台灣燈會 – ไถวันเติงหุ้ย

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

คุณนายฮวงกลับมาแล้วค่า😉 หลังจากอยู่เมืองไทยสี่เดือน กลับมาถึงคุณชายก็ชวนเที่ยวเลย เพราะว่าปีนี้งาน Taiwan Lantern Festival 2023 หรือที่ในภาษาจีนกลางเรียกว่า 台灣燈會 – ไถวันเติงหุ้ย ได้วนกลับมาจัดที่ไทเปอีกครั้ง หลังจากที่จัดครั้งสุดท้ายเมื่อ 23 ปีก่อน แล้วก็วนไปจัดที่เมืองอื่นๆ ของเกาะ ฉันกลับมาถึงไทเปตอนค่ำของวันที่ 9 กุมภาพันธ์ เหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรแล้ว เพราะเจอไฟล์ทดีเลย์ไปสองชั่วโมง นั่งรอกันอยู่ในเครื่องบินสองชั่วโมงนี่เซ็งเลยนะ เอ อย่าเล่าดีกว่า เดี๋ยวจะยาวววว ฮ่าๆๆ 

ฉันน่ะหมายตางาน Shilin Residence Tulip Festival 2023 ไว้ค่ะ รู้ข่าวตั้งแต่ตอนอยู่เมืองไทย หมายมั่นมากว่าปีนี้ต้องไปดูให้ได้ เพราะปีที่แล้วอดดูเนื่องจากติดกักตัวอยู่ งานเริ่มวันที่ 9 ก็เลยบอกคุณชายว่า วันศุกร์ที่ 10 เราไปดูกันนะ ไหนๆเธอก็มีประชุมของมหาลัยฯ ที่ Shilin campus อยู่แล้วนิ เลิกจากประชุมเราก็ไปกันได้ เขาปิดหกโมงเย็น เสร็จแล้วเราค่อยไปดูโคมไฟกันต่อก็ได้ คุณชายก็ตกลงนัดแนะกันอย่างดี ให้ฮีส่งข่าวมาว่าจะเลิกประชุมสักกี่โมง ฉันจะไปเจอที่หน้ามหาลัย แล้วก็ค่อยเดินไปด้วยกัน หลังจากที่อิฉันได้ลั้ลลากับอากาศดีๆ ตอนล้อเครื่องบินแตะรันเวย์ของสนามบินเถาหยวน ฝันก็สลายเอาตอนบ่ายโมงของวันรุ่งขึ้น

ฉันตื่นมาก็เริ่มรื้อของจากกระเป๋าเก็บเข้าที่เข้าทางยังไม่ทันไรเลย เงยหน้ามาอีกที อ้าวเฮ้ย ฟ้าครึ้มซะแล้ว คุณชายก็ติ๊งมาพอดีว่า น่าจะประชุมเสร็จประมาณสามโมงครึ่ง ตกลงฉันจะไปไหม ฉันก็ส่งตอบกลับไปว่า ไปสิจ๊ะ แล้วก็รีบแต่งตัวออกจากบ้าน ออกมานอกคอนโด อ้าว ฝนปรอยๆนิ ก็กางร่มเดินต่อ ยังเดินไปไม่ถึงป้ายรถเมล์เลย จับกระเป๋าดู ลมพัดฝนมาทำกระเป๋าเปียกซะแล้ว กลับบ้านมาส่งข้อความบอกฮีว่า เปลี่ยนใจแล้ว ฝนเริ่มตกแถมอุณหภูมิลดอีก ฉันไม่ไปแล้วล่ะ กดส่งปุ๊ป ฝนเทลงมาเลยค่ะ sixth sense ของอิฉันนี่ไม่พลาดจริงจริ๊ง😅

แต่ตั้งใจแล้วว่าพลาดไม่ได้ คืนนั้นจึงกล่อมคุณชายให้ไปกันวันรุ่งขึ้นเถิดนะ เพราะเดี๋ยวทิวลิปบานแล้วจะไม่สวย ยูก็รู้ไอชอบทิวลิปดอกตูมๆ เราไม่ได้ไปร่วมงานกับคลื่นมหาชนมานานมากแล้วนะ ไปสักหนน่า ฮีก็ตกลงยอมตามใจเมีย (คงเป็นเพราะอยู่ห่างกันตั้งสี่เดือนมั้ง เลยยอมตามใจซะหน่อย😆) และแล้วเราก็ไปร่วมเดินชมและถ่ายรูปตามแต่พื้นที่และโอกาสอำนวยให้ เราไปถึงประมาณสิบเอ็ดโมงครึ่ง นึกว่ากินข้าวก่อนแล้วค่อยไปเดินย่อยอาหารชมดอกไม้กัน เลยไปร้านอาหารของเทียนเหรินฉากันก่อน (เอ๊ ฉันเคยเอ่ยถึงเทียนเหรินฉามาแล้วในบทไหนสักบทนึงแน่ๆ ที่บอกว่า เขาเป็นผู้ผลิตใบชาเจ้าใหญ่ของเกาะนี้น่ะ แล้วก็มีร้านอาหารที่เสิร์ฟอาหารมีชาเป็นส่วนผสม) ปรากฎว่ามีคนเข้าคิวอยู่ก่อนหน้าเรา 16 รายแล้ว พนักงานบอกว่า น่าจะได้โต๊ะหลังเที่ยงครึ่งมั้ง แหม มหาชนเขาคิดแบบเดียวกับเราแยะขนาดนี้เชียวรึ🤣 งั้นเราไปชมทิวลิปก่อนแล้วค่อยกลับมากินเหอะ ยู ทันแน่นอนไอรับรอง

