溫泉 – เวินเฉวียน

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

ปีนี้หน้าหนาวที่ไต้หวันออกจะรุนแรงอยู่สักหน่อย ตั้งแต่ช่วงปลายปี 2020 ต่อยาวมาจนถึงต้นปี 2021 ช่วงทางตอนเหนือของเกาะนี่หนาวตลอด ส่วนทางตอนกลางและตอนใต้ของเกาะก็เจออิทธิฤทธิ์ลมหนาวด้วยในบางเวลา อุณหภูมิต่ำสุดอยู่ที่ 4-5 องศาเซลเซียส แต่พอเจอลมหรือฝน (หรือไม่ก็ทั้งลมทั้งฝน) กระหน่ำซ้ำเข้าไป อุณหภูมิที่ร่างกายรับรู้ก็จะต่ำกว่านั้นอีก บางเมืองอย่างเช่นซินจู่ลดลงไปถึง -1 องศาก็มี อิฉันแทบกลายเป็นยีราฟแช่แข็งไปเลย😅 เวลาเจออากาศหนาวมากๆ นี่ อยากย้ายบ้านไปอยู่แถวเป่ยโถวกันเลยทีเดียวเชียว😆 ต้องหาบ้านแบบมีที่แช่น้ำแร่ด้วยนะ คุณนายฮวงจะได้กิน-นอนอยู่ในบ่อน้ำแร่มันซะเลย😜 ฮ่าๆๆ อย่างที่ทราบกันดีว่า ในละแวกไทเปมีแหล่งแช่น้ำแร่ฮิตๆ อยู่ที่เป่ยโถวกับอูไหล เป่ยโถวจะได้เปรียบกว่านิดหนึ่งตรงที่มีรถไฟฟ้าไปถึง การเดินทางสะดวก จึงเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยว ส่วนอูไหลนั้นนั่งรถไฟฟ้าไปสุดทางที่ซินเตี้ยน จากนั้นต้องนั่งรถเมล์ขึ้นเขาต่อไป เลยไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวต่างชาติไป

ฉันมีประสบการณ์แช่น้ำแร่ครั้งแรกในชีวิตก็ตอนที่คุณเตี่ยพาไปเที่ยวฮอกไกโดเมื่อสามสิบปีก่อนนู้น ที่ญี่ปุ่นจะเป็นบ่อแช่รวมในโรงแรม แยกห้องชาย-หญิง แต่ห้ามใส่ชุดใดๆ ลงแช่นี่สิ เล่นเอาฉันคิดหนักเลย แต่มาถึงฮอกไกโดแล้วนี่นะ เอาวะ ห่อผ้าขนหนูไป พอถึงบ่อที่เล็งไว้ก็รีบหย่อนตัวลงแช่ เอาผ้าขนหนูกองมันไว้ตรงขอบบ่อนั่นล่ะ แช่ๆ ไปสังเกตว่า ไม่มีใครสนใจใครทั้งสิ้น อีกอย่างคนก็ไม่เยอะ  มีนับคนได้ ก็เลยเริ่มมีการโดดข้ามไปลองบ่อนู้นบ่อนี้สนุกสนานอยู่คนเดียว (ทริปนั้นไปกันแค่คุณเตี่ย ฉัน และน้องชาย) แช่เสร็จออกมาเจอเก้าอี้นวดไฟฟ้า เอ้า ต้องลองให้ครบสิ หูย ตอนนั่งให้เก้าอี้นวดนี่เจ็บมากค่ะ แต่พอนวดเสร็จ ตัวเบาหวิวสบายที่สุด นับแต่นั้นมา คุณนายฮวงก็เลยกลายเป็นคนติดบ่อ (น้ำแร่) ไป😁

