เพชรยอดกุณฑล

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

จากข้อมูลในวิกิพีเดีย ‘วรรณสิริ’ เป็นนามปากกาของ หม่อมผิว สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา ท่านเป็นธิดาของหลวงนิธิพิมล (พลอย วสุวัต) กับ สุ่น ราชนิธิพิมล โดยจบการศึกษาจากโรงเรียนราชินี และประกอบอาชีพครูสอนภาษาไทย รวมถึงเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียนวรรณวิทย์

ท่านเสกสมรสกับ ร้อยเอกหม่อมเจ้าทินทัต สุขสวัสดิ์ ผู้รั้งผู้บังคับการกรมทหารบกม้ากรุงเทพรักษาพระองค์ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระโอรสองค์ใหญ่ในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าศุขสวัสดี กรมหลวงอดิศรอุดมเดช กับหม่อมแช่ม สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา หม่อมผิว สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา มีธิดากับหม่อมเจ้าชายทินทัต สุขสวัสดิ์ 3 คน คือท่านผู้หญิงทินะประภา อิศรเสนา หม่อมราชวงศ์กานดาศรี สุขสวัสดิ์ และหม่อมราชวงศ์รุจีสมร สุขสวัสดิ์

หม่อมผิว สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา ถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา เมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2534 สิริอายุรวม 96 ปี 4 เดือน พระราชทานพระบรมราชานุเคราะห์ ในการพระราชทานเพลิงศพ หม่อมผิว สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา ณ เมรุวัดธาตุทอง วันจันทร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2534 สำหรับ ผลงานนวนิยายของท่านมีจำนวนมากมาย เช่น เพียงเพลิง ตะวันยอแสง แต่ปางบรรพ์ ฯลฯ และที่หลายท่านรู้จักกันดี ได้แก่ นางทาส หรือ วนิดา สำหรับนวนิยาย เพชรยอดกุณฑล นั้น เท่าที่ทราบข้อมูลมา น่าจะมีการพิมพ์เป็นรูปเล่มเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเองครับ

+++++++++++++++++++++++++

เรื่องราวในนิยายเรื่องนี้ นับเป็นนวนิยายชีวิตรักพาฝันที่ผสมด้วยเรื่องราวลึกลับตื่นเต้น ระทึกใจ อันมีที่มาจาก ‘เพชรยอดกุณฑล’ ซึ่งเป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่ครั้งอดีตกาล ผสมผสานกันด้วยสำนวนภาษาที่เรียบง่าย อ่านได้อย่างเพลิดเพลินเลยทีเดียว

ครอบครัวของเจ้าคุณและคุณหญิงวรราชวัลลภ มีบุตรธิดาสามคน คือสุรัตน์ หรือหลวงราชวัลลภ สุฤกษ์ และน้องสาวคือสุนิตย์ ซึ่งต่างก็แยกย้ายไปมีครอบครัว สุรัตน์แต่งงานกับศรีสะอาด มีธิดาคือกำจร และลดารัตน์ ส่วนสุนิตย์ก็มีลูกชื่อเสาวนีย์ และอิสระ ในขณะที่สุฤกษ์แต่งงานกับสวาท และมีลูกสาวเพียงคนเดียวคือเกศินี แต่โชคร้ายที่สองสามีภรรยาเสียชีวิต ทารกน้อยอย่างเกศินีจึงอยู่ในความอุปการะของคุณปู่และคุณย่าที่ให้ความเอ็นดูเป็นพิเศษ จนทำให้ทั้งสุนิตย์และสุรัตน์ต่างกลัวว่าเกศินีจะได้รับมรดกทุกอย่าง โดยเฉพาะเมื่อสิ้นเจ้าคุณวรราชวัลลภไปแล้ว

++++++++++++++++++++++

ทุกคนล้วนทราบดีว่าคุณหญิงวรราชวัลลภมีเพชรเม็ดใหญ่เก็บรักษาเอาไว้อย่างดี โดยไม่เคยทราบถึงที่มาของมัน และต่างพยายามจะยื้อแย่งเพื่อให้ได้มาเป็นสมบัติของตัวเอง

อัญมณีล้ำค่า อันมีนามว่า เพชรยอดกุณฑล!!

