มังกรโบราณ

นอกจาก นิยายออนไลน์ สนุกๆ แล้ว อ่านเอา ยังมีคอลัมน์ ‘(เรื่องเล่า) 6,200 วันในไต้หวัน’ โดย คุณนายฮวง สาวไทยสุดไฮเปอร์ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทเปได้หลายปีดีดักกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตต่างแดนที่เต็มไปด้วยสีสันและมุมมองหลากหลาย เรื่องราวดีๆ ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

***********************************

– มังกรโบราณ –

สืบเนื่องจากการคุยถึงยุคเฟื่องฟูของหนังชุดทางทีวีประเภทกำลังภายในจากฮ่องกงเมื่อสามสิบกว่าปีก่อน มีผู้อ่านคนหนึ่งกล่าวถึงเพลงไตเติ้ลของซีรีส์บางเรื่องที่ไพเราะ อยากให้ฉันคุยให้ฟังกันต่อ เลยออกจะดีใจที่เจอสหายร่วมรสนิยม+ร่วมยุคสมัยอีกด้วย😄 เลยขอตามใจตัวเองและสหายร่วมยุคกันหน่อยนะคะ ฮิฮิ ถ้าพูดถึงนักเขียนนิยายกำลังภายในของจีนที่คนไทยรู้จักกันดี คงหนีไม่พ้น ‘กิมย้ง’ และ ‘โกวเล้ง’ ผลงานของนักเขียนสองคนนี้เป็นที่นิยมอ่านในหมู่นักอ่านชาวไทย จากสำนวนการแปลของ ‘น.นพรัตน์’ กับ ‘ว. ณ เมืองลุง’ โดยเรื่องที่ได้รับการตีพิมพ์ซ้ำมากที่สุดของ ว. ณ เมืองลุง คือ ‘ฤทธิ์มีดสั้น’ ซึ่งเป็นผลงานของโกวเล้ง หรือในภาษาจีนกลางออกเสียงว่า ‘กู่หลง – 古龍’ ที่แปลว่า มังกรโบราณ นอกจากเรื่องนี้แล้ว ผลงานของโกวเล้งที่ฉันชอบก็ยังมีอีกหลายเรื่อง เช่น เซียวจับอิ้ดนึ้ง เซียวฮื่อยี้ (ที่คุณผู้อ่านชอบ) ชอลิ้วเฮียง และ เล็กเซียวหง (เรื่องโปรดสุดของฉัน)

โกวเล้งมีชื่อจริงว่า ‘熊耀華 – สงเย่าหวา’ พื้นเพเป็นคนจังหวัดเจียงซี เขาเกิดที่ฮ่องกงในปีค.ศ.1938 อพยพมาอยู่ไต้หวันเมื่ออายุสิบสี่ปี ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ส่งเสียตัวเองจนจบการศึกษาจากคณะภาษาต่างประเทศ มหาวิทยาลัยตั้นเจียง (Tamkang University) ชีวิตของเขาเปรียบได้ดั่งชีวิตของจอมยุทธที่ท่องยุทธจักรมาอย่างโชกโชน สมัยวัยรุ่นใช้ชีวิตคลุกคลีอยู่ในวงนักเลง เคยถูกแทงอาการสาหัสแต่ก็รอดชีวิตมาได้ เคยแต่งงาน เคยหย่า เคยมีความรัก เคยขาดคนใส่ใจ เคยรุ่งเรือง เคยตกต่ำจนไร้คนมอง และที่คล้ายคลึงกับตัวเอกในนิยายเกือบทุกเรื่องของเขาก็คือนิยมชมชื่นในรสสุรา ตัวละครเด่นๆ ทุกตัวจากปลายปากกาของเขาจัดเป็นปีศาจสุราทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นลี้คิมฮวง ชอลิ้วเฮียง เล็กเซียวหง เซียวจับอิดนึ้ง ฯลฯ กล่าวกันว่า ในขณะที่มือข้างหนึ่งของเขาร่ายเพลงปากกา มืออีกข้างก็ถือจอกสุราไว้ และนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาจบชีวิตเมื่ออายุเพียงแค่ 48 ปี ณ บ้านของเขาในย่านเป่ยโถว ไทเป ในงานศพของเขา หวังอยู่ (นักแสดงที่ฉันเคยกล่าวถึงในบทสีสันบันเทิงไต้หวัน) ผู้เป็นหนึ่งในสหายร่วมดื่มของโกวเล้ง ได้นำเหล้าเฮนเนสซี่เอ็กซ์โอจำนวน 48 ขวดบรรจุในโลงศพให้โกวเล้งด้วย นับว่าโกวเล้งได้รับการอำลาจากเพื่อนผู้รู้ใจในแบบฉบับน่าสำราญใจจริงๆ

