臺北市動物保護處 – ไถเป่ยซื่อต้งอู้เป่าหู้ฉู้

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

– 臺北市動物保護處 – ไถเป่ยซื่อต้งอู้เป่าหู้ฉู้ –

เมื่อสองสามวันก่อนนี้เอง ฉันได้เห็นข่าวทีวีข่าวหนึ่งที่ทำให้รู้สึกดีขึ้นจากอาการเฉา อันมีสาเหตุมาจากอากาศหน้าหนาวไทเปที่ทั้งหนาวและชื้น ไม่ได้เห็นหน้าตาพระอาทิตย์มาสองสัปดาห์ แล้วทำท่าว่าจะไม่เจอแดดไปอีกเป็นสัปดาห์ที่สาม😞 ขออภัยค่ะอากาศพาไป แหะๆ😅 กลับมาว่าเรื่องข่าวกันต่อนะคะ

ข่าวที่ว่านั้นก็คือ ในเมืองไหนสักแห่งบนเกาะนี้ (เผอิญเปิดทีวีทิ้งไว้ แล้วก็เตรียมอาหารเช้าอยู่น่ะค่ะ เลยไม่ได้สนใจมากนัก พอได้ยินแว่วๆ ถึงได้วิ่งมาดูข่าว) บนถนนเล็กๆ สายหนึ่ง กล้องที่ถนนจับภาพรถคันหนึ่งจอดรถ เปิดประตู หย่อนถุงพลาสติกสีแดงไว้ข้างทาง แล้วก็รีบขับออกไป ปรากฏว่าในนั้นเป็นลูกหมาตัวหนึ่ง ดิ้นดุ๊กดิ๊กเดินหลุดออกจากถุงมาได้ แต่โชคดีที่มีคนใจดี หยุดรถแล้วไปเก็บขึ้นมาพากลับบ้าน ก่อนที่เจ้าหมาน้อยจะโดนรถเฉี่ยวชนเอา แต่ที่แจ๋วสุดคือ เขาโทร.แจ้งหน่วยงานพิทักษ์สัตว์ให้จัดการเช็กกล้อง แล้วจับปรับรถคันนั้น โอ้โฮ ฉันนี่ยืนตบมือให้เลยค่ะ👏

ประเทศนี้น่ะ ใครจะทำอะไรสักอย่างบนถนนต้องคิดให้ดี เพราะมีกล้องวงจรปิดอยู่แทบทุกจุด หรือต่อให้อยู่ในจุดที่ไม่มีกล้องวงจรปิด ก็อาจเจอใครใช้มือถือหรือพวกกล้อง dash cam ถ่ายรูป หรือไม่ก็พวกที่ขี่รถสกูตเตอร์แล้วบนหมวกกันน็อกมีกล้องโกโปรติดอยู่ คืออย่างนี้ค่ะ ถ้าคุณพบเห็นรถคันไหนทำผิดกฎจราจร แล้วคุณมีหลักฐานส่งให้ทางตำรวจ คุณก็จะได้ส่วนแบ่งกี่เปอร์เซ็นต์ของค่าปรับก็ว่ากันไปแล้วแต่กรณี แต่บางทีก็เป็นพวกที่เจออะไรแปลกๆ ก็ถ่ายรูปหรือคลิปมาโพสต์แชร์ให้ชาวประชาเน็ตเห็นกัน อย่างประมาณสัก… ไม่น่าเกินสองเดือนที่แล้วมั้ง มีข่าวทีวีเป็นคลิปอาเฮียคนหนึ่งขี่สกูตเตอร์จอดติดไฟแดงอยู่ แล้วเฮียแกผูกสายจูงม้าตัวเล็กๆ ไว้ด้วย เข้าใจว่ารถคันหลังถ่ายมาโพสต์แบบขำๆว่า คนนี้เขาพาม้ามาเดินแทนที่จะพาหมามาเดิน ก็เลยเป็นข่าวขึ้นมา นักข่าวเลยไปสัมภาษณ์เจ้าของม้า ก็คือเขาจะพาลูกม้าไปร้านสัตวแพทย์เพื่อฉีดยาตามอายุเท่านั้นเอง แต่กลายเป็นว่าต้องโดนปรับ 600 หยวน เพราะเข้าข่ายขัดขวางการจราจร ก่อความเดือดร้อนให้ผู้ใช้รถใช้ถนน ในข่าวนั้นเจ้าของม้าได้กล่าวขอโทษที่ก่อความไม่สะดวกต่อผู้อื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

