基隆塔 – จีหลงถ่า

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

สวัสดีค่า มิตรรักแฟนคุณนายฮวงทุกคน เป็นยังไงกันบ้างคะ อิฉันหายหน้าไปซะนานเลย😅 ก็ด้วยสายตาและหลังที่ไม่ค่อยจะดีนัก เดี๋ยวนี้ให้นั่งนานๆ หน้าจอคอมพิวเตอร์นี่ไม่ไหวเลยค่ะ ประกอบกับไม่ได้ไปไหนเลย มีเวลาก็กลับบ้านไปหาคุณเตี่ยกับคุณหม่ามี้ ไม่ได้ไปสำรวจเกาะซักเท่าไหร่ ไอ้ที่เล็งไว้ว่าจะไปก็ต้องเก็บเข้า bucket list ไปก่อน จะรายงานข่าว…ก็มีแต่ข่าวไร้สาระที่เขียนไปก็อาจจะเดือดแล้วเผลอนินทาร้าบานนี้ ซึ่งอาจจะก่อให้เกิดปัญหาตามมาได้อิ๊ก😆 ในไทเปก็ขี้เกียจไปตระเวณแล้ว เดี๋ยวนี้เข้าเมืองคือไปโรงพยาบาล สมกับชีวิตที่เริ่มใกล้เข้าคลองหกจริงๆ 😆 มีเวลาก็ต้องไปเดินออกกำลังที่ทะเลสาบหลังบ้าน ให้แข็งแรงหน่อย 😁

เอ้า แก้ตัวมาพอสมควรแล้ว😜 เข้าเรื่องกันดีกว่านะคะ เนื่องจากวันครบรอบแต่งงานของเราในปีนี้ อิฉันขี้เกียจคิดหาที่กินฉลองการที่คุณชายสามารถทนอิฉันมาได้ถึงป่านนี้🤭 ก็เลยไปดูโพยที่จดไว้ว่าตั้งใจจะไป แต่เพราะอากาศหน้าร้อนมันแผดเผาเกินกว่าจะออกไป เลยจดไว้ก่อนรอให้อากาศเย็นลงสักนิดค่อยไป อะฮ้า และแล้วก็เห็นว่ามี 基隆塔 – จีหลงถ่า หรือในภาษาอังกฤษคือ Keelung Tower ที่เปิดทดลองให้ขึ้นไปชมได้ฟรี ก่อนที่จะทำพิธีเปิดอย่างเป็นทางการในต้นปีหน้า และแน่นอนค่ะว่าต้องเสียเงินซื้อตั๋วขึ้นไปชมวิวอ่าวจีหลง คุณนายฮวงผู้นิยมของฟรี🤣ก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา ชวนคุณชายไปฉลองครบรอบแต่งงาน เราไปถ่ายรูปเซลฟี่กันบนจีหลงถ่าเถอะนะจ๊ะที่รัก แล้วจะได้ไปกินของอร่อยๆที่ ‘仁愛市場 – เหรินไอ้ซื่อฉั่ง’ กันด้วยไง

仁愛市場 – เหรินไอ้ซื่อฉั่ง คือตลาดสดในตัวเมืองจีหลง อยู่ไม่ไกลจากจีหลงเมี่ยวโข่วเย่ซื่อที่ฉันเคยเขียนเล่าให้ฟังกันไปแล้ว และเคยเล่าให้ฟังในบทที่ชวนไปเดินตลาดแล้วว่า ตลาดสดที่นี่จะมีขายทุกอย่างประมาณแบบ one-stop shopping นั่นเลยทีเดียว แล้วเวลาที่ฉันดูทีวีพวกรายการชวนตระเวณหาของอร่อยกิน ได้เห็นร้านอาหารที่อยู่ในตลาดเหรินไอ้ของจีหลง หรือไม่ก็อยู่แถวๆ นั้นแหละหลายร้านเลย จดๆ ไว้กะว่าถ้าไปแถวนั้นก็จะได้แวะไปชิม แต่แล้วก็ลืมว่าจดวางไว้ที่ไหนเป็นประจำ😅 คราวนี้ได้ฤกษ์ดีแบบตั้งใจไปเพื่อกินซะที ฮ่าๆๆๆ ร้านแรกที่ตั้งใจไปกินก่อนเลยคือร้าน ‘吳姳麵館 – อู๋หมิงเมี่ยนก่วน’ ค่ะ เพราะฉันเป็นคนชอบกินซีฟู้ด แล้วไปถึงจีหลงทั้งทีมันต้องกินซีฟู้ดสิคะ

