จากที่นี่… ถึงดวงดาว

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

นวนิยายชีวิตสะเทือนอารมณ์เรื่องนี้ เป็นหนึ่งในห้าผลงานของ ม.มธุการี ที่ผมชื่นชอบเป็นพิเศษ นอกเหนือจาก ระบำไฟ ไฟโหยเชื้อ สังคมพลาสติก และ ทางสายทาส ครับ

จากที่นี่… ถึงดวงดาว อาจจะไม่ใช่นิยายพาฝันสวยงาม แต่ด้วยสไตล์การเขียนอย่างเข้าถึงความรู้สึก อารมณ์ ของตัวละคร รวมสำนวนภาษาอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของ ม.มธุการี นั่นเอง ที่ทำให้เรื่องนี้เข้ามาอยู่ในดวงใจของนักอ่านหลายท่านได้ไม่ยากเลย

++++++++++++++++++++++++

พามวาด พงศา เป็นศัลยแพทย์ที่จบจากอังกฤษและกลับมาทำงานให้กับหมอภูบท บิดาที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลพงศา ที่โรงพยาบาลแห่งนั้นเอง หล่อนได้รักษาคนไข้ชื่อมนทาราที่แท้ง และทราบว่าชายเจ้าของไข้และเป็นสาเหตุให้มนทาราต้องแท้ง ก็คือผู้พันมคธ แต่แรกหล่อนเข้าใจว่ามนทาราก็คือภรรยาของเขา แต่ความจริงแล้วไม่ใช่!

มนทาราเป็นญาติลูกพี่ลูกน้องของเขาเอง ที่เกิดมีความสัมพันธ์กันแบบฉาบฉวย แค่ผู้หญิงคนหนึ่งในหลายๆ คน ที่เข้ามาเกี่ยวพันกับชีวิตของมคธ หนุ่มใหญ่วัยสามสิบ ที่มีบุคลิกสมชายชาติทหาร แต่ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเบื้องหลัง เขาจะเป็นผู้มีความผิดปกติทางจิต ใช่! มคธเป็นซาดิสม์!!

มันเกิดจาก การเลี้ยงดูในวัยเยาว์ มารดาของเขาคือ คุณหญิง มโนทัย ในอดีต หล่อนคือหญิงชาวบ้านกร้านโลกย์ ก่อนที่จะทิ้งสามีเก่า แล้วไปคว้านายพลพสุ ผู้มีอนาคตไกล จนสามารถไต่เต้าขึ้นมาเป็นคุณหญิงได้สำเร็จ แต่เมื่อนายพลพสุเริ่มชราภาพ ไม่สามารถสนองความต้องการทางเพศกับเธอได้ คุณหญิงมโนทัย ก็ยังมี ‘อุทัจ’ ดาราหนุ่มที่ตนอุปการะเลี้ยงดู คอยสนองตอบอารมณ์ใคร่ของตัวเองไปพร้อมกัน

“แล้วเธอล่ะไปมุดอยู่ที่ไหนมา?”

หล่อนถามหยาบๆ หล่อนชอบความหยาบ แท้จริงกำพืดของหล่อนก็ไม่ได้สูงส่งมาแต่ไหน หล่อนเคยเป็นแม่ค้ามาก่อนเสียด้วยซ้ำ

ความเป็นคุณหญิง ไม่ได้ทำให้หล่อนลืมกำพืดแม่ค้าของตัวเอง และพอใจที่จะกลับไปสู่คำผรุสวาทเก่าๆ ที่เคยใช้ มันหยาบ… แต่ก็ทำให้หล่อนเป็นสุข

“ผมไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของคุณหญิงนี่ฮะ”เสียงนั้นยังสุภาพเช่นเดิม

“อ้าวแล้วทุกวันนี้ ใครขุนเธออยู่… ใครให้ข้าวเธอกิน ให้เงินเธอใช้”

คุณหญิงมโนทัยลุกขึ้นยืน “หากฉันเฉดหัวเธอไปจากชีวิตตอนนนี้ อย่างดี ชีวิตของเธอก็เป็นแค่ผู้ชายขายตัวทีละร้อยครึ่งร้อย!