ฉันรู้ว่าที่ไต้หวันนี่มีหน่วยงานพิทักษ์สัตว์ ตั้งแต่อยู่มาก็เห็นข่าวมาเป็นระยะๆ มีกฎหมายคุ้มครองสัตว์ ที่มีการปรับปรุงให้เข้ากับสภาวการณ์อยู่เรื่อยๆ อย่างเช่นเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา (ซึ่งเป็นหน้าร้อนของไต้หวัน) ทางสำนักคุ้มครองสัตว์ของเทศบาลนครไทเป (Taipei City Animal Protection Office – 臺北市動物保護處 อ่านว่า ไถเป่ยซื่อต้งอู้เป่าหู้ฉู้) ก็ออกประกาศว่า ตามกฎหมายการดูแลสัตว์เลี้ยงขั้นพื้นฐาน ถ้าเจ้าของทิ้งหมาหรือแมวไว้ในรถโดยลำพัง ซึ่งอาจจะทำให้หมาแมวนั้นเป็นโรคลมแดดและเสียชีวิตได้ หรือไม่ต้องถึงขั้นเสียชีวิตหรอกค่ะ แค่ทำให้หมาเป็นทุกข์ร้อนจากสภาวการณ์นี้  อันนี้ก็ถือว่าเจ้าของทำผิดกฎหมายคุ้มครองสัตว์แล้ว ถ้าผู้ใดพบเห็นให้โทร.แจ้งสายด่วนได้ทันที

น้องหมาน้องแมวประเทศนี้โชคดีจังนะคะ นอกจากมีพวกหน่วยงาน ทั้งของรัฐบาลและเอกชนที่คอยให้ความช่วยเหลือแล้ว ทางรัฐบาลยังมีการออกกฎหมายและบังคับใช้กันอย่างจริงจัง อย่างเมื่อปี 2017 ก็ได้มีการปรับปรุงเพิ่มขึ้น เนื้อหาคือเกี่ยวกับการซื้อ-ขายและบริโภคเนื้อหมาแมวหรืออวัยวะส่วนใดๆ ก็แล้วแต่ ถือเป็นการกระทำผิดกฎหมาย มีโทษปรับตั้งแต่ 50,000-250,000 หยวน และจะมีการระบุชื่อพร้อมหน้าตาประจานให้ประชาชนได้รู้เห็นโดยทั่วกันอีกด้วย แหม! อิฉันว่าเบาไปนะ จับขังคุกมืดสักหกเดือน หรือปีนึงเลยน่าจะดีกว่านะ วันนี้มาแนวคุณนายฮวงสายโหด😅 แต่นี่แค่โหดเล็กๆ เองนะจะบอกให้😁

แต่จริงๆ แล้วกฎหมายคุ้มครองสัตว์ที่ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงฉบับปี 2017 นี้ โหดได้ดังใจฉันจริงๆ ค่ะ ยกตัวอย่างนะ ตามบทลงโทษสำหรับการทารุณกรรมสัตว์ การทำร้ายโดยเจตนา ซึ่งส่งผลให้แขนขาแตกหัก การทำงานของอวัยวะล้มเหลว หรือเสียชีวิต มีโทษจำคุกไม่เกินสองปีและปรับระหว่าง 200,000 หยวนถึง 2,000,000 หยวน ผู้กระทำผิดซ้ำๆ อาจถูกจำคุกได้ถึงห้าปี นอกจากนี้ก็ยังมีการแก้ไขบทลงโทษในเรื่องอื่นอีกคือ ห้ามมิให้ผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์และผู้ขับขี่รถยนต์ลากสัตว์พร้อมกับสายจูง การละเมิดข้อกำหนดนี้มีโทษปรับระหว่าง 3,000 หยวนถึง 15,000 หยวน นี่ มันต้องแบบนี้ค่ะ ไม่งั้นพวกมนุษย์ใจร้ายไม่เข็ดหลาบกัน

