คุณหมอนักเขียน

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

เมืองไทยมีพงศกร ไต้หวันก็มี ‘侯文詠 – โหว เหวินหย่ง’ ฉันได้รู้จักชื่อของ นายแพทย์โหว เหวินหย่ง ครั้งแรกก็ตอนที่แต่งงานใหม่ๆ พี่สาวของฉันคนนึงเอาหนังสือที่เขียนโดยคุณหมอนักเขียนคนนี้มาให้อ่าน (ฉบับแปลเป็นไทย) ชื่อเรื่อง ‘เกิดมาซน 1’ ฉันอ่านแล้วก็ติดใจมากค่ะ เป็นหนังสือเด็กที่สนุก มีความน่ารักในความฮาอย่างเนียนๆ แล้วก็เลยถามคุณชายว่า รู้จักนักเขียนที่ชื่อ โหว เหวินหย่ง ไหม ฮีตอบว่า รู้จักสิ เขาดังจะตาย เป็นหมอแล้วก็เปลี่ยนอาชีพมาเป็นนักเขียน อู้ฮู อิฉันก็ตื่นเต้นสิ จริงเหรอๆ แล้วยูเคยอ่านหนังสือเขาบ้างรึเปล่า ฮีก็ตอบแบบไม่มีอารมณ์ร่วมกะเมียเลยสักนิดเดียวว่า ไม่เคย ไม่ใช่แนวของไอ แหม ฉันล่ะเซ็งเลย😒 จริงๆ ก็น่าจะเดาได้นะ เพราะตอนไปเจอร้านหนังสือภาษาจีนในเมืองแอตแลนต้า ฮีซื้อนิยายของกิมย้งมาอ่าน เป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้งน่ะ แต่เนื่องจากตอนนั้นฉันยังติดว่ามีโรคระบาดซาร์สอยู่ ก็เลยยังไม่ได้เริ่มเรียนภาษาจีน เลยคิดว่า เอาเหอะ ไว้สักวันที่ภาษาจีนเก่งกล้าจะไปหามาอ่านเองก็ได้ฟะ

แต่แล้วสวรรค์ก็เป็นใจค่ะ หลังจากที่รู้ว่า ที่ห้องสมุดกลางของเมืองไทเปมีส่วนของหนังสือภาษาไทยด้วย อยู่ไม่ไกลจากซือต้าด้วยนี่นา ก็รีบแล่นไปทันที และแล้วเมื่อคุณนายฮวงจัดการกวาดนิยายไทยอ่านจนหมดตู้ หันไปหันมา อ๊ะ อ่านพวกนิยายแปลมั่งก็ได้ มาสะดุดตากับหนังสือชื่อ หัวใจกบฏ – Dangerous Mind – 危險心靈 (อ่านว่า เหวยเสี่ยนซินหลิง) โหว เหวินหย่ง เขียน อนุรักษ์ กิจไพบูลทวี แปล เฮ้ย! มีหนังสือแปลของ โหว เหวินหย่ง ด้วยแฮะ คว้าทันที แถมด้วย The Hospital อีกหนึ่งเล่ม กลับมาบ้านก็โชว์ให้คุณชายดู ฮีก็บอกว่า รู้สึกตอนนี้ในทีวีช่องไหนสักช่องมีฉายซีรีย์เรื่อง The Hospital อยู่ด้วยนะ วันก่อนไอเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยๆ เห็นแว่บๆ อิฉันร้องยูเรก้าทันทีเลยค่ะ เรื่องนั้นเองเหรอ ไอก็เห็นเหมือนกัน เจอร์รี่ เหยียน F4 แสดงเป็นพระเอก แต่ไอฟังไม่รู้เรื่อง เลยเปลี่ยนช่องต่อไป โอเค งั้นไออ่านหนังสือเอาก็ได้ ฮ่าๆ

