เรื่องเล่าจากคุณนายฮวงซีเนียร์ (Part 3)

มาค่ะ มาฟังเรื่องเล่าวัยละอ่อนของคุณนายฮวงซีเนียร์กันต่อ😁

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺ : หม่ามี้บอกว่าตอนเด็กๆเรียนร.ร.สตรีวรนาถ แล้วหม่ามี้รู้ภาษาจีนกลางได้ไงอะ

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : ก็ตอนเกิดสงครามโลก ระเบิดลงเยอะๆก็หนีไปอยู่ผักไห่กัน พอสงครามเลิกกลับมากรุงเทพฯ คราวนี้ไปเรียนที่โรงเรียนจิบเอ็ง อยู่ในซอยข้างๆโรงพักกลางไง (ถึงตรงนี้จูเนียร์เริ่มต้องเดาอีกแล้ว😅 เข้าใจว่าสมัยหม่ามี้เด็กๆเป็นโรงพักกลาง พอมาสมัยอิฉันเป็นเด็ก ตรงนั้นคือกองปราบฯ ซึ่งอิฉันก็จำชื่อเต็มๆของหน่วยงานสังกัดกรมตำรวจนี้ไม่ได้แล้ว ต้องขออภัยด้วย😅 เรียกแต่กองปราบๆ อยู่บนถนนวรจักร แถวๆคลองถมเซ็นเตอร์อะไรนั่นล่ะค่ะ)

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: อ้าว ทำไมไปไกลจัง เผยอิงไม่ใกล้บ้านกว่าเหรอ

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : โฮ่ย เผยอิงเข้ายากนะ ต้องมีคนรู้จักแนะนำเข้าไป ไม่งั้นอย่าหวัง!!

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: ห้ะ! เผยอิงเนี่ยนะ ยังไงอ่ะหม่ามี้

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : ก็แบบต้องรู้จักผู้หลักผู้ใหญ่อะไรแบบเนี้ยแหละ

คุณนายฮวงจูเนียร์☺: อือๆ ความรู้ใหม่นะเนี่ย นึกว่าใครอยากเข้าไปก็สอบได้เรียนเก่งก็พอ 🤔 แล้วหม่ามี้เรียนที่จิบเอ็งถึงปออะไรล่ะ

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : ปออะไรไม่รู้ จำได้แค่เรียนไม่นาน ภาษาจีนเลยได้ครึ่งๆกลางๆ

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: แล้วทำไมถึงเรียนไม่นานล่ะ สงครามก็เลิกแล้วนิ

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : อั๊วจำไม่ได้แล้วว่าทำไมเลิกเรียน ไม่รู้เพราะ ร.ร.ถูกสั่งปิดไปรึเปล่านะ จำได้รู้สึกเคยมีอยู่ช่วงนึงที่รัฐบาลสั่งห้ามเรียนภาษาจีน สั่งปิดร.ร.จีนหมดเลย จะเรียนก็ต้องแอบๆเรียนเอา

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: เวรกรรม แค่จะเรียนหนังสือหาความรู้ยังต้องแอบซ่อน เฮ้อ😔 ว่าแต่ช่วงสงครามหนีไปอยู่ผักไห่ หยั่งงี้หม่ามี้ก็ไม่มีประสบการณ์หนีระเบิดเลยสิ

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : มีๆๆ ตอนแรกๆเลย พอตกเย็นร้านค้าในสำเพ็งปิดกันหมด ก็ข้ามไปอยู่ทางฝั่งธนกัน เพราะหลุมหลบภัยอยู่ทางฝั่งโน้น อั๊วจำได้เวลาหวอมาวิ่งลงหลุมหลบภัย ต้องเอามะนาวไปวางในหลุมด้วย กันพวกตะขาบ งู อะไรพวกเนี้ยแหละ พอทิ้งหนักๆเข้าถึงอพยพหนีไปผักไห่

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: โอย น่ากลัวจัง หนีลูกระเบิดไม่พอ ยังต้องระวังตะขาบกันอีก😓 เออ แล้วตอนน้ำท่วมใหญ่ในกรุงเทพฯสมัยนู้น ในสำเพ็งเป็นไงกันมั่งอะ หม่ามี้

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : ตอนนั้นเหรอ อั๊วยังเด็กๆเลยสนุกดีเหมือนกัน จะไปไหนก็นั่งเรือพายกันไป แล้วก็ใช้ไม้กระดานพาดเป็นทางเดินเข้าบ้าน มีปลาว่ายน้ำด้วยนะ แต่ไม่มีใครไปจับมันหรอก พอน้ำลดก็ไม่ต้องมีใครมาทำความสะอาด เหมือนดินมันก็ถูกพัดไปกับน้ำด้วยมั้ง