แล้วอิฉันก็ทายถูกเผงอีกแล้ว กว่าเราจะได้โต๊ะก็บ่ายโมงเศษแน่ะ ซื้อหวยไม่เห็นถูกยังงี้มั่ง😜 แต่ร้านนี้เขาบริการดีนะคะ ระหว่างรอเขาก็เสิร์ฟน้ำชาร้อนๆให้เราจิบไปก่อน เผื่อติดใจก็ซื้อได้เลย ยุทธวิธีทางการตลาดแบบได้ทั้งใจลูกค้าและได้ขายของเนี่ยเจอประจำบนเกาะนี้ คุณชายสั่งเซ็ตปลากะพงนึ่ง ส่วนฉันสั่งบะหมี่เนื้อชาผูเอ่อ แล้วสั่งไก่ทอดเสียนซูจี – ของกินเล่นยอดฮิตของไต้หวันมาลองกันด้วย

อย่างที่บอกค่ะ เจ้านี้เขาขายชาเป็นหลัก อาหารก็เลยมีส่วนผสมของชาไปซะทุกอย่าง ไก่ทอดเสียนซูจีที่รถเข็นขายกันทุกแห่งหน เมื่อมาขึ้นโต๊ะในร้านของผู้ผลิตชาเจ้าใหญ่นี้ มันก็จะบ้านๆไม่ด้ายยยย ปกติพวกรถเข็นจะโรยเกลือ+พริกไทยลงบนไก่ทอด ร้านนี้เขาเสิร์ฟเกลือ+พริกไทย+ผงชาเขียวพร้อมไก่ทอดค่ะ แต่แหมให้มาจิ๊ดเดียวในถ้วยน้ำจิ้มที่ขนาดไม่เล็กนักแบบนั้นน่ะ เอามาไหว้เจ้าเหรอคะ คู้น อิฉันจิ้มสองทีก็หมด ร้องขอเพิ่ม ไม่รู้อ่านใจฉันออกรึไง ให้มาเต็มถ้วยเลยตานี้😁 มีผงชาเขียวเพิ่มมาก็หอมๆดีเหมือนกันค่ะ อ้อ แล้วในจานไก่ทอดไม่ใช่มีแค่ไก่นะ มีใบชาชุปแป้งทอดกรอบมาด้วย อร่อยดีค่ะ กรอบๆ รสชาติหวานๆ นิดๆ ฉันชอบมากกว่าไก่ทอดซะอีกนะ😋 ถ้ามาเที่ยวแล้วอยากลองไก่ทอดเสียนซูจียอดฮิตที่ไม่ใช่แบบบ้านๆ ของรถเข็น เชิญมองหาร้านอาหารของเทียนเหรินฉากันนะคะ ฉันให้ชื่อร้านไว้มองหากันก็ได้ 喫茶趣 – ชือฉาชวี่ หรือ cha FOR TEA 

จากนั้นเราก็มากันที่ Songshan Creative Park หนึ่งในสถานที่จัดงานไถวันเติงหุ้ย เดินเล่นดูงานที่มาแสดงเอาไว้ก่อน ยังไม่เปิดไฟก็ไม่เป็นไร แล้วก็ข้ามไปที่ Sun Yat Sen Memorial Hall ที่มีเจ้ากระต่ายโรบอทตัวเอกของงานนี้จัดตั้งอยู่ แล้วคุณชายก็บอกว่า เราไปกินข้าวเย็นก่อนดีไหม ไปแบบร้านเปิดตอนห้าโมงนี่เลย กินเสร็จค่อยย้อนกลับมาดู ตอนนั้นไฟคงเปิดกันแล้ว ไปกินร้าน Kiki กันนะ ร้านโปรดยูไง (แหม อยู่ห่างกันนานๆ นี่ มันมีข้อดีเหมือนกันนะ ฮีเอาใจเมียดีจัง😁)

