เรื่องของหนู

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

****************************  

ข. อักษราพันธุ์ หรือ ก. เจษฎาพงศ์ หรือนามปากกาที่หลายคนรู้จักกันดีคือ ศรีทอง ลดาวัลย์ นั้น เป็นอีกนามปากกาหนึ่งที่มีผลงานนวนิยายโดดเด่น เป็นที่รู้จักกันดี คือผลงานเรื่อง ดอกโศก และ ดาวพระศุกร์ นิยายชีวิตรักที่ถูกนำไปสร้างละครหลายครั้งหลายหน

แต่มีไม่กี่คนที่ทราบว่า นอกเหนือจากงานนิยายพาฝันทั้งสองเรื่องนี้แล้ว ผลงานของท่านยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อยเลย และ ‘เรื่องของหนู’ ก็เป็นนวนิยายขนาดสั้นอีกเรื่องนั้น ที่มีความน่าสนใจไม่น้อย ข.อักษราพันธุ์ได้เขียนไว้ในคำนำของเรื่องว่า

ประสบการณ์จากชีวิตบ้านนอก และใช้ชีวิตเข้าคลุกคลี ซึ่งบางครั้งก็เข้มข้นและบางครั้งก็อ้อยอิ่งเอื่อยเฉื่อย นั่นเป็นครรลองชีวิตจริงจากชนบททั่วๆ ไป ทั้งหมดนั้น นำมาประสมประสานเข้าเป็นบทประพันธ์ซึ่งท่านได้อ่านในขณะนี้ เค้าโครงเรื่องได้จัดสร้างเพื่อความอภิรมย์ของผู้อ่าน ซึ่งเป็นแบบชีวิตอีกแบบหนึ่ง

สำหรับชื่อเรื่อง ‘เรื่องของหนู’ นี้ ในตอนแรกผมเข้าใจว่า น่าจะเป็นเรื่องราวชีวิตของเด็กหญิงสักคนที่บอกเล่า ผ่านสรรพนามบุรุษที่หนึ่งคือ ‘หนู’ แต่เมื่อได้เริ่มต้นอ่านตั้งแต่บทแรก ความเข้าใจทั้งหมด ก็ต้องเปลี่ยนไปในทันที

ตั้งแต่เกิดมา หนูยังไม่เคยเห็นหน้าแม่แท้ๆ ผู้ให้กำเนิดแก่หนูจนเป็นตัวเป็นตนมานี้เลย แต่พี่ (ซึ่งไม่ใช่พี่แท้ๆ ของหนูอีกนั่นแหละ) เล่าให้ฟังว่า คืนวันหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้ แม่ซึ่งมีท้องแก่ หนีงูซมซานมาแต่ไหนไม่ทราบ ทั้งหิวทั้งเหนื่อยและเจ็บท้องจะออกหนูด้วย จึงพรวดพราดเข้าไปออกลูกในลังถ่านในครัว

พอรุ่งเช้า ยังไม่ทันที่แม่จะย้ายที่อยู่ใหม่ ซึ่งปลอดภัยกว่า เจ้าของบ้านใจร้ายก็มาพบเข้าพอดี เขาจึงใช้ไม้ตักถ่านตีแม่จนตาย แล้วจับหนูไปทิ้งไว้กลางแดดหน้าบ้าน หนูถูกทิ้งไว้กลางแดดจนเกือบเที่ยงก็ไม่ยักตาย แต่ชะตาของหนูยังดีอยู่ จึงเผอิญให้คุณแม่ใหม่ของหนูเดินผ่านมาเห็นเข้า นึกเวทนา ก็จับหนูใส่ผ้าเช็ดหน้าห่อไปบ้าน…

ถูกแล้วครับ ‘หนู’ ในเรื่องนี้ ก็คือตัวละคร ‘หนูพุก’ สัตว์ประเภทหนูชนิดหนึ่ง ที่เป็นตัวดำเนินเรื่องราวทั้งหมดผ่านมุมมองของตนเอง ไปสู่บรรดาตัวละครมนุษย์ทั้งหลาย ซึ่งกลายเป็นตัวละครแวดล้อมในเรื่องราวเหล่านี้ทั้งหมดไปแทน

หนู หรือ หนูอี๊ด ได้รับความเมตตาจากคุณกัลยาณจิต ครูสาวที่มีลูกติดสองคน คือหนูอ้าย และหนูเอื้อย เธอบังเอิญได้เห็นลูกหนูตัวเล็กที่เพิ่งถือกำเนิดขึ้นมากำลังจะตาย ก็เลยเกิดความสงสารนำมาเลี้ยงดูเอาไว้และตั้งชื่อว่า ‘หนูอี๊ด’ ทั้งที่ตัวเองก็มีปัญหาชีวิตมารุมล้อมอยู่ไม่น้อย นั่นจึงทำให้ หนูอี๊ดได้เข้ามาผูกพันกับเรื่องราวในชีวิตของเธอ