พอมาเป็นชาวเกาะนี้ ออนเซ็นก็กลายมาเป็นกิจกรรมประจำหน้าหนาวของคุณชายและฉัน เลยอยากเล่าให้ฟังถึงประสบการณ์แช่น้ำแร่ของฉันบนเกาะนี้ให้ฟังกันซะหน่อย แต่คุณนายฮวงนี่คะ จะเล่าทั้งทีต้องเล่าแหล่งอื่นๆ ที่ไม่ใช่แถวไทเปสิ ไม่งั้นเสียชื่อคุณนายจอมซอกแซกหมด😜 พอดีเมื่อสองสามวันก่อน เฟซบุ๊กขึ้นเตือนมาว่า เมื่อห้าปีก่อนของวันนั้น เราเริ่มทริปขับรถเที่ยวรอบเกาะ โดยจากไทเปขับลงใต้ไปจนถึงสุดเกาะ อ้อมเทือกเขาที่ทอดเป็นแนวยาวอยู่กลางเกาะตั้งแต่เหนือจรดใต้ (เรียกว่า 中央山脈 – จงยังซันไม่) ไปยังฝั่งตะวันออกของเกาะ แล้วก็ขับขึ้นเหนือจากด้านนั้นมาจนถึงอี๋หลัน แล้วจึงตัดกลับมาไทเป เลยขอประเดิมด้วยแหล่งแช่น้ำแร่เก่าแก่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่งของเกาะนี้ก่อนเลยนั่นคือ 知本溫泉 – จือเปิ่นเวินเฉวียน  อยู่ที่เมืองไถตง – 台東 คุณชายเลือกจองโรงแรมที่มีแพ็กเกจรวมอาหารมื้อเช้าและมื้อเย็น แถมมีพาไปเที่ยวฟาร์มแถวนั้นอีกด้วย ถ้าไปแบบยกครอบครัวไปกันหมด มีทั้งผู้ใหญ่และเด็ก ฉันแนะนำให้พักที่ Hotel Royal หรือชื่อภาษาจีนว่า 老爺酒店 – เหล่าเหยจิ่วเตี้ยน เพราะว่านอกจากที่บอกไปแล้ว ในรีสอร์ตยังมีกิจกรรมให้เล่นกันได้ทั้งผู้ใหญ่และเด็ก ฉันได้ลองยิงธนูเป็นครั้งแรกในชีวิตก็ที่นี่ล่ะค่ะ แล้วก็เล่นมินิกอล์ฟแข่งกับคุณชายและอาปาของคุณชายอีกด้วย ตกกลางคืนก็มีการแสดงของชนเผ่าพื้นเมืองให้ชม ดูโชว์เสร็จอาปาแช่น้ำแร่ในห้องพัก ส่วนเราสองคนไปแช่ในห้องแช่ส่วนตัวของทางโรงแรม (ที่เรียกว่าทังอู – 湯屋) ที่แถมมาให้ในแพ็กเกจ อ่างแช่ใหญ่แบบอิฉันสามารถลอยตุ๊บป่องๆ ได้สบายๆ แช่เสร็จตัวอุ่นๆ นอนหลับสบายจริงๆ อ้อ เกือบลืมอีกหนึ่งของแถมที่มาในแพ็กเกจ คือให้ไปนวดที่สปาของโรงแรมได้หนึ่งครั้ง อาปาบอกให้ฉันไปนวด ติดใจเลยค่ะ คนนวดเก่งมาก ถ้าอยากไปกันก็ไม่ยาก นั่งรถไฟไปก็ได้ค่ะ รถไฟจากเกาสงไปไถตงเพิ่งเปิดบริการเมื่อปลายปี 2020 นี้เอง จากนั้นก็นั่งรถบริการรับ-ส่งจากสถานีรถไฟของโรงแรมได้ค่ะ จะต้องจ่ายเพิ่มรึเปล่า อันนี้ไม่ทราบนะคะ เพราะเราขับรถไปกันเอง😊