ร่างสูงปราดเข้าประชิดตัวทันควัน เขาตบหล่อนซ้ายขวา ตบจนหล่อนฟุบลงไปกับพื้น หล่อนลุกขึ้นมาได้ก็กางนิ้วข่วนเขาเป็นพัลวัน ในนาทีนั้น หล่อนเหมือนนางแมวป่า เขาบิดข้อมือหล่อน จากนั้นก็อุ้มหล่อนเข้าไปในห้องนอน หล่อนดิ้นรนผลักไส แต่เขาก็ตบจนหล่อนฟุบคาที่นอน

แล้วเขาก็รู้ว่าควรจะรีดพิษของหล่อนออกอย่างไร…

ชั่วโมงหนึ่งให้หลัง ที่คุณหญิงมโนทัยซุกหน้ากับอ้อมแขนแข็งแรงนั้น หล่อนไม่มีผ้าติดกายสักชิ้น แววตาของหล่อนชื่นมื่น

 “เธอช่างรู้ใจฉันเสียนักนะ!”

++++++++++++++++++++

ความต้องการทางเพศอย่างรุนแรง ทำให้หล่อนแสดงออกกับชายมากหน้าหลายตา โดยความสุขจากการถูกทำร้ายก่อนร่วมเพศ ภาพเหล่านั้นติดตามคธจนฝังในจิตใต้สำนึกโดยไม่รู้ตัว เมื่อยามเขาเกิดอารมณ์โกรธ เขาลืมตัวและไม่อาจยับยั้งชั่งใจได้ แต่มนทาราก็ยอมทน เพราะหล่อนรักเขา ในขณะที่มคธเองก็ยังสับสนกับชีวิต จนมีโอกาสได้มาพบกับพามวาด

หล่อนเป็นผู้หญิงบอบบาง น่ารักแต่จิตใจเข้มแข็ง มีความเข้มข้นไม่ต่างกับเขา นั่นคือแรงดึงดูดให้มคธพาตัวเข้ามาผูกพัน ในขณะที่พามวาดเองก็เคยมีแมทธิว แพทย์หนุ่มที่เรียนอังกฤษด้วยกันเป็นคนรักมาก่อน พามวาดมีน้องสาวต่างมารดาชื่อพรายตา ซึ่งเป็นลูกสาวของคุณพวงนาค ผู้ที่เธอเองก็นับถือเหมือนแม่แท้ๆ สำหรับคุณพวงนาคแล้ว เธอเคยถูกมารดาของพามวาด แย่งหมอภูบทไปก่อน แต่แล้วแม่ของพามวาดก็เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ ทำให้เธอคิดว่า ความรู้สึกเจ็บปวด เกลียดชังนั้นหายไปหมดแล้ว ตราบจนกระทั่งมารู้ว่าพรายตาหลงรักผู้พันมคธ และพามวาดก็กำลังจะแย่งมคธไปจากลูกสาวเธอ มันเหมือนกับเหตุการณ์ที่แม่ของพามวาด แย่งภูบทไปไม่มีผิด

ความเกลียดชังจึงปะทุขึ้นอีกครั้ง

พรายตาทะเลาะกับพี่สาวอย่างรุนแรง และนั่นเองทำให้พามวาดตัดสินใจรับคำขอแต่งงานจากมคธ ซึ่งเขาเคลียร์เรื่องมนทาราแล้ว และในวันแต่งงานนั้นเองที่พรายตามาบอกให้มคธทราบความจริงว่าพามวาดแต่งงานกับเขาเพราะอะไร