ซีรีส์ฮ่องกงที่คุณนายฮวงและสหายร่วมยุครู้จักกันดีในชื่อ ‘ชอลิ้วเฮียง จอมโจรจอมใจ’ นั้น ชาวไต้หวันรู้จักกันในนาม ‘楚留香 – ฉู่หลิวเซียง’ มีนักแสดงหลายคนที่เคยรับบทจอมยุทธเจ้าสำราญคนนี้ แต่ฉันว่าเวอร์ชันที่ดีที่สุดคือเวอร์ชันที่เจิ้งเส้าชิวแสดง คุณชายก็เห็นด้วยค่ะ แถมเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ซีรีส์นี้ฉายในไต้หวัน (ประมาณปี ค.ศ.1979) ชาวเกาะนี้คลั่งไคล้กันมาก ถึงขนาดจุดประกายความอยากเรียนภาษาจีนกวางตุ้งกันไปทั่วทั้งเกาะเลยทีเดียวเชียว ถึงตรงนี้ขอแทรกเกร็ดจิ๊บๆ ถือว่าเป็น FYUI = For Your Useless Information😜😂 แล้วกันนะคะ เมื่อครั้งที่ซุนยัตเซ็นปฏิวัติสำเร็จ ได้มีการโหวตในที่ประชุมว่า จะให้ภาษาท้องถิ่น (dialect) ไหนเป็นภาษาจีนกลาง ปรากฎว่า ภาษาปักกิ่ง (Mandarin) ได้รับการโหวตชนะภาษากวางตุ้ง (Cantonese) ไปแบบเฉียดฉิวแค่ 2-4 คะแนน คือจำตัวเลขที่แน่ๆ ไม่ได้แล้วค่ะ จำได้แต่ว่าไม่เกิน 5 เสียง กลับมาว่าเรื่องชอลิ้วเฮียงกันต่อนะ😅 คุณชายยังเล่าแบบขำๆ อีกว่า เป็นปรากฏการณ์แบบสุดๆ จริงๆ ฉายสัปดาห์ละครั้ง พลาดกันไม่ได้เลยสักตอนนึง ถึงขนาดว่าทีวีที่บ้านเสีย อาปาก็พาคุณชายกับพี่ไปดูที่บ้านอาเจ็ก นั่งดูกันแบบติดจอเลยทีเดียว!😆 เพลงไตเติ้ลเรื่องนี้เจิ้งเส้าชิวเป็นคนร้องเองด้วย เลยทำให้เขามาโชว์ตัวร้องเพลงที่ไต้หวัน ทำเงินได้ไม่น้อยเลยนา ไม่แค่มาไต้หวันหรอกค่ะ ที่เมืองไทยก็ไป ยุคนั้นนี่ดาราฮ่องกงตบเท้าเข้าคิวมาโชว์ตัวในเมืองไทยกันเยอะแยะ แทบจะมีกันตลอดทั้งปีเลยมั้ง ที่ฉันจำได้แน่ๆ ว่าไปดูคอนเสิร์ต ก็มี เลสลี่ จาง กับเหลียงเฉาเหว่ย ขวัญใจคุณนายฮวงสองคนนี้ล่ะ ว่าแล้วก็ขออนุญาตให้ลิงก์เพลงไตเติ้ล ชอลิ้วเฮียง ในยูทูบ เผื่อมีใครอยากรื้อฟื้นความหลัง เชิญรับฟังให้หายคิดถึงกันได้ค่ะ

