ธิดาคนธรรพ์

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

โสภิณ สุรพีร์ เป็นนักเขียนนวนิยายรุ่นครู ผู้มีผลงานหลากรสหลายสไตล์ ส่วนใหญ่จะตีพิมพ์รวมเล่มกับสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ในช่วงปี พ.ศ. 2514-2518 จำนวนหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น เวียงพยอม ที่เป็นนิยายแนวกอธิก ลึกลับชวนสงสัย กำนันถึก นิยายแนวบู๊แอ็กชันผสมคอเมดีในบรรยากาศชนบทท้องทุ่งแบบไทยๆ และเรื่องนี้ยังเคยนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ นำแสดงโดยคุณสมบัติ เมทะนี กับ คุณอรัญญา นามวงศ์ อีกด้วย แนวชีวิตอย่าง ไฟสุมทรวง รวมถึงแนวผจญภัยผสมจินตนิยายอย่าง ธิดาคนธรรพ์ เรื่องนี้อีกด้วย

เรื่องราวใน ธิดาคนธรรพ์ แบ่งเป็นสองพาร์ต สองช่วงเวลา โดยที่ในช่วงแรกนั้นเป็นเรื่องราวของ นายแพทย์เวชยันต์ รังสฤษฎ์ นายแพทย์หนุ่มรูปงามบุตรชายคนรองของพลโทพิชัย และคุณประภากร โดยที่เขาหมั้นหมายกับแสงหล้า หญิงสาวชาวกรุง ก่อนที่จะตัดสินใจเดินทางไปสำรวจไพร ร่วมกับสหายอีกสองคน คือมานพ และอมร โดยมีพรานรอดเป็นนายพรานป่านำทาง

การเดินทางในป่าแห่งนั้นเอง นำพาให้เขาและคณะนักสำรวจไพรหลงไปถึงดินแดนแห่งหนึ่งเข้าโดยบังเอิญ และชายหนุ่มก็สัมผัสถึงกลิ่นหอมประหลาด เสียงดนตรีที่ดังแว่วมาจากที่ใดที่หนึ่ง รวมถึงคำบอกเล่าของพรานรอด เกี่ยวกับดินแดนลึกลับกลางป่า อันเป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์คนธรรพ์

“เป็นที่เชื่อกันมาแต่โบราณว่า ใครก็ตามที่หลงเข้าไปในภูเขาลูกนั้น จะไม่มีวันได้กลับออกมาอีกเลย เขาจึงเรียกกันว่าเป็นดินแดนอาถรรพ์หรือเมืองลับแล โดยเฉพาะผู้ที่คนธรรพ์ แสดงอภินิหารหรือปรากฏร่างให้เห็นในวันตรงกับคืนเพ็ญ คนผู้นั้นจะไม่มีโอกาสได้กลับออกไปจากดินแดนอาถรรพณ์นี้อีกเลย…”

และแล้ว คืนนั้นเอง ที่เวชยันต์นอนหลับไปและได้ยินเสียงเพรียกหาเขาในยามดึกสงัด เขาเดินผ่านตามกวางทอง ที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์ จนเข้าไปภายในดินแดนลับแล ได้พบกับมาระตีเทวี นางพญาผู้ครองนครคนธรรพ์อันลึกลับแห่งนี้

ในอดีต เมืองคนธรรพ์ปกครองด้วยท้าวธตรฐ แต่แล้วด้วยการฝ่าฝืนกฎของชาวเมือง เมื่อ มาระตีเทวีมีความสัมพันธ์กับเวชยันต์ซึ่งเป็นคนธรรพ์เช่นเดียวกัน จนทั้งคู่ต่างมีลูกด้วยกัน หากด้วยการกระทำผิดอันล่วงละเมิดนั้น ทำให้ท้าวธตรฐลงโทษทั้งเวชยันต์และลูกที่เกิดจากเขา ต่างต้องไปถือกำเนิดในชาติภพใหม่ เหลือเพียงมาระตีเทวีเท่านั้นที่ถูกสาปให้ต้องขังอยู่ภายในอาณาจักรเมืองลับแลแห่งนี้ แม้ว่าทั้งคู่จะเคยอธิษฐานร่วมกันเพื่อให้มาพบกันอีกก็ตาม