เออ เมื่อกี้ลืมเล่า เดี๋ยวนี้ร้านอาหารใช้วิธีสแกน QR code เพื่อจองคิวกินกันทั้งนั้นเลยแฮะ ร้านชานั่นยิ่งแล้วใหญ่ ต้องสแกนสั่งอาหารอีกด้วย เฮ้อ คนโลว์เทคอย่างอิฉันเห็นทีจะต้องพัฒนาตัวเองให้ทันสมัยซะแล้ว ไม่งั้นมีหวังอดตาย😅 Kiki นี่ยังดีหน่อย ยังเปิดดูเมนูสั่งกับพนักงานตามเดิมได้ เราสั่ง 水煮牛肉 – สุยจู่หนิวโร่ว (Braised Beef with Chili Oil) 孜然香辣蝦 – จือหรันเซียงล่าเซีย (Deep Fired Unshelled Shrimps with Chili Bean Paste and Hot Peppers) 干扁四季豆 – กั้นเปี่ยนซื่อจี้โต้ว (Deep Fried Dwarf Beans with Minced Pork and Chinese Spices) ของโปรดฉันทั้งนั้น พนักงานมีถามว่าสุยจู่หนิวโร่วเอาเผ็ดขนาดไหน คุณชายก็ตอบว่าจงล่าคือเผ็ดกลาง ผัดถั่วมาจานแรกกินก็ยังโอเค🙂 พอสุยจู่หนิวโร่วมา เข้าปากคำแรกสองคนก็เฮ้ย เผ็ดเอาเรื่องวุ๊ย😄 จานสุดท้ายจือหรันเซียงล่าเซีย ตักเข้าปากปุ๊ป ปากชายุบยิบเลยค่า😂 ไม่ไหวๆ โอยเจอฤทธิ์เดชผงฮวาเจียว (ที่เป็นส่วนผสมหลักของอาหารเสฉวน ที่เผ็ดแบบปากชากันไปเลยน่ะ) สองคนกินกุ้งได้แค่คนละตัวก็ซดน้ำอึกๆๆๆๆ กันจนท้องกาง🤣 ห่อกุ้งกลับบ้านเห้อะ เอากลับบ้านพรุ่งนี้ลวกเส้นหมี่ผัดกินได้อีกมื้อเลย🤣🤣🤣

จบเรื่องกินก็มาคุยเรื่องโคมไฟกันดีกว่า😄 ปีนี้อลังการงานสร้างสมกับที่รอมา 23 ปีจริงๆ มีทั้งโคมไฟแบบดั้งเดิม แบบโรบอท งานศิลปะที่มีการใช้ไฟเข้ามาประกอบ แล้วก็ยังมีหนังฉายขึ้นที่ผนังตึกของ City Hall และ Taipei101 ด้วย สถานที่จัดงานก็กระจายกันไปหลายๆ แห่ง ฉันติดใจผลงานของนักโทษที่ได้รางวัลที่หนึ่งที่สุดเลย สวยมากเป็นนก Taiwan blue magpie ที่ขยับปีกได้ คนรุมถ่ายรูปกันตรึม คุณชายก็พยายามไปแย่งถ่ายกะเขามาให้เมียใช้ประกอบบทความด้วย😉 แหม! ไม่รักฮีแล้วอิฉันจะรักใคร😘

เอ มาอ่านทวนดู ชื่อบทความงานโคมไฟ แต่อ่านไปๆ ไหงมีแต่เรื่องกินหว่า😁🤣

แถมสะเก็ดข่าว : หวางซันซัน – อดีตรองนายกเทศมนตรีไทเป (ฉันเคยเขียนถึงในบทไถเป่ยซื่อจังไปแล้ว) ให้สัมภาษณ์ถึงงานไถวันเติงหุ้ยว่า ที่ปีนี้มาจัดที่ไทเปก็เพราะ ปีที่แล้วเป็นปีเลือกตั้งนายกฯทั้งเกาะ นายกฯแต่ละเมืองที่อยู่ในตำแหน่งไม่มีใครอยากจัด เพราะยังไม่รู้ว่าใครจะชนะการเลือกตั้ง ถ้ารับจัดแล้วตัวเองแพ้เลือกตั้ง คนใหม่ที่มารับตำแหน่งในปีนี้เป็นคนได้เครดิตไป ก็เลยไม่มีเมืองไหนรับจัด มีแต่อดีตนายกเทศมนตรีไทเปคนก่อน – เคอเหวินเจ๋อ ที่เพิ่งพ้นตำแหน่งไปเมื่อปลายปีที่แล้วนี่ล่ะ ที่เซ่อๆซ่าๆ (หวางซันซันใช้คำว่า 傻瓜 อ่านว่าส่า กวา ซึ่งฉันขอแปลว่าเซ่อซ่าละกันนะ น่าจะใกล้เคียงสุดแล้ว) รับมาจัด
นี่คุณชายเล่าให้ฉันฟังนะคะ ฉันไม่ได้เห็นข่าวเอง แต่ฉันก็ตอบคุณชายไปว่า งานอลังการขนาดนี้ มันต้องใช้เวลาเตรียมการอย่างน้อยครึ่งปี ถ้าคนฉลาดๆคิดเป็นอย่างเมียเธอ😆ก็ต้องรู้ว่า เป็นผลงานของใครนะจ๊ะ😁 จบข่าว