โชคดีที่เราไปถึงประมาณสิบเอ็ดโมงครึ่งนิดหน่อย เลยไม่ต้องต่อแถวยาวมากเหมือนตอนที่กินเสร็จแล้วเดินออกมา เห็นแถวเข้าคิวรอแล้วตกใจเลย ถ้าเราเจอแถวยาวขนาดนั้นคงล่าถอยไม่กินแล้วล่ะค่ะ (คือเราสองคนเป็นพวกขี้เกียจต่อแถวรอกินน่ะ) ตอนต่อแถวสั้นๆ อยู่ก็มีน้องคนไทยสองคนมาต่อคิวจากเรา ระหว่างที่รอคิว ร้านเขาจะให้เมนูแผ่นกระดาษมาให้เราเขียนสั่งไว้ก่อนเลย เห็นน้องเขาพยายามเทียบเมนูใหญ่ในแฟ้มที่มีทั้งภาษาจีน อังกฤษ ไทยพร้อมรูปภาพประกอบ กับภาษาจีนในเมนูแผ่นกระดาษที่ใช้สั่งออเดอร์ของลูกค้า แล้วดูท่าทางน้องเขางงๆ สั่งผิดช่องกัน ฉันและคุณชายก็เลยช่วยน้องเขาเขียนสั่ง ฉันเลยถือโอกาสบอกน้องว่านอกจากเกาะเหอผิงที่น้องเขาตั้งใจจะไปตามที่หาข้อมูลมาแล้ว มีอะไรอีกบ้างในจีหลงที่น่าสนใจ โดยให้ดูบทจีหลงเมี่ยวโข่วเย่ซื่อที่ฉันเขียนไว้ในคอลัมน์ แต่ก็บอกน้องเขาค่ะว่า พี่เขียนตามใจตัวเองนะคะ ถ้าสนใจก็ลองไปดูได้😄

ตานี้มาดูกันค่ะว่า อาหารร้านบ้านๆ ฉลองครบรอบแต่งงานของเรามีอะไรบ้าง เริ่มจากข้าวหน้าหอยนางรม+กุ้ง – 綜合蓋飯 (蚵+蝦) อ่านว่า จ้งเหอไก้ฟั่น (เคอ+เซีย) แล้วฉันอยากกินเกี๊ยวหน้าหอยเชลล์+กุ้งในซอส XO – 雙貝蝦XO醬拌餛飩 อ่านว่า ซวงเป้ยเซียเอ็กซ์โอเจี้ยงปั้นหุนตุ้น (ฉันมาอยู่เกาะนี้ได้ประสบพบกับเอ็กซ์โอเจี้ยงแล้วหลงรักเลยค่ะ เป็นซอสเผ็ดๆ ที่มีสัตว์ทะเลเช่น หอยเชลล์ กุ้งฝอย ปลาตัวจิ๋ว เป็นส่วนผสม เอามาคลุกข้าวหรือบะหมี่แห้งกินก็อร่อยเลิศละ😋)  ตามด้วยแกงจืดหอยนางรม – 蚵仔湯 อ่านว่า เคอไจ่ทัง แล้วเราสั่งของกินเล่นมาอีกสามอย่าง 基隆吉古拉 อ่านว่า จีหลงจี๋กู่ลา (ที่อิฉันชอบเรียกว่าก๊อดซิล่าเพราะภาษาจีนเรียกว่าเกอจี๋ลา – 哥吉拉😁) จี๋กู่ลาก็คือลูกชิ้นปลานั่นเองค่ะ (魚漿 – อวี๋เจียง = fish paste นี่ขอแปลว่าลูกชิ้นปลาละกันนะ)