ต่อมาก็ถึงคิว ‘มีดบินลี้น้อย 小李飛刀 – เสียวหลี่เฟยเตา’ ที่น่าจะได้รับความนิยมจากนักอ่านนิยายกำลังภายในบ้านเรากันไม่น้อย ไม่งั้นคงไม่ได้รับการตีพิมพ์ซ้ำมากที่สุดในบรรดานิยายของโกวเล้ง (โดยฝีมือการแปลของ ว.ณ เมืองลุง) เพลงไตเติ้ลซีรีส์ของฮ่องกงเรื่องนี้จัดเป็นเพลงโปรดที่สุดของฉัน (ถ้านับเฉพาะประเภทหนังกำลังภายในนะ) เรียกว่าติดหูถึงขนาดสามสิบกว่าปีผ่านไปยังพอร้องได้ช่วงต้นๆ เพลงเลยนะเอ้า คนร้องชื่อหลัวเหวิน – 羅文 เป็นนักร้องชื่อดังของฮ่องกงในขณะนั้น ตัวเอกของเรื่องมีชื่อว่า ‘李尋歡 – หลี่สวินฮวน’ หรือที่เรารู้จักกันว่า ลี้คิมฮวง นั่นล่ะ แล้วก็ตามเคย… เวอร์ชันที่ดีที่สุดก็คือ ยุคคุณนายฮวงท่องยุทธจักรบู๊ลิ๊มค่ะ ฮิฮิ ตรงนี้ต้องทำความเข้าใจกันนิดว่า คำว่าเวอร์ชันที่ดีที่สุดของฉันหมายถึง นักแสดงที่มารับบทตัวละครเอกของเรื่องนะคะ ไม่รวมถึงเทคนิคการถ่ายทำพวกนั้น เพราะสมัยนี้มีการใช้คอมพิวเตอร์กราฟิกเข้ามาช่วย แน่นอนว่าตัวหนังมันต้องดูแฟนซีกว่าแหงๆ นักแสดงที่ฉันว่าเหมาะสมเป็นลี้คิมฮวงที่สุดคือ ‘จูเจียง –  朱江’ ตอนมาอยู่นี่เคยได้ดูเวอร์ชันใหม่ ดูยังไงก็รู้สึกว่าดาราคนนั้นไม่ใช่ลี้คิมฮวงน่ะ ลี้คิมฮวงจัดเป็นตัวละครที่มีชีวิตค่อนข้างโดดเดี่ยวเศร้าหมองพอสมควร ฉันเลยรู้สึกว่าคล้ายคลึงกับชีวิตของโกวเล้งมั้ง แถมชื่อ ‘尋歡 – สวินฮวน’ หรือคิมฮวงในภาษาแต้จิ๋วนั้น โกวเล้งคงตั้งชื่อแบบประชดชีวิตหน่อยๆ เพราะมีความหมายว่า ‘แสวงหาความเพลิดเพลิน บันเทิง สนุกสนาน’ อะไรประมาณนี้ ฟังแล้วจะขำก็ขำไม่ค่อยออกเนอะ อย่ากระนั้นเลย ฟังเพลงกันดีกว่า เผื่อจะมีใครใจตรงกะคุณนายฮวง ชอบเพลงนี้บ้าง ตามลิงก์ยูทูบไปเลยค่ะ…

ตานี้ก็มาเอาใจคุณผู้อ่านสักนิด ‘เจ้าปลาน้อย หรือ เซียวฮื่อยี้ – 小魚兒’ รู้สึกว่าเรื่องนี้ในหมู่นักอ่านนิยายกำลังภายในชาวจีนจะได้รับความนิยมมาก แต่โกวเล้งรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก จึงมีการแก้ไขเปลี่ยนแปลงเนื้อหานิดหน่อยในภายหลัง กับซีรีส์เรื่องนี้ฉันเฉยๆ นะคะ มันก็สนุกดี แต่ไม่ได้ประทับใจอะไรมาก เพราะคาแรกเตอร์ของตัวเซียวฮื่อยี้ที่ฉลาด ต้องกะล่อนเพื่อความอยู่รอด ถ้าเทียบกันแล้ว ฉันออกจะชอบ ‘อุ้ยเสี่ยวป้อ’ มากกว่าค่ะ ดูแล้วมันออกแนวฮาๆ กว่า ไม่ซีเรียสดี คืออันนี้เทียบจากเหลียงเฉาเหว่ยที่เคยรับบทบาทเป็นเซียวฮื่อยี้และอุ้ยเสี่ยวป้อด้วยน่ะ แต่เซียวฮื่อยี้ยังมีความดีอยู่ในตัวที่รู้สึกได้มากกว่าเจ้าขันทีน้อยอุ้ยเสี่ยวป้อนะ (ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ) แต่ถ้าพูดถึงเวอร์ชันเมื่อปี ค.ศ. 1979 ที่เพลงไตเติ้ลร้องโดยหลัวเหวินก็ไพเราะพอควร คนที่เล่นเป็นเจ้าลูกปลาน้อยก็แสดงได้สมบทบาทดีทีเดียวค่ะ ชื่อ หวางหยวนเซิน – 黃元申 คนนี้จัดว่าเป็นนักแสดงมากฝีมือคนหนึ่ง เพราะเมื่อรับบทลูกปลาน้อยที่ลื่นเป็นปลาไหลก็ดูไม่ขัดตา แต่พอไปรับบท ‘ไซมึ้งชวยเสาะ – 西門吹雪 หรือในภาษาจีนกลางคือซีเหมินชุยเสวี่ย’ หนึ่งในมิตรสนิทของเล็กเซียวหงผู้มีบุคลิกเย็นชา ฮีก็ดูนิ่งเป็นชาเย็นดีมาก…

