ทายาทแสนคำภู

บรรณาภิรมย์ โดย หมอกมุงเมือง คอลัมน์ที่อ่านเอาขอมอบความรื่นรมย์ให้กับผู้อ่านด้วยภาพปกสวยๆ และเนื้อเรื่องในแบบต่างๆ ของนักเขียนชั้นครูที่เคยผ่านมือ ผ่านตาและผ่านใจ เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมรำลึกถึงผลงานของนักเขียนแต่ละท่านให้พอหายคิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ภาพและตัวอักษรจะปรากฏให้เห็นอีกครั้งในยุคของการอ่านออนไลน์

นามปากกา ‘อรรถยา’ น่าจะเป็นนักเขียนเก่าที่อาจจะมีหลายนามปากกา แต่สำหรับในนามปากกาอรรถยานี้ ผมพบว่ามีเพียงเรื่องเดียวคือ ทายาทแสนคำภู นวนิยายแนวลึกลับสยองขวัญที่เขียนได้ครบรส ไม่ว่าจะฉากสยอง ฉากบู๊สะบั้นหั่นแหลก หรือแม้แต่ฉากรักฉากพิศวาสก็มีความโดดเด่นหวือหวาอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวครับ

เรื่องราวกล่าวถึงชีวิตของ หนุ่มดวล เชียงคำ ไอ้หนุ่มที่เพิ่งผ่านเกณฑ์ทหาร กลับมาบ้านแสนคำ และในคืนนี้ มันตั้งใจว่าจะไปหา ‘ชงโค’ สาวสวยในดวงใจ ลูกสาวผู้ใหญ่เคี่ยม แห่งบ้านเชียงแก้ว ซึ่งที่หมู่บ้านแห่งนั้นกำลังจัดกงานเข้าทรงแม่ศรีพอดี

ดวลแอบชอบชงโคมานานแล้ว แม้จะรู้ว่าผู้ใหญ่เคี่ยมและไอ้ทรงศักดิ์ ลูกชายคนโต รังเกียจมันมากสักเพียงใด การมาถึงของดวลแม้ว่าจะได้เจอสาวคนรักอีกครั้ง แต่คราวนี้มันก็ถูกทรงศักดิ์และสมุนตามล่าตัว เพื่อสังหาร ดวลหนีตายจนพลัดหลงเข้าไปยังดินแดนแห่งหนึ่งอันเป็นบริเวณที่มีหน้าผาประหลาด และที่นั่นเอง กลุ่มชายฉกรรจ์ที่ตามล่าดวล ก็ต้องเจอกับอาถรรพ์เข้าอย่างจัง

หน้าผาตรงหน้าร่างๆ หนึ่งปรากฏขึ้นมาลางๆ เป็นร่างสูงใหญ่จนเกือบจรดยอดภูผา ผิวกายคล้ำเป็นมันละเลื่อม ท่อนแขนแข็งแรง เท้าเอวอย่างสง่า ต้นแขนข้างขวามีกำไลต้นแขน ทำด้วยทองนพเก้า ส่วนท่อนขาก็เต็มไปด้วยรอยสักเป็นอักขระสีเขียว นุ่งโจงกระเบนหยักรั้งสีแดง พร่างพรายด้วยไหมทอง ไม่ใส่เสื้อ แผงอกหนากว้าง เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อหนั่น ทว่า

แขนอีกข้างหนึ่งนั้น ขาดหายไป จากลาดบ่าอันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง เหลือแค่ต้นแขนห้อยติดจากลาดบ่าไปไม่ถึงคืบ

นี่เองคือบริเวณสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของท้าวแสนคำภู เป็นสมรภูมิเพราะการรุกรานของเขมรมาก่อน ในอดีตท้าวแสนคำภูยกไพร่พลมาต่อสู้การรุกรานของศัตรู จนยอมสละแขนของตนเอง เพื่อแลกกับการกำจัดหัวหน้านักรบเขมรได้สำเร็จ ภายหลังสถานที่แห่งนี้จึงถูกเรียกว่า ‘ภูผาแสนคำภู’ และมีเสียงเล่าลือว่าท้าวแสนคำภูนำสมบัติมหาศาลมาฝังเอาไว้ ทำให้พวกมิจฉาชีพบางคน ลอบเข้ามาเพื่อขุดหาสมบัติ แต่ก็มีอันเป็นไปทุกคน

ทรงศักดิ์และพรรคพวกได้เจอกับอำนาจอิทธิฤทธิ์ของท้าวแสนคำภู จนมันถูกลงโทษให้กลายเป็นง่อยพิการไปในทันที กำนันเคี่ยมเองได้รับการติดต่อจากนายอำเภอที่เห็นความสวยงามของชงโค และอยากจะได้มาเป็นนางบำเรอ

ความจริงแล้วกำนันเคี่ยมก็ไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของหญิงสาว มันจึงคิดจะรวบหัวรวบหางชงโคก่อนที่จะส่งต่อให้กับอีกฝ่าย ซึ่งชงโคไม่ยินยอม จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น และทำให้หญิงสาวหนีเตลิดเปิดเปิงออกมาจากบ้าน ในความคิดของเธอเอง นึกถึงแต่ไอ้ดวล หนุ่มคนรักที่อยู่ยังบ้านแสนคำ ชงโคจึงเดินทางไปหาเขาที่นั่น ในจังหวะที่ดวลหนีจากกลุ่มสมุนกำนันเคี่ยมมาถึงบ้านพอดี

