เพชฌฆาต

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

ผมสารภาพว่าไม่เคยอ่านผลงานของ ร.บูรณะ มาก่อน นอกจากทราบว่าท่านเป็นนักเขียนรุ่นครู และเป็นนามปากกาของ คุณราวี บูรณชัย สำหรับผลงาน เพชฌฆาต เรื่องนี้เคยลงพิมพ์เป็นตอนๆ ในนิตยสาร เดลิเมล์วันจันทร์ ในช่วงปี พ.ศ. 2504 ดังภาพที่นำมาประกอบบทความนี้ครับ

นอกจากเรื่อง เพชฌฆาต เรื่องนี้แล้ว ผมเองก็ไม่เคยเห็นผลงานอื่นของผู้เขียนอีกเลย เมื่อมีโอกาสได้อ่านนิยายเรื่องนี้จบลงด้วยประทับใจทั้งในเนื้อเรื่อง สำนวนภาษาและการวางโครงเรื่อง ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าผู้เขียนอาจจะเปลี่ยนไปใช้นามปากกาอื่นอีกหรือไม่ หรืออาจจะมีผลงานเรื่องอื่นตามมาอีก ซึ่งถ้าหากเพื่อนนักอ่านมีข้อมูลเพิ่มเติมจากในข้อเขียนนี้ ก็จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ

สำหรับ เพชฌฆาต นี้ ประกอบไปด้วยนิยายขนาดยาวเรื่อง เพชฌฆาต และเรื่องสั้นขนาดยาวอีกหนึ่งเรื่องคือ คู่สร้าง จากโปรยหลังปก ได้เขียนไว้อย่างน่าสนใจว่า

นวนิยายชีวิตชาวชนบท รสเข้มข้น เปิดเผยถึงพฤติการณ์ของพวกค้าฝิ่นเถื่อนในเมืองไทยอย่างตรงกับความเป็นจริง

เขาผู้ได้ชื่อว่า “เพชฌฆาต” นั้นก็เพราะเขาถูกรังแกจิตใจจนต้องหยิบอาวุธขึ้นประหัตประหารผู้บังอาจรังแกเขา ตามปกติเขาเป็นสาธุชนผู้มีความอุตสาหวิริยะและจิตใจโอบอ้อมอารีต่อเพื่อนมนุษย์ ก่อร้างสร้างฐานะจากผุ้ไม่มีสมบัติอะไรเลยจนเป็นผู้มีอันจะกิน ด้วยแรงกายและหยาดเหงื่อ สร้างถิ่นทุรกันดารจนกลายเป็นแผ่นดินให้พืชผลอย่างน่าชื่นใจ แต่แล้วก็ต้องเผชิญกับอิทธิพลของอันธพาลผู้ทรงอิทธิพลยิ่งใหญ่ เขาต้องสูญเสียเมียและลูกซึ่งเขารักประดุจดวงใจ ฉะนั้น ความแค้นจึงผลักดันให้เขาต้องเป็น เพชฌฆาต!

เรื่องราวอันเข้มข้นนี้เปิดฉากขึ้นในห้องพิจารณคดีของศาลจังหวัดเชียงใหม่ โดยจำเลยคือชายวัยกลางคน ผู้มีท่าทางซื่อ เป็นชาวบ้านนอก ซึ่งไม่น่าจะเป็นเพชฌฆาตใจโหดซึ่งฆ่าคนตายอย่างทารุณ ตามคำฟ้องของอัยการ โดยที่จำเลยยอมรับสารภาพทุกประการ และในเวลาช่วงสุดท้ายก่อนการตัดสินนั้นเอง ที่เขาได้ขอเล่าเรื่องราวเหตุผลทั้งปวง อันเป็นสาเหตุทำให้ตนเองต้องกลายมาเป็นเพชฌฆาตหรือฆาตกรในครั้งนี้

ก่อนที่เรื่องราวทั้งหมดจะย้อนกลับไปในอดีตเมื่อยี่สิบเจ็ดปีที่แล้ว พร้อมกับคำบอกเล่าของเขา… ชายผู้มีนามว่า ดวง ดาวเรือง!