ด้วยความโกรธ ผิดหวังและหึงหวง ทำให้เขามีปากเสียงกับเธอ ทั้งที่รักพามวาดสุดหัวใจ แต่เมื่อยามควบคุมตัวเองไม่ได้ มคธก็กลับไปเป็นสัตว์ป่าอีกครั้ง… เขาทำร้ายหล่อนจนบาดเจ็บ พามวาดรู้ความจริงเกี่ยวกับความผิดปกติของเขา… มคธยิ่งเสียใจ ในจังหวะนั้นเองที่พรายตาก้าวเข้ามา หล่อนรักเขาหลงเขาอยู่แล้ว ทั้งคู่จึงมีความสัมพันธ์กัน พรายตาเองก็เป็นสาวใจแตก หล่อนเปิดร้านเสื้อผ้าและพบกับอุทัจ ดาราหนุ่มรูปงามที่มาเช่าอพาร์ตเมนต์อยู่ หล่อนทราบว่าเขามีสาวใหญ่เลี้ยงดูอุปการะ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ความถูกใจ ถูกชะตา ทำให้หล่อนและอุทัจ มีความสัมพันธ์กัน โดยคุณพวงนาคไม่รู้มาก่อน

พรายตาปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจะจับมคธแย่งเขามาจากพามวาด แต่หล่อนรู้ภายหลังว่าแท้จริง หล่อนท้องกับอุทัจ เขาเองยังต้องพึ่งพาเงินทองจากคุณมโนทัย จึงไม่พร้อมรับผิดชอบ และในที่สุดพรายตาก็แท้ง หล่อนเดินทางอย่างผู้แพ้ ไปเรียนต่อต่างประเทศ…

นายแพทย์แมทธิวติดต่อเพื่อมาทำงานที่เมืองไทย เขายังรักพามวาดอยู่เสมอ ในขณะที่ คุณพวงนาคเข้าใจว่าพรายตาตั้งครรภ์เพราะหล่อนรักมคธ เธอจึงมาพูดกับพามวาดให้หย่าขาดจากเขา

+++++++++++++++++++++

พามวาดเข้าใจเธอเองรักกับแมทธิว ซึ่งเป็นรักแรกสมัยวัยเรียน และไม่ได้รักมคธเลย ซ้ำเขายังมีมนทการ พี่สาว มนทารา ที่เป็นมาโซคิสม์ มาติดพันอยู่ด้วย หล่อนจึงเสนอขอหย่าขาดจากเขา แต่มคธไม่ยอม เหตุการณ์ครั้งหนึ่งทำให้พามวาดเกิดพลาดไปกับแมทธิว และในเวลาต่อมานั้นเองที่เธอพบว่าตัวเองตั้งครรภ์…

คุณหญิงมโนทัยเสียชีวิตจากอาการหัวใจกำเริบ และมันทำให้มคธยิ่งรู้สึกผิดบาป เพราะเขามีปากเสียงกับเธอก่อนหน้า โดยไม่มีโอกาสได้ดูใจมารดาเป็นครั้งสุดท้าย ในเวลาที่อ่อนแอนั้นเอง ที่พามวาดเห็นใจและเข้าใจเรื่องราวของเขา ทั้งสองมีโอกาสปรับความเข้าใจกันอีกครั้ง และแมทธิวก็มาเห็นเข้าพอดี ด้วยความเข้าใจผิดแมทธิวตัดสินใจหลีกทางให้ เขาเดินทางออกจากประเทศไทย และหายสาบสูญไปโดยไม่รู้ว่าพามวาดกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่

ในเวลานั้นเองที่มคธกลับเป็นฝ่ายยื่นมือเข้ามาโอบอุ้ม ประคับประคองเธอ ช่วยให้ผ่านช่วงเวลาวิกฤตไปด้วยกันกับเขา เขายอมรับตัวตนและลูกของเธอที่จะเกิดขึ้น เพราะเขารักพามวาดสุดหัวใจ

“หากความเจ็บปวดเป็นสัญลักษณ์ของคน ผมคงขออยู่อย่างคนดีกว่า… ผมไม่ได้กลัวความเจ็บปวดหรอกนะหมอ นึกชอบมันเสียอีก อย่างน้อยมันก็พิสูจน์ว่าผมยังเป็นชีวิต”

“คุณดูเข้มแข็งเสียนัก…”

