‘台菜 – ไถไช่

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

เพิ่งคิดได้ว่า เขียนเรื่องอาหารประเภทนู้นนี้มาก็หลายบทอยู่ แต่ทำไมไม่ได้เขียนถึง ‘台菜 – ไถไช่’ เลยนะ ไถไช่แปลตรงตัวเป๊ะก็คืออาหารไต้หวันค่ะ เคยมีคนถามฉันเมื่อนานมากมาแล้วในเพจ Sapai Taiwan ของฉันตอนที่มีคนให้ช่วยแนะนำร้านอาหารจีนแคะว่า แล้วจะหาอาหารไต้หวันแท้ๆ กินได้ที่ไหน มาค่ะมา เร่เข้ามา บรรดานักเจี๊ยะทั้งหลาย วันนี้คุณนายฮวงขอแนะนำร้านอาหารไต้หวันที่ได้บรรจุอยู่ในรายชื่อ Michelin Guide มาตั้งแต่ปีแรกที่มิชลินไกด์ย่างเท้าเข้าสู่ผืนดินของเกาะนี้ ร้านนั้นก็คือ… รัวกลองหน่อยๆ…😄 欣葉台菜 – ซินเย่ไถไช่ คร้าบทั่นผู้ชม ที่ต้องระบุชื่อว่าซินเย่ไถไช่ก็เพราะว่า บริษัทนี้เขามีหลายยี่ห้ออยู่ มีทั้งร้านอาหารญี่ปุ่น ร้านขายสุกี้ชาบู ร้านอาหารมาเลเซีย ฯลฯ แต่ต้นกำเนิดของกิจการที่เริ่มก่อตั้งเมื่อปี ค.ศ. 1977นั้นก็คือ ซินเย่ไถไช่นี่ล่ะค่ะ

ผู้ก่อตั้งซินเย่กรุ๊ป (欣葉集團 -ซินเย่จี๋ถวน) นี้เป็นสตรีที่มีความฝันทางธุรกิจ เธอมีความเชื่อมั่นว่า อาหารไต้หวันแบบบ้านๆ เนี่ย (home-style cooking หรือที่ภาษาจีนกลางเรียกว่า 家常菜 – เจียฉังไช่) สามารถจะขึ้นเหลามีชื่อเสียงได้ไม่แพ้อาหารจีนแนวอื่นๆ เช่น Cantonese cuisine, Shanghai cuisine ที่ชาวตะวันตกรู้จักกันดี อันนี้น่าจะเป็นเพราะชาวจีนกวางตุ้งนั้นอพยพย้ายถิ่นฐานไปไกลทั่วโลกกว่าชาวจีนอื่นๆ ส่วนเซี่ยงไฮ้ก็เป็นเมืองที่อู้ฟู่หรูหรา มีชาวตะวันตกอาศัยอยู่กันมากตั้งแต่ยุคสมัยราชวงศ์ชิงโน่นเลยทีเดียว (ตรงนี้คุณนายฮวงใช้วิชาเดาดิโอโลจี้สันนิษฐานเอานะคะ😆) และแล้ว Taiwanese cuisine ก็เป็นที่รู้จักของฝรั่งได้ก็เพราะซินเย่ไถไช่นี่ล่ะค่ะ🥳

เวลาที่ฉันไปกินร้านนี้ จะไปที่ Nankang Software Park – 南港軟體園區 เพราะใกล้บ้านสะดวกดี ถึงแม้ว่าจะเป็นยี่ห้อ 欣葉小聚 – ซินเย่เสี่ยวจวี้ ก็ตาม แต่เมนูก็ยังคงเป็นอาหารไต้หวันอยู่เช่นกัน เพียงแต่ปรับเปลี่ยนนิดหน่อยให้ดึงดูดใจวัยรุ่นทั้งหลายซะหน่อย😆 (นี่ฉันไม่ได้พูดเองนะ ตามในเว็บไซต์ของซินเย่จี๋ถวนเขาว่าไว้ค่ะ) แต่บอกได้เลยค่ะว่า ลองกินกี่จานก็อร่อย ชอบไปโม้ด😋 ฉันเคยคุยกับมาดามโฮ (เป็นเพื่อนสนิทที่เป็นสะใภ้ไต้หวันรุ่นบุกเบิกกว่าฉันอี๊ก) เรื่องร้านซินเย่นี้ เธอมักจะไปกินที่ร้านแรกเพราะบ้านเธออยู่ใกล้ร้านนั้นมากกว่าฉัน เธอบอกว่าชอบบรรดา signature dishes ของร้านมากไปทีไรต้องสั่งทุกที