เท่าที่สืบหาข้อมูลมา แรกเริ่มเลย 吉古拉 เกิดจากชาวประมงในจีหลงตัดเอาครีบฉลาม (ที่เราเรียกหูฉลามน่ะ) มาแล้ว จะโยนตัวกลับลงทะเลไปก็เสียของเปล่าๆ อย่ากระนั้นเลยเอาเนื้อมาทำจี๋กู่ลาซะดีกว่า ดังนั้นฉันคิดว่าจัดจี๋กู่ลาเป็นเสี่ยวชือหรือของกินเล่นประจำเมืองจีหลงก็น่าจะได้นะคะ เพราะถ้าถามอากู๋เนี่ย ร้านดังเจ้าอร่อยส่วนใหญ่อยู่ในจีหลงทั้งนั้นเลย ร้านหลู่เว่ยเจ้าประจำของฉันที่จีหลงก็ทำจี๋กู่ลาเองนะ เสี่ยวชือของชอบของฉันที่สั่งมาอีกอย่างคือ กุ้งห่อฟองเต้าหู้ทอด – 炸蝦卷 อ่านว่า จ้าเซียจ่วน แหม อ่านๆ ดูสั่งแต่ของที่คุณนายฮวงชอบกินทั้งนั้นเลยนิ😆 เอ้าต้องเอาใจคุณชายบ้าง สั่งหอยนางรมสดให้ฮีหม่ำซะหน่อย – 生食級帶殼生蠔 อ่านว่า เซิงสือจี๋ไต้เขอเซิงเหา อร่อยและสดดีมากทุกอย่างค่ะ แถมให้ซีฟู้ดแบบสะใจคุณนายฮวงจริงๆ ทั้งหมดนี้เราจ่ายไปแค่ 580 หยวนเท่านั้นเอง ตอนนี้เงินไต้หวันกับเงินบาทไทยพอๆ กันไหมคะ ฉันไม่ค่อยเช็คอัตราแลกเปลี่ยนน่ะ แต่ก็ยังไงไม่น่าเกิน 600 บาทเนอะ ถูกมากถ้าเทียบกับปริมาณซีฟู้ดที่ได้นะคะ อย่างซุปหอยนางรมนั่น 70 หยวน หอยนางรมมาตรึมในชามที่ขนาดไม่เล็กด้วยนะน่ะ เมนูร้านนี้เยอะมากค่ะ เพียงแต่ว่าเราต้องเก็บท้องไว้กินอย่างอื่นด้วย เลยตัดใจสั่งแค่นี้ 😋

กินอิ่มแล้วก็ออกเดินไป Keelung Tower กันซะที เดินตามอากู๋ไปได้เลยค่ะไม่ยาก แล้วบนถนนก็มีเสาคอยชี้บอกทางให้ด้วย มองสูงๆ ไว้ก็จะเห็นตัวหอคอย ไม่พลาดแน่ค่ะ เพราะบริเวณนั้นไม่มีตึกสูงบัง ที่หอคอยจีหลงนี่มีลิฟท์สองตัว โดยตัวนึงจอดชั้น 4 ที่มีร้านหนังสือให้นั่งอ่านพร้อมมองวิวเพื่อพักสายตาบ้าง อีกตัวนึงจะมีแค่ขึ้นไปที่ดาดฟ้าโดยตรงแค่นั้น เสียดายว่าวันที่เราไปดันฝนตกซะนี่ เลยถ่ายรูปแล้วไม่สวยเท่าไรนัก

แต่ที่ฉันชอบคือจากข้างบนนี้สามารถเดินต่อไปที่วัดที่มีรูปปั้นองค์เจ้าแม่กวนอิมตั้งเด่นเป็นสง่าให้เห็นได้ชัดๆ แต่ไกล โดยองค์เจ้าแม่หันหน้าออกสู่อ่าวจีหลง คล้ายกับเป็นการดูแลปกป้องคุ้มครองเรือที่เข้าออกอ่าวจีหลงน่ะค่ะ แล้วถ้าจะเดินลงจากทางด้านนี้ผ่าน 中正公園 – จงเจิ้งกงหยวน หรือสวนสาธารณะจงเจิ้งก็ได้นะคะ จะได้เดินตัดข้ามถนนที่มีคลอง (จริงๆ มันคือแม่น้ำหรือคลองก็ไม่รู้ แต่ฉันว่าไซส์ขนาดนี้ฉันว่าน่าจะเรียกคลองมากกว่านะ🤭) อยู่ตรงกลางเป็นเหมือนเกาะกลางถนน มากินซุปเต้าหู้ยัดไส้ห่อลูกชิ้นปลา (豆干包 – โต้วกันเปา) เจ้าเก่าแก่ต่อแบบเราก็ได้ (ร้านอยู่ยืนยงมา 60 ปีแล้วค่ะ)