“โอ… บางครั้ง ผมอ่อนแอเท่ากับคนที่อ่อนแอที่สุดในโลกทีเดียวล่ะ หมอน่าจะทราบดี” เขาผ่อนลมหายใจยาว “ชีวิตของผมพลาดหวังมามากเหลือเกิน บางครั้งผมมองย้อนไปในอดีตแล้วตกใจ นี่เราอยู่มาได้อย่างไรกัน… ผมผิดหวังในความรักของแม่ จึงเสาะแสวงหาความรักจากผู้หญิงที่ผมจะรักได้ มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงนับไม่ถ้วน และมาเกาะเกี่ยวเนิ่นนานกับญาติแท้ๆของตัวเอง มันไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความผูกพันทางสายเลือดที่ทำให้ผมตัดเธอไม่ขาด ความภักดีของเธอมันห้ำหั่นมโนธรรมส่วนลึกของผมว่าเราเป็นญาติ ทำให้ผมเหมือนหมาบ้าติดจั่น…”

ทั้งสองฝันที่ไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่ฮาวาย มคธเตรียมลาออกจากราชการ เขาไม่แคร์คนทั้งโลกที่จะเหยียดประณาม ติฉิน นอกจากเธอคนเดียวที่เขารัก

+++++++++++++++++++++++

“อนาคตของผมอยู่ที่เราสองคนนะพามวาด ต่อให้ผมเป็นนายพล แต่ชีวิตไม่มีคุณ ก็เท่ากับผมไม่ได้เป็นอะไรเลย เมื่อมีคุณ ก็มีทุกสิ่งทุกอย่าง… มีเรา… มีลูก… อะไรจะสำคัญสำหรับคุณไปมากกว่านี้อีกหรือ”

“วาด… ก็คงไม่เห็นด้วยอยู่นั่นเอง”

“หมอพามวาด…” เขาเรียกเสียงหนักๆ

“หมอต้องการจะเป็นเมียนายพล หรือเมียนายมคธ ที่ไม่มีอะไรเลยกันแน่”

“โธ่ มคธคะ… อย่ามาคิดถึงความต้องการของวาดฝ่ายเดียวเลย หากอยากรู้จริงๆ วาดก็บอกให้คำเดียวว่า วาดอยากไปใช้ชีวิตคนเดียวที่ไม่มีคุณ เพื่อที่วาดจะได้ไม่ต้องทำลายคุณ”

“ผมปล่อยคุณไปแน่… หากคุณบอกผมคำเดียวว่าไม่แคร์ผม”

น้ำตาของพามวาดไหลอาบแก้ม เขาใช้ปลายนิ้วเกลี่ยน้ำตาของหล่อนอย่างอ่อนโยน จับใบหน้าเล็กๆ นั้นซุกอยู่กับอกตัวเอง

“ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่ากลัวที่จะฝัน… ตราบใดที่คุณยังมีเรี่ยวแรงที่จะยืนอยู่ได้ จงฝันให้ถึงดวงดาวทีเดียว” เขาโอบไหล่หล่อน ชี้ให้ดูดวงดาวที่อยู่ไกลโพ้น

“คุณคิดว่ามันอยู่ห่างไกลนักหรือ มีความกล้าหาญสิหมอ หมอเคยเห็นไหม คนที่เลิกฝันอย่างแท้จริง เขาใช้ชีวิตอยู่อย่างแห้งแล้งเพียงใด ผมไม่อยากให้หมอเป็นอย่างนั้นหรอกนะ”

แต่แล้วความฝันทุกอย่างก็กลายเป็นโมฆะ เมื่อแมทธิวเดินทางกลับมาเมืองไทยอีกครั้ง เขาเพิ่งรู้ตัวเองว่ารักพามวาดมากเพียงใด ยิ่งเมื่อรู้ว่าพามวาดตั้งครรภ์ลูกของเขา แมทธิวก็พร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่าง และพามวาดก็จำต้องตัดสินใจ เดินทางไปพร้อมกับแมทธิวนั่นเอง ที่ทำให้หัวใจของผู้พันมคธแหลกสลาย เขาดื่มเหล้าจนเมามายและขับรถประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต!!

