอง ฉันเริ่มชอบสื่อไต้หวันซะแล้ว ที่ชอบเพราะนักข่าวขุดคุ้ยเรื่องไหนนี่ จิกไม่ปล่อยเลยค่ะ แล้วเสรีภาพของสื่อที่นี่สูงมาก รัฐคุมสื่อไม่ได้เลยนะคะ ตอนแปดปีที่แล้วที่เป็นช่วงเลือกตั้งประธานาธิบดี ผู้สมัครรองประธานาธิบดีของพรรคหมินจินตั่งทุจริตเรื่องที่ดินปลูกบ้านที่จังหวัดบ้านเดิม เป็นข่าวใหญ่ทุกวันประมาณสองอาทิตย์ได้ นักข่าวจิกไม่ปล่อยเลย จนนายคนนั้นต้องบริจาคที่ดินผืนนั้นพร้อมบ้านที่เพิ่งปลูกเสร็จให้กับเทศบาลเมืองนั้นไป แล้วก็แพ้เลือกตั้งอีกต่างหาก ซวยไป

แล้วนอกจากข่าวก็มีรายการคุยเจาะประเด็นต่างๆ ไม่ว่าจะเรื่องการเมือง เศรษฐกิจ สังคม สุขภาพ อู๊ย มีทุกเรื่องค่ะถ้าเป็นข่าวขึ้นมาล่ะก็ เอามาคุยเจาะลึกกันทุกคืน นอกจากนี้ก็ยังมีการเอาพวกที่เป็นข่าวดังอยู่ในโลกออนไลน์มาเสนอด้วย หรือคลิปสัตว์น่ารักๆ มาให้ดู เคยดูเป็นหมาพันธุ์ปั๊ก (หมาในเรื่อง Men in Black น่ะค่ะ) ขโมยกุนเชียงบนโต๊ะกิน เจ้าของเลยทำโทษให้ยืนสองขาเกาะกำแพง มันฉลาดจริงๆ ค่ะ โดนเจ้าของเม้ง ทำหน้าตาสำนึกผิดแล้วก็ค่อยๆ ขยับตัวเรื่อยๆ แอบเข้าหลังประตูไป ฉันเห็นข่าวในทีวีตอนหัวค่ำ โอ๊ย หัวเราะซะกลิ้งไปเลย ให้สามีช่วยหาให้ แล้วก็โพสต์ขึ้นเฟซบุ๊กให้เพื่อนดูกัน แหม กดไลก์กันกระจายเลย ฮะฮะ มีอีกข่าวที่เพื่อนๆ กดไลก์กันมาก เป็นข่าวชายอายุ 62 ปี พาแม่ที่เป็นอัมพาตมาหาหมอที่โรงพยาบาล โดยใช้ผ้าผืนใหญ่คล้องไหล่แล้วอุ้มแม่ใส่ไว้ในผ้า เหมือนกับแม่อุ้มเด็กอ่อนน่ะค่ะ พอนึกภาพออกนะคะ ดูแลแม่แบบนี้มา 5 ปีแล้ว คนที่รอคิวอยู่ใน รพ. ใช้ไอโฟนถ่ายแล้วมาโพสบนอินเทอร์เน็ต ก็เลยเป็นข่าวขึ้นมา ฉันเห็นข่าวแล้วน้ำตาซึมเลย คนดีมีความกตัญญูต่อบุพการี ต้องนำเสนอให้คนเห็นเป็นตัวอย่างที่ดีที่น่าทำตาม นี่ล่ะค่ะ ฉันถึงบอกว่าเดี๋ยวนี้ชอบดูข่าวที่นี่