มาถึงคิวจอมยุทธคนโปรดของคุณนายฮวง ‘เล็กเซียวหง’ หรือในภาษาจีนกลางคือ ‘陸小鳳 – ลู่เสี่ยวฟ่ง’ aka จอมยุทธสี่คิ้ว (四條眉毛 – ซื่อเถียวเหมยเหมา ที่ได้ฉายานี้เพราะว่ามีลักษณะเด่นคือ หนวดเรียวรีอันดูคล้ายกับคิ้วของเขา) แล้วยิ่งได้นักแสดงฝีมือเลิศอย่างหลิงซงเหริน – 劉松仁 มารับบท ฉันยกให้เป็น the best เล็กเซียวหงเลยค่ะ ตอนสมัยเด็กๆ ฉันบ้าหนังกำลังภายในเข้าขั้น ขนาดเล่นกับน้องชาย ก็จะต้องมีการใช้กระบวนท่าของจอมยุทธทั้งหลายมาสู้กัน 😂😂😛 และวิทยายุทธที่อิฉันชอบ (ใช้) ที่สุดก็คือวิชา ‘ดรรชนีสัมพันธ์จิตใจ’ ของเล็กเซียวหง😊 หรือในภาษาจีนกลางเรียกว่า 靈犀一指 – หลิงซีอิ๊จื่อ จอมยุทธสี่คิ้วสามารถหยุดอาวุธทุกชนิดในยุทธจักรด้วยนิ้วมือ (นิ้วชี้ประกบกับนิ้วกลาง) ของเขา โอ้ มันจะสุดคูลอะไรปานนั้น แถมมีวิชาตัวเบาจัดอยู่ในอันดับต้นๆ ของบู๊ลิ้มอีก (อันนี้ก็จัดเป็นหนึ่งในความฝันของอิฉันเหมือนกัน😊) เป็นนิยายกำลังภายในชุดสืบสวนของโกวเล้งที่ได้รับความนิยมมาก ด้วยคาแรกเตอร์ของตัวเล็กเซียวหงเองที่ฉลาดและช่างสังเกต จึงสามารถคลี่คลายคดีต่างๆ ในยุทธภพได้ ฟังแล้วคล้ายๆ เชอร์ล็อก โฮลมส์ ไหมคะ ว่ากันว่าโกวเล้งได้แนวคิดสร้างตัวละครนี้มาจากพ่อเชอร์ล็อก (ที่อิฉันก็กรี๊ดสนั่นมากกับการรับบทของ เบเนดิกต์ คัมเบอร์แบตช์) นี่ล่ะ แต่ได้ใส่บุคลิกของจอมยุทธเจ้าสำราญผู้นิยมชมชอบทั้งสุราและนารีเข้าไปด้วย แถมพกด้วยอารมณ์ขัน และจุดเด่นอีกประการหนึ่งที่ออกจะถูกใจ๊ถูกใจอิฉันนั่นคือ ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน😁 ก็เนื่องมาจากนิสัยชอบช่วยเหลือผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ที่ถูกรังแกหรือได้รับความอยุติธรรม มันก็เป็นวิสัยของจอมยุทธที่ต้องผดุงคุณธรรมใช่ไหมคะ แล้วแบบนี้จะไม่เป็นคนโปรดของจอมยุทธหญิงอย่างแม่นางฮวงไปได้ยังไง😊 ว่าแล้วก็รื้อฟื้นความหลังด้วยเพลงกันดีกว่า…