บัดนี้เวชยันต์ได้ถือกำเนิดขึ้นมาเป็นมนุษย์ และด้วยพรหมลิขิตนั่นเองที่นำพาให้เขาเดินทางมาพร้อมกับสหายนักท่องไพร จนบรรลุถึงอาณาจักรคนธรรพ์ตามแรงอธิษฐาน และเมื่อนั้นเองที่เขาตัดสินใจที่จะอยู่ยังดินแดนลับแลร่วมกับนางพญามาระตีเทวี และถือกำเนิดธิดาที่เคยเป็นลูกของทั้งคู่ขึ้นมา

เด็กหญิงผู้เป็นธิดาคนธรรพ์ผู้มีนามว่าธิดาเดือน!

เป็นเวลากว่ายี่สิบปี ที่เวชยันต์ได้บำเพ็ญบารมี จนมีฤทธิ์เดชและอำนาจในตบะฌาน อย่างแก่กล้า ตามคำแนะนำของมาระตีเทวี ทว่าเขาก็พ่ายแพ้ต่ออำนาจของกิเลส เมื่อรับรู้จาก มาระตีเทวีว่ายังมีอีกวิชาหนึ่งที่มีพลานุภาพอันสูงล้ำ เหนือกว่าศาสตร์ใดๆ ที่ตนเคยเรียนรู้จนประสบผลมาแล้ว

นั่นคือวิชาหัวใจเสือสมิง

วิชานี้ต้องเป็นผู้บำเพ็ญบารมีจนปราศจากกิเลสแล้วจึงจะประสบผล หากยังมีกิเลสตัณหา อยู่ด้วย ผลลัพธ์นั้นอาจจะทำให้เกิดผลร้ายเกินคาดคิด

“มันคือการสะกดวิญญาณร้ายของเสือสมิง รวมถึงสัตว์ดุร้ายทั่วไปเอาไว้ ภายใต้อำนาจของผู้รู้วิชา สัตว์ป่าทั้งหลายจะตกอยู่ใต้อำนาจ เป็นบริวารผู้จงรักภักดี เปรียบเสมือนเป็นนายมัน โดยเฉพาะเสือสมิงที่มีวิญญาณภูตเข้าสิง มีอำนาจเหนือสัตว์ทั้งปวง เมื่อสะกดให้อยู่ภายใต้ฤทธิ์อำนาจแล้ว สัตว์ทั้งหลายก็จะพลอยตกอยู่ภายใต้อำนาจ เป็นบริวารผู้ซื่อสัตย์ตลอดไป”

มาระตีเทวีไม่เห็นด้วย แต่เวชยันต์ก็ขอร้องธิดาเดือน บุตรสาวสุดที่รักของเขาที่เป็นกึ่งมนุษย์กึ่งคนธรรพ์ เพื่อช่วยถอดมนตร์ในคัมภีร์นั้นให้กับเขา ธิดาเดือนไม่อาจปฏิเสธบิดาได้ จึงยอมละเมิด โดยไม่บอกเรื่องดังกล่าวให้มารดารับรู้

และในที่สุด เวชยันต์ก็สามารถฝึกเดรัจฉานวิชานี้ได้สำเร็จ หากอำนาจกิเลสที่เกิดจากความเป็นมนุษย์ก็ส่งผลให้ตัวเขากลายร่างเป็นเสือสมิงที่หิวกระหายเลือดในคืนเดือนเพ็ญ และก่ออกุศลกรรมเกิดขึ้น ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้เขาและธิดาเดือนไม่อาจอยู่ภายในเมืองคนธรรพ์แห่งนี้ได้อีกต่อไป

สองพ่อลูกต้องถูกขับออกจากเมืองลับแลตามกฎของเหล่าคนธรรพ์ และกลับคืนสู่โลกมนุษย์อีกครั้งในเวลายี่สิบปีที่ผ่านไป บัดนี้เวชยันต์กลายเป็นชายสูงวัย พร้อมกับธิดาเดือนสาวน้อยแสนโสภาที่ยังทรงพลังอำนาจจิตเช่นเดิม แต่หญิงสาวก็ปกปิดตัวเองในสภาพของสาวบ้านป่า ที่ตนกับบิดาเดินทางจากมา มิให้ผู้ใดรับรู้