+++++++++++++++++++

ณ บ้านแม่แรม อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ในอดีต หมู่บ้านเล็กๆ อันทุรกันดาร ชายหนุ่มนาม ดวง ดาวเรือง ได้มาเริ่มต้นลงหลักปักฐาน และสร้างฐานะขึ้นจากการเกษตร หักร้างถางพงจนเกิดเป็นไร่แรมใจ และเขาก็แต่งงานอยู่กินกับบัวคำ สาวน้อยชาวหมู่บ้านแม่แรมแห่งนั้น อย่างมีความสุข จนกระทั่งมีลูกสาวเพียงคนเดียวอันเป็นเสมือนแก้วตาดวงใจ มีนามว่าแรมใจ

แรมใจเติบโตขึ้นมาท่ามกลางความรักความอบอุ่นของพ่อและแม่ จนกลายเป็นเด็กสาวแสนสวยและแสนซื่อบริสุทธิ์ ตราบจนกระทั่งอินถา ชายในหมู่บ้าน ได้พา พ่อเลี้ยงสุริยา แจ่มกระจ่าง คหบดีผู้มีฐานะมั่งคั่งเข้ามาในหมู่บ้าน สุริยาเป็นหนุ่มใหญ่ ผู้มีเบื้องหลังเป็นพ่อค้าฝิ่น และมีสมุนที่ทำงานขนส่งยาเสพติดข้ามแดน โดยใช้ดินแดนแถบนี้เป็นช่องทางผ่าน โดยมีอาชีพรับซื้อผลิตผลทางการเกษตรบังหน้า

นอกจากสนใจที่ทางในบ้านแม่แรมแล้ว เขายังเกิดความประทับใจต่อความสวยงามน่ารักของแรมใจอีกด้วย จึงพยายามหาทางชักชวนให้หล่อนหลงระเริงไปกับสิ่งล่อใจ ทั้งเงินทองที่เข้ามาเจือจุนในครอบครัว และการเข้าประกวดนางงาม แต่ดวงและบัวคำไม่เห็นด้วย จึงเป็นปมให้สาวน้อยเริ่มรู้สึกขัดแย้งกับทางบ้าน ตราบจนกระทั่ง…

หล่อนได้เผชิญหน้ากับ ปกรณ์ ปิ่นไพร ที่ได้รับบาดเจ็บ และแอบพาเขามารักษาในตูบหรือกระท่อมร้างท้ายไร่ของตัวเอง ปกรณ์คือสมุนเอกของพ่อเลี้ยงสุริยา และหักหลังเขาระหว่างการค้าฝิ่น พร้อมกับขโมยเงินหนีมา จนทำให้ถูกยิงจนบาดเจ็บ แรมใจช่วยเหลือเขาด้วยความสงสาร และเกิดเป็นความผูกพันจนกลายเป็นความรักขึ้นมาในที่สุด

การตามล่าของพ่อเลี้ยงสุริยา ทำให้ปกรณ์ตัดสินใจที่หนีไปใช้ชีวิตกรุงเทพฯ เขาชวนแรมใจให้หนีตามไปด้วยกัน และหญิงสาวก็ตัดสินใจทุกอย่างด้วยความรักและเชื่อมั่นในตัวชายหนุ่ม โดยที่พ่อกับแม่หารู้เรื่องด้วยไม่

การหายตัวไปของแรมใจ ทำให้บัวคำที่ป่วยอยู่แล้ว อาการทรุดหนักด้วยความเสียใจจนเสียชีวิตลง ดวงรักภรรยามาก เขานำศพเธอไปฝังไว้ท้ายไร่ และเฝ้ารอคอยการกลับมาของลูกสาวเพียงคนเดียว โดยไม่รู้ว่าชีวิตของแรมใจต้องพลิกผันอย่างหนัก เมื่อกลุ่มของสุริยาเองก็ตามล่าตัวสามีเธอไปถึงกรุงเทพฯ

เรื่อง : เพชฌฆาต

ผู้เขียน : ร.บูรณะ

สำนักพิมพ์ : แพร่พิทยา

ปีที่พิมพ์ : 2505

เล่มเดียวจบ

ชีวิตรักของแรมใจกับปกรณ์เต็มไปด้วยความหวานชื่น จนเธอมีลูกชายวัยน่ารัก แต่แล้ว เมื่อเงินทองที่ได้มาเริ่มร่อยหรอลง ปกรณ์เองก็หนีการตามล่าของสุริยา และหายตัวไป แรมใจต้องเลี้ยงดูตาหนูอย่างขัดสน และเมื่อปกรณ์กลับมาหาเธออีกครั้ง เขาเองก็ไม่มีเงินที่จะช่วยเหลือ เมื่อรับรู้ว่าตาหนูป่วยเป็นโปลิโอ และต้องการการรักษาอย่างเร่งด่วน

ทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่ คือการขายตัว!