หลังจากอ่านนิยายทั้งสองเล่มนั้นจบ ฉันไม่แปลกใจเลยค่ะว่า ทำไมหมอถึงสามารถเปลี่ยนอาชีพมาเป็นนักเขียนได้อย่างสำเร็จงดงาม งานเขียนของ โหว เหวินหย่ง สองเล่มนี้เป็นดราม่าแบบสมจริงมากค่ะ (ขอให้คำจำกัดความประมาณนี้ละกันนะคะ) คือ หัวใจกบฏ มันสะท้อนระบบการศึกษาของไต้หวัน ซึ่งกำลังอยู่ในช่วงรอยต่อ ของการพยายามพัฒนาจากระบบเดิมๆให้เข้ากับยุคสมัยใหม่ และอีกเล่มก็สะท้อนให้เห็นระบบการงานในวงการสาธารณสุขอย่างแจ่มชัด ส่วนเรื่องเกิดมาซนที่เป็นงานเขียนเล่มแรกของเขาเมื่อปี 1990 นั้น ก็อย่างที่บอกค่ะ เป็นหนังสือเด็กที่อ่านเพลิน แทรกการสอนเด็กในเรื่องต่างๆ ได้อย่างแนบเนียน มีความฮาน่ารักในระดับเต็มสิบ (เอิ่ม ความเห็นส่วนตัวของคุณนายฮวงนะคะ บอกกันไว้ก่อน😊)

ต่อมาก็ได้มีโอกาสอ่านหนังสือชื่อ นพ. โหว เหวินหย่ง นักสร้างแรงบันดาลใจขั้นเทพ ที่เป็นหนังสือชีวประวัติของเขาเอง เป็นคนที่เขียนเล่าประสบการณ์ชีวิตได้อย่างเยี่ยมจริงๆ ฉันชอบอารมณ์ขันที่แทรกอยู่ตลอด แต่ก็มีส่วนสร้างแรงบันดาลใจเล็กๆ ให้คนอ่านได้อีก ได้ยินว่า เขาเคยได้รับการโหวตจากเด็กไต้หวันทั่วประเทศให้เป็นนักเขียนในดวงใจทีเดียวเชียวนะ การตัดสินใจเบนเข็มมาเป็นนักเขียนอาชีพ ในขณะที่ตำแหน่งหน้าที่การงานของเขาอยู่ในระดับหัวหน้าแผนกวิสัญญีแพทย์ของ Wan Fang Hospital นั้น ต้องผ่านการคิดทบทวนอย่างหนัก เพราะว่าเขาไม่ใช่ตัวคนเดียว ไหนจะภรรยาและพ่อแม่อีก โดยเฉพาะการอธิบายให้พ่อแม่เข้าใจถึงการตัดสินใจของเขา ฉันอ่านแล้วก็เข้าใจความรู้สึกของเขานะ เพราะตอนที่ฉันตัดสินใจลาออกจากการบินไทย ไปเรียนต่อด้านกราฟิกดีไซน์ที่อเมริกา ก็บอกตัวเองว่า เสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน เมื่อตัดสินใจแล้วก็เดินหน้าลุยอย่างเดียว ออกนอกเรื่องอีกแล้ว แหะๆ😅 เอาเป็นว่า ถ้าใครสนใจก็ลองหามาอ่านกันดูนะ คิดว่าทุกเล่มน่าจะยังพอหาซื้อกันได้มั้ง คุณนายฮวงชวนอ่านค่ะ😄

