เงาฝัน

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

พจนาถ เกสจินดา เป็นนักเขียนนวนิยายชีวิตรักที่มีผลงานจำนวนหนึ่ง เช่น ชีวิตรักนักประพันธ์ หมอกฟ้า สุดทางสวรรค์ รวมถึง สัญญาณไพร ที่ผมเคยเขียนเล่าไว้ในคอลัมน์บรรณาภิรมย์มาแล้ว สำหรับ เงาฝัน จัดเป็นนวนิยายรักขนาดสั้นเล่มเดียวจบ ที่มีครบรสของสไตล์นวนิยายชีวิตรักอีกเรื่องหนึ่ง

เรื่องราวเริ่มต้นที่บนเรือเฟอร์รี่ ข้ามจากเกาะปีนังมายังบัตเตอร์เวิร์ธ เมื่อ ศักร พงศธร ชายหนุ่มเจ้าสำราญ ซึ่งเพิ่งเดินทางมาจากซานฟรานซิสโก พร้อมกับรถนำรถสปอร์ตคันหรูลงเรือมาด้วย จนมาต่อที่สิงคโปร์ และข้ามฟากเพื่อขับรถคันงามคันนี้กลับมายังพระนคร และบนเรือลำนั้นเองที่เขาได้พบกับ ‘ยายจืด’

เขาตั้งฉายาให้กับเธอเอง ค่าที่ถามคำตอบคำไม่ค่อยยอมพูดอะไร หากหญิงสาวผู้นั้นก็มีความสวยงามน่ารักและสร้างความประทับใจให้แก่เขาอย่างประหลาด เขาคิดว่าเธอน่าจะเป็นสาวมาเลเซีย และน่าเสียดาย ที่ไม่มีโอกาสได้รู้จักชื่อของเธอเลย นอกจากฉายาที่เขาตั้งให้เธอด้วยความหมั่นใส้

“ผมเรียกคุณว่าแม่จืด จืดเป็นภาษาไทยเห็นจะแปลว่าชืดๆ กระมัง ซึ่งคุณก็เป็นอย่างงั้น พูดอะไรไม่เห็นนอกจากค่ะๆ รู้สึกเหมือนกินขนุน…”

“อะไรนะ?”

“ก็ฟังคุณพูดแล้ว เหมือนกินขนุน คือ… ไม่มีสับปะรด”

ใบหน้าอิ่มขาวจนดูเหมือนจืดชืดดังว่า แดงวาบขึ้นมาทันใด พร้อมดวงตาวับวาวโดยอัตโนมัติ ดูเหมือนเสน่ห์ของหล่อนจะอยู่ตรงนี้ แม่จืดน่ารักอยู่ทุกเวลาในความรู้สึกของศักร ตั้งแต่วูบแรกที่เห็นแล้ว

“คุณพูดราวกับว่าตัวเองน่ะ ช่างสำคัญเสียเหลือเกิน”

“ก็ไม่เชิง” เขายักไหล่ “แต่ผมชื่อศักรนี่ครับ ในพจนานุกรมไทย ของผมแปลว่า ระอินทร์ หรือเทวดา ฉะนั้น หากไม่สำคัญแล้วก็แปลกมาก ว่าแต่คุณล่ะชื่ออะไร…”

แม้ไม่ได้คำตอบ และต้องจากกัน มื่อขึ้นท่าเรือที่บัตเตอร์เวิร์ธแล้วก็ตาม แต่ศักร ไม่นึกว่าเขาจะได้เผชิญหน้าหล่อนอีกครั้ง เมื่อเขาขับรถเพียงลำพังมาจากมาเลเซีย นถึงแค่เคดะห์ แล้วก็ประสบอุบัติเหตุรถชนจนบาดเจ็บ

ช่างบังเอิญ เมื่อสาวน้อยผู้นั้นนั่งรถโดยสารผ่านเส้นทางนั้นมาพอดี และลงมาช่วยเจรจา ภาษาพื้นเมือง จนทำให้เขาได้รับการช่วยเหลือ และเข้าพักฟื้นยังโรงพยาบาลที่เมืองแห่งนั้นนานนับเดือน และในเวลานั้นความคิดของเขาก็นึกถึงแต่ใบหน้า และท่าทางของ ‘ยายจืด’ ผู้นี้ไม่เคยลืม

คุณนายศรี เห็นลูกชายตัวดีของเธอซึ่งหายหน้าไปนับเดือน หลังจากที่เขาแจ้งกำหนดการเดินทางกลับมาจากอเมริกา เธอต้องการให้ศักรลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ ได้เป็นโล้เป็นพายขึ้นบ้าง หลังจากที่มีแต่ชื่อเสียงความเป็นหนุ่มสังคมมากเสน่ห์ เธอจึงบอกกับเขาว่า ได้หมั้นหมายเขากับ ‘หนูใจ’ ลูกสาวตาจอนกับแม่เฟื่อง ที่ทำสวนทุเรียนอยู่เมืองนนท์ ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

“หา!” ถึงตอนนี้ ศักรสำลักควันบุหรี่จนจามแค๊กๆ “ตาจอนที่เป็นคนเก็บผลประโยชน์เรื่องสวนทุเรียนของเราน่ะหรือครับแม่”

“ใช่! แต่อย่าดูถูกว่าเขาเป็นคนเก็บผลประโยชน์ให้เรา ความจริงเขาเพียงแต่ช่วยดูแลให้ เรือกสวนไร่นาของเขาก็มีทำมาหากิน”

“ชื่อยังกับตาจอน บางคอแหลม เศรษฐีอนาถาในหนังสือ ใครเขารู้เข้าคงหัวเราะผมไปทั้งเมือง”