พอฉันมาเทียบๆ ดูกับเมนูของซินเย่เสี่ยวจวี้ ก็ไม่ได้ต่างมากนัก ปรับนิดหน่อยจริงๆ อย่างเช่น 紅蟳米糕 – หงสวินหมี่เกา หรือภาษาอังกฤษคือ Steamed Crab and Roe on Glutinous Rice ที่ร้านเสี่ยวจวี้จะใช้ปูนิ่มทอดแทนปูนึ่ง หรืออย่าง 三杯雞 – ซันเปยจี ภาษาอังกฤษคือ Spicy fried chicken with garlic and basil in casserole ที่ร้านเสี่ยวจวี้จะเป็นขาหมูแทนไก่เรียกว่า 三杯Q彈豬腳 – ซันเปยคิวถันจูเจี่ยว ซึ่งฉันชอบมากค่ะ เอิ่มตรงนี้ขอขยายความนิดนึงนะ เมื่อก่อนตอนอยู่เมืองไทย เวลาฉันกินข้าวขาหมูมักจะบอกคนขายว่าไม่เอาหนังหมู เพราะรู้สึกว่ามันหยึยๆ ยังไงก็ไม่รู้ แต่พอมาอยู่ที่ไต้หวัน คุณชายบอกว่าขาหมูไต้หวันอร่อยน้า ลองกินดูหน่อยสิ ฉันก็เอ้าลองก็ได้ ไหนๆ วันเกิดแล้วคุณชายอุตส่าห์ซื้อมาให้กินตามธรรมเนียม (เรื่องธรรมเนียมกินขาหมูในวันเกิดนี้ฉันเคยเล่าไปในบทเกี่ยวกับวันเกิดมั้ง จำไม่ค่อยได้เหมือนกัน เขียนเล่ามาเยอะจนตัวเองก็สับสน😅) หูย คำเดียวเท่านั้นล่ะ อิฉันก็กลายเป็นแฟนขาหมูไต้หวันไปเลย ถึงแม้ขาหมูที่นี่จะไม่เลาะกระดูกออกให้แบบบ้านเรา แต่หนังมันนุ่มหนึบเคี้ยวมันดีจริงๆ ค่า😁 คุณนายฮวงเลยเพิ่มคอลลาเจนให้ตัวเองด้วยขาหมูพะโล้ไต้หวันซะเลย😆

ขอคุยเพิ่มเติมเกี่ยวกับ 三杯雞 – ซันเปยจี นิดนึงละกันนะ อาหารจานนี้เป็น 家常菜 – เจียฉังไช่ อาหารแบบบ้านๆ สุดๆ ของเกาะนี้เลยค่ะ หากินได้ง่ายพอสมควร อย่างตามฟู้ดคอร์ตในศูนย์การค้าก็มีนะ แต่บางร้านก็อาจเปลี่ยนตัวเนื้อสัตว์บ้าง อย่างที่เคยเจอบ่อยๆ ก็คือปลาหมึก ส่วนผสมก็ไม่มีอะไรมาก มีขิงแก่ ใบโหระพา แล้วก็ซีอิ๊วหนึ่งถ้วย น้ำมันงาหนึ่งถ้วย cooking wine (ไม่รู้จะแปลว่าอะไรดี ภาษาจีนเรียก 米酒 – หมีจิ่ว น่าจะเป็นเหล้าที่หมักจากข้าว ถ้าเดาจากชื่อนะ) อีกหนึ่งถ้วย แล้วก็น้ำตาลนิดหน่อยให้รสชาติกลมกล่อม นี่ตามที่เขาว่ากันว่า 三杯 ที่แปลว่าสามถ้วยมันคืออะไรบ้างนะคะ แต่ปรุงกันจริงๆ ฉันคิดว่าคงแล้วแต่แต่ละบ้านกันน่ะว่าชอบรสชาติแบบไหน

พอไปเจอซันเปยขาหมูที่ซินเย่เสี่ยวจวี้เข้าเท่านั้นล่ะ สั่งเลยค่า แล้วมิชลินไกด์ก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลยจริงๆ กลายเป็นเมนูโปรดของคุณนายฮวงที่ร้านนี้ไปแล้ว😋 Stir-fried green chili with preserved egg and minced pork ก็อร่อยดี มันคือพริกผัดกับไข่เยี่ยวม้าค่ะ ฉันไม่กินไข่เยี่ยวม้านะ แต่วันนั้นคุณชายเชียร์ให้ลอง เอ๊อ อร่อยดีเหมือนกันแฮะ ถ้าใครมาเที่ยวแล้วอยากลองอาหารไต้หวัน ก็ลองพิจารณาร้านซินเย่กันได้นะคะ เห็นว่ามีที่ไทเป 101 ด้วยน่าจะสะดวกสุด ส่วนร้านซินเย่เสี่ยวจวี้ที่สะดวกสุดสำหรับนักท่องเที่ยวก็น่าจะเป็นที่

Nankang Software Park – 南港軟體園區 นี่ล่ะค่ะ นั่งรถไฟฟ้าไปกันได้ทั้งสองแห่ง ถ้าใครมาที่หนันกั่งนี่แล้วเจอฉันนั่งกินอยู่ก็อย่าลืมทักทายกันบ้างนะคะ 😉

หมายเหตุ : เอาเว็บไซต์ไปชมเมนูให้น้ำลายไหลไปพลางๆ กันก่อนละกันนะ

https://www.shinyeh.com.tw/content/en/Brand/Menu.aspx?BrandId=1#tabpanel_4

https://www.shinyeh.com.tw/content/en/Brand/Menu.aspx?BrandId=3#tabpanel_3