ธิดาสวรรค์

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

ป้าอี๊ด ทมยันตี เคยเขียนเล่าไว้ในหนังสือเล่มหนึ่งว่า ถ้าหาก สุภัทร สวัสดิรักษ์ ได้หันมาเขียนนวนิยายอย่างเต็มตัว ในบรรณพิภพแห่งนี้ จะมีนักเขียนนิยายในระดับแนวหน้าอีกท่านหนึ่งเกิดขึ้นเลยทีเดียว เพียงแต่ท่านได้เลือกที่จะเปลี่ยนบทบาทจากนักเขียนมาเป็นบรรณาธิการเสียก่อน

สำหรับ ธิดาสวรรค์ เป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่ง ที่ คุณสุภัทร สวัสดิรักษ์ท่านเขียนขึ้นในยุคแรกๆ และพิสูจน์ถึงความสามารถในการประพันธ์นวนิยายที่โดดเด่น ด้วยเรื่องราวและสำนวนภาษาชวนอ่าน นิยายเรื่องนี้ นอกจากรวมเล่มโดยสำนักพิมพ์รวมสาส์น แล้วต่อมาได้นำมาพิมพ์อีกครั้งโดยสำนักพิมพ์หมึกจีน ซึ่งเวอร์ชันหลังนี้ นักอ่านน่าจะพอหามาอ่านได้ไม่ยากนัก

ธิดาสวรรค์ เป็นเรื่องราวของครอบครัวคุณณัฐ ฐิตินันท์ และลักษมี ผู้มีเป็นภรรยา ทั้งคู่แต่งงานกันมาหลายปี แต่ไม่มีลูกด้วยกันสักที ตราบจนกระทั่ง มีโอกาสเดินทางไปยังหมู่บ้านวังหิน ซึ่งกิติ สหายของณัฐ แนะนำว่า ให้มาทำพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์กับนักบวชที่นั่น เพื่อขอให้มีลูก ทั้งคู่รวมถึงนางแผ้วหญิงรับใช้จึงได้เดินทางไปยังหมู่บ้านกลางป่าแห่งนั้น

ที่นั่นเอง ลักษมีได้เผชิญหน้ากับครอบครัวชาวป่าคือนายสรอยและนางอรุณ ซึ่งมีอรรถ ลูกชายตัวเล็กวัยน่ารักช่างซุกซน จนทำให้ลักษมีอดเข้าไปอุ้มเล่นด้วยความเอ็นดูด้วยไม่ได้ แต่ต่อมาเมื่อสังเกตเห็นท่าทีของนายสรอยที่ดูประหลาดรวมถึงสายตาที่จ้องมองมายังลักษมี อย่างสนใจ ทำให้ หญิงสาวรู้สึกหวั่นระแวงจนกลับออกมา

และแล้วภายหลังพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ผ่านไป ลักษมีก็กลับมายังบ้านพักเพียงลำพัง ก่อนจะผล็อยหลับไปเหมือนถูกมอมยา

หล่อนฝันร้าย ก่อนจะตื่นขึ้นมาในเช้าวันนั้น ด้วยความจริงอันโหดร้ายยิ่งกว่า เมื่อพบว่า ตนเองถูกล่วงเกินโดยใครบางคน และมีกระดุมเสื้อเม็ดหนึ่งตกเอาไว้ข้างกาย นางแผ้วพยายามไปสืบจนพบนางอรุณกำลังซักเสื้ออยู่ และพบว่ากระดุมเม็ดนั้นคือเสื้อของนายสรอย สามีนางเอง!

ความเลวร้ายที่เกิดขึ้น ทำให้ลักษมีเป็นคนหวาดระแวง หล่อนเก็บงำความลับที่เกิดขึ้นกับตนด้วยความทุกข์ทรมานใจ ในเวลาเดียวกับที่กิติได้ชวนณัฐและนายสรอยให้เดินทางเข้าป่าเพื่อล่าสัตว์ด้วยกัน และผ่านไปหลังจากนั้นไม่นาน ณัฐก็กลับมาพร้อมกับข่าวร้าย

นายสรอยเสียชีวิตเพราะเข้าไปขวางกระทิงป่าที่บุกเข้ามาทำร้ายณัฐ และช่วยชีวิตเขาให้รอดตายอย่างหวุดหวิด โดยการเสียสละชีวิตของตัวเอง!

