Hiking

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

– Hiking –

ไฮกิ้งหรือการเดินเขา จัดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคนไทเป คงเป็นเพราะไทเปเป็นเมืองที่เข้าถึงธรรมชาติได้อย่างง่ายๆ ด้วยสภาพภูมิประเทศที่เอื้ออำนวย คนไทเปก็เลยมีกิจกรรมไฮกิ้งเป็นอีกหนึ่งทางเลือกให้ทำในวันหยุด นอกเหนือไปจากการเดินช็อปปิ้งในห้างสรรพสินค้า

ไทเปเป็นเมืองที่มีภูเขาล้อบรอบ อยู่ในเขตสภาพทางภูมิศาสตร์ที่เรียกว่า Taipei Basin อธิบายให้เห็นภาพชัดๆ ก็คือ ไทเปตั้งอยู่ในพื้นที่ที่มีลักษณะเป็นแอ่งกระทะ ล้อบรอบด้วยภูเขาหลายลูก ลูกที่ขึ้นชื่อหน่อยก็ ‘หยังหมิงซัน’ ซึ่งเป็นอุทยานแห่งชาติ (Yang Ming Shan National Park) อยู่ทางทิศเหนือของเมือง ขับรถจากดาวน์ทาวน์ครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว ฉันไม่เคยไปไฮกิ้งที่หยังหมิงซัน แต่คุณชายเคยไปกับพวกเพื่อนที่ทำงานเป็น company outing trip กลับมาเล่าให้ฟังว่า ไฮกิ้งเสร็จก็ไปกินข้าวกัน ร้านที่ไปกินนั่นก็มีบริการให้แช่น้ำแร่อีกด้วย รู้สึกว่าถ้ากินข้าวกับทางร้าน จะมีส่วนลดแช่น้ำแร่ให้ แต่พวกเขาก็ไม่ได้แช่กันหรอกนะ เพราะเพิ่งกินกันอิ่มๆ ต้องรออย่างน้อยสักหนึ่งชั่วโมงถึงจะแช่ได้ เป็นเหตุผลเกี่ยวกับสุขภาพน่ะ ไม่ใช่กฎการแช่น้ำแร่ โปรดอย่าเข้าใจผิดนะคะ

ช่วงหน้าหนาวถ้าวันหยุดไหนฝนไม่ตก เราสองคนก็มักจะไปไฮกิ้งกัน เริ่มจากตอนที่เราย้ายมาอยู่ที่เขตซี่จื่อนี่ใหม่ๆ เดินสำรวจแถวบ้าน ถึงได้รู้ว่านอกจากมีทะเลสาบแล้ว เลยทะเลสาบเข้าไปอีกมี hiking trail ลองเดินขึ้นเขาไปเรื่อยๆ ถึงได้เห็นว่าบนเขามีทะเลสาบอีกแห่งหนึ่ง นับตั้งแต่วันนั้น ไฮกิ้งเลยกลายมาเป็นงานอดิเรกประจำหน้าหนาวของเรา ไปภูเขาลูกโน้นบ้าง ลูกนี้บ้าง สลับเปลี่ยนบรรยากาศกันไป มีอยู่ครั้งหนึ่งไปที่ใหม่ เห็นป้ายบอกทาง แล้วถามอาเจ๊กแถวนั้นเค้าก็บอกว่าไม่ไกลหรอก เดินขึ้นทางนึงแล้วก็เดินลงอีกทางที่มีน้ำตกก็ได้ ใช้เวลาไม่เกินชั่วโมง ก็เลยเดินไต่ตามป้ายบอกทางไปเรื่อยๆ (ป้ายบอกระยะทางประมาณหนึ่งกิโลเมตร) ไปได้สักครึ่งชั่วโมงก็เริ่ม เอ๊ ทำไมมันไม่เห็นมีวี่แววจะถึงยอดเขาสักทีหว่า เดินลงกลับไปทางเดิมดีมั้ยเนี่ย พอดีเจออาแปะกำลังกวาดใบไม้อยู่ ก็เลยถามทาง อาแปะก็บอกว่า อีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว โอ้ย! อีกนิดเดียวของอาแปะปาเข้าไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง ฉันเลยบอกกับสามีว่า เราลืมไปนะว่า อาแปะแกสะพายเป้เล็กๆ แล้วก็กวาดใบไม้อยู่เนี่ย ท่าทางบ้านอาแปะจะอยู่แถวนี้ แล้วอาแปะไฮก์ทุกวันแหงมๆ ถึงได้บอกนิดเดียว อาเจ็กคนแรกนั่นก็คงไฮก์บ่อยๆ ถึงได้บอกว่าไม่เกินชั่วโมง เฮ้อ!

ไฮกิ้งนี่เป็นกิจกรรมยอดฮิตของคนไทเปเหมือนกันนะคะ แล้วส่วนใหญ่ที่เจอคือซีเนียร์ทั้งนั้นเลยค่ะ อาแปะ อาอึ้ม อากง อาม่า ใส่รองเท้าไฮกิ้ง สะพายเป้ ถือไม้เท้า แถมบางรายก็เปิดวิทยุเสียงลั่น เดินไต่เขากันเพลินไป ฉันเลยต้องฮึดสู้มั่ง แรกๆ เนี่ยแทบอยากจะกองอยู่แถวเชิงเขาซะเลย สามีก็ทั้งลากทั้งฉุดจนขึ้นไปถึงยอดเขาจนได้ เดี๋ยวนี้เหรอ… สบายมาก ฮิฮิ ออกจะชอบด้วย เพราะได้เห็นอะไรแปลกตาดี ผีเสื้อสวยๆ หรือตัวแมลงแปลกๆ ที่ไม่ค่อยได้เห็น

Hiking trail ที่นักท่องเที่ยวนิยมไปกันคือ ภูเขาช้าง หรือในภาษาจีนคือ 象山 – เซี่ยงซัน ทางเทศบาลนครไทเปทั้งผลักทั้งดัน เพราะว่าไปง่าย นั่งรถไฟฟ้าไปได้ แล้วก็ใช้เวลาไม่นาน เดินพอหอบเล็กน้อยก็ได้ถ่ายรูปสวยๆ กับตึกไทเป101แล้ว เราไปกันตั้งแต่ตอนที่ยังไม่บูม ทางเดินยังไม่ค่อยดีมากเหมือนตอนนี้ ถ้า trail ที่คนไม่ค่อยนิยมไปกันมากนักเช่นแถบเมืองนิวไทเป จะค่อนข้างออกธรรมชาติมากหน่อยคือบางช่วงเป็นทางดิน แล้วก็มีสะพานไม้ช่วงที่เป็นท้องร่อง

แต่ถ้าเป็น hiking trail ที่อยู่ในเขตเมืองไทเปล่ะก็ ส่วนใหญ่จะเริ่ดมากค่ะ เช่นเขาช้างนั่นล่ะ หรือที่ใกล้ๆ กันคือเขาเสือ อันนั้นนี่ทางเทศบาลนครไทเปก็ทำทางเดินอย่างดีกว้างขวางเดินสบ๊ายสบาย แถมจุดหยุดพักบางทีก็จะมีเครื่องออกกำลังกายเล็กๆ น้อยให้ไว้อีกด้วย

ถ้าสนใจอยากเดินเขาปนกับชาวไทเป ลองเข้าไปหาข้อมูลได้จากเว็บไซต์ท่องเที่ยวของเทศบาลนครไทเปนะคะ อาจจะได้พบเจอ unseen Taipei