ไหนๆ ก็คุยถึงนักเขียนยอดนิยมของไต้หวันกันแล้ว ก็แถมให้อีกคนหนึ่งแล้วกัน แต่คนนี้เป็นนักเขียนที่แจ้งเกิดในยุคอินเทอร์เน็ตเฟื่องฟูค่ะ ฉันกำลังพูดถึง 九把刀 – จิ๋วป่าเตา หรือที่มีชื่อภาษาอังกฤษว่า Giddens ในปี 2000 เขาเริ่มเขียนนิยายลงทางอินเทอร์เน็ต หลังจากที่ได้นำนวนิยายเรื่อง ‘กังฟู’ เข้ามาให้อ่านกัน ก็โด่งดังเป็นพลุแตกประมาณนั้นเลย จากนั้นก็ได้รางวัลในวงการวรรณกรรมอีกหลายรางวัลและหลายๆ ปี ฉันได้รู้จักจิ๋วป่าเตาครั้งแรกเมื่อปี 2011 เพราะปีนั้นมีหนังเรื่องนึงที่ดังมาก ทำเงินถล่มทลายบ็อกซ์ออฟฟิศของไต้หวัน ฮ่องกง และสิงคโปร์ หนังเรื่องนั้นคือ 那些年我們一起追的女孩 – น่าเซียเหนียนอั่วเมินอิ๊ฉี่จุยเตอะนวี่ไห หรือในชื่อภาษาอังกฤษว่า You Are the Apple of My Eye ซึ่งเป็นหนังเรื่องแรกของจิ๋วป่าเตาในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์ เป็นหนังกึ่งๆ ชีวประวัติของจิ๋วป่าเตานั่นเอง ถ้าถามฉัน ก็คงให้คำอธิบายว่า แนวเดียวกับภาพยนตร์ไทยเรื่อง แฟนฉัน เลยแหละ แต่ฉันว่า แฟนฉัน น่ารักกว่า เพราะเป็นเรื่องแบบเด็กๆ มั้งคะ ส่วนหนังของจิ๋วป่าเตาเป็นเรื่องของเด็กมัธยมปลาย มันก็สนุกดีอยู่หรอกค่ะ มุกขำๆ ของวัยรุ่น แล้วก็ดารานำชายหญิงของเรื่องนี้ก็แจ้งเกิดกันทั้งคู่

จากนั้นฉันก็ได้เจอหนังสือแปลที่ห้องสมุดกลาง เรื่อง กังฟู กับอีกเล่มคือ มนุษย์ทองคำคนที่แปดแห่งเส้าหลิน ก็เลยยืมมาอ่าน เออ สนุกดีแฮะ โดยเฉพาะเรื่อง กังฟู เนี่ย พออ่านแล้วก็เข้าใจเลยว่า ทำไมยอดจำนวนคนอ่านมันถึงได้ทำสถิติใหม่แบบถล่มทลายได้ มันมีความร่วมสมัย สดใหม่มากๆ เนื้อเรื่องเริ่มขึ้นที่ตัวเอกซึ่งเป็นแค่เด็กมัธยมธรรมดาๆ ได้มาพบกับจอมยุทธพเนจรที่สุดแสนพิสดาร การดำเนินเรื่องเป็นไปแบบคาดเดาไม่ถูกเอาเลย สำนวนก็ถูกใจวัยโจ๋ชาวเน็ตทั้งหลาย ถ้านับในแง่ของผลงานจิ๋วป่าเตา ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ที่เขากำกับ หรืองานเขียนสองเล่มที่ฉันมีโอกาสได้อ่านนี้ ก็ถือว่าผ่านมาตรฐานของคุณนายฮวงในระดับหนึ่ง แต่ถ้าพูดถึงแง่ชีวิตส่วนตัวนี่ ไม่ผ่านอย่างแรงค่ะ ทำไมเหรอคะ ก็เวลาเห็นข่าวในทีวีที่เกี่ยวกับฮีทีไร เป็นข่าวเกี่ยวกับกิ๊กเก่ามีเรื่องกับกิ๊กใหม่  หรือบางทีก็กิ๊กปัจจุบันมารถไฟชนกันไม่รู้กี่ขบวน อะไรประมาณนี้ล่ะค่ะ ไม่ไหวๆ ไม่นิยมคนแบบนี้ ต่อให้เก่งจีเนียสขนาดไหน แต่ถ้าสะกดคำว่าศีลธรรมไม่ได้นี่ก็จบกัน คุณนายฮวงขอบายค่ะ😒