เมื่อพบกัน สองหนุ่มสาวซึ่งเต็มไปด้วยความปรารถนาในกันและกัน จึงมิอาจหักห้ามใจได้ ชงโคตกเป็นของดวลด้วยความเต็มใจ และสองผัวเมียก็ตัดสินใจเดินทางจากบ้านแสนคำเข้าสู่ตัวเมืองสุรินทร์ เพื่อหนีภัยจากการตามล่าของกำนันเคี่ยมและบุตรชาย

ดวลมาอาศัยกับลุงหาญ ที่มีลูกสาวชื่อประทิน เป็นม่ายสาว ซึ่งสนิทสนมกันดี และทั้งคู่มีโอกาสรู้จักกับนายบุญชิต ที่แอบชอบชงโคอยู่เช่นกัน นายบุญชิตหางานให้ดวลทำ ตัวเขาเองก็ทำธุรกิจหลายอย่างและมีฐานะดี รวมถึงมีสมุนเอกชื่อไอ้เกลียว ที่แอบชอบพอกับประทินอยู่

ดวลฝันถึงท้าวแสนคำภู ที่บอกว่าเขาสืบสายเลือดมาจากท่าน และเป็นทายาทที่ต้องการจะมอบมรดกที่ฝังไว้ให้ เรื่องรู้ไปถึงหูบุญชิต ซึ่งมีความโลภ และอยากจะได้ทั้งเมียดวลและสมบัติ จึงวางแผนให้เกลียวมาสืบจนมีความสัมพันธ์กับประทิน ภายหลังเมื่อรู้ว่าทั้งดวลและชงโคแอบเดินทางกลับไปยังภูผาแสนคำภู เพื่อขุดหาสมบัติ เกลียวและบุญชิตจึงลอบตามไป และเมื่อเห็นว่า ทั้งคู่ขุดพบสมบัติจำนวนมาก บุญชิตจึงหาโอกาสทีเผลอ แล้วแอบยิงปืนสังหารดวล

เรื่อง : ทายาทแสนคำภู

ผู้เขียน : อรรถยา

สำนักพิมพ์ : โชคชัยเทเวศร์

ปีที่พิมพ์ : 2524

สองเล่มจบ 

ชงโคไม่รู้ว่าดวลถูกยิงตาย แต่เข้าใจผิดว่าเขาหอบสมบัติทั้งหมดหนีไปอยู่กับหญิงสาวคนใหม่ ตามคำยุยงของฝ่ายบุญชิตและเกลียว ทำให้หญิงสาวเสียใจมาก บุญชิตพยายามเข้ามาปลอบใจและเกลี่ยกล่อมให้ ชงโคยอมแต่งงานกับตน

ด้วยความน้อยใจ ที่เข้าใจว่าดวลไปมีหญิงคนอื่น ทำให้ชงโคประชดชีวิตด้วยการยอมแต่งงานกับบุญชิต แต่เมื่อเขาพาเธอมาที่คฤหาสน์ของตนเอง ดวงวิญญาณของท้าวแสนคำภูก็ปรากฏขึ้น และทำให้บุญชิตหวาดกลัว จนกระโดดลงมาจากหน้าต่างห้องชั้นบน เสียชีวิต

ชงโคเริ่มเข้าใจตัวเองแล้วว่าไม่ได้รักบุญชิต หัวใจรักของเธอมีเพียงดวลเท่านั้น แม้ว่าเขาจะไปมีหญิงคนอื่นก็ตาม หญิงสาวกลับมาที่ภูผาแสนคำภูบ้านเกิดอีกครั้ง และบัดนี้ทรงศักดิ์พี่ชายที่เป็นง่อยได้เสียชีวิตไปแล้ว ส่วนผู้ใหญ่เคี่ยมเองก็กลายเป็นคนแก่ที่ไม่มีบารมีเหมือนเดิม สุดท้าย เมื่อผู้ใหญ่เคี่ยมจะทำร้ายเธอ เขาก็ถูกลงโทษด้วยพลังอำนาจของท้าวแสนคำภู

ที่นั่นเอง ที่เธอได้พบกับดวลอีกครั้ง เขายังไม่ตาย แต่ได้รับความช่วยเหลือจากท้าวแสนคำภู จนรอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์ พร้อมทรัพย์สมบัติทั้งหมด ส่วนสมบัติที่กลุ่มของบุญชิต แย่งชิงไปโดยมิชอบนั้น แท้จริงแล้วเป็นเพียงภาพลวงตาที่ท้าวแสนคำภูบันดาลขึ้นเท่านั้น

จากนั้นสองหนุ่มสาวที่ผ่านอุปสรรคของความโลภโมโทสันของมนุษย์ จึงได้เริ่มต้นชีวิตของตนเองใหม่อีกครั้งในดินแดนแห่งนี้ พร้อมกับตั้งปณิธานตามความต้องการของท้าวแสนคำภูผู้เป็นบรรพบุรุษ ว่าจะบำเพ็ญตนเป็นคนดี และไม่ทรยศต่อผืนแผ่นดิน

ทายาทแสนคำภู เป็นนวนิยายเก่าอีกเรื่องหนึ่ง ที่อ่านสนุก ครบรส อย่างนวนิยายไทยในยุคนั้น แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายที่นิยายเรื่องนี้มีการตีพิมพ์เพียงครั้งเดียว ทำให้นักอ่านอาจจะหาเรื่องนี้อ่านได้ยากพอสมควรเลยครับ