แรมใจยอมตัดสินใจครั้งสำคัญ แม้ว่าจะมีเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล แต่อาการโปลิโอก็กำเริบจนทำให้ลูกชายของเธอกลายเป็นคนพิการ ส่วนปกรณ์ก็ต้องจากไปอีกครั้ง แรมใจต้องพยายามหารายได้ประทังชีวิตด้วยอาชีพที่สังคมรังเกียจ จนตัวเองล้มเจ็บลง

หล่อนเป็นกามโรค!

ด้วยอาการที่เพียบหนัก แรมใจ พาลูกน้อยที่พิการกลับมายังบ้านแม่แรมอีกครั้ง ที่นั่นมีเพียงดวง บิดาเพียงคนเดียวรอคอยอยู่ แรมใจรับรู้ด้วยความปวดร้าว และอับอายต่อโรคที่ตัวเองเป็นจนไม่กล้าไปรักษา เพราะกลัวความลับจะล่วงรู้ไปถึงหูชาวบ้าน ซ้ำตาหนูก็เป็นไข้ อาการทรุดหนักจนเสียชีวิตลงในเวลาต่อมา ความเศร้าโศกทีถาโถมเข้ามาในชีวิต และรอคอยการกลับมาของสามี ทำให้แรมใจตรอมใจตาย

ดวงนำศพของลูกสาวและหลานชายผู้อาภัพไปฝังไว้ข้างๆ หลุมศพศพบัวคำ ภรรยาของตน และไม่ลืมที่ขุดอีกหลุมหนึ่งเผื่อเอาไว้ ท่ามกลางความสงสัยของชาวบ้าน หากเขาไม่ได้ปริปากอะไร นอกจากไปพบเจ้าอาวาส เพื่อทำพินัยกรรมมอบไร่แรมใจของตนเองให้กับทางวัดแม่แรม…

+++++++++++++++++++++++

และเวลาที่รอคอยก็มาถึง เมื่อปกรณ์เดินทางมาพบกับเขาถึงไร่แห่งนี้ เพื่อขอขมาในสิ่งที่ตนเองทำผิดไป และกลับมาตามหาแรมใจและลูก!

เขาพาปกรณ์ไปยังตูบร้างท้ายไร่แห่งนั้น สถานที่ที่มีหลุมศพของคนทั้งสามที่เขารัก ระหว่างที่ปกรณ์ยืนตกตะลึงอยู่นั้นเอง…

ดวง ดาวเรือง เดินตรงเข้ามาในระยะใกล้ มือที่เคยพนมรับศีลฟังเทศน์มาแต่ก่อน แต่ขณะนี้กุมปืนไว้กระชับก็ยกขึ้น นิ้วกระดิก

ปัง! แผดขึ้นพร้อมกับเสียงตะโกนอย่างบ้าคลั่งของดวง “นัดนี้สำหรับบัวคำ”

ปัง! และ “นัดนี้สำหรับแรมใจ” ดวงตะโกนก้อง ปกรณ์ดิ้นพราดเหมือนปลาถูกทุบหัว เลือดพุ่งกระฉูด เขาฟุบลงเหนือพูนดินหลุมศพแรมใจ สั่นเร่าไปทั้งตัวด้วยความเจ็บปวด ดวงก้าวเข้ามา ปืนในมือจ้องตรงไปที่ปกรณ์

ปัง! พร้อมกับตะโกน “นัดนี้สำหรับไอ้หนู”

ปัง! “และนัดนี้ สำหรับกูเอง!”

++++++++++++++++++++++++

แล้วฉากก็ตัดกลับมาที่ห้องพิจารณาคดี อีกครั้ง และท้ายสุด แม้ว่าชาวแม่แรมที่ต่างเข้าใจเขาจะร่วมใจเป็นเจ้าของคดี และเขาเองก็ยอมรับสารภาพ หากก็ต้องรับโทษที่ตนเองได้ทำเอาไว้ในฐานะของฆาตกร หรือเพชฌฆาตโดยได้รับลดหย่อนจากการประหารชีวิต

หาก ดวง ก็ยินดีที่จะยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น ในเมื่อเขาเองก็ไม่เหลือสิ่งใดที่จะยึดเหนี่ยวหัวใจตัวเองเอาไว้อีกแล้ว หัวใจของเขาได้ตายไปพร้อมกับลูกเมียและหลานอาภัพ ที่นอนอยู่ในหลุมทั้งสามนั้นแล้ว!

เพชฌฆาต จบลงด้วยความสะเทือนใจ ของเรื่องราวอันเป็นโศกนาฏกรรม และเหตุผลของ การที่ต้องกลายเป็นเพชฌฆาตของ ดวง ดางเรือง ในบั้นปลายแห่งชีวิตนั้น