แหล่งแช่น้ำแร่ถัดมาที่ขอนำเสนอก็ยังอยู่ทางใต้ค่ะ อยู่ที่เขตเถียนเหลียว – 田寮區 เมืองเกาสง เราไปพักที่ Spring Hill Resort, Kaohsiung รีสอร์ตนี้มีบริการมารับ-ส่งฟรีที่สถานีเกาเถี่ย (High Speed Railway – HSR) ของเกาสงหรือเมืองไถหนันก็ได้ แล้วก็เช่นกันค่ะ ค่าที่พักรวมอาหารมื้อเช้าและมื้อเย็นไว้ด้วย จำได้ว่าห้องพักใหญ่โตอลังการใช้ได้ มีดีวีดีหนังให้ยืมไปดูในห้องพักได้ตามใจชอบ มีห้องสมุดที่มีหนังสือมากมายให้หยิบยืมไปอ่านได้เช่นกัน บรรดาชากาแฟหรือแม้แต่เครื่องดื่มในตู้เย็นก็ดื่มได้หมด (ฉันแอบติดใจชาตะไคร้เลยแอบไปหยิบเพิ่มจากในห้องสมุด ชู่ว์😜 เอากลับมาบ้านไว้ชงดื่มต่ออีกหลายวัน) รองเท้าแตะที่ให้ใส่ก็เอากลับบ้านไปเป็นที่ระลึกได้เลย มีป้ายบอกไว้ที่บ่อแช่น้ำแร่รวมของรีสอร์ตว่า แหล่งน้ำแร่บริเวณนี้มีคุณสมบัติดีต่อระบบย่อยอาหาร เหมาะสำหรับผู้ที่พักฟื้นจากการเจ็บป่วย แล้วก็ดีต่อผิวพรรณ สองข้อแรกนั่นฉันไม่รู้นะคะว่าจริงไหม แต่คุณสมบัติข้อสุดท้ายนี่ล่ะค่ะที่คุณนายฮวงกล้ารับประกัน เพราะแช่เสร็จไม่ต้องทาโลชั่นด้วยซ้ำ ผิวอิฉันก็นุ่มเนียนเรียบลื่นเลยแหละ แล้วที่ฉันติดใจชอบมากๆ คือ อ่างแช่ในห้องพักใหญ่มหึมา ที่สำคัญคือเก็บความร้อนได้ดีมากๆ ไม่รู้ว่าใช้หินอะไรเป็นวัสดุ ทิ้งเอาไว้ตั้งสามสี่ชั่วโมง น้ำแร่ก็ยังร้อนอยู่เลย อ้อ แล้วก็ toiletries ที่รีสอร์ตเตรียมไว้ให้แขกใช้เป็นของ Bvlgari กับ L’occitane ค่ะ เข้าใจว่า ขึ้นอยู่กับราคาห้องพักที่แขกเลือกพัก ส่วนอาหารก็มีให้เลือกกินว่าจะกินอาหารจีนหรืออาหารฝรั่ง ขอบอกว่า เที่ยวมาก็เยอะ ไม่เคยเจอรีสอร์ตไหนที่อาหารอร่อยไปหมดทุกอย่างแบบรีสอร์ตนี้เลยค่ะ แต่เราก็ไปมานานแล้วเหมือนกันนะ น่าจะประมาณเก้าปีได้แล้ว ไม่รู้นะคะว่าอาหารยังจะอร่อยเหมือนเดิมไหม แต่น้ำแร่นี่ดีต่อผิวไม่แพ้แหล่งอื่นๆ แน่นอนค่ะ😁

แหล่งที่สามขยับขึ้นมากลางเกาะอยู่ที่เมืองไถจง เขตอู-ยรื่อ 烏日區溫泉 – อู-ยรื่อชวีเวินเฉวียน ที่นี่เราพักโรงแรมชื่อ Freshfields จำรายละเอียดไม่ค่อยได้มาก จำได้แค่ว่า อ่างแช่น้ำแร่ในห้องพักไม่ใหญ่มาก ตัวน้ำแร่เองก็โอเค หลังจากแช่แล้วผิวก็ลื่นๆ พอสมควร จากห้องพักแช่ไปก็ชมวิวเมืองไถจงตอนกลางคืนไปด้วย แค่นั้นเองค่ะ