+++++++++++++++++++++

วรรณสิริได้บรรยายลักษณะเพชรยอดกุณฑล ไว้อย่างน่าสนใจว่า

เป็นเพชรเม็ดใหญ่ เหลี่ยมเกสร หน้ากว้างพอเหมาะกับลักษณะกลม น้ำใสบริสุทธิ์ เจียระไนด้วยฝีมือละเอียด งดงามเหลือจะบรรยาย เมื่อต้องแสงสว่างก็มีรัศมีเป็นประกายพร่างพราว เล่นไฟเป็นสีต่างๆ ดูมลังเมลืองประกอบด้วยทองคำธรรมชาติเป็นรูปต่างหูติดใบหูแบบโบราณ สลักเสลาเป็นลวดลายโปร่งประณีต

เดิมที อัญมณีล้ำค่านี้เป็นของพระองค์หญิงประทุม พระธิดาองค์เล็กของสมเด็จพระเจ้าเอกทัศกับเจ้าจอมมารดา ซึ่งเป็นเจ้านายฝ่ายเหนือเมื่อเกิดเหตุการณ์เสียกรุง ได้ทรงเสด็จหนีราชภัยขึ้นมาทางเมืองพิษณุโลก แต่ในระหว่างทางนั้นเองเมื่อเหล่าข้าศึกตามมาประชิดตัวและทรงประชวร จึงทรงตัดสินพระทัยแบ่งชิ้นส่วนของต่างหูนี้ออกเป็นห้าส่วนด้วยกัน

++++++++++++++++++++++

ท่านมอบเม็ดที่กลายเป็นเพชรร่วงให้กับข้าหลวงคนหนึ่งที่เป็นพระญาติห่างๆ ส่วนเรือนทองคำ ประทานให้มหาดเล็กชื่อจัน ฉัตรเพชรสองเส้นถูกแบ่ง เส้นหนึ่งให้แม่วอน ส่วนอีกเส้นให้นายนุ่ม เป็นคนเก่าเคยทรงใช้สอยไว้วางพระทัย ส่วนต่างหูเพชรอีกข้างหนึ่งทรงเก็บไว้เอง แล้วจากนั้นต่างก็แยกย้ายกันหลบหลีก เพื่อไปพบกันยังจุดนัดหมาย

แต่เมื่อถึงเมืองสิงห์ ก็ทรงสิ้นพระชนม์ลงเสียก่อน โดยประทานต่างหูข้างเดียวที่เหลืออยู่ ให้บรรพบุรุษของคุณหญิงวรราชวัลลภเก็บเอาไว้ รับสั่งว่าให้พยายามเสาะหารวบรวมเพื่อให้ของทั้งห้าชิ้นมาอยู่ให้ครบ

++++++++++++++++++++++

เป็นโชคเหลือเกินที่บรรพบุรุษของคุณปู่เกศินีเองสืบเชื้อสายมาจากนายจัน ดังนั้น เรือนทองกับเพชรยอดมงกุฎข้างหนึ่ง จึงถูกนำมารวมกันได้สำเร็จ หากก็เหลือชิ้นส่วนสำคัญอีกสามชิ้น

ลดารัตน์มีเพื่อนชายที่สนิทกัน มีชื่อว่าเทวัญ มธุสรเขาเป็นหนุ่มนักเรียนนอก และเป็นญาติห่างๆ ของจ้าวพงษ์สุวรรณ ที่อุปการะจันทร หลานสาวกำพร้าลูกของจ้าวพงษ์หิรัญผู้พี่ชายที่เสียชีวิตไปแล้ว แท้จริงแล้วจ้าวพงษ์สุวรรณ เป็นทายาทผู้ครอบครอง เพชรร่วงอีกเม็ดหนึ่งของเพชรยอดกุณฑลเอาไว้ และท่านก็ได้รับคำสั่งเสียจากบรรพบุรุษให้ติดตามหาชิ้นส่วนที่เหลือเช่นเดียวกัน