เมื่อกลับมาถึงกรุงเทพฯ ลักษมีพบว่าตนเองตั้งครรภ์ ท่ามกลางความยินดีของณัฐ หากหญิงสาวกลับเก็บงำความลับที่ตนเองหวั่นกลัวเอาไว้ เด็กในครรภ์ของเธอ คือสายเลือดของนายสรอย…

และแล้ว ลักษมีก็คลอดลูกออกมาเป็นเด็กเพศหญิง ณัฐตั้งชื่อให้ว่าธิดาสวรรค์ เขาหลงรักลูกสาวคนนี้มาก ในขณะที่ลักษมีเองกลับเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ยิ่งเติบโตขึ้นมา ธิดาสวรรค์ก็เป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม และนิสัยอ่อนโยน

ในเวลาเดียวกัน ลักษมีก็มีเพื่อนสนิทคือ ศิริวรรณ เจษฎากร ซึ่งแต่งงานอยู่กินกับนายรมภ์ จนมีลูกวัยไล่เลี่ยกับธิดาสวรรค์ คือ ต้อม ยุทธนา และ ติ๋ว แสงรัชนี แต่ครอบครัวของศิริวรรณ ประสบปัญหาชีวิต เมื่อมีพันทิพา หญิงสาวรุ่นน้อง ที่มาติดพันนายรมภ์ จนในที่สุดศิริวรรณต้องแยกกันอยู่กับสามีของเธอ

ยุทธนาเติบโตมาพร้อมกับธิดาสวรรค์จนเป็นหนุ่มเป็นสาว และเขาเองก็ชื่นชอบเด็กสาวจนกลายเป็นความรัก แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป เมื่อกิติเดินทางมาเยี่ยมณัฐสหายรักที่บ้าน พร้อมกับฝากฝังเด็กหนุ่มคนหนึ่งให้มาอาศัยเพื่อเรียนต่อแพทย์ในกรุงเทพฯ

เด็กหนุ่มหน้าคมคายคนนั้นมีชื่อว่า อรรถ ศิวพร เขาคือลูกชายคนเดียวของ นายสรอย!

ความอ่อนโยนและเป็นสุภาพบุรุษของอรรถทำให้เขากับธิดาสวรรค์สนิทสนมกันมากขึ้น นอกจากจะทำให้ยุทธนา รู้สึกผิดหวังเสียใจแล้วยิ่งทำให้ลักษมีเกิดความหวั่นกลัว เพราะหล่อนรู้ว่าธิดาสวรรค์และอรรรถคือลูกที่เกิดจากนายสรอย ทั้งคู่มีพ่อคนเดียวกัน!

ยิ่งเมื่อในภายหลัง ธิดาสวรรค์ได้เรียนจบและทำงานเป็นแอร์โฮสเตสของสายการบินสยามแอร์ไลน์ ชื่อเสียงและความเก่งของเธอยิ่งได้ประจักษ์ชัด แม้กระทั่งเมื่อเกิดเหตุการณ์การจี้เครื่องบิน จนทำให้เครื่องตกที่กลางป่าในเขตจังหวัดตาก แต่เธอและผู้โดยสารก็รอดชีวิตมาได้ และเพราะความช่วยเหลือของอรรรถที่เสี่ยงชีวิต บุกป่าฝ่าดง เข้าไปพร้อมกับทีมกู้ภัย ทำให้เขาได้พบกับเธออีกครั้ง

อรรถ ศิวพร! นี่หรือที่เรียกว่าชายซึ่งเป็น “แมน” มีความเป็นชายสมตัว… นี่เธอเป็นอะไร ธิดาสวรรค์สำรวจใจของเธออย่างงุนงง นี่เธอรักเขาเข้าแล้วหรือ นี่หรือที่เรียกว่าความรัก! ก็ถ้าเธอไม่รักเขาแล้ว เหตุใดเธอจึงเป็นสุขเมื่อได้อยูใกล้ สดชื่นหวั่นไหวเมื่อถูกเขามอง เหตุใดเธอจึงรู้สึกต่อเขาไม่เหมือนรู้สึกต่อชายอื่น อรรถ ศิวพร!