กฎหมายคุ้มครองสัตว์ของไต้หวัน โดยเฉพาะสัตว์เลี้ยงนี่ ลงรายละเอียดยิบย่อยพอสมควรค่ะ ยกตัวอย่างพอสังเขปแล้วกันนะคะ เช่น

• การจัดสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย ต้องปลอดภัย สะอาด อากาศถ่ายเทสะดวก ไม่มีน้ำท่วม มีที่พักพิงที่มีแสงสว่างและความอบอุ่นที่เหมาะสมและเพียงพอ
• ต้องคอยดูแลระมัดระวังเกี่ยวกับโรคติดเชื้อต่างๆ
• นอกเหนือจากการทำหมันแล้ว สัตว์เลี้ยงจะต้องไม่ได้รับการผ่าตัดใดๆ ที่ไม่จำเป็นหรือไม่ใช่การรักษาทางการแพทย์
• สายจูงต้องมีความยาวกว่าตัวสัตว์ ปลอกคอก็ต้องใส่สบาย หายใจสะดวก มีความยืดหยุ่น
• กรงที่ใช้ก็ต้องใหญ่พอที่น้องหมาแมวสามารถยืดเส้นยืดสาย กลับ-หมุนตัวได้ แล้วก็ต้องปล่อยออกมาอยู่นอกกรงบ้าง ห้ามขังไว้แต่ในกรง

อย่างเรื่องกรงนี่ ตอนที่น้องอ้วนเพิ่งมาอยู่กับเราใหม่ๆ (ไปหาอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับ หวาง เสี่ยว อ้วน ได้ในบท Mommy and Uan นะคะ😉) ตอนนั้นเรายังไม่มีรถยนต์กัน จะกลับไปเยี่ยมพ่อแม่คุณชายทางใต้ เราก็นั่งรถบัสหรือรถไฟอย่างที่เคยเล่าให้ฟังไปในบทระบบขนส่งมวลชนนั่นล่ะ แต่พอมีน้องอ้วน คุณชายก็ไม่อยากให้น้องอ้วนไปอยู่ใต้ท้องรถบัสตั้ง 4-5 ชั่วโมง (ถ้าการจราจรไม่ติดขัด วิ่งปรู๊ดไปได้ตลอดบนฟรีเวย์นะ) เราเลยตัดสินใจนั่งเครื่องบินกลับ (สมัยก่อนที่จะมีเกาเถี่ย – รถไฟความเร็วสูง มีเครื่องบินให้บริการระหว่างเมืองไทเป-เกาสง)

ซึ่งมีกฎการนำสัตว์เลี้ยงขึ้นเครื่องว่า ต้องใส่ในกรงที่ใหญ่พอที่น้องอ้วนสามารถยืนขึ้น และหมุนกลับตัวได้ และยังต้องมีผ้าคลุมสามด้าน เหลือแค่ด้านประตูเอาไว้ ฉันก็เลยต้องสวมวิญญาณยอดแม่บ้าน ตัดผ้าคลุมกรงให้น้องอ้วน พอตอนโหลดน้องอ้วนขึ้นเครื่อง ทางสายการบินก็เอาเทปกาวใสขนาดใหญ่มาพันรอบกรงเพื่อความปลอดภัยไม่ให้ประตูหลุดออกมาได้ อุ๊ย สงสารน้องอ้วนมากค่ะ นางเมาเครื่องบินอาเจียนอยู่ในกรง ต่อจากนั้นพอเรามีรถ น้องอ้วนก็มานั่งบนตักหม่ามี้ชมวิวบนฟรีเวย์ไป พอเบื่อนางก็จะขอลงไปนอนหลับอุตุตรงที่วางเท้าของหม่ามี้ ซึ่งมีช่องแอร์เป่าลงมาเย็นสบาย😊