ทั้งคู่เผชิญหน้ากับกลุ่มนักล่าสัตว์ชาวกรุงที่ออกตระเวนไพรในย่านนั้นพอดี โดยมีจักรพันธ์ ชายหนุ่มรูปงาม กับวิรุทธ์ สหายของเขา ร่วมทางมาพร้อมกับมัณฑนาหรืออี๊ด หญิงสาวชาวกรุงท่าทางหยิ่งผยองที่มาติดพันจักรพันธ์อยู่ จักรพันธ์ตกตะลึงในความงามของธิดาเดือน และเมื่อมีโอกาสพูดคุยกัน เวชยันต์จึงทราบว่าจักรพันธ์ก็คือลูกชายของมานพ เพื่อนสนิทของเขานั่นเอง

และสาวน้อยมัณฑนาก็คือลูกสาวของแสงหล้า อดีตคู่หมั้นของเขาเมื่อยี่สิบปีก่อน

คณะนักสำรวจเดินทางกลับพร้อมกับข่าวที่บอกกับทุกคนที่กรุงเทพฯ ว่าเวชยันต์ ตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ในป่ากับหญิงสาวชาวป่าชาวดงคนหนึ่ง ทำให้แสงหล้าที่เป็นคู่หมั้นเจ็บแค้นใจนัก หล่อนตัดสินใจแต่งงานกับภูษิต พี่ชายของเวชยันต์นั่นเอง แต่ภูษิตก็บุญน้อย เสียชีวิตในเวลาไม่นาน แสงหล้ามีลูกสาวกับภูษิตสองคนคือมัณฑนา และมาลินี ที่ต่างเติบโตเป็นสาววัยรุ่นกันแล้ว

แม้จะรู้ว่าธิดาเดือนเป็นลูกสาวของเวชยันต์ แต่มัณฑนาก็ริษยาความสวยของเธอ โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าจักรพันธ์พึงพอใจในสาวน้อยผู้นี้ และเวชยันต์กับธิดาเดือนยังเดินทางกลับมากรุงเทพฯ พร้อมกับเธอ โดยมายังบ้านของเขาที่เธออาศัยอยู่อีกด้วย

นายพลพิชัยและคุณหญิงประภากร พ่อแม่ของเวชยันต์ดีใจ เมื่อเห็นลูกชายปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าคุณหญิงประภากรจะไม่ชอบหน้าธิดาเดือน เพราะรังเกียจว่าเป็นลูกสาวของผู้หญิงบ้านป่าตามคำครหาที่ได้ยินมาก่อนหน้า และตอนนี้เธอก็ต้องการให้เวชยันต์ได้กลับมาใช้ชีวิตคู่กับ แสงหล้า ที่เป็นลูกสะใภ้เอกของเธอที่เป็นม่ายอยู่ด้วย

แสงหล้าดีใจที่เห็นอดีตชายคนรักอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะเปลี่ยนไป เวชยันต์รู้ดีว่า เขาจะต้องกลายร่างเป็นเสือสมิงในทุกคนวันเพ็ญ เขาตัดสินใจไปอาศัยอยู่ยังคฤหาสน์ร้างที่เป็นมรดกส่วนหนึ่งของตัวเอง ที่นั่น เขาสามารถใช้อำนาจปราบปรามดวงวิญญาณปีศาจที่เคยอาศัยอยู่ต้องยอมเป็นสมุน อีกด้วย

เรื่อง : ธิดาคนธรรพ์

ผู้เขียน : โสภิณ สุรพีร์

สำนักพิมพ์ : ประพันธ์สาส์น

ปีที่พิมพ์ : 2517

สองเล่มจบ

ความผิดปกตินี้เอง ทำให้แสงหล้าและคุณหญิงพยายามหาทางจัดการกับวิญญาณร้าย และหาทางกำจัดธิดาเดือนที่เป็นเสมือนเสี้ยนหนามชีวิต แต่ธิดาเดือนก็ใช้อำนาจจิตที่ตัวเองมีอยู่ เอาตัวรอดได้ทุกครั้ง ในขณะที่แสงหล้าก็ได้ติดต่อ หมอผีชื่อดังนามว่าอาจารย์โพล้ง ผู้ทรงไสยเวทย์ เพื่อให้มาจัดการกำราบ แต่ท้ายสุดแล้วทั้งหมอผีและตัวแสงหล้าเอง ก็ถูกวิญญาณเสือสมิงในร่างของเวชยันต์สังหารและจับกินเป็นอาหารอย่างน่าสยดสยอง