สามปีแรกที่อยู่ที่นี่ ถ้าฉันอยู่บ้านคนเดียว ก็ดูแต่ช่องที่เป็นภาษาอังกฤษ พวกช่องหนังฝรั่ง HBO, Discovery Channel, CNN ประมาณนี้ล่ะค่ะ ไม่คุ้มค่าเคเบิลเอาเสียเลย จนกระทั่งแม่มาอยู่ด้วยเกือบสองเดือน คือต้องหาทางเอ็นเตอร์เทนแม่หน่อยใช่ไหมคะ ก็เลยกดรีโมตเปลี่ยนช่องมันไปเรื่อยๆ หารายการให้แม่ดู กดไป กดไป อ่าฮะ โป๊ะเชะ ‘แดจังกึม’ นั่งดูเป็นเพื่อนแม่ จบจากจังกึม มีเรื่องอื่นต่อ นั่งดูต่ออีกเรื่อง และอีกเรื่อง เพราะไม่มีอะไรทำ ดูไปดูมา เอ๊ ซีรีส์เกาหลีก็หนุกดีนะ เลยปรากฏว่าฉันติดซีรีส์เกาหลีด้วยประการฉะนี้แล ที่นี่มีช่องที่ฉายซีรีส์เกาหลีหลักๆ เลยอยู่ 3 ช่อง ออกอากาศกันแบบ 24 ชั่วโมง แล้วแม่ฉันชอบดูมากค่ะ เพราะว่าฉายทุกวันจันทร์-ศุกร์ แล้วยังฉายซ้ำตอนกลางวันอีก แถมบางเรื่องที่ยาวหน่อย ก็จะฉายวันละ 2 ชั่วโมง แหม มันจริงๆ แม่บอกว่าที่เมืองไทยฉายเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ กว่าจะได้ดูอีกทีก็ลืมไปแล้วว่าอาทิตย์ที่แล้วเรื่องเป็นยังไง แล้วโฆษณาก็เยอะมาก ที่นี่ซีรีส์ใหม่ๆ มาเร็วทันใจ เรียกว่าฉายในเกาหลีจบปุ๊ป ก็มาฉายต่อที่ไต้หวันปั๊ป ว่าไปแล้วฉันได้ภาษาจีนเป็นจริงเป็นจังจากการดูซีรีส์เกาหลีนี่ล่ะ อิอิ

ไหนๆ ก็พูดถึงซีรีส์เกาหลีแล้ว ขอเมาท์หน่อยนะ พวกซีรีส์ที่เป็นชีวิตในยุคปัจจุบัน ฉันว่าดูไปหลายๆ เรื่อง เนื้อเรื่องมันก็น้ำเน่านะ แต่ทำไมมันถึงได้ฮิตขายดีไปได้ทั่วโลกล่ะ จากการวิเคราะห์ของ CEO of the House (แห่งคฤหาสน์ตระกูลหวาง😊) คิดว่าปัจจัยแรกที่ทำให้ซีรีส์เกาหลีเป็นที่นิยมก็คือความสมจริงค่ะ อย่างเรื่องของการคัดเลือกผู้แสดง ตัวละครที่เป็นพ่อแม่พี่น้องกันในซีรีส์เกาหลี บางเรื่องนี่หน้าตาจะคล้ายกัน ดูแล้วรู้สึกว่ามีความเกี่ยวโยงกันทางดีเอ็นเอแน่ๆ หรืออย่างที่แบบเริ่มเรื่องตั้งแต่เด็กๆ ผู้แสดงตอนเด็กกับตอนโตก็มีเค้าหน้าที่ใกล้เคียงกัน แล้วเนื้อเรื่องที่ว่าน้ำเน่า มันก็ยังเน่าแบบมีเหตุมีผลพอรับได้ ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความจริงพอสมควร คือดูแล้วรู้สึกว่า เออแฮะ มันเหมือนชีวิตคนปกติดีว่ะ (ขอย้ำว่าบางเรื่องนะคะ ไม่ใช่ทุกเรื่อง) อีกปัจจัยหนึ่งก็คือ พล็อตเรื่องครอบคลุมกว้างขวางหลายประเด็นหน่อย มีเรื่องหนึ่งที่ฉันชอบ ตัวเอกคือแม่อายุ 60 เรื่องนี้ทำให้ฉันเข้าใจคนเป็นแม่ที่ทั้งชีวิตดูแลครอบครัว แต่ก็มีความฝันความต้องการของตัวเองที่อยากทำ ซึ่งลูกๆ ไม่เข้าใจ เรื่องนี้ทำให้ฉันได้ข้อคิดมาหลายข้อทีเดียว ทำให้เข้าใจความคิดแม่ฉันมากขึ้นด้วย แล้วอย่างพวกซีรีส์ย้อนยุคนี่ก็รู้สึกว่าดูแล้วได้ข้อคิดดีๆ เหมือนกัน อย่าง จูมง เนี่ย ฉันติดหนึบเลยค่ะ ขนาดสามีได้เลื่อนตำแหน่ง ชวนออกไปกินข้าวฉลอง ยังบอกเธอว่า “Congratulations นะจ๊ะ Darling แต่ว่าขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้ได้ไหมจ๊ะ คืนนี้วันศุกร์มี จูมง น่ะ แฮ่ะ แฮ่ะ😅” คุณชายเธอหัวเราะก๊าก เฮ้อ เมียตูบ้าเข้าขั้น เอาๆ หยวนๆ ไปละกัน เรื่องนี้ที่จริงไม่ได้ตั้งใจจะดูด้วยซ้ำ แต่เห็นโฆษณาว่าจะฉาย เอ ท่าทางจะอลังการงานสร้างพอควร เอ้า ดูตอนแรกหน่อยละกัน เท่านั้นแหละค่ะ ติดหนึบแบบไม่พลาดสักตอนเลยเชียว ดูแล้วก็คิดว่า เออนะ ผู้นำที่ดีมันต้องแบบนี้ล่ะ ฉลาด เรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเองและผู้อื่น แล้วก็สู้พร้อมกันไปกะลูกน้อง ดูแลลูกน้องไม่เคยทอดทิ้ง ฯลฯ