+++++++++++++++++++++++++

จ้าวพงษ์สุวรรณมีโอกาสรู้จักกับไชยา ชายสูงวัยผู้ครอบครองสายสร้อยฉัตรเพชรเส้นที่หนึ่งไว้โดยบังเอิญ ไชยาเองก็ได้รับคำสั่งเสียจากบรรพบุรุษของตนเช่นกัน ทั้งสองคนรวมทั้ง สำราญ ซึ่งเป็นสหายหนุ่มใหญ่ร่วมอุดมการณ์ ต่างก็พยายามติดตามหา เพชรยอดกุณฑลให้ครบทั้งห้าส่วน และเทวัญเองก็พยายามที่จะช่วยเหลืออาของตนด้วยความตั้งใจมุ่งมั่น เขาสืบรู้จากลดารัตน์ว่าคุณหญิงวรราชวัลลภมีเพชรยอดกุณฑลข้างหนึ่งไว้ครอบครอง จึงพยายามติดต่อผ่านเธอ และทำให้มีโอกาสได้รู้จักกับเกศินี หญิงสาวผู้มีผมดำขลับงดงามและบุคลิกที่ประทับใจตั้งแต่แรกเห็น

คุณหญิงเองก็ยังอดระแวงในตัวเขาไม่ได้ สิ่งสำคัญที่สุดที่จะรู้ว่าเป็นทายาทผู้ครอบครอง ชิ้นส่วนเพชรยอดกุณฑลอย่างแท้จริงคือคำรหัสสำหรับการสื่อสารระหว่างกัน และในที่สุดเทวัญก็มีโอกาสได้แนะนำจ้าวพงษ์สุวรรณ ให้ได้รู้จักกับคุณหญิงวรราชวัลลภ

++++++++++++++++++++++++

“ผมมีสิ่งสำคัญสุดอยู่ชิ้นหนึ่ง เป็นมรดกตกทอดมานาน คือเพชรร่วงเม็ดใหญ่ สิบสองกะรัต เห็นจะไม่ผิดกับขนาดของคุณหญิงนะครับ”

พงษ์สุวรรณเองก็มีอาการคล้ายกับสุภาพสตรีชรา

“เพชรเม็ดนี้ถูกแยกจากรูปพรรณเดิมและจากคู่รวมทั้งเครื่องประกอบ เพราะความจำเป็นใหญ่ยิ่ง เราทุกคนที่รับมอบไว้ ต้องพยายามสืบหาให้เข้าชุดเดิมตามคำสัญญา มิฉะนั้นจะเกิดภัยพิบัติ”

“คุณบอกฉันคำหนึ่งก่อนซิ” สำเนียงของคุณหญิงยิ่งเบาลง แววตาแสดงความร้อนรน

“ดอกบัวเป็นดอกไม้หมายถึงอะไร?”

ทั้งเกศินีและเทวัญมองหน้ากันราวกับนัดหมายไว้ ไม่เข้าใจว่าท่านผู้สูงวัยจึงใช้ประโยคประหลาดเช่นนั้น พงษ์หัวเราะในคอ

“ผมทราบแน่แล้วว่าท่านเป็นผู้ครอบครองของสำคัญของพวกเราห้าพวกไว้”

โดยฉับพลัน เมื่อเขาก้มตัวเข้าใกล้ ค่อยๆ กระซิบอย่างแผ่วเบา คุณหญิงวรราชวัลลภผงะสะดุ้งทันทีเหมือนถูกเข็มจี้ ใบหน้าเข้มขึ้น ด้วยความตื่นเต้น

และในบัดนี้ ชิ้นส่วนทั้งสี่ส่วนได้ถูกนำมาประกอบรวมเข้าด้วยกันแล้วอย่างปราศจากข้อกังขา เหลือแต่เพียงสายฉัตรเพชรเส้นที่สองเท่านั้นที่ทุกคนพยายามตามหา เทวัญบังเอิญได้ไปงานราตรีสโมสรกับลดารัตน์ และพบกับพัชรี เพื่อนสาวของเธอ ที่กำลังสวมฉัตรเพชรที่เหมือนเส้นที่ขาดไปพอดี แต่ก็ไม่มีโอกาสที่จะได้พูดคุยซักถาม

ในขณะที่ทุกคนกำลังตามหาชิ้นส่วนของเพชรยอดกุณฑล สมศักดิ์ ซึ่งทายาทของขุนเทวินภิบาล ผู้มีบรรพบุรุษเคยอยู่ในเหตุการณ์สำคัญนี้ ก็ได้รับการบอกเล่าสืบทอดมาเช่นกัน แม้ว่า สมศักดิ์และนางสำเนียงภรรยาเจ้าเล่ห์ จะไม่มีโอกาสครอบครองเพชรยอดกุณฑล แต่ทั้งคู่ก็บังเอิญรู้จักไชยา และกำลังสงสัยว่าจ้าวพงษ์สุวรรณที่มาติดต่อกับไชยาอยู่บ่อยครั้ง จะเป็นครอบครองชิ้นส่วนบางส่วนของเพชรยอดกุณฑลด้วย

