โรงแรมวิปริต

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

นวนิยายลึกลับสยองขวัญเรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร สตรีสาร ของ บ.ก. คุณนิลวรรณ ปิ่นทอง ในยุคกึ่งพุทธกาล และถูกนำมาสร้างเป็นละครโทรทัศน์ในช่วงปี พ.ศ. 2526-2527 ผมพอจดจำได้ในวัยเด็ก ยุคที่ คุณอัศวิน รัตนประชา รับบทอธิวัฒน์ พระเอกของเรื่อง โดยมี คุณรัชนู บุญชูดวง คุณศิรินภา สว่างล้ำ ร่วมแสดงด้วย และจำได้ถึงบรรยากาศที่สร้างความน่ากลัวไม่น้อยเลยทีเดียว

ถัดจากนั้นในอีกเกือบสี่สิบปีต่อมา คุณศรีทอง ลดาวัลย์ จึงได้เขียน ‘โรงแรมวิปริต ภาคสอง’ อันเป็นภาคต่อของนวนิยายเรื่องนี้ตามมาในนิตยสาร โลกนวนิยาย เช่นเดียวกับผลงานหลายเรื่องของท่าน ที่มาเขียนภาคต่อในภายหลังอย่าง ชุด ภาพอาถรรพณ์ – อาถรรพณ์ภาพ หรือ ดาวพระศุกร์ และ ดาวพระศุกร์ภาคสมบูรณ์ เช่นเดียวกัน

สำหรับ โรงแรมวิปริต ภาคแรกนั้น เริ่มต้นด้วยการเปิดโรงแรมของนายทุนหนุ่มใหญ่รูปงาม อธิวัฒน์ พิทักษ์ธนสาร นักธุรกิจที่กู้เงินหลายล้านบาทมาลงทุนทำโรงแรมของตัวเอง เพื่อหวังจะให้เป็นมรดกสำหรับลูกทั้งสามของเขา คืออธิศรี อธิพงศ์ และอธิพันธุ์ โดยมีเต็มสุข ภรรยาคู่ชีวิตทำหน้าที่เป็นแม่บ้านให้กับเขา

อธิวัฒน์เป็นชายหนุ่มรูปงาม ซ้ำฐานะร่ำรวย และเขาเองก็ค่อนข้างเจ้าชู้อยู่ไม่น้อย แม้ว่าจะมีภรรยาอยู่แล้วก็ตาม โรงแรม VIPs หรือวิปส์ ของเขา มีตนุ เป็นรองผู้จัดการช่วยดูแลกิจการต่างๆ ที่กำลังเริ่มต้นไปได้ด้วยดี แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อวันหนึ่งเขาเดินทางไปตรวจงานที่ไร่พิทักษ์ธนสาร และรถเสียกลางทาง ระหว่างนั้นเองที่กลุ่มวัยรุ่นอันธพาลเห็นเครื่องประดับกายของเขาจึงเกิดความโลภเข้ามาทำร้ายเพื่อชิงทรัพย์ และพลั้งมือฆ่าจนเสียชีวิต ก่อนที่พวกมันจะนำร่างของเขาไปฝังกลบหลักฐานที่ใต้ต้นตะเคียนชายป่า…

ความห่วงกังวลต่อกิจการโรงแรม และลูกเมีย ทำให้ดวงวิญญาณของอธิวัฒน์ไม่อาจไปสู่สุคคติได้ และก่อรูปเป็นกายหยาบขึ้นด้วยพลังอำนาจจิตของผู้ตายโหง และพลังอำนาจของนางตะเคียน ที่เคยเป็นอดีตคนรักของเขาในอดีตชาติ คอยช่วยเหลือนำพาให้เขาคืนกลับมาสู่โรงแรมวิปส์อีกครั้ง โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้

ห่วง… นี่กระมังที่โบราณท่านว่าจะตายก็นอนตาไม่หลับ ก็เพราะห่วงนี้แลมารบกวน ห่วงลูกห่วงเมีย ห่วงสมบัติ และขณะที่จิตใกล้จะถึงกาลแตกดับนี้เอง เขาก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

