ชีวิตในไต้หวัน

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

ขอสารภาพค่ะว่าปีแรกที่มาอยู่นี่ ไม่ชอบเอาเสียเลย อยู่อเมริกาสะดวกสบายดี ภาษาก็เป็น รู้ว่าจะซื้ออะไรที่ไหนได้ มาอยู่ที่นี่ไม่รู้อะไรสักอย่าง เหมือนคนหูหนวกตาบอด แต่พออยู่ไปก็เริ่มสังเกตว่าข้อดีก็มีหลายอย่างเหมือนกันนี่ ด้วยความที่ภูมิประเทศมันอำนวย เป็นเกาะเล็กๆ ไปไหนมาไหนไม่ต้องขับรถกันเป็นชั่วโมงอย่างอเมริกา หรือติดแหง็กอยู่บนถนนเหมือนกรุงเทพฯ อย่างตอนที่อยู่บอสตัน อยากไป blueberry picking ก็ต้องขับรถออกไปสักสองชั่วโมงกว่าๆ แต่ตอนนี้จากบ้านที่อยู่ขับไปสักยี่สิบนาทีก็สามารถ strawberry picking ได้อย่างเพลิดเพลินเจริญใจแล้วจ้า

หรืออย่างตอนที่ยังทำงานอยู่ที่บอสตันแล้วเกิดเป็นไข้หวัดใหญ่ขึ้นมาตอนเย็นวันศุกร์ โทร.หาหมอประจำตัวที่โรงพยาบาลจะขอนัดเพื่อให้ตรวจอาการ คนรับสายบอกว่าหมอของฉันลาพัก แต่มีหมอที่รับงานแทนเดี๋ยวจะติดต่อให้ ปรากฏว่าหนึ่งชั่วโมงให้หลังหมอที่รับงานแทนโทร.มาบอกว่าถ้าจะนัดก็ต้องสามอาทิตย์ให้หลังถึงจะมีคิวว่าง ถ้าอยากจะหาหมอจริงๆ พรุ่งนี้ก็ไป ER แล้วกันเพราะเป็นวันเสาร์ ถามอาการฉันเสร็จก็บอกว่าคงแค่ไข้หวัดใหญ่ ซึ่งเขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องไป ER เพราะไม่ใช่กรณีเจ็บหนัก ออกไปซื้อยาที่ร้านขายยามากินก็คงดีขึ้น แล้วเขาก็สั่งยาทางโทรศัพท์ให้ฉัน เฮ้อ ปวดไปหมดทั้งตัว ไข้ก็ขึ้นจนสั่นงั่กๆ แต่ก็คงต้องเป็นอย่างที่หมอบอกนั่นแหละ! ก็ระบบเขาเป็นแบบนี้นี่หว่า ตอนนั้นคิดถึงเมืองไทยจับใจ เพราะบ้านเรายังพอมีคลินิกหมอให้พึ่งพาได้ ที่ไทเปนี่ยิ่งสะดวก เอาแค่ถนนหน้าคอนโดฯ ฉันนี่ก็มีทั้งคลินิกหมอทั่วไป หมอเด็ก หมอฟัน กระทั่งหมอยาจีนก็ยังมี เลือกได้ตามชอบใจ เปิดสามเวลา เช้า บ่าย เย็น ปิดสามทุ่มโน่นแน่ะ แล้วแทบทุกคลินิกก็รับบัตรประกันสุขภาพแห่งชาติด้วย

National health insurance หรือที่คนไต้หวันเรียกว่า 建保 – เจี้ยนเป่า เป็นระบบประกันสุขภาพที่ดีมากๆ ฉันสามารถใช้บัตรเจี้ยนเป่านี้ได้ตามโรงพยาบาลและคลินิกในไต้หวันที่มีป้ายของเจี้ยนเป่าแสดงอยู่ แถมถ้าเกิดไปเจ็บป่วยฉุกเฉินที่ต่างประเทศ กลับมายังสามารถยื่นเรื่องขอคืนค่ารักษาพยาบาลที่จ่ายไปได้คืนมาอีก เพียงแต่ใบเสร็จและใบรับรองแพทย์ต้องเป็นภาษาอังกฤษ ในใบรับรองหมอต้องเขียนอย่างละเอียดว่าป่วยเป็นอะไร ทำการรักษาอย่างไร ฉันเคยลองมาแล้วค่ะ กลับมาเมืองไทยแล้วอุดฟัน หมอฟันฉันเขียนใบรับรองอธิบายอาการและการรักษาอย่างละเอียด กลับมาฉันเบิกได้ครบเต็มจำนวนเลยทีเดียว นอกจากนี้ก็ยังรับการตรวจสุขภาพฟรีได้อีก อันนี้จะมีช่วงอายุตามรายการตรวจฟรีแยกเป็นประเภทไป แต่ที่ไม่มีจำกัดช่วงอายุก็คงเป็นเรื่องขูดหินปูนฟันค่ะ ทำได้ฟรีทุกหกเดือน