ในความเห็นของฉันนะ คนจีนเก่งมากเรื่องซุป ฉันกินมากี่ที่ๆ บนเกาะนี้เนี่ยไม่ว่าจะเมืองไหน หรือร้านบ้านๆ แค่ไหนก็ตาม น้ำแกงอร่อยเริ่ดจริงๆ ค่ะ ขนาดฉันยังรู้สึกอิ่มๆ จากมื้อกลางวันอยู่ ก็ยังรู้สึกว่าซุปเต้าหู้ยัดไส้ห่อลูกชิ้นปลาอร่อยจังแฮะ แถมโต๊ะที่ฉันนั่งมีพริกป่นให้ด้วยนะ แต่ฉันไม่ได้ใส่หรอกค่ะ ซดน้ำซุปใสๆ อร่อยๆ ด้วยรสธรรมชาติดีกว่า ที่ร้านมีขายเส้นหมี่ บะหมี่ผัดด้วย แต่กินไม่ไหวเลยไม่ได้สั่ง ขอบอกว่า เส้นหมี่ของไต้หวันอร่อยนะ โดยเฉพาะถ้าเป็นเส้นหมี่จากเมืองซินจู่ที่มีชื่อเรื่องทำเส้นหมี่ เพื่อนฉันคนนึงมาเที่ยวกับน้องสาวที่เป็นคนชอบกินและชอบทำอาหาร ลองกินเส้นหมี่ผัดแล้วติดใจถึงขั้นซื้อเส้นหมี่ในซุปเปอร์มาร์เก็ตกลับบ้านเลยทีเดียว

จากนั้นเราเดินเลียบคลองเพื่อกลับไปขึ้นรถไฟกลับบ้าน ระหว่างทางเจอร้านเบเกอรี่เก่าแก่ของจีหลงชื่อร้าน 珍味香餅家 – เจินเว่ยเซียงปิ่งเจีย ก็แวะซะหน่อย ซื้อขนมเปี๊ยะอย่างละชิ้นมาลองกิน เปี๊ยะที่เป็น signature ของร้านราคา 80 หยวนนั่น ฉันว่ารสชาติโอเคอยู่ แต่ราคาเว่อร์ไปหน่อยน่ะ มีมาคาดาเมียอยู่ในไส้แค่ลูกกระจิ๊ดเดียวเอง เปี๊ยะเผือก (芋頭酥 – อวี้โถวซู) ใช้ได้ค่ะ แป้งบางเฉียบ ไม่หวานมาก ราคาแพงไปนิดแต่พอรับได้หน่อย (คือตอนนี้ด้วยภาวะเงินเฟ้อที่เผชิญอยู่ ทุกอย่างขึ้นราคากันไปหมด) คือจริงๆ ฉันมีร้านขนมเปี๊ยะเผือกเจ้าอร่อยที่ชอบกินอยู่ แต่เป็นร้านจากเมืองไถจง ซึ่งตอนนี้ร้านที่เคยเปิดสาขาอยู่ในไทเปหายไปหมดแล้ว หมายถึงสาขาที่ฉันรู้จักอยู่ 2-3 แห่งน่ะนะ ก็เลยไม่ได้ซื้อกินอีก เพราะส่วนใหญ่ที่ซื้อลองกินดู แป้งหนาแทบทุกร้าน ก็เลยไม่ค่อยได้กินแล้ว

สรุป ครบรอบแต่งงานปีนี้ กินกันพุงกางทั้งวัน แต่ค่าเสียหายรวมแล้วแค่ 1095 หยวนแค่นั้นเอง แหม คุณนายฮวงชักติดใจวิธีฉลองแบบนี้แฮะ กินแล้วก็เดินออกกำลังไปอีกหมื่นกว่าก้าว แบบนี้สรรหาของกินต่อได้ ฮิฮิ 😉