ผู้ชายที่พบกันครั้งแรกรู้สึกไม่ใคร่ชอบ แต่แล้วเธอก็ตอบไม่ได้ว่า ปล่อยเขาเข้ามาอยู่ในใจเธอตั้งแต่เมื่อไร บัดนี้ เขาได้เข้ามาอยู่เหนือใจของเธอเสียแล้ว

ครั้งนี้เอง ที่ทำให้ต่างก็รู้หัวใจตัวเองดีว่ามีความรักต่อกันเพียงใด ทว่า ในท่ามกลางความรักที่กำลังผลิบานของสองหนุ่มสาวนั้นเอง ลักษมีก็รับรู้ด้วยความขมขื่น และพยายามขัดขวางสุดชีวิต

เรื่อง : ธิดาสวรรค์

ผู้เขียน : สุภัทร สวัสดิรักษ์

สำนักพิมพ์ : รวมสาส์น

ปีที่พิมพ์ : 2506

สองเล่มจบ

เธอพาธิดาสวรรค์กลับไปยังบ้านวังหินอีกครั้ง และแล้วความจริงทุกอย่างก็เปิดเผย ทำให้ เด็กสาวที่หลงเข้าใจว่าตนเองเป็นลูกสาวของคุณณัฐมาโดยตลอดเกิดความเสียใจอย่างหนัก หล่อนหนีจากไป เพราะไม่อาจจะหลงรักผู้ชายที่ตนเองต้องจำใจเรียกว่าพี่ร่วมสายโลหิตได้

แต่อรรรถก็ตามไปเพื่อช่วยชีวิตของเธอไว้ ก่อนที่ธิดาสวรรค์จะจบชีวิตของตัวเองลง และในเวลานั้นเอง ที่คุณณัฐเดินทางมาถึงหมู่บ้านวังหินนั้นพอดี

และชายคนที่ลอบเข้าไปหา ลักษมีในกลางดึกคืนนั้น ก็คือ ณัฐ สามีของเธอนั่นเอง…

“ลักษ์ จำได้ไหม วันที่เราพิธีขอลูกวันสุดท้าย อาจารย์วัดท้ายบ้านท่านเรียกพี่เข้าไปสั่งเสียอะไรที่ห้องคนเดียว น้ำมนต์สามจอกที่อาจารย์สั่งให้ลักษ์ดื่มให้หมดก่อนนอนนั้น ทำให้ลักษ์หลับสนิท และอ้า… การที่พี่ลอบเข้าไปหาลักษ์ในคืนนั้น โดยไม่รู้ตัว มันก็เป็นผลด้านความรู้สึกเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าพี่จะสบายใจเลยที่ทำอย่างนี้กับลักษ์ แต่ด้วยความอยากได้ลูก ด้วยความเชื่อและอุปาทานนั่นแหละ พี่อยากจะเรียกว่า เป็นอำนาจทางจิต เมื่อทำไปแล้ว ก็ยังไม่ค่อยสบายใจ จนมีโอกาสเลียบเคียงถามลักษ์ในวันรุ่งขึ้น และลักษ์ตอบพี่ว่า หลับสนิทรวดเดียวตลอดคืน พี่จึงเบาใจจนไม่สงสัยอะไรในความรู้สึกของลักษ์อีกเลย”

ในขณะที่กระดุมเสื้อเม็ดนั้น เมื่อเขาเรียกนางอรุณมาสอบถาม จึงได้รู้ความจริงอันคาดไม่ถึง