มาถึงแหล่งสุดท้ายนอกละแวกเขตไทเป ที่ได้กลายมาเป็นทริปประจำปีช่วงหน้าหนาวของเราสองคนไปแล้วนั่นคือ 泰安溫泉 – ไท่อันเวินเฉวียน ตั้งอยู่ที่เมืองเหมียวลี่ – 苗栗 ซึ่งอยู่ทางตอนล่างสุดของภาคเหนือของเกาะนี้ ต่อจากเหมียวลี่ก็คือภาคกลางของเกาะ ที่ฉันชอบเพราะว่าขับรถจากไทเปประมาณไม่เกินสองชั่วโมงครึ่ง แล้วก็เป็นเมืองเล็กมากๆๆๆๆ อยู่ในหุบเขา คือไปก็เพื่อแช่น้ำแร่อย่างเดียวเลย ไม่มีร้านอาหารกิ๊บเก๋ใดๆ ทั้งสิ้น มีหมู่บ้านเล็กๆ อยู่ใกล้ๆ มีร้านขายอาหารอยู่ไม่กี่ร้าน นับร้านได้เลย แต่อิฉันก็ไม่ได้สนใจจะนับ😅 คือไปก็อยู่แต่ในรีสอร์ทนั่นแหละค่ะ และรีสอร์ตในละแวกนั้นก็เล็กๆ ทั้งนั้นด้วย ดังนั้นเด็กๆ และวัยรุ่นอาจจะเบื่อได้ เพราะมันชนบทมาก เหมาะกับเราสองคน (ที่ตอนนี้ก็มีแต่คนเรียกอาแปะอาอึ้มไปซะแล้ว😆) เป็นอย่างยิ่ง เพราะเราขนหนังสือไปนอนอ่าน แล้วก็แช่น้ำแร่ แช่เสร็จก็กิน กินเสร็จก็แช่ วนไปประมาณนี้ เงียบสงบได้พักจริงๆ ปีแรกที่ไปนี่เพราะว่า ฉันเช็กเว็บไซต์ของการท่องเที่ยวไต้หวันดูว่า มีแหล่งแช่น้ำแร่ที่ใดบ้างบนเกาะนี้ เห็นไท่อันเวินเฉวียน เลยบอกคุณชายว่า ลองไปกันไหม ตอนแรกที่จองไปไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าขับรถจากไทเปไปคงประมาณสองชั่วโมงเศษ กำลังดีไม่ไกลเกินไป ไปถึงก็ชอบว่า เออนะ! ขับขึ้นเขาไม่สูงมาก แล้วสงบดีเป็นเมืองรีสอร์ตเล็กๆ ไม่พลุกพล่าน ห้องที่จองไว้ก็มีอ่างบัวขนาดใหญ่สำหรับเราแช่กำลังดีเลย (มีบ่อแช่รวมกลางแจ้ง ที่มีห้องซาวน่าอยู่ด้วย) มองไปทางไหนก็เห็นแต่สีเขียวๆ ของต้นไม้สบายตาดี อาหารอร่อยใช้ได้ แต่พอถึงตอนกลางคืนจะแปรงฟัน ถึงได้รู้ว่า เมืองนี้ไม่มีน้ำประปา! ก๊อกน้ำเย็นก็เป็นน้ำแร่ โอ้! อะไรจะธรรมชาติขนาดนี้ เกิดมานี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ใช้น้ำแร่แปรงฟัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า สามวันสองคืนที่ใช้ชีวิตด้วยน้ำแร่ คุงนายฮวงผิวและฟันเนียนสวยกลับไทเปเลยค่ะ