บางทีก็มีละครไทยฉายด้วยนะ เคยเปลี่ยนช่องแล้วเจอ “คุณประจักษ์” นั่งดูอยู่แป๊ปนึง ตลกดีเหมือนกันดู ติ๊ก เจษฎาภรณ์ พูดภาษาจีนกลาง😄 จำได้ว่าตอนสิบกว่าปีก่อนมั้ง มีข่าวทีวีว่า ผู้กำกับหนังไต้หวันคนหนึ่งจะสร้างหนัง แล้วให้คนเข้าไปโหวตในเว็บไซต์ว่าอยากให้ใครเป็นพระเอก มีพระเอกจากหลายชาติ ปรากฏว่า ติ๊กได้คะแนนสูงสุด ไม่รู้เหมือนกันว่าตกลงเค้าได้สร้างหนังเรื่องนั้นหรือเปล่า แต่ที่รู้แน่ๆ คือหมวยไต้หวันชอบติ๊กของเรา ฮ่าฮ่าฮ่า

ส่วนพวกรายการประเภทอื่นที่เป็นของคนไต้หวันผลิตเองก็ดีนะ พวกรายการพาเที่ยวมีอยู่รายการนึงที่ฉันชอบดู จะพาไปเที่ยวประเทศต่างๆ ที่ฉันชอบเพราะเขาไม่ได้พาไปแต่ประเทศยอดฮิต หรือพาไปดูแต่สิ่งสวยงาม เมื่อเร็วๆ นี้เองนั่งดูเขาพาไปเที่ยวแอฟริกาใต้และเลยต่อไปบอตสวานาด้วย ที่แอฟริกาใต้นอกจากพาไปดูตลาดสุดฮิปที่มีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว ยังพาไปดูหมู่บ้านที่คนจนอยู่กัน ได้เห็นความแตกต่างของเมืองกับชนบท วิธีการนำเสนอทำได้พอเหมาะพอควร ไม่รู้สึกหดหู่ แล้วพิธีกรก็ดีค่ะ รายการนี้จะเปลี่ยนตัวพิธีกรทุกๆ สามสี่ปีได้มั้ง เขาคัดตัวพิธีกรแต่ละคู่มาได้ดี มีความเคารพในวัฒนธรรมหรือชนชาติอื่นๆ ที่แตกต่างจากตัวเอง หรือมีอีกรายการสารคดีนึงที่ดูประจำคือ เขาจะส่งนักข่าวไปเจาะลึก ทุกอย่างเกี่ยวกับประเทศนั้นๆ เลย ไม่ว่าจะเป็นด้านเศรษฐกิจ การค้า วัฒนธรรม ชีวิตความเป็นอยู่ของคนท้องถิ่น ไปทั่วโลกเลยนะคะ ดูแล้วเปิดหูเปิดตาฉันดีจริงๆ

นอกจากด้านเนื้อหาแล้ว เรื่องกราฟิกที่เอาเข้ามาใช้ก็น่ารักและเป็นประโยชน์ดีค่ะ อย่างพวกช่องข่าวที่นอกจากมีพวกหัวข้อข่าวเป็นตัววิ่งเล็กๆ อยู่ข้างล่าง ก็จะมีข้อมูลด้านอื่นขึ้นอยู่ด้านข้างอีกด้วย เช่น ถึงเวลาช่วงวันหยุดยาว จะมีรายงานสภาพการจราจรบนฟรีเวย์ขึ้นเป็นกราฟิกอยู่ เราก็พอรู้ว่าฟรีเวย์ช่วงไหนรถติดไหม หรืออย่างตอนวันไหว้พระจันทร์ มีบอกว่าเมืองไหนเปอร์เซ็นต์ที่จะได้ชมจันทร์เท่าไหร่ วันที่ไต้ฝุ่นจะเข้าก็มีขึ้นบอกว่าเมืองไหนประกาศหยุดงานหยุดเรียน แต่ที่ฉันชอบที่สุดคือ ตื่นเช้ามาเปิดทีวีดูข่าว เห็นที่มุมขวาด้านล่างจอมีบอกว่า วันนี้เมืองไหนไม่เหมาะจะซักผ้า “เป็นดัชนีการตากผ้าของวันนี้” เห็นแล้วก็ขำๆ น่ารักดีนะช่องข่าวประเทศนี้ ไอ้ที่คิดว่าวันนี้จะซักผ้า เลยเลิกล้มความคิดไป ดูซิพรุ่งนี้จะว่าไง😂😜