สำรวมจิตเป็นครั้งสุดท้าย ถึงที่พึ่งอันประเสริฐ คือคุณพระรัตนตรัยแล้วก็นึกแว่วไปถึงเรื่องฌานสมาบัติที่เคยฝึกฝนเมื่อครั้งบวชเรียน นึกถึงกายทิพย์ซึ่งผู้มีฌานแก่กล้าสามารถบังคับจิตให้ไปปรากฏสำแดงกายทิพย์แก่ผู้อื่น ณ ที่ซึ่งห่างไกลออกไปได้ แม้ว่าร่างกายจริงจะไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน ผิดแต่ว่า “กายทิพย์”นั้นๆ ร่างเดิมของท่านมิได้ดับขันธ์ ยังคงมีเลือด มีเนื้อ มีชีวิต รอรับดวงจิตที่จะคืนเข้าสู่กายดังเดิม

ส่วนเขาเล่า จิตที่กำลังจะหลุดลอยออกจากร่างนี้ มิใช่การไปชั่วประเดี๋ยวประด๋าว หากการจากไปเลย เป็นการแยกจิตวิญญาณออกจากร่างกายโดยเด็ดขาด จิตวิญญาณก็ล่องลอยไปตามยถากรรม ร่างกายก็ถูกทิ้งให้เปื่อยเน่าไปตามกฎแห่งวัฏสงสาร

แต่ด้วยสภาพกึ่งภูตกึ่งมนุษย์ที่ครอบครอง โดยปราศจากร่างกายแท้จริง ก็ทำให้ไม่สามารถควบคุมพลังอำนาจได้ทั้งหมด ก่อให้เกิดความฉงนฉงายสงสัยแก่ผู้คนรอบข้า งไม่ว่าจะเป็นตนุ เอง หรืออาทิตยา เลขานุการสาว รวมถึงเต็มสุขภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากและลูกๆ ทั้งสามของเขาอีกด้วย

จึงเริ่มมีบางคนมองเห็นผู้จัดการมีท่าทางแปลกประหลาดไป บางครั้งก็คล้ายหายตัวไปเสียเฉยๆ จนเข้าใจว่าตาฝาด เห็นจะมีแต่อธิพันธุ์บุตรชายคนเล็กเท่านั้นกระมัง ที่เริ่มมองเห็นความเป็นจริงของผู้เป็นพ่อ

ตนุเองก็มองเห็นความผิดปกติต่างๆ ที่เกิดขึ้นในโรงแรมวิปส์ สภาพต่างๆ ภายในโรงแรมที่กำลังเผชิญปัญหาต่างๆ ทำให้อธิวัฒน์ไม่อาจปล่อยวาง เขารู้ว่าเวลาของตนในภพภูมิมนุษย์เหลืออีกไม่มากแล้ว ถ้าหากศพของตนถูกค้นพบและความจริงทั้งหมดเปิดเผยออกมา เขาพยายามผลักดันอธิศรี บุตรสาวเพียงคนเดียว ให้ขึ้นเป็นผู้จัดการดูแลกิจการโรงแรม ในขณะที่วิจัย ชายหนุ่มในแผนกจัดซื้อที่เป็นนักศึกษาฝึกหัดรุ่นเดียวกับอธิศรีเองก็ชอบพอเด็กสาวอยู่ไม่น้อย

สถานการณ์ในโรงแรมยิ่งเลวร้ายมากขึ้น หลายคนมองเห็นปีศาจนางตานี และนางตะเคียนที่เข้ามาคอยช่วยเหลือวิญญาณอธิวัฒน์ บัดนี้โรงแรมวิปส์ กำลังถูกร่ำลือว่ากลายเป็นโรงแรมวิปริต โรงแรมผีสิงไปแทนเสียแล้ว ซ้ำพนักงานหลายคนต่างทยอยกันลาออก จนตนุเกิดความสงสัยและชวนวิจัยให้ย้อนกลับไปยังไร่พิทักษ์ธนสารอีกครั้งเพื่อพิสูจน์ค้นหาความจริง ก่อนที่ความจริงทั้งหมดจะปรากฏขึ้น

ร่างของอธิวัฒน์ถูกนำขึ้นมาเพื่อประกอบพิธีกรรมทางศาสนา นั่นทำให้ดวงวิญญาณของเขาสูญเสียพลังลงอย่างมหาศาล เวลาที่เขาวาดหวังเอาไว้ ยิ่งลดน้อยลงทุกขณะ

“พ่อห่วงเพราะกลัวเราจะช่วยตัวเองไม่ได้ต่างหากล่ะคะ” อธิศรีพูดด้วยเสียงนุ่มนวลเดินเข้ามาคุกเข่าราบอยู่เบื้องหน้ามารดา

“แต่หนูขอให้สัญญากับพ่อว่าหนูจะพยายามดูแลแม่ให้มีความสุขเหมือนที่พ่อเคยคุ้มครองแม่และพวกเรามาเลยทีเดียว”

เติมสุขน้ำตาคลอ เธอยกนิ้วกรีดทิ้งเสีย

เมื่อนั้นดวงวิญญาณของอธิวัตน์รับรู้และปลดเปลื้องห่วงของตนได้สำเร็จ…

ในที่สุด ด้วยความช่วยเหลือของตนุและเต็มสุข ทำให้สามารถจัดการศพของอธิวัฒน์และทำให้โรงแรมวิปส์กลับคืนมาสู่สภาวะปกติได้อีกครั้ง เธอรับรู้ความรักของบุตรีกับวิจัย และขอให้ทั้งคู่ศึกษาดูใจกันไปก่อนสักระยะหนึ่ง

เรื่องราวของโรงแรมวิปริตเป็นที่เลื่องลืออยู่ไม่ช้าก็จะเงียบหาย แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นเนื่องแต่อำนาจความรักอันสูงค่ายิ่งที่สามีมีต่อเธอจะเป็นที่ซาบซึ้งอยู่ในหัวใจของเต็มสุขจนตราบสิ้นอายุขัย
เต็มสุขหารู้ตัวไม่ว่า เธอเองก็ได้ถูกเพ่งเล็งจากอรูปที่เธอกำลังรำลึกหาอยู่เช่นเดียวกัน เป็นการเพ่งอำลาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่อรูปนั้นจะล่องลอยไปสู่แดนที่ไม่เคยมีผู้ใดรู้จักมาก่อน

เรื่อง : โรงแรมวิปริต

ผู้ประพันธ์ : ศรีทอง ลดาวัลย์

สำนักพิมพ์ : บำรุงสาส์น

ปีที่พิมพ์ : 2510

เล่มเดียวจบ

เรื่องราวของ โรงแรมวิปริต ภาคแรกที่หลายคนคุ้นเคย รวมถึงในเวอร์ชันละครโทรทัศน์ได้จบลง ณ บรรทัดนี้ แต่แล้วในเวลาอีกสองปีต่อมา เมื่อมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นกับครอบครัวของเขาขึ้นอีกครั้ง และด้วยกระแสจิตอันบริสุทธิ์ของอธิพันธุ์ ลูกน้อยคนเล็ก ที่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา
อธิวัฒน์จึงต้องหวนกลับมาอีกครั้ง!

และนี่คือภาคต่อของ ‘โรงแรมวิปริต ภาคสอง’ ที่ คุณศรีทอง ลดาวัลย์ได้เขียนขึ้นในอีกเกือบสี่สิบปีที่ผ่านมา ซึ่งเรื่องนี้ได้จัดพิมพ์รวมเล่มขึ้น โดยสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม

หมายเหตุ : สำหรับนวนิยายเรื่องนี้ภาคแรก ตีพิมพ์ครั้งแรกกับสำนักพิมพ์บำรุงสาส์น เมื่อปี พ.ศ. 2510 ต่อมา ตีพิมพ์อีกครั้ง กับสำนักพิมพ์บันดาลสาส์น ในรูปปกแข็งเช่นกัน และล่าสุด ประมาณปี พ.ศ. 2541 ตีพิมพ์ทั้งสองภาค โดยสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม ครับ สำหรับภาพปกนั้นได้มาจากเว็บร้านหนังสือลุงทองครับ และท้ายที่สุดนี้ ขอขอบคุณภาพประกอบดารานักแสดงเรื่อง โรงแรมวิปริต ที่ผมนำมาจากเพจ บันเทิงไทยในวัยเยาว์ ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