ด้วยพลังอำนาจนั้นรุนแรงเกินต้านทาน ยิ่งเมื่อได้เสพย์กินภักษาหารจากเนื้อมนุษย์เข้าไปด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ร่างของเวชยันต์กลายเป็นเสือสมิงเต็มตัว สิ่งเดียวที่จะปราบเขาลงได้ มีเพียง อำนาจจากธิดาเดือน ลูกสาวของเขาเท่านั้น!

ธิดาเดือนเป็นผู้ขโมยถอดคาถาหัวใจเสือสมิงของคนธรรพ์ให้กับเขา เท่ากับว่าเวชยันต์ถือกำเนิดขึ้นจากธิดาเดือน และก็ตายไปกับมือของธิดาเดือนลูกของเขาเอง!

ในขณะที่จักรพันธ์ที่เริ่มรู้สึกผูกพันเสน่หาในตัวของธิดาเดือน ก็ขอความรักจากเธอทว่า ถ้าหากธิดาเดือนต้องแต่งงานกับเขา สภาวะแห่งพลังจิตและพลานุภาพในความเป็นธิดาคนธรรพ์ของเธอก็ต้องสูญสลายลงไปเช่นเดียวกัน

เมื่อวิญญาณเสือสมิงในร่างเวชยันต์ ออกอาละวาดและฆ่ากินมนุษย์เกิดขึ้น ธิดาเดือนจึงต้องตัดสินใจครั้งสำคัญที่สุดในชีวิต!

บทท้ายของ ธิดาคนธรรพ์ อาจจะไม่ได้จบลงด้วยคำตอบชัดเจน เมื่อจักรพันธ์เอ่ยปาก บอกเล่าความรู้สึกที่มีต่อเธอ หากธิดาเดือนก็ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ หญิงสาวบอกเขาแต่เพียงว่า ตนเองมีสิ่งที่จะต้องสะสางให้หมดสิ้นลงเสียก่อน

นั่นคือภารกิจของการตามล่าเสือสมิง เวชยันต์!

สำหรับ ธิดาคนธรรพ์ เรื่องนี้ จัดเป็นนวนิยายขนาดยาว มีความหนากว่าหนึ่งพันสองร้อยหน้า รวมจำนวนถึง 72 บทเลยทีเดียว ในส่วนของเนื้อหาในเรื่องที่แบ่งเป็นสองพาร์ต ทั้งรุ่นพ่อ (เวชยันต์ + มาระตีเทวี) กับรุ่นลูก (ธิดาเดือน + จักรพันธ์) นั้น ผมพบว่าส่วนใหญ่จะเน้นไปที่อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์และการต่อสู้กับอำนาจมืด เพื่อเอาชนะกิเลสในตัวของเสือสมิง เวชยันต์ ที่ดูแล้วน่าจะเป็นตัวเอกของเรื่องมากกว่าความสัมพันธ์ของธิดาเดือนกับจักรพันธ์เสียอีก โดยเฉพาะบทบาทของมัณฑนาที่มาติดพันพระเอกนั้น เมื่ออ่านในตอนแรกยังคิดว่าจะเป็นตัวร้ายฝ่ายหญิงที่โดดเด่นและขับเคี่ยวกับธิดาเดือน นางเอกของเรื่อง แต่กลับมีบทบาทไม่มากนัก กลายเป็นบทของ แสงหล้า มารดาของเธอ ที่เป็นอดีตคู่หมั้นเวชยันต์ ที่ภายหลังกลับมีบทบาทโดดเด่น และแสดงความเป็นตัวร้ายฝ่ายหญิงชัดเจน ควบคู่ไปกับบทของเวชยันต์ เสือสมิง ในเรื่องนี้ไปเลยทีเดียว