“คืนนั้น พี่สรอยอยู่กับดิฉันทั้งคืน ตอนนี้คุณลักษ์มาอุ้มตาอรรถแกเล่น แล้วพบว่ากระดุมเสื้อหายไป ดิฉันยังนึกกลัวว่าแกจะกลืนกระดุมเสื้อพ่อเขาลงไป แต่วันรุ่งขึ้น ป้าแผ้วไปช่วยฉันซักผ้าที่ทำน้ำ แบมือให้ดิฉันดูกระดุมว่าคงจะหลุดจากเสื้อ จึงแน่ใจว่าอรรถไม่ได้กลืนลงไป”

คงเป็นกระดุมเม็ดนี้นั่นเอง ที่หล่นบนที่นอนของลักษ์ในคืนนั้น

“อ้อ ดิฉันเข้าใจแล้ว ตาอรรถนั่นเองคงจะเล่นล้วงกระเป๋าเสื้อนอนของคุณลักษ์หรือไม่กระดุมก็คงหล่นลงไปในเสื้อคุณลักษ์ เพราะคุณลักษ์อุ้มแกเล่นอยู่นานเลยทีเดียว”

“มันเป็นเรื่องเส้นผมบังภูเขาแท้ๆ” ณัฐพูดพลางหัวเราะ “แต่นั่นแหละ ในชีวิตจริงของคนเรา บางทีก็หลีกเลี่ยงปัญหาเส้นผมบังภูเขาไม่ได้ บางทีปัญหาเหมือนง่ายและเล็กน้อยเหลือเกิน แต่ก็มีอำนาจทำลายชีวิตของคนเราไปได้เหมือนกัน”

และแล้ว เมื่อความจริงทั้งหมดกระจ่างชัด ความเข้าใจก็มาแทนที่ รวมถึงความรักของ อรรถ และธิดาสวรรค์ สองหนุ่มสาวคู่รักที่ไม่มีอุปสรรคใดๆ มาขวางกั้นอีกต่อไป

สำหรับประวัติของ คุณสุภัทร สวัสดิรักษ์นั้น จากเว็บไซต์ www.sriburapha.net ความตอนหนึ่งว่า

สุภัทร สวัสดิรักษ์ เกิดเมื่อวันที่ 13 มกราคม 2472 ที่จังหวัดภูเก็ต ได้รับการศึกษาขั้นต้นจากโรงเรียนสตรีผดุงปัญญา จังหวัดตาก และจบเตรียมอักษรศาสตร์ จากโรงเรียนเขมะสิริอนุสรณ์ จากนั้นเริ่มทำงานเป็นครูอนุบาล-ประจำกองบรรณาธิการ และเป็นบรรณาธิการหนังสือมาจนปัจจุบัน เริ่มเขียนเรื่องสั้นเมื่อปี 2489 ชื่อ ‘ในห้องซึ่งมีแต่วันนี้’ ตีพิมพ์ในนิตยสาร เดลิเมล์วันจันทร์ เมื่อทำงานเป็นกองบรรณาธิการและบรรณาธิการ เขียนหนังสือมาโดยตลอด มีผลงานทั้งเรื่องสั้น นวนิยายและสารคดี มีผลงานที่รวมเล่มแล้วประมาณ 26 เล่ม เป็นนวนิยาย 9 เล่ม สารคดี 17 เล่ม ผลงานสารคดีท่องเที่ยวชื่อ แผ่นดินคะรินยา ที่เขียนร่วมกับ ‘อมราวดี’ ได้รับรางวัลดีเด่นจากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ปี 2518 ส่วนเล่มอื่น ๆ ที่เป็นที่รู้จักกันดี เช่น ดินแดนแห่งความสงบยามเช้า (เขียนร่วมกับคนอื่นๆ), สองสายธาร, ประตูสู่ตะวันตก เป็นต้น นวนิยายที่เป็นที่รู้จักกันดี เช่น ธิดาสวรรค์, มาลีเริงไฟ เป็นต้น ได้รับการยกย่องเชิดชูให้เป็นบุคคลผู้มีผลงานดีเด่นทางด้านวัฒนธรรม จากคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ เมื่อปี 2540 ได้รับรางวัลศรีบูรพา เป็นคนที่ 11 (2542)