ครูกัลยาหรือกัลยาณจิต หนีมาจาก ‘ทิวา’ สามีหนุ่ม ที่ไปมีภรรยาอีกคนหนึ่งชื่ออัคนี เพราะความไม่เข้าใจกันและกัน ด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจ เธอจึงหอบลูกน้อยทั้งสองหนีมาจากเมืองกรุง มาเป็นครูอยู่ยังชนบทแห่งนี้ ณ เมืองเล็กๆ ชนบท ด้วยความสวย ความสาว ทำให้มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตา ผ่านเข้ามาข้องแวะผูกสัมพันธ์ แต่กัลยาณจิต ก็ยังห่วงหาในตัวทิวาไม่เคยเปลี่ยน เพียงแต่ด้วยทิฐินั่นเอง ทำให้หล่อนพยายามตัดใจหลายครั้งหลายหน แม้ว่าทิวาจะพยายามมาง้องอนขอคืนดี แต่เขาก็ไม่อาจมอบสิ่งที่เธอต้องการได้ นั่นก็คือการเลือกใครคนใดคนหนึ่ง…

นั่นเป็นเพราะเขาไม่รู้ว่า ภายใต้ท่าทีเหมือนใจกว้างของอัคนี หล่อนเป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ หล่อนกลัวว่ากัลยาณจิตจะมาแย่งทิวาคืนไป จึงพยายามเสแสร้งทำดีกับเขา แต่หาโอกาสระรานและสร้างความเข้าใจผิดแก่หญิงสาว จนทนไม่ได้ต้องหนีจากมา

เหตุการณ์ยิ่งทวีความตึงเครียดมากขึ้น เมื่อคุณโอภาส อดีตคนรักของกัลยาณจิต กลับมาจากเมืองนอก เขาเคยผูกพันกับเธอมาก่อน แต่แล้ว เลอลักษณ์ เพื่อนสาวของกัลยาณจิต ที่แอบหลงรักชายหนุ่ม ก็วางแผนช่วงชิงโอภาสมาเป็นของเธอ จนทำให้กัลยาณจิตได้พบกับทิวา สามีคนปัจจุบันนั่นเอง บัดนี้เขากลับมาหาเธออีกครั้ง ทันทีที่ทราบข่าวความร้าวฉานในครอบครัวของเธอ และด้วยความหวังว่าจะรื้อฟื้นถ่านไฟเก่าอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าหล่อนจากทิวามาแล้ว แม้ว่าจะเป็นม่ายก็ตาม และที่สำคัญก็คือเขารู้ซึ้งถึงนิสัยแท้จริงของเลอลักษณ์แล้วเช่นกัน

ทั้งเลอลักษณ์และอัคนี สองหญิงที่เกลียดชังกัลยาณจิตด้วยกันทั้งคู่จึงวางแผนร่วมกัน เพื่อกำจัดหญิงสาวให้พ้นทางรักไปให้ได้ เหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา ถูกมองผ่านสายตาของ ‘หนูอี๊ด’ เจ้าหนูพุกสีขาวปลอดเพศเมียที่เธอเลี้ยงดูเอาไว้นั่นเอง แม้จะพูดภาษามนุษย์อะไรไม่ได้ แต่มันก็เข้าใจลึกซึ้งถึงหัวอกของ ‘คุณแม่’ ของมันทุกอย่าง และพยายามจะช่วยเหลือเพื่อให้ คุณแม่กัลยาณจิตให้ได้กลับคืนมาสมรักกับคุณพ่อ หรือนายทิวา ให้ได้…

เรื่อง : เรื่องของหนู
ผู้เขียน : ข. อักษราพันธุ์
ปีที่พิมพ์ : 2510
สำนักพิมพ์ : บำรุงสาส์น
เล่มเดียวจบ

เรื่องราวของ ‘เรื่องของหนู’ จบลงอย่างมีความสุขในที่สุด เมื่อ กัลยาณจิตและทิวา สามารถปรับความเข้าใจกันและกันได้สำเร็จ โดยมี ลูกทั้งสองเป็นโซ่ทองคล้องใจคนทั้งคู่ และทิวาเองก็ได้เห็นธาตุแท้ของ อัคนี ความหลงผิดของเขา ทำให้เกิดความละอายใจ จนกลับมาคืนดีกับภรรยาสุดที่รัก และสร้างครอบครัวอันอบอุ่นให้เกิดขึ้นอีกครั้ง

เมื่ออ่านเรื่องนี้จบลง ทำให้ผมนึกถึงนิยายของผู้เขียน อีกเรื่องหนึ่ง คือ ‘ชั่วชีวิตของผม’ ขึ้นมาทันที นิยายเรื่องนั้น ก็บอกเล่าเรื่องราวผ่านตัวละคร ‘เจ้าหรั่ง’ สุนัขไทยแสนรู้ ผ่านมุมมองชั่วชีวิตของมัน ที่มีต่อเจ้านายผู้เป็นที่รักอย่างคุณเต่า ที่ผมเคยเล่าผ่านบรรณาภิรมย์ครั้งก่อนไปแล้ว

และสำหรับ ‘เรื่องของหนู’ ก็เป็นนวนิยายที่ ข.อักษราพันธ์ ได้เขียนขึ้นไว้นานแล้ว ไม่น่าจะต่ำกว่าห้าสิบปี สำหรับปกที่นำมาจัดแสดง เป็นของสำนักพิมพ์บำรุงสาส์น ที่จัดพิมพ์เป็นปกแข็งครั้งแรก และต่อมา เรื่องนี้ก็มีโอกาสตีพิมพ์อีกครั้ง โดยสำนักพิมพ์หรรษา ซึ่งเพื่อนนักอ่านน่าจะติดตามหาซื้อมาอ่านได้ไม่ยากนักครับ