ส่วนค่าประกันสุขภาพที่จะต้องจ่ายกันนั้นจะเรียกเก็บตามรายได้ พวกรายได้สูงก็จ่ายมากหน่อย ขั้นต่ำสุดอยู่ที่ 310 หยวนต่อเดือน แล้วเวลาไปหาหมอก็จ่ายเงินเป็นครั้งๆ ไป ครั้งละเท่าไรนั้นขึ้นอยู่กับคลินิกหรือโรงพยาบาลนั้นๆ อย่างไปหาหมอฟันที่คลินิก จะไปทำอะไรก็แล้วแต่ จ่ายครั้งละ 100 ดอลลาร์ ที่เหลือเจี้ยนเป่าจ่ายให้ ถ้าคนที่มีปัญหาสุขภาพ ต้องหาหมอกันประจำ มีเจี้ยนเป่านี่คุ้มมาก อย่างกรณีผู้ป่วยมะเร็ง ทางเจี้ยนเป่าจะมีเกณฑ์ ซึ่งขึ้นอยู่กับอาการและระยะของผู้ป่วย ถ้าหมอที่รักษาเขียนรับรองให้ว่าจัดเข้าอยู่ในขั้นหนัก ผู้ป่วยสามารถเอาใบรับรองนั้นไปยื่นทำเรื่องขอได้ ซึ่งถ้าเรื่องผ่านตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ ผู้ป่วยก็แทบจะไม่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลเลย ตั้งแต่ค่าผ่าตัด ค่าทำซีทีสแกน ค่ายาคีโม หรือยาที่ให้เพื่อบรรเทาอาการที่เกิดจากยาคีโม แม้แต่ยาที่ต้องกินไปอีก 5 ปี ก็ฟรี (ยกเว้นผู้ป่วยต้องการยาตัวอื่นที่ไม่อยู่ในลิสต์ของเจี้ยนเป่า อันนั้นก็จ่ายเอง แต่ยาในลิสต์นี่เป็นยามียี่ห้อคุณภาพดีด้วยนะ)

แต่ละครั้งที่ไปโรงพยาบาลก็จ่ายแค่ 150 หยวน อาจจะมีจ่ายเพิ่มพิเศษบางอย่างนิดหน่อยที่นอกเหนือจากเจี้ยนเป่าระบุไว้ เช่น ห้องพักผู้ป่วย ซึ่งถ้าได้ห้องแบบอยู่รวม 4 คน อันนี้เจี้ยนเป่าจ่ายให้เต็ม แต่ถ้าเป็นห้องแบบ 2 คน ผู้ป่วยต้องจ่ายส่วนต่างประมาณ 1,800 หยวน แต่ถ้าห้องเดี่ยวเลยผู้ป่วยต้องจ่ายที่ 3,500 หยวนต่อคืน อันนี้เป็นข้อมูลจากโรงพยาบาลฉางเกิงที่เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่มีคณะแพทยศาสตร์ด้วยนะคะ คือที่ไต้หวันเนี่ยถ้าเป็นโรงพยาบาลที่มีโรงเรียนหมอจะเรียกเก็บจากผู้ป่วยแพงหน่อย จะของรัฐหรือเอกชนก็เหมือนกัน (ของฉางเกิงถ้าไม่ใช่ผู้ป่วยหนัก จ่ายครั้งละ 520 หยวน) คงเอาไปใช้ช่วยคณะแพทยศาสตร์ผลิตหมอมั้งคะ เดาเอา แต่โดยรวม ฉันต้องบอกว่า National Health Insurance ของไต้หวันนี่ดีมากๆ ค่ะ เคยอ่านเจอดูเหมือนจะเป็นรองแค่ประเทศสวีเดนเท่านั้นเอง แล้วจะค่อยๆทยอยเล่าวิถีชีวิตของคนไต้หวันให้ฟังกันนะ

ไจ้เจี้ยน