เขาเอ่ยปากปฏิเสธแผนการคลุมถุงชนครั้งนี้อย่างไม่ไยดี และแวะเวียนไปหา ดาวฉาย อภิบาลนาเวศ คู่ควงสาวชาวกรุงที่คุ้นเคยกันมาก่อน ดาวฉายเองก็อยากจะแต่งงานกับศักรอยู่แล้ว หล่อนพยายาม ‘สร้างสะพานคอนกรีต’ อย่างดีให้ชายหนุ่ม แต่ศักรก็เพียงแต่คบหากับหล่อนตามประสาชายหนุ่มเพลย์บอยเท่านั้น เขายังมีเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันอย่างนินนาทและภุชงค์ รวมถึง ปิ๋วหรือปรียาเพ็ญ ที่เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เป็นนักเรียน

ศักรนำเรื่องที่คุณนายศรีมีแผนจับคลุมถุงชน มาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังด้วยความกลุ้มใจ และปรียาเพ็ญก็เสนอให้เขาเดินทางไปยังสวนทุเรียนเมืองนนท์ของตาจอนผู้นี้เสียเลย เพื่อแอบดูหน้าตาของ ‘หนูใจ’ ลูกสาวของแกว่าสวยแค่ไหน

แม้ไม่เต็มใจนัก กลุ่มชายหนุ่มหญิงสาวรวมถึงดาวฉายก็ติดตามไปด้วย เพราะแอบหึงหวง ศักรกับปรียาเพ็ญอยู่แล้ว ระหว่างตามหาบ้านลุงจอนนั้นเอง ศักรได้มีโอกาสพบกับครูสาวคนหนึ่งที่อยู่ที่หมู่บ้านแถบนั้นพอดี เขาถึงกับตกตะลึง เมื่อจำได้ว่าเธอก็คือสาวน้อยคนที่เคยช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ที่เคดะห์นั่นเอง

ยายจืด!

เรื่อง : เงาฝัน

ผู้เขียน : พจนาถ เกสจินดา

สำนักพิมพ์ : โชคชัยเทเวศร์

ปีที่พิมพ์ : 2510

เล่มเดียวจบ

ความจริงแล้ว ยายจืดก็คือใจฝัน ลูกสาวของตาจอน ยายเฟื่องผู้ที่เขาตั้งแง่รังเกียจมาตั้งแต่ต้นนั่นเอง และที่ซ้ำร้ายที่สุดก็คือใจฝันเป็นนักเรียนปีนังรุ่นเดียวกับปรียาเพ็ญนั่นเอง ทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกันมาก่อน และแน่นอนว่าทุกคำที่ศักรหลุดปากบ่นเกี่ยวกับ ‘ลูกสาวนายจอน’ จะต้องล่วงรู้ถึงหูของเธอด้วยเช่นกัน!

ศักรกลับมาบ้านด้วยความผิดคาด ที่เผลอบอกมารดาว่าจะขอถอนหมั้น จากหนูใจคนนั้น พอจะกลับลำ ใจฝันก็เดินทางมาพบกับคุณนายศรีที่บ้านเสียก่อนแล้ว และเธอก็นำแหวนหมั้นมาคืนคุณนาย พร้อมกับเป็นฝ่ายขอถอนหมั้นเสียเอง!

สถานการณ์น้ำท่วมปากนี้เองทำให้ศักรปฏิเสธไม่ได้ เขาจำใจรับเงื่อนไขการถอนหมั้น อย่างไม่เต็มใจ และเพิ่งรู้จากมารดาว่าช่วงป่วยอยู่มาเลเซียนั่นเอง ที่ใจฝันนำข่าวของเขามาบอกคุณนายศรี ให้หายวิตกกังวล และทำให้เธอรู้สึกชอบพอนิสัยของใจฝัน จนถึงกับเอ่ยปากขอตัวเธอมาเป็นลูกสะใภ้เสียเอง แม้ว่าจะใจฝันจะไม่ตอบตกลง แต่พ่อกับแม่ที่นับถือคุณนายศรีก็เห็นด้วย จนเกิดการหมั้นหมายเธอเอาไว้ก่อนล่วงหน้า

พระอินทร์อย่างเขา ที่เคยได้อะไรทุกอย่างดังใจปรารถนา คราวนี้ถึงเวลาจะต้องหาหนทาง เอาใจฝันกลับมาเป็นของตัวเองให้ได้อีกครั้ง งานนี้ศักรจึงต้องพิสูจน์ตัวเองอย่างหนักกว่าที่จะได้รับความเห็นใจจากสาวน้อยเจ้าทิฐิหรือยายจืดแสนสวยของเขานั่นเอง

กว่าเรื่องราวจะลงเอยกันได้ คนอ่านก็ต้องลุ้นและอมยิ้มไปกับมุกต่างๆของพระเอกในเรื่อง ที่แพรวพราวสมกับเป็นเพลย์บอยเมืองกรุงในยุคนั้นเลยทีเดียว

เรื่องราวใน เงาฝัน ยังมีแทรก พล็อตดราม่าสะเทือนอารมณ์ผสมอยู่บ้างจากพฤติกรรมของนางอิจฉา อย่างดาวฉาย แต่สุดท้าย ก็เป็นที่แน่นอนว่านางร้ายก็ต้องเป็นฝ่ายถอยฉากพ่ายแพ้ไปตามระเบียบในที่สุด

และนิยายเรื่องนี้ก็จบลงอย่างมีความสุขของตัวละครในเรื่อง รวมถึงผู้อ่านด้วยเช่นกันครับ