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: อือ แปลกดีเหมือนกัน ไม่ก็สมัยก่อนกรุงเทพฯยังสะอาดอยู่มั้ง ไม่เหมือนสมัยนี้😆 เอ เล่าอะไรอีกดีน้อ เออๆ เล่าพวกเทศกาลหน่อยสิ หม่ามี้ อย่างตรุษจีน ไหว้พระจันทร์อะไรเงี้ย

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : ตรุษจีนก็ไม่มีอะไร ร้านคนจีนก็ปิดกันหมดตั้งแต่วันไหว้ ชิวสี่ก็ค่อยเปิดร้านค้าขายกันต่อ (วันตรุษจีนคือวันชิวอิกหรือวันที่ 1 ชิวสี่ก็คือวันที่ 4) พวกเราค้าขายกันตลอดปีแล้ว มีช่วงตรุษจีนนี่ล่ะที่ได้พัก ได้เที่ยวกันเป็นเรื่องเป็นราวหน่อย สำเพ็ง เยาวราชก็เงียบๆ ไม่เหมือนสมัยนี้หรอก ที่ปิดถนนขายของ มีขบวนแห่อะไรกันคึกครื้น
.
คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: แล้วไหว้พระจันทร์ล่ะ หม่ามี้ จำได้แว้บๆว่า บ้านอาม่าตั้งโต๊ะไหว้พระจันทร์ด้วยบนดาดฟ้าตอนกลางคืนใช่รึเปล่า
คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : ใช่ๆ เริ่มตั้งโต๊ะไหว้กันตอนหัวค่ำ มีกระถางปักธูป มี “หง่วยกอ หง่วยเปี้ย” มีแต่ขนมหวานๆไหว้ทั้งนั้นแหละ
.
คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: หง่วยกอ หง่วยเปี้ย นี่หน้าตาเป็นไง แบบขนมไหว้พระจันทร์สมัยนี้รึเปล่า

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : หง่วยกอก็เป็นขนมแป้งร่วนๆหน่อยสีขาวๆไง แผ่นกลมๆ (ฟังแล้วคิดว่าน่าจะเป็นขนมโก๋ของโปรดอิฉันนะ) หง่วยเปี้ยก็เป็นขนมแป้งแบนๆมีงาขาวอยู่ข้างบน (น่าจะเป็นขนมเปี๊ยะชนิดหนึ่งนะคะ คำว่าเปี้ยในภาษาแต้จิ๋วก็คือคำว่า 餅 – ปิ่ง ในภาษาจีนกลางที่คนไทยเรารู้จักกันในชื่อขนมเปี๊ยะนั่นล่ะค่ะ) ขนมไหว้พระจันทร์แบบสมัยนี้ที่ขายกัน อันนั้นของคนกวางตุ้งเค้า ส่วนใหญ่ก็ไส้โหงวยิ้ง (แปลตรงตัวก็คือ ถั่วห้าชนิด) แต่ที่พวกลื้อชอบกินกัน ไส้ทุเรียนกวนน่ะ คงมีแต่เมืองไทยนะ

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: ก็คงงั้นแหละ หม่ามี้ แล้วอาม่าไม่มีไหว้พระจันทร์ด้วยเครื่องสำอางมั่งเหรอ

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓: ไม่มี บ้านเราไม่ไหว้ บางบ้านเค้ามีไหว้นะ แล้วแต่แต่ละบ้านกัน บางบ้านเค้าเอาต้นอ้อยสองต้นมาดัดโค้งเป็นเหมือนซุ้มประตูที่โต๊ะไหว้ก็มี นั่งคุยกันไปเรื่อยๆจนดึกถึงเก็บโต๊ะ

คุณนายฮวงจูเนียร์ ☺: เอ มีอะไรอีก🤔… อ้อ หม่ามี้เคยเรียนตัดเสื้อนี่นาใช่ไหม จำได้รึเปล่า ไปเรียนที่ไหน แล้วทำไมถึงไปเรียนอะ หรือเพราะอยู่ย่านขายผ้าเลยอยากซื้อผ้าตัดเสื้อใส่เอง😛

คุณนายฮวงซีเนียร์ 🤓 : ไปเรียนเพราะสมัยก่อนเขาฮิตเรียนตัดเสื้อกัน ไปเรียนที่ถนนเจริญกรุง ข้างล่างเป็นร้านดัดผม ข้างบนสอนตัดเสื้อ นักเรียนเยอะ แต่มีครูสอนอยู่คนเดียว อั๊วเลยเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็เลยทำแพทเทิร์น ตัดเสื้อไม่ค่อยเป็น

อ้าว เป็นงั้นไป นี่ท่าทางหม่ามี้อิฉันจะเป็นเป็ดซะล่ะมั้งเนี่ย😅