เรื่อง : เพชรยอดกุณฑล

ผู้เขียน : วรรณสิริ

สำนักพิมพ์ : คลังวิทยา

ปีที่พิมพ์ : 2503

เล่มเดียวจบ

ทั้งคู่จึงติดต่อกลุ่มมิจฉาชีพเพื่อหาทางขโมยมันมาให้ได้

ครอบครัวของสุรัตน์หรือหลวงราชวัลลภ และสุนิตย์ต่างก็มีความโลภ เมื่อมีโอกาสได้เห็น เพชรยอดกุณฑลที่คุณหญิงผู้เป็นมารดาครอบครอง ทั้งสองพี่น้องแม้จะไม่ถูกกัน แต่ก็พยายามหาทางยุยงให้คุณหญิงนำเพชรออกมาขาย เพื่อแบ่งเงินกันใช้ เพราะกลัวว่าเกศินีจะได้มรดกจากคุณหญิงไปทั้งหมด และนั่นเองที่ทำให้ความลับเรื่องเพชรยอดกุณฑลรั่วไหลออกไป จนสมศักดิ์รู้เรื่องนี้

มันเป็นช่วงจังหวะเดียวกับที่กำจร บุตรชายคนโตของสุรัตน์ และศรีสะอาดเดินทางกลับมาจากต่างประเทศพอดี ศรีสะอาดจึงวางแผนขอให้คุณหญิงจัดเลี้ยงต้อนรับความสำเร็จของหลานชาย

โอกาสนี้เอง นอกจากจะทำให้จ้าวพงษ์สุวรรณได้รู้จักกับพัชรี เจ้าของสายฉัตรเพชรเส้นที่สองแล้ว ยังทำให้กลุ่มมิจฉาชีพที่เคยดักปล้นเขาแต่ไม่สำเร็จ วางแผนสะกดรอยคุณหญิงวรราชวัลลภไปที่บ้านพักของเธออีกด้วย แต่ก็ถูกเทวัญสะกดรอยตามซ้ำ ตามพวกมันไปจนล่วงรู้ว่า แท้จริงแล้วเป็นกลุ่มของสมศักดิ์ที่เคยดักปล้นจ้าวพงษ์สุวรรณมาก่อนนั่นเอง

จันทร หลานสาวของจ้าวพงษ์สุวรรณ แอบชอบเทวัญตั้งแต่เขาเพิ่งกลับจากเมืองนอก แต่ชายหนุ่มหามีท่าทีสนใจไม่ หล่อนสงสัยพฤติกรรมของจ้าวอา ที่มีการพูดคุยเป็นความลับกันบ่อยครั้ง จนแอบสังเกต และเห็นเพชรยอดกุณฑลที่จ้าวพงษ์สุวรรณครอบครอง ความโลภและทะเยอทะยานทำให้หล่อนหลอกสำราญ หนุ่มใหญ่ในกลุ่มของเจ้าพงษ์ เพื่อให้ลุ่มหลงด้วยเสน่ห์ของตัวเอง และหวังจะขโมยเพชรยอดกุณฑลมาครอบครองเสียเอง คืนหนึ่งจันทรเห็นเทวัญเมาหลับไป จึงวางแผนกับสำราญเพื่อขโมยเพชรยอดกุณฑลที่จ้าวพงษ์สุวรรณฝากเอาไว้ หากชายหนุ่มรู้ตัวเสียก่อน และจัดการให้คนที่สองออกไปจากบ้านโดยไม่ต้องกลับมาอีก

+++++++++++++++++++++++++

ลดารัตน์รู้ว่าฉัตรเพชรเส้นนั้น พ่อแม่พัชรีบังเอิญซื้อมาจากร้านขายของเก่า และตอนนี้ ครอบครัวของพัชรีต้องการจะขาย เมื่อเกศินีรู้เรื่องจึงบอกกับเทวัญและคุณหญิงย่า แต่ลดารัตน์เองก็อยากจะได้ครอบครอง หากในที่สุดจ้าวพงษ์สุวรรณก็สามารถติดต่อกับพัชรี และซื้อสายฉัตรเพชรชิ้นส่วนที่เหลือมาครอบครองได้สำเร็จ

สมศักดิ์วางแผนให้นายผัน ข้าเก่าของคุณหญิงที่เคยติดเหล้าจนถูกไล่ออก ย้อนกลับมาขอเข้าทำงานที่บ้านอีกครั้ง ด้วยความสงสาร คุณหญิงจึงรับนายผันเข้ามาเป็นคนสวน ด้วยหวังว่าอีกฝ่ายได้กลับตัวกลับใจแล้ว หารู้ไม่ว่านายผันถูกกลุ่มของสมศักดิ์ส่งเข้ามาเป็นสายสืบ เพื่อตามหาที่ซ่อนของเพชรยอดกุณฑล และในคืนวันหนึ่ง เมื่อคุณหญิงกลับมาจากงานเลี้ยงของบุตรเขยเธอ มันจึงแอบสะกดรอยตามมา ก่อนจะทำร้ายจนคุณหญิงหมดสติ และขณะกำลังจะขโมยทรัพย์สินนั้นเอง ที่เทวัญกับเกศินีกลับมาพอดี ชายหนุ่มช่วยเหลือท่านเอาไว้ได้ทัน ส่วนนายผันรีบหนีไปพร้อมกับกุญแจกำปั่น

แต่เพชรยอดกุณฑลไม่ได้เก็บซ่อนไว้ที่นั่น มันถูกซ่อนเอาไว้ในที่ที่ไม่มีผู้ใดคาดคิด นั่นก็คือภายในโกฐิบรรจุอัฐฐิของเจ้าคุณวรราชวัลลภนั่นเอง

นายผันผิดใจกับพรรคพวกที่ถูกเข้าใจว่าหักหลังและทำร้ายจนบาดเจ็บ นายผันบังเกิดความเคียดแค้น จึงตัดสินใจสารภาพเรื่องราวทั้งหมดกับตำรวจ ในที่สุดกลุ่มมิจฉาชีพรวมถึงนายสมศักดิ์และภรรยาจึงถูกจับ

เพชรยอดกุณฑล ทั้งห้าส่วน ถูกนำมารวมกันโดยสมบูรณ์ พร้อมกับเฉลยปริศนาที่มาของรหัสลับ ‘ดอกบัว’ อันเป็นที่รู้กันในกลุ่มทายาททั้งห้า เมื่อ…

“คำว่าดอกบัวหมายถึงดอกไม้อะไร แปลว่าดอกบัวก็คือพระนามของเสด็จพระองค์หญิง ปทุมวดีนั่นเอง”

และพระประสงค์สุดท้ายของเจ้าหญิงปทุมวดีก็บรรลุล่วงลง เมื่อทุกคน นำองค์ประกอบทั้งหมดของเพชรยอดกุณฑลคู่งาม ขึ้นทูลเกล้าทูลกระหม่อม ถวายแด่องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และกลายเป็นที่เชิดชูแก่วงศ์ตระกูลของทุกคน ทำให้เรื่องราวที่บานปลายแต่แรกได้จบลงด้วยดี

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจทั้งหมดลงแล้ว เทวัญก็เดินทางกลับมาหาเกศินีอีกครั้ง เขาเคยเอ่ยปากกับเธอว่าจะฝากของชิ้นสำคัญไว้ให้เธอเก็บ และสิ่งนั้นก็คือแหวนเพชรที่บิดาของเขาเคยใช้หมั้นหมายกับผู้เป็นมารดา

ด้วยทีท่าอ่อนโยน เขาค่อยๆ จับมือนุ่มๆ อวบอูม ซึ่งขณะนั้น สั่นระริกมา วางวัตถุในมือตัวเองที่อันเป็นแหวนเพชรเม็ดงามน้ำใสขาวมลังเมลือง ประกอบด้วยเรือนทองคำบริสุทธิ์ลงแล้วกำไว้ ค่อยๆ กระซิบว่า

“หัวใจของผมอยู่กับแหวนวงนี้ ขอฝากกับคุณจนตลอดไป…”

สำหรับรูปประกอบของวรรณสิริ ผู้ประพันธ์นั้น ได้นำมาจากหนังสือ เพื่อนพ้องแห่งวันวาร เรื่องสั้น สุภาพบุรุษ ที่ คุณสุชาติ สวัสดิ์ศรี เป็นบรรณาธิการครับ