เรื่อง : จากที่นี่… ถึงดวงดาว

ผู้เขียน : ม.มธุการี

สำนักพิมพ์ : บูรพาสาส์น

ปีที่พิมพ์ : 2527

สองเล่มจบ

ระหว่างนั้นเองคุณพวงนาคก็ชวนให้พามวาดเดินทางไปรับพรายตาที่สนามบิน และเธอก็ลงทุนขับรถชนต้นไม้ เพื่อให้พามวาดแท้ง!

พามวาดเพิ่งเข้าใจหัวใจอำมหิตของแม่เลี้ยง ที่ตนเองรักเคารพเหมือนแม่แท้ๆ มาโดยตลอดในครั้งนี้เองกับพรายตา อาจจะเป็นแค่ความอิจฉาริษยา ระหว่างพี่ๆ น้องๆ แต่สำหรับคุณพวงนาคแล้วเธอเกลียดพามวาดจนทำได้ทุกอย่าง….

ในงานศพของมคธนั้นเอง ที่พามวาดมีโอกาสรู้จักกับนายพลขอฉาย และคุณหญิงดนยา เจ้านายของมคธ นายพลขอฉาย กำลังมีปัญหากับภรรยา คุณหญิงดนยาเองก็เป็นสาวสะพรั่งและเธอไปติดพันกับอุทัจ ดาราหนุ่มที่ผันตัวเองมาเป็นชายขายบริการทางเพศเต็มตัว จนหลงติดกับเขา เมื่อความรักเดินทางมาถึงทางตัน และท่านนายพลรู้เรื่องทุกอย่างเขาจึงขอหย่า พามวาดเข้ามาช่วยเหลือประคับประคองจิตใจเขา ในห้วงเวลานั้นเอง คนทั้งสองต่างมีบาดแผลในใจ ได้เห็นอกเห็นใจกัน

+++++++++++++++++++++

เรื่องราวของ จากที่นี่ถึงดวงดาว อาจจะขัดใจนักอ่าน ที่ชื่นชอบนิยายรักพาฝัน หรือมีเหตุผลรองรับชัดเจน ตรงไปตรงมา เพราะตัวละครหลายตัวในเรื่อง บางครั้งก็ตัดสินทุกอย่างด้วยอารมณ์ ความรู้สึก และเช่นเคย ที่นวนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้เลยว่าเหตุการณ์อะไรจะเกิดอย่างไรต่อไป แม้แต่ในบทอวสาน ที่พามวาดเดินออกไปจากชีวิตของนายพลขอฉาย โดยที่เขายังมีความหวังอันเรืองรองรอคอยเธอยู่เช่นกัน

“จากที่นี่ ถึงดวงดาว แท้จริงมันไม่ได้ไกลอะไรนักหรอกนะพามวาด หากเรากล้าที่จะฝัน…”

 เขามองไปที่ดาวดวงเดิมนั้น มันไม่ห่างไกลอย่างที่เคยคิดและหวาดหวั่นอีกต่อไป แสงแห่งความหวังของมันเรืองรอง… อาจจะเป็นพรุ่งนี้กระมัง พรุ่งนี้ที่หัวใจของหล่อนจะพร้อมสำหรับความหวังใหม่ๆ แห่งชีวิต พรุ่งนี้จะไม่โหดร้ายกับหล่อนเหมือนเมื่อวาน และจากที่นี่… ถึงดวงดาวก็ไม่เคยไกลเกินฝัน หากหล่อนมีความกล้าที่จะฝันต่อไป

 และเขาก็รู้ว่าหล่อนกล้าพอ…

ปัจฉิมลิขิต : น่าเสียดายที่นิยายเรื่องนี้ ปัจจุบัน (พ.ศ. 2566) มีการนำมาตีพิมพ์เพียงครั้งเดียว โดยไม่ได้รับการนำมาพิมพ์ซ้ำอีกเป็นครั้งที่สอง ทำให้เพื่อนนักอ่านที่ชื่นชอบงานของ ม.มธุการี อาจจะตามหานิยายเรื่องนี้มาอ่านได้ค่อนข้างยากพอสมควรเลยครับ