คลังคนใช้

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

 จากคำนำของผู้จัดพิมพ์ ทำให้ทราบว่า ‘พรพรหม อนันต์’ เป็นนักเขียนหนุ่มนามปากกาใหม่ของนิตยสาร สตรีสาร ในช่วงเวลานั้น ได้สร้างผลงานแนวหัวเราะครื้นเครงของเหล่าบรรดาตัวละครคนใช้ถึง 18 แบบ เป็นที่นิยมแก่ผู้อ่าน จนนำมาสู่การรวมเล่มของหนังสือเรื่องนี้

พรพรหม อนันต์ ได้หยิบยกแง่พฤติกรรมและสัมพันธภาพระหว่างนายจ้างและคนใช้ เสนอให้ผู้อ่านมองสองทางสวนกันคือ ภาพที่มองตามทัศนะของลูกจ้างด้านหนึ่ง และอีกด้านหนึ่งจากทัศนะของนายจ้างประกอบกัน ในขณะที่อ่านก็จะได้ความหรรษาร่วมอารมณ์ขันกับผู้ประพันธ์ซึ่งยั่วให้หัวเราะ และหยุดหัวเราะแล้วจะได้แง่คิดทางปัญหาสังคมบ้างไม่มากก็น้อยดังภาษิตละตินที่ว่า “อารมณ์ขันช่วยขัดเกลาจริยธรรม”

และสำหรับ 18 เรื่องราวของบรรดาคนใช้เหล่านี้ ผมขอยกมานำเสนอแด่ท่านผู้อ่าน พอหอมปากหอมคอสักเล็กน้อย โดยเริ่มต้นที่เรื่องราวของพ่อเจ้าประคุณบุญถบ

พ่อเจ้าประคุณบุญถบ เป็นเรื่องราวของบุญถบ หนุ่มอีสานที่มาของานคุณผู้ชายทำ ด้วยความสงสาร และท่าทางซื่อๆ เอาจริงเอาจัง ทำให้คุณผู้ชายรับบุญถบมาช่วยงานบ้าน โดยมีคุณปรานี ภรรยาคุณผู้ชายเป็นคนดูแล แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไป ‘ลาย’ ของบุญถบก็เริ่มออก เมื่อบุญถบ ขออนุญาตพาแม่มาเที่ยวกรุงเทพฯ และมาอาศัยบ้านคุณนาย ตามมาด้วยพี่ชาย พี่สาว และสังคญาติ ที่ทยอยตามมาอาศัยบ้านคุณนายอีกเป็นโขยง!

กลายเป็นว่าสุดท้ายคุณนายปรานี ต้องเปลี่ยนบทบาทมาเป็นคนใช้แทนบุญถบที่ดูแลพ่อแม่ญาติโกโหติกาอย่างดีเยี่ยม ในบ้านของคุณนายเจ้าของบ้านไปแทน และจุดสิ้นสุดความอดทน ก็มาถึง เมื่อคุณผู้ชายเห็นว่าบ้านอันสงบสุขของตัวเองกลายเป็นแหล่งมั่วสุมของบุญถบไปเสียแล้ว และคุณนายปรานีที่ต้องทำงานแทนคนใช้ ต้องสลบเพราะทำงานหนักเกินไป

การกวาดล้าง จึงเริ่มต้นขึ้น!

ตะขบยาหยี เรื่องราวของสาวน้อยตะขบ เด็กสาววัยรุ่นจากอุบล ที่ละม่อมเพื่อนสาวชักชวนเข้าสู่วงการคนใช้ โยทำงานกับท่านเจ้าคุณพลเดชพิชิตภัย ซึ่งเจ้าของบ้านก็เปลี่ยนคนใช้อยู่บ่อยๆ

ตั้งแต่ตะขบเข้ามาอยู่ ก็ออกฤทธิ์เดชใช่ย่อย ทำข้าวของเสียหายอยู่บ่อยครั้ง และยังชอบแอบเปิดอ่านหนังสือนิตยสารสวยๆ ของคุณทิฆัมพร ลูกสาวเจ้าของบ้านอีกด้วย การอ่านนิตยสารเหล่านั้นทำให้ตะขบฝันเฟื่องริอ่านส่งจดหมายไปหาเพื่อนหนุ่มๆ แต่ว่า…

ตอนหลังๆ นี่มีบุรุษไปรษณีย์มาส่งจดหมายที่บ้านของท่านเจ้าคุณบ่อยครั้ง โดยมากพวกคนใช้อ่านชื่อที่ซอดูก็ให้งุนงงสงสัย เพราะในบ้านไม่มีคนชื่อนั้นอยู่เลย

“ช่วยรับจดหมายไว้หคุณมนไศลด้วยคร้าบ…”

“เอ๊ะ… ย้านนี้ไม่มีใครชื่อมนไศลนี่คะ”

ทันใดนั้น ตะขบก็วิ่งตื๋อออกมาฉวยจดหมายฉบับนั้นไว้แล้วยิ้มอย่างเอียงอายก่อนจะวิ่งเข้าห้อง

“ของชั้นย่ะ”

จดหมายชื่อเพราะๆ พวกนั้นยังระดมมาอีกมากมายก่ายกอง แทบไม่ซ้ำชื่อกันเลย ทั้งนี้เพราะตะขบเที่ยวได้ไปโกหกกับพวกหนุ่มๆ เอาไว้ว่าตะขบชื่อดาวพระศุกร์บ้าง ตะวันบ้าง รจเลขบ้าง โศรยาบ้าง ฟ้าเฟื่องบ้าง หรือแม้แต่ทมยันตี ตะขบก็ยังเคยเชื่อ…

เพราะความฝันของตะขบ คือการได้เป็นคุณนายอย่างคุณทิฆัมพร จนวันหนึ่ง เมื่อตะขบก็มาขอลาออกเพื่อไปแต่งงานกับหนึ่งในบรรดาหนุ่มๆ ทางจดหมายเหล่านั้น และคุณทิฆัมพร ก็ได้แต่หวังว่า ตะขบยอดยาหยีจะได้เจอพระเอกเหมือนในนิยาย ที่ตัวเองฝันหวานเอาไว้เช่นกัน

โฉมศรีหยิบหย่ง เป็นเรื่องราวของสาวศรี สาวน้อยหยิบหย่งที่มาทำงานคนใช้บ้านคุณนาย แต่หาเรื่องอู้งานตลอด แรกๆ คุณนายก็ยอมทนเพราะไม่อยากเสียคนใช้ไป แต่หลังๆ คุณนายชักไม่แน่ใจว่ามีคนใช้อย่างศรี งานบ้านจะหนักกว่าเดิมหรือเปล่า

ยิ่งนานวันคุณนายก็ยิ่งเห็นความสามารถพิเศษของศรี ความสามารถในการรักษาสภาพเดิมของสิ่งต่างๆ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นของใช้ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ หรือขี้ฝุ่นขี้จิ้งจกก็ตาม แม้แต่สิ่งที่เล็กที่สุดอย่างเส้นผมที่คุณนายหวีร่วงลงกับพื้น ศรีก็ยังสามารถกวาดหรือถูผ่านไปได้ โดยไม่ทำให้มันต้องกระทบกระเทือนเลย ศรีชอบกวาดหรือถูอ้อมของโดยไม่ยกขึ้นเสียก่อน เสื้อของคุณนายก็เหมือนกัน ถ้าคุณนายยังไม่เผลอ ศรีก็รีดก่อนพับ แต่ถ้าเผลอเมื่อไร ศรีก็พับก่อนรีดเมื่อนั้น

และความอดทนของคุณนายก็สิ้นสุดลง เมื่อพบว่าศรีแอบขโมยผลไม้ที่คุณนายเตรียมไว้ถวายพระภูมิไปกินอย่างเอร็ดอร่อยและลืมตัว ซ้ำยังมาเถียงฉอดๆ จนคุณนายตัดสินใจ ไล่แม่โฉมศรีจอมหยิบหย่งออกไปจากบ้านทันที ผู้เขียนปิดท้ายตอนจบด้วยภาพที่ว่า

คุณนายยืนดูศรีเดินออกจากบ้านไปด้วยความสงบ อย่างน้อยๆ คุณนายก็คงจะสงบอยู่อย่างนี้ จนกว่าจะหาคนใช้คนใหม่ได้ คุณนายบางคนเสียเงินจ้างลูกจ้างมาเป็นลูกจ้าง แต่คุณนายบางคนก็เสียเงินจ้างลูกจ้างมาเป็นคุณนาย…

เป็นบทสรุปของ โฉมศรีหยิบหย่ง ได้ชัดเจนที่สุด!

นายปลงขี้เมา ก็เป็นอีกเรื่องที่เป็นอุทาหรณ์ ได้เป็นอย่างดี เมื่อ ‘นาย’ รับไอ้ปลง คนรับใช้หนุ่มที่ซื่อสัตย์ต่อนายเพียงคนเดียวมาเลี้ยงดู แต่ปลงก็มีนิสัยติดเหล้า เมื่อเหล้าเข้าปากก็ลืมตัวกลายเป็นคนละคน ก่อเรื่องราววิวาทแม้แต่กับเพื่อนของนายเองและเพื่อนคนรับใช้ จนท้ายที่สุด นายก็ต้องเลือกว่าจะเลี้ยงเจ้าปลง คนรับใช้ที่ซื่อสัตย์คนนี้ หรือเจ้าปลงที่ยามเมาก็กลายเป็นอันธพาลชั่วร้ายเอาไว้หรือไม่

สุรางค์จำแลง เป็นเรื่องราวของสุรางค์สาวใช้หน้าตาสวยงาม ที่มาทำงานเป็นคนใช้บ้านคุณนาย แต่ความสวยของสุรางค์ ทำให้เธอมีความใฝ่ฝันที่จะไปให้ไกลกว่านั้น จนได้พบกับคุณรอง ชายหนุ่มมาดเท่ที่มาติดพัน และพาสุรางค์ไปกินเที่ยวดูหนังอย่างสุขสำราญ และทำให้สุรางค์ตัดสินใจที่หนีชีวิตสาวใช้ไปเป็นคุณนายของชายหนุ่มในฝันคนนี้ แม้ว่าคุณนายเองจะเตือนแล้วเตือนอีกก็ตาม จนต้องยอมให้สุรางค์ลาออกไป

ผ่านไปหลายเดือน คุณนายได้พบกับสุรางค์อีกครั้ง ในสภาพของหญิงวิกลจริตทำให้รู้ว่าสุรางค์ถูกนายรอง คนขับรถที่สร้างภาพโก้หรูมาหลอกให้หนีไปอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อความจริงเปิดเผยออกมา สุรางค์ก็เห็นธาตุแท้ของอีกฝ่ายที่เวลาทะเลาะกันก็ซ้อมจนบาดเจ็บ และความทุกข์ผิดหวัง ทำให้สุรางค์กลายเป็นบ้าไปในที่สุด

ชดดาวยั่ว เป็นเรื่องราวของชด เด็กสาวแสนสวยรูปร่างยวนเสน่ห์แสนอวบอัด ที่มีโอกาสเข้ามาทำงานในบ้านแห่งหนึ่ง บ้านหลังนี้ มีผู้ชายที่เป็นเป้าหมายของชดถึงสี่คน

คุณปกรณ์ ลูกชายวัยรุ่นของคุณผู้ชายและคุณผู้หญิง ไก่อ่อนสอนขันที่ชดเล็งเอาไว้เป็นคนแรก

คุณเกริกไกร น้องชายวัยฉกรรจ์ที่ยังเป็นโสด

คุณผู้ชายเจ้าของบ้าน ที่มีฐานะ แต่ก็มีคุณนายอยู่แล้ว

และ นายปองคนขับรถ เป้าหมายที่ชดมองข้ามไปเลย!

เรื่อง :  คลังคนใช้

ผู้เขียน : พรพรหม อนันต์

สำนักพิมพ์ : สตรีสาร

ปีที่พิมพ์ : 2520

เล่มเดียวจบ

เริ่มต้นด้วยการยั่วคุณปกรณ์ จนเด็กหนุ่มตกเป็นของชด จากนั้นคุณเกริกไกรก็มาตกบ่วงเสน่ห์เข้าอีกคน จนกลายเป็นสงครามระหว่างน้าหลาน และรู้ถึงหูคุณผู้หญิงเข้าจนได้ ความโกรธที่ทั้งลูกทั้งน้อง เอาเงินตัวเองไปปรนเปรอสาวใช้ ทำให้คุณนายปรี๊ดแตกต้องเข้าโรงพยาบาล ช่วงนั้นเอง ชดจึงมีโอกาสไปรับใช้คุณผู้ชายแทน!

พอออกมาจากโรงพยาบาล ก่อนความดันจะขึ้นอีกรอบ คุณนายจึงตัดสินใจไล่ชดออก โดยคุณผู้ชายให้เงินติดตัวชดไปสองพันบาท เป็นการไถ่ถอนความรู้สึกผิด แต่สำหรับชดแล้ว…

ผัวแต่ละคนมีราคาไม่ถึงสองร้อยบาทด้วยซ้ำ ตราบใดที่ชดยังสาวยังสวย ชดจะหาอีกสักกี่คนก็ได้ ชดลาทุกคนแล้วก็เตรียมตัวจะออกจากบ้าน ที่หน้าประตูใหญ่ชดเห็นนายปองคนรถยืนหน้าเศร้าอยู่

“เสียใจด้วยนะเว้ย… ชด”

“เสียใจให้ตัวเองดีกว่า อย่ามาเสียใจกับฉันเลย” ชดยิ้มหวาน

“ได้เจ้านายเป็นผัวสามคนเงินสองพัน แถมวิทยุอีกเรื่อง เอายังไง ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ฉันว่าบ้านต่อไปฉันต้องไม่พลาดแน่”

และนี่คือปรัชญาชีวิตของสาวใช้ ‘ชดดาวยั่ว’ ตัวเอกจากเรื่องนี้

เรื่องราวใน คลังคนใช้ ของพรพรหม อนันต์ เรื่องนี้ จึงเป็นเสมือนรวมเรื่องราวอันหลากหลายของชีวิตทั้งสุข ทุกข์ หรรษา และสะเทือนใจ ที่ผสมผสานด้วยคติสอนใจ ผ่านมุมมองของคนใช้และเจ้านาย มารวมไว้ด้วยกันอย่างน่าสนไม